Ayrıca konu sahibinin babası da var . Kücük kardeş okula gitsin babası baksın bir zahmet bir hafta. Konu sahibinin annesi bencil. Yerinde olsam küsmem ama öncesinde içimi döker sayarım sonra da çok çok az görüşürim telefonda. Hayatıma almam. Telefonda sorun anlatırsa yorum yapmam geçerim üzerime almamHerkes beni popohlasın, başımda pervane olsun. Bu konunun neresinde var tam olarak?
1 haftadan bahsetmiş altı üstü, eğitim hayatı sekteye uğratmak için kardeşin çok daha fazla okula gitmemesi gerekir. Eğer sınav haftası ya da sınav senesinde falan değilse 1 haftada kimsenin eğitim hayatı sekteye uğramaz. Öyle bir yazıyorsunuzki aynı konuyu mu okudum diye ben de şüpheye düşüyorum.
Herkes beni popohlasın, başımda pervane olsun. Bu konunun neresinde var tam olarak?
1 haftadan bahsetmiş altı üstü, eğitim hayatı sekteye uğratmak için kardeşin çok daha fazla okula gitmemesi gerekir. Eğer sınav haftası ya da sınav senesinde falan değilse 1 haftada kimsenin eğitim hayatı sekteye uğramaz. Öyle bir yazıyorsunuz ki aynı konuyu mu okudum diye ben de şüpheye düşüyorum.
ben bunları haketmiyorum ailenin en iyi en düzgün hayırlı evladıyken hep nedense geri plana atılan p.ç muamelesi görüyorum.n
Evet o anne gelse zarar zaten konu sahibi geleyim dese gelme demeli..ama bir sen mi doguruyorsun yok kadınlar hep doğuruyor zaten vs konusmaları çok acımasızca.
Benim arkadasım yakın zamanda doğum yaptı son günler hergün mesaj attım nasılsın diye doğumdan sonra yemek yapıp kapıdan botaktım. Tamam eşten bekleyin elbette ama insan insana yardım eder yahu. Bu kadar da bireyselleşmeye gerek yok. Arkadasımın benden beklentisi mı vardı hayır. Ama ne olurki biraz ilgi gösterip destek olsan zor zamanlarda.
Evet zorbasınız. Kadın kardeşi okulu bıraksın yanına yerleşsinler demiş gibi davranıyorsunuz. Siz 9 ay yataktan kalkamazken yalnızca eşiniz mi vardı gerçekten, kimse gelmedi mi, hal hayır sormadı mı, bir kap yemek getirmedi mi. Siz beklemediniz diye kimse gerçekten bir şey yapmadı mı? İnanalım mı bunaDogum zor, iki tane dogurdum. Cektigim cileyi bir ben bilirim, surda bir elin parmaklarini gecmeyecek kisinin basina gelmis olan cati kemigi kapanmamasi sebebiyle aylarca acilar icinde kıvrandım, aylarca kanamam durmadi, teshis alamadigimdan tedavi goremedim, teshis aldigimda kizim 9 aylikti neredeyse ben fizik tedaviyle ayaga kalkabildim. 2 dogumumda da su gelmesi ama sanci gelmemesi sebebiyle saatlerce suni sanci aldim, sayisiz epizyotomi dikisim var. Eşim haric bir Allah'in kulundan destek beklemedim, esimden bekleme sebebimde ebeveynlik sorumluluğunda ortak olusumuzdu, gebelik ve sonrasında destek beklememiz gereken (olmasi gereken) tek kisi eşimizdir.
Benim kastettigim "dogum kolay abartma" degildi, dogum herkesin isteyerek yasadigi birsey, hastalik degil, engel değil, gayet guzel bir olay, sonucunda anne oldugumuz "buyudugumuz","olgunlastigimiz" bir olgu.
"Ben doguruyorum herkes pervane olsun cevremde" dusuncesine karsiyim, bunu daha oncede bircok kere tekrar ettim ki zaten kastettigimde tam olarak buydu, biz hamileyiz diye (esimiz haric) kimse rutinini bozmak zorunda degil, bozmadigi icinde suclayamayiz, ha destek olunsa fena olmaz ama olunmuyorsa da ne yapalım? Anne olmak uzereyken ebeveynlerimden nefret ediyorum cunku ilgi gostermiyorlar diye aglayalim mi? Tamam aglayalim ama bunu ergenlikte birakmis olmaliydik, birakamiyorsak terapi lazim, cok acik degil mi?
Alin iste, konu sahibinin annesi zaten ilgisiz ve duyarsiz bir anneymis, annem bana pervane olmadi dusuncesiyle kendini bosuna uzuyor, gebelikte gereksiz uzuntuye yer yok, bunu bir an once kavrayıp yoluna bakmali. Hassasiyet tamam hepimizde oldu, olacak cok normal ama herkes beni pohpohlamak zorunda dusuncesi cok abartili.
Ortada maks lise öğrencisi olan bir kardes var, konu sahibi bir öğretmen olarak "kendi istegiyle yasadigi gebelik icin" kardesinin egitim hayatinin sekteye ugramasini umursamayacak kadar uç yasiyor konuyu, bunun neresi normal? Bunu anormal buldugum icin mi zorbalik yapmis oluyorum? Yoksa konu sahibi kardesini umursamayarak "ailenin en hayirli evladi benim, niye cevremde pervane olunmuyor" diyerek zaten ne denli zorba oldugunu kanitlamamis mi? Ayni seyi mi okuduk ben anlamiyorum...
Ya o şöyle eskiden konu sahibi annesine üzülüyormus onu mağdur sanıyormuş. Annesi onu dert dinleme aracı yapmış küçüklükten beri. Ben de mesela 30 yaş aydınlanması yaşadım. Sizde de olmuştur belki. Bı taşlar yerine oturuyor..aslonda kendi hatanızın olmadıgını sadece çocuk olduğunuzu vs kavrıyorsunuz . Anne babanın hatalarını anlıyorsunuz. İnsan o dönem bir buhran geçiriyor ben de yaşadım. Bir yıl kadar sürdü . Önce öfke sonra kabullenme vs. Şimdi ruhum dingin. Konu sahibi de bence böyle bir sönemden gećiyor. Ama dediğim gibi böyle bir anne doğumda olmamalı eziyet eder sadece.Buradaki beklenti pervane olunmasini istemek, bu benim yorumum. Arti ogretmen olmasaydi, "egitim hayatini umursamamasini" bende farklı yorumlardim. Ama bir ogretmen bence böyle bir yorumda bulunmamali, ha şu var ben ogretmenligi cok idealize ediyorum bu ayri bi mesele, hepsi iyi ve ornek insanlar olmali düşüncesindeyim bu da beni yanıltiyor olabilir.
Bunlarin hepsini geçiyorum hadi ben yanlis anlamis olayım pervane olmasini istememis diyelim ama konudaki anne hep ilgisiz bir kadinmis, yani kadin, kizi gebe kalinca degismemiski? Konu sahibi niye kendini uzuyor hala, uzmesin, insan bir noktadan sonra birseyler beklemekten vazgecmeyi bilmeli soz konusu olan anne bile olsa.
Yapsa guzel olur bi anne olarak ama yapmıyor yahu kadin, kizi evlenirken bile el gibi gelmis gitmis. Ben konu sahibinin uzuntusune ve saskinligina hayret ettim.
Haksiz degilsiniz, ama bu anne yapmiyor iste, kadin hep boyleymis, yapsa ne ala ama yapmıyor diye de ben pi*miyim, ailemden nefret ediyorum serzenisleri cocukca ve beklentinin yuksekligini ifade ediyor.
Konu sahibi kisa sure sonra anne olacak (Allah bagislasin, saglicakla buyutsun) bir an once gerceklerini kabul edip, ilerlesin, uzmesin kendini. Umarim daha anlasilir olmustur.
Zaten kızının umursayan anne bunun planlamasını önceden yapar. Kardeşin çok küçük olduğunu sanmıyorum, dediğiniz gibi evde baba da var. Bir hafta her türlü idare edilebilecek bir süre. Öyle hayatı sekteye falan uğratmaz yani.Ayrıca konu sahibinin babası da var . Kücük kardeş okula gitsin babası baksın bir zahmet bir hafta. Konu sahibinin annesi bencil. Yerinde olsam küsmem ama öncesinde içimi döker sayarım sonra da çok çok az görüşürim telefonda. Hayatıma almam. Telefonda sorun anlatırsa yorum yapmam geçerim üzerime almam
kayınvalidemi sevmiyorum cünkü. kimseden beklemtim yok. ailemin evine bebeğime baksınlar beklentisiyle gelmedim. hastane ve doktorum burada daha güvenilir ve ulaşılabilir olduğu için geldim. benim annem kendi ağzıyla söyledi doğum benim kaldırabileceğim bi durum değil bu yaşta diye. hiç de alınmadım. ne isin var zaten bu yasta dedim, esim yeter bana hastanede, siz doğurduktan sonra isterseniz gelir görürsünüz dedim.Konu sahibi de bunu istiyor zaten, 'bebek için bir şey yapmadı' demek 'çocuk odasını almadı' demek değil ki her zaman. Bi patik örmeyi, bir zıbın almayı yani kızını düşündüğünü gösteren bir şey yapmayı kastediyor olmasın.
Kimseden beklentim yok demeyin boşuna çatır çatır beklentiniz var. Onları yanınızda istiyorsunuz, tedaviyle anne olmuş olmanız sizi ve bebeğinizi diğer annelerden ayırmıyor, hepinizin-hepimizin beklentisi aynı. Anneniz dede yüzünden gelemeyecek olunca gitmişsiniz. Neden kvye gitmediniz de annenizin zaten yatalak bir hastaya baktığı eve gittiniz, kadın sizi evinde görmeye mecbur mu? Konu sahibi de annesine bebeği baktırmayacaktı, kvye de baktırmayacak eşinin desteği onların gözetimi olacaktı. Savunmayın kendinizi boşuna. Anneniz 'deden var, bir de sen gelmesen iyi olur' dese siz de yıkılırdınız.
Konuşun sayın dökün içinizi. Bı rahatlama gelir. Sonra da minimumda konuşun . Bu konuyu kapatınki öfkelenme yaş kabullenme olsunacmiyorum telini bi suredir canim ama insallah anlar diyecegim
Yani aslında sizinle uğraşamayacağını söyleyen insanın evine gidip oturdunuz, sizin varlığınızın da onun kafasını yoracağını düşünmediniz.kayınvalidemi sevmiyorum cünkü. kimseden beklemtim yok. ailemin evine bebeğime baksınlar beklentisiyle gelmedim. hastane ve doktorum burada daha güvenilir ve ulaşılabilir olduğu için geldim. benim annem kendi ağzıyla söyledi doğum benim kaldırabileceğim bi durum değil bu yaşta diye. hiç de alınmadım. ne isin var zaten bu yasta dedim, esim yeter bana hastanede, siz doğurduktan sonra isterseniz gelir görürsünüz dedim.
aile dinamiğimi bilmeden yorum yapıyorsunuz o yüzden anlıyorum. doğurunca yazarım sizebenim annemin desteği iki dakika bebeği sevmektir öyle aman altını alayım, kızım iki dakika isini görsün diyen biri değil. kendisi her gün söylüyor nasıl totona güvenip cocuk yaptıysan öyle de bakacaksın diye ki ben de defalarca söylediğim gibi beklemiyorum bebeğime bakmalarını veya bana ilgi göstermelerini. kaç yasında insanlar, herkesin baska derdi var yani. kücük cocuk değilim ki birilerine yıkayım yüklerimi.
zor gebe kalmamdan bahsetmedim. tabii ki her hamileyle aynı düzeydeyim. yani zor gebe kaldım diye bi ayrıcalık beklemedim?sadece planlı bir sekilde gebe kalamadım. bu yüzden de mecburen ailemin yanına geldim. planlı gebe kalabilsem doğumu yaz veya bahar aylarına denk getirmeye calisirdim ki esimle kendi evimde yasayayım her seyi. prda doğursaydım da annemin vs gelmesini beklemiyordum. benim annem komşu sehrime düğüne geldiğinde bile benim yanıma gelmedi mesela alınmadım cünkü beklentim yoktu. kadının işi gücü var, evde yaşlısı var.
Hayatından uzak tut, bundan sonra da arayıp şikayetlendiğinde bebeği bahane et, anlatmasına dert yanmasına izin verme, kapatıver telefonu hızlıca. Bebek durmuyor kusura bakma, bebeğimin derdini dinlemeye gitmem lazım, deacmiyorum telini bi suredir canim ama insallah anlar diyecegim
kardesim ilkokul3 te:)Konu sahibinin de öğretmen olarak bir bildiği vardır bence devamsızlıktan bahsedebiliyorsa, çocuk tamamen bahanesidir annesinin.
canim haklisin yani uzuntume bir ayar cekip yonumu degistirmeliyim bunun farkindayim zaten bunu yapmaya calisiyorum buraya yazmak bile rahatlattiheh işte sorun burda. annesi zaten bu anlayışta bir kadın değilmiş. ben hamile halimle beni daha cok ğzeceğini bile bile gelmelerini teklif etmezdim mesela. bu beklentide olması da tabii ki cok bir sey değil. annesi belki de dediğiniz gibi diğer cocugu bahane ediyor. ama zihniyet bu sonucta. konu sahibinin belki de kırılmışlığıyla bilemiyorum kalkıp da gitmeyiversin bi hafta demesi de normal bir tavır değil.
ben ayrıca burda konu sahibine asla saldırmadım. ilgi istiyor, ki cok doğal. ben de mesela esim o an yanımda olmazsa çok kötü olurum. konu sahibi bu ilgiyi annesinden bekliyor, olabilir. ama karsınızdaki insanı da bile bile bu beklemtiye girmek bence zaman kaybı. ailesiyle zaten anladığım kadarıyla sağlıklı bir ilişkisi yok. aile bencil, evli kızlarını bile kendi dertleriyle boğuyorlar. e doğumdan sonra ne katkıları olabilir gelseler?
konu shaibi ilgi bekliyor, hepimiz hemfikiriz. ama yanlış yerden bekleyip kendini üzüyor.
Eheeeeee, bir ay gitmese de olurkardesim ilkokul3 te:)
ablaaammm..Yani aslında sizinle uğraşamayacağını söyleyen insanın evine gidip oturdunuz, sizin varlığınızın da onun kafasını yoracağını düşünmediniz.
kardesim ilkokul 3te:) ama yani onu yinede bos birakmiyoruz ekstra 5 6 kitap kaynak almisim onlari cozuyor calisiyorlar cogu konuda yasitlarindan iyi yani 1 hafta birsey kaybetmez hem 2.donem yeni acilmis oluyo yani dert degil ama iste bahaneler felan bitmez ailede amaan ne diyim daha.bunu bosvermeye calisiyorumBen de öğretmenim ve kızım doğuma giriyor olsa evdeki çocuğun bir çaresine bakar kızımın yanına giderim, baktım olmuyor çocuğu da alır giderim.
Yazılı haftası değilse bir şekilde çözülür o mesele. Watsapp grubundan ödevleri isterim, yeni konuya başlanmışsa konu videosu izlemesini sağlarım, kapatırım arayı. Kızım 3 gün raporluydu öyle yaptık en basitinden. Kaldı ki bu çocuğun küçük olduğunu da hiç sanmıyorum. Ortaokul öğrencisidir büyük ihtimalle, hatta tahminimce de erkektir.
İkisi de evlat yaaaa her gün doğurumuyor kızım. Ömürde olsa olsa 2 olacak. Gerçi bu anneanne adayının yokluğu daha hayırlı ama sonuç olarak çocuk bahanesi. Yaz tatilinde olsa 'baban tek başına bırakılmaz' der yine gitmezdi. Konu sahibinin isteği çok büyük bir şey değil, sizden farklı bir şey istemiyor, sadece tecrübeli bir yoldaş istiyor bir kaç gün. Burada temel mesele her derdine koşulsun diye bekleyen bir kadının kızına ufacık bir desteği çok görmesi
kardesim ilkokul 3te:) ama yani onu yinede bos birakmiyoruz ekstra 5 6 kitap kaynak almisim onlari cozuyor calisiyorlar cogu konuda yasitlarindan iyi yani 1 hafta birsey kaybetmez hem 2.donem yeni acilmis oluyo yani dert degil ama iste bahaneler felan bitmez ailede amaan ne diyim daha.bunu bosvermeye calisiyorum
anneniz in yapisi nasildi size karsi mesela.benim annem pasif depresif acitasyon yapan zayif karaktere sahiptir mesela. bu beni hep asiri uzdu senelerce yipratti.harcandim resmen o iyi olsun diye.nelere maruz kaldim hayatta hicbirinden haberi olmadi kadinin.ama yinede ona gore hep o en kotu durumdaydi herseye bahaneleri hazir.ezilen magdur kisiydi.evet hayatta cok ezildi uzuldu ama iradesini ortaya koyabilirdi diyorum artikBu söylediklerinizi kabullenmek çok zor biliyor musunuz? Hep bir umutla ailenizden tırnak ucu kadar destek bekliyