Merhaba.Benim sizlere bir sorum olacak. Eşimle yurt dışında yaşıyorduk. Türkiye’ye tatile geldiğimizde aramızda bir sözlü tartışma başladı ve sonrasında beni ciddi şekilde darp etti. Hemen darp raporu ve uzaklaştırma kararı aldım, şikayetçi oldum. Daha önce bir kere daha olmuştu ama yurt dışında olduğumuz için şikayetçi olamadım. Polisler geldiğinde onlara seni dövdüğümü söylersen çocukları bizden alırlar ve bir daha geri vermezler dedi. Bunun böyle sürmeyeceğini anladım ve artık boşanmak istiyorum. 2 yaş civarında ikiz bebeklerimle babamın evine geldim, çok zorlanıyorum. Uzaklaştırma kararı aldığım için bana para göndermiyor, cebimde beş kuruş para olmadan onun yanından ayrıldım. Babam elinden geleni yapıyor sağolsun, ama ben ondan bir şeyler isterken çok utanıyorum. Bu zamana kadar ailem ve eşim dahil kimseden gelen parayı gönlüm rahat harcamışlığım yoktur. Çocukları bırakacak kimsem yok, çalışma imkanım yok.Parasızlıktan boşanma davası aşamasına bile geçemedim.Babam da şu an annemle ayrılma aşamasında ve ben çocuklarımla maddi manevi yük oluyorum ona. Sürekli hastane randevuları oluyor, ikizlerden birinin özel bir durumu var takip gerektiriyor. Babam sürekli bizim için iş yerinden izin almak zorunda kalıyor. Çocuklara tek başıma yetemiyorum, bazen hiç sabrım tahammülüm kalmıyor. Kucağımdan inmek istemiyorlar, onlara yemek hazırlayacak fırsatım bile olmuyor. Babam geceleri dahi çocuklar için kalkıp sabah işe uykusuz gidiyor. Çocukların bakımsız kaldıklarını düşünüyorum, içim hiç rahat değil. Bu ev onların büyümesi için uygun değil. Eşimin kirada evi var, orayı çocuklarla bizim kullanmamıza yanaşmıyor. Uzaklaştırma kararını ben aldığım halde eğer yurtdışındaki eve gidersem hemen gidip oturum iznimi iptal edeceğini söyledi. O beni maddi manevi desteksiz bırakarak bir şeylerle terbiye etmeye çalışıyor ama ben işin içinden çıkamıyorum. Ailesi evliliğimizin başından beri ben onların giyim ve yaşam tarzlarına, muhafazakar aile kalıplarına uymuyorum diye boşanmamızı istiyor ve en ufak tartışmamızda bile onu bu konuda yönlendiriyor. Bu darp olan kavgamız esnasında eşim bana çocukları senden alacağım, annemle ablam sen çocukları al biz bakarız dedi, diye söyledi. Ben çok yoruldum, yetişemiyorum. Ne yapacağımı şaşırdım. Bana akıl verir misiniz? Bırakayım mı çocukları, kendi evlerinde babalarıyla daha iyi şartlarda, daha iyi bir bakımla ama annelerinden ayrı büyüsünler mi?Benimle kalsalar onlarla yeni bir hayat kursam kendime, nereden nasıl başlayacağım?Her şey o kadar uzak ve imkansız geliyor ki bana.Onlara bakarken içim acıyor, keşke böyle şeyler yaşanmasaydı da en azından şu çocukları güzelce büyütebilseydik diyorum. Ama karşımda böyle bir adam ve böyle bir aile varken işim çok zor.
