- 4 Eylül 2018
- 814
- 1.305
Merhaba hanımlar;
Size biraz hikayemden bahsetmek ve açıkçası tesellilerinizle moral bulmak istiyorum. Ayrıca burada yapmayı deneyipte başaramayan hanımlar var belki toplu cevap olur. Sabredip okursanız çok mutlu olurum.
8 yıl önce annem vefat etti. Evin tek kızı olduğum ve ne baba ne anne tarafımdan kimseden bir destek görmediğim için babamla bir başımıza yaşam mücadelesi verdik. Sağolsun babam hem annem hem arkadaşım olmaya çabaladı. Elinden gelen herşeyi yaptı. Üniversitemi bitirdim, bir süre çalıştım ve eğitimlere devam ettim.
1,5 yıl öncede eşimle tanıştık. Biraz flörtten sonra eşim niyetinin ciddi olduğunu söyledi ve ilişkiye başladık. 1 ay sonra annesi ve babasıyla tanışmamı istedi. Bir yerde yemek yemeğe gittik. Ailesi benim ailemden biraz farklı geldi ilk gördüğümde bana. İçlerine kapanık hayat görüşleri kısıtlı bir anne baba. Eşim iş hayatından dolayı çok dışa dönük girişken ve konuşkandır. Ailesiyle alakası yok o yüzden çok şaşırdım ama ben konuştum güldüm durumu zorlaştırmadım.
Dönüşte annesi benim arabamla dönmek istedi bende kabul ettim belki özel bişeyler konuşmak istiyordur diye. Annesinin bana söylediği tek şey şu oldu;
-“belli ki senin ailenin durumu iyi, bizim bir evimiz bile yok sonra deme bize benim şuyum buyum var sizin yok diye” dedi.
Bende;
-“olur mu öyle şey benim babamda ne yokluklardan geldi.yeter ki mutlu olalım çalışır yaparız herşeyi” dedim.
Ve sadece hmm diyip sustu kayınvalidem.. Sonuçta hepi topu 1 saat kadar bir zaman geçirmişiz. Hiçbirşeyimi merak edip sormadı yemekte. Ben anlattım hep kendimi. eşim 33 yaşında işi gücü olan bir bey. 11-12 yıldır hep çalışmış ve birikim yapmış. Ailesi yaklaşık 15 yıldır aynı evde kirada oturuyorlar. Evleri dökülüyor eski köy evleri gibi bir ev. Evlerine yıllarca 3 maaş girmiş ama artık nedendir bilmiyorum bir ev dahi almamışlar. O akşamdan sonra bir daha konuşma görüşme olmadı. (Bu arada onlar evlerine davet etmişlerdi ben dışarıda yemek istedim. Babamın haberi olmadan evlerine gitmek istemedim.) bir kaç hafta sonra babama bahsettim eşimden ve tanıştırdım. Babam eşimi sevdi. Sık sık konuşup tanımaya çalıştı eşimi. Ailesiyle de tanıştı babam. 1,5 ay kadar geçtikten sonra evlenme teklifi aldım babama danıştım ve evet dedim.Ailesine bir hafta sonra haber verdi eşim teklif olayını. Annesi çok kızmış “bizden habersiz yüzük taktın” diye. Bana sonraları bahsetti bundan. Eşim ameliyat oldu orada eşimle hiç ilgilenmedi ben koştum herşeye öyle izledi.
(Devamı yorumda)
Güncelleme: Dert kısmı da şu Kurbadan tamamen ipler koptu eşimde bende küstük.
Ben anne olduğum zaman bebek bakmayı bilmiyorum akrabalarım malum nasıl anneliği öğrenicem? Günlerdir buna çok üzülüyorum. Anne diye melerken böyle bir kadınla muhatap oldum atlatmak için ne yapmalıyım?
Size biraz hikayemden bahsetmek ve açıkçası tesellilerinizle moral bulmak istiyorum. Ayrıca burada yapmayı deneyipte başaramayan hanımlar var belki toplu cevap olur. Sabredip okursanız çok mutlu olurum.
8 yıl önce annem vefat etti. Evin tek kızı olduğum ve ne baba ne anne tarafımdan kimseden bir destek görmediğim için babamla bir başımıza yaşam mücadelesi verdik. Sağolsun babam hem annem hem arkadaşım olmaya çabaladı. Elinden gelen herşeyi yaptı. Üniversitemi bitirdim, bir süre çalıştım ve eğitimlere devam ettim.
1,5 yıl öncede eşimle tanıştık. Biraz flörtten sonra eşim niyetinin ciddi olduğunu söyledi ve ilişkiye başladık. 1 ay sonra annesi ve babasıyla tanışmamı istedi. Bir yerde yemek yemeğe gittik. Ailesi benim ailemden biraz farklı geldi ilk gördüğümde bana. İçlerine kapanık hayat görüşleri kısıtlı bir anne baba. Eşim iş hayatından dolayı çok dışa dönük girişken ve konuşkandır. Ailesiyle alakası yok o yüzden çok şaşırdım ama ben konuştum güldüm durumu zorlaştırmadım.
Dönüşte annesi benim arabamla dönmek istedi bende kabul ettim belki özel bişeyler konuşmak istiyordur diye. Annesinin bana söylediği tek şey şu oldu;
-“belli ki senin ailenin durumu iyi, bizim bir evimiz bile yok sonra deme bize benim şuyum buyum var sizin yok diye” dedi.
Bende;
-“olur mu öyle şey benim babamda ne yokluklardan geldi.yeter ki mutlu olalım çalışır yaparız herşeyi” dedim.
Ve sadece hmm diyip sustu kayınvalidem.. Sonuçta hepi topu 1 saat kadar bir zaman geçirmişiz. Hiçbirşeyimi merak edip sormadı yemekte. Ben anlattım hep kendimi. eşim 33 yaşında işi gücü olan bir bey. 11-12 yıldır hep çalışmış ve birikim yapmış. Ailesi yaklaşık 15 yıldır aynı evde kirada oturuyorlar. Evleri dökülüyor eski köy evleri gibi bir ev. Evlerine yıllarca 3 maaş girmiş ama artık nedendir bilmiyorum bir ev dahi almamışlar. O akşamdan sonra bir daha konuşma görüşme olmadı. (Bu arada onlar evlerine davet etmişlerdi ben dışarıda yemek istedim. Babamın haberi olmadan evlerine gitmek istemedim.) bir kaç hafta sonra babama bahsettim eşimden ve tanıştırdım. Babam eşimi sevdi. Sık sık konuşup tanımaya çalıştı eşimi. Ailesiyle de tanıştı babam. 1,5 ay kadar geçtikten sonra evlenme teklifi aldım babama danıştım ve evet dedim.Ailesine bir hafta sonra haber verdi eşim teklif olayını. Annesi çok kızmış “bizden habersiz yüzük taktın” diye. Bana sonraları bahsetti bundan. Eşim ameliyat oldu orada eşimle hiç ilgilenmedi ben koştum herşeye öyle izledi.
(Devamı yorumda)
Güncelleme: Dert kısmı da şu Kurbadan tamamen ipler koptu eşimde bende küstük.
Ben anne olduğum zaman bebek bakmayı bilmiyorum akrabalarım malum nasıl anneliği öğrenicem? Günlerdir buna çok üzülüyorum. Anne diye melerken böyle bir kadınla muhatap oldum atlatmak için ne yapmalıyım?
Son düzenleme:
