Merhaba, kaç gündür düşün düşün kafayı yeme noktasına geldim. Annem dünyanın en zor insanı onu mutlu etmek mümkün değil, ona uygun davranmak mümkün değil. Hayatım boyunca beni yönlendirdi benim hiçbir kararıma saygı duymadı ve bir şekilde hep dediğini yaptırdı. Nasıl oluyor anlamıyorum ama beni bir şekilde manipüle ediyor ve ben anlamıyorum ama onun dediğini yapmış buluyorum kendimi. Evliyim yaklaşık 1 buçuk senedir. Bilen bilir eşim okuyor ben çalışıyorum. Ailemle eşim yüzünden mahkemelik bile oldum çünkü eşimden vazgeçeyim diye başkasıyla beni zorla görüştürdüler, o kişi bana kafayı taktı falan o kişi yüzünden babamdan dayak yedim. çok zor zamanlar geçirdim çoook. Bir süre hiç görüşmedik ailemle ve o zaman huzurum vardı. Eşimle çok iyiydik beraber kaliteli vakit geçiriyorduk. Az paramız vardı tek ben çalıştığım için ama huzurumuz da vardı. Eşim bir dönem çalıştı bana destek olabilmek için konser veren bir mekanda fakat sabaha kadar çalıştığı için bünyesi hem okulu hem işi götüremedi ve bir gün acillik oldu ve işi bırakmak zorunda kaldı. Sonra ben beklemediğim bir şekilde hamile kaldım. Çok sevindik falan derken aileme söyledim. Ailem 2 hafta kadar aramadı beni 2 hafta sonra aradılar çağırdılar gittik barıştık her şey çok güzeldi. Ama ben hamile kaldığımı öğrenmeden 1 hafta önce kayınpederimi kaybetmiştik ve şehir dışında olduğu için acele de gitmemiz gerekince uçak masrafalrı falan derken epey maddi olarak açıldık. Ailem sürekli bana maddi durumumuzu soruyor ne kadar borcumuz olduğunu soruyor çocuk geleceği için biraz endişeliler. Bize yardımcı olmak için "her gün bize gelin yiyin yemek masrafınız olmasın" dedi annem, sevindik bizde. Başta herşey çok iyiydi. Annem eşime artık kötü davranmıyordu saygılılardı hatta annem evimin kirası fazla olduğu için bizi kendi evine yakın bir yere taşımayı teklif etti ordan da onun servisiyle işe gitmemi teklif etti böylelikle yol parası da vermeyecektim. Her şey çok güzel ev tutuldu ev sahibi baştan sona evi yaptırıyor hatta ama bu tadilat 1 ay süreceği için biz annemlerde kalmaya başladık. Annem başta eşimin koltukta uyumasına taktı. ( başka yer yoktu ) 2 tane koltuk var ben 3lü de o iki büklüm 2lide yatıyordu, yatamıyordu hatta. Sonra eşim bir gün çarşaf sermemiş ona taktı vücudunun yağı koltuklara geçiyormuş. Eşimi uyardım bu konuda ama zaten sığıntı gibi olduğumuz için annemin rahatsız olduğunu söyleyip de üzmek istemedim. Annem bu hafta izin almış işe gitmedi. Eşim de bu hafta derslerinin bazıları iptal olunca annemle evde vakit geçirmek durumunda kaldı ama annemin dilinin sivri olduğunu bildiği için uyumayı tercih etmiş. Fakat okuldan geldikten sonra üstünü değiştirmemiş uzanırken uyuyakalmış. Annem de eşimi uyandırıp 1 saat laf söylemiş. İçinde ne varsa dökmüş. "Zaten bütün gün yatıyorsun benim kızımın parasını yiyorsun bir işe yaradığın yok üstünle başınla yatmışsın bu koltukları ben yıkayamam. benim kızım sabahın köründe kalkıp işe gidiyor sen yatıyorsun, pisliksin, temiz değilsin" falan diye tam 1 saat konuşmuş ( bana normal geldi çünkü ben 5 saat aralıksız