Merhaba, öncelikle durumunu okuduğumda çok üzüldüğümü belirtmek isterim. Çünkü düşenin halinden düşen anlar hesabı ne kadar zor bir psikolojide olduğunu tahmin ediyorum. Tabii ki ben bir psikiyatrik değilim ama körle yatan şaşı kalkarmış hesabı narsist bir anneyle büyüdüğüm için artık narsist benzeri yada narsist insanları kolaylıkla tanıyabildiğimi düşünüyorum. Tabii ki dediğim gibi ben doktor değilim vede sadece sizin yazdıklarınız dan dolayi kesin anneniz narsisttir diye inanamam. Sadece bu ihtimali düşündüm ve bu ihtimalinde küçük olmadığını düşünüyorum. Bu tarz insanların tutumları o kadar anlaşılmaz, o kadar bencilcedir vede o kadar çok manipülatiftir ki biz kendimizi kötü ve suçlu hissederiz. Sizin aslında ortada yaptığınız bir yanlış bana göre yok. Anlattıklarınızdan yola çıkarak annenizin tamamen duygu sömürüsü yapıp üste çıkmaya kalkıştığını düşünüyorum. Bir taraftanda sizi rencide ediyor; evinde bir şeye benzemiyor vesaire vesaire ama öteki yerden de ben burnundan kıl aldırmayayım ama sen yine de bana yalvar senin evine geleyim gibi bir durum var ortada sanki. Bir de bütün bunlar yetmezmiş gibi size beddua etmesi annelik duygusundan yoksun bir anne olduğunu gösteriyor bana göre. Bende annem de bu tarz durumlarla çok karşılaştım. Kardeşimde cok çekti. Ama genelde sessiz olana daha çok yükleniyorlar. O sessiz cocukta bendim. Annemin düşünce tarzı şuydu: " ben ne yaparsam yapayım ne kadar eksik yada iyi anne olmazsam olmayayım sonuç olarak annelik yapmak zorunda değilim seni karnımda taşıdığım ve seni doğurduğum yeter gözüyle bakıyordu. Kaldiki zaten narsist kişilikler kendilerini hep dogru görürler ama yinede bi yerlerde kendilerininde, eksiklierinde farkındalar. Ama bunu hemen zihninden uzaklaştırıp yine ben her daim haklıyım inancında olma egilimindeler. Böyle insanlarla uğraşmak çok zor. Narsist ve zor insanlara karşı nasıl mesafe koymalıyım, nasıl tutum izlemeliyime dair videolar izleyebilirsiniz, başarılı vede tanınmış psikolog ve psikiyatristlerin.
Bunlar haricinde annenizin söylediklerini kişisel algılamamaya çalışın. Bu tamamen annenizin kendi kişiliği ile alakalı bir durum diye düşünüyorum. Allah yardımcınız olsun, zor bir durum olduğunu biliyorum. Ben 30 sene sonra çareyi keskin bir mesafe koymakta buldum. Allah'ım da beni affetsin ama psikolojimi korumak adına buna yapmak zorundaydım. Sevgiler