Ben şunu düşünüyorum, eğer genetik olarak bana geçtiyse zaten şuan mevcutta bazı psikolojik sorunlarım var. Mesela panik atak hastasıyım ve öfke kontrolüm zayıf. Evliliğimde yeni yeni bişeyler yoluna girmeye başlayor.ve bazı sağlık sorunlarım var. Bana geçiş yaptıysa eğer ileride arkamda 2-3 tane çocuk bırakmak istemiyorum. Çünkü hayat kime ne getirir bilmiyorum. Belki kötü günler yaşayacağım ve hastalanacağım. Ya da eğer çocuğuma geçiş olduysa onun da tabiki yaşantısını anne baba olarak bizler şekillendireceğiz ama dediğim gibi hayat nasıl şekillenir bilemiyorum. Ona geçiş olduysa ve tetikleyici bir durum olup oğlum hasta olduğunda 2. 3.çocuk varken ona bakmak zor olur, diğeriyle ilgilenmekte eksik kalabilirim. Veya diğerleri de hasta olabilir. Ben bu hastalığın genetik geçişli olduğunu bilseydim çocuk bile yapmazdım.
Siz psikoloji öğrencisisiniz, ne güzel annenize de yardımınız çok olur ve bu işin okulunu okuduğunuz için anlattıklarım saçma gelebilir. Ama bence tüm bu anlattıklarım risk olsa bile bu riski almaya değmez. Ben kendimi değil çocuğumu düşünüyorum. Annem için canımı veririm, her gün onu düşünmekten mahfoluyorum ama eğer ilerde onun hastalığı bulunan bir Anne olacağıma hiç doğurmam daha iyi. Evliliğimde hastaydı, hamileliğimde hastaydı, doğurdum hastaydı. Çok uzun zaman oldu annemi annem gibi başımda görmeyeli. Böyle bir Anne olmak istemiyorum.