konuştuğunu biliyorum başka konularda ) Yetmedi beni aradı "senin kocan üstüyle yatmış, ben nasıl temizleyeyim de senin kocan çok pis bütün kafasının yağı koltuklar geçiyor, zaten tüm gün yatıyor bir işe yaramıyor asalak gibi senden geçiniyor" falan diye şikayet etti. Bir şey demedim. Eşimi uyardım tekrar yapma dikkat et diye. Geçen hafta da eşime otururken"naş naş naş hadi kalk salonu süpür yok öyle beleşten yatmak" diye eline süpürgeyi tutturmuştu. ben şok içinde ağlamıştım. Eşim de "ben şikayetçi değilim beni sevmiyor olabilir böyle şeyler sen hamilesin üzülme yeter" demişti. Onun dışında eşim evde kimse yokken balık almış temizlemiş, güveçlere dizmiş, eve alışveriş yapmış, ayrıca yine evde kimse yokken mutfağı toplamış kaç gün bulaşıkları yıkamış ama bunlar asla annemin gözüne görünmüyor. Dün annem "anne kız seninle gidelim de bir çay içelim dışarda" dedi. Dışarı adım atmamızla birlikte bana" seninki sabahtan akşama kadar yatıyor hiçbir işe yaramıyor anca seni sömürüyor böyle ömür mü geçer, seni hayatın boyunca sömürecek" falan diye başladı konuşmaya ben de kızdım "anne bana kocamı kötüleme beni onunla ilgili doldurma" dedim. ( daha önce 1 evlilik ve 1 nişanlılık geçirdim 2si de ayrılık sebebi olarak annemi gösterdiler ama buraya girersem kitap yazmaya doğru giderim ) "Ne istiyorsun anne dedim bana bunları neden söylüyorsun boşanayım onu mu istiyorsun" dedim. "Evet ben sen senin yerinde olsam böyle bir adamla 1 dk evli kalmaz çocuğu da aldırrdım" dedi. Ben şok oldum. "ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu senin, okumak geçici bir süreç okulunu bitirdikten sonra da çok güzel iş bulacak o zaman ben de rahat edeceğim ama hayat bu 3- 4 sene değil 3- 4 sene zorluk çekeceğimi bilerek evlendim ben bu süreç geçici artık bunu gör" dedim. "O nerden iş bulacak kim ona iş verir" diye söylendi. ( bu arada eşim uçak mühendisliği okuyor lisans alacak ) "Ben sana doğruları gösteriyorum anne olarak senin çalışıp onun yatması zoruma gidiyor" dedi ki işten çıkması için ilk baskıyı annem yapmıştı. "Senin önceliğin okul oğlum okulunu bitirmeye bak sen" demişti. "Benim zoruma gitmiyor bırak okusun ki bize güzel bir gelecek sağlayabilsin "dedim. Eşimi çok seviyorum o da beni seviyor biliyorum. Ama annemin bu yaptıkları ilk değil son da olmayacak daha önceki evliliğimi de istememişti ve ne yapıp edip boşanmama sebep olmuştu. "annen varsa ben yokum" demişti eski kocam. Nişanlım da "bu kız evlenemezse sebebi annesidir bu böyle bilinsin" diye evden çıkmıştı nişan atarken. Ben ne yapayım annem benim hayatımın sınavı. Durmayacak biliyorum. Sürekli size birilerini kötüleseler bir süre sonra siz de onu kötü görmeye başlarsınız. Eski evliliğimde böyle olmuştu. Bunun olmasından korkuyorum. 20 gün daha annemlerde kalmak zorundayız evin tadilatı bitene kadar ama bana 20 yıl gibi geliyor Ne yapmalıyım inanın bilmiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var. Çok uzun yazdım kusura bakmayın. Okuyan herkese teşekkür ederim.
De asıl sıkıntı çocuk doğunca başlıcak ona kim bakacak
Umarım her şey gönlünce olur
Haklısınız.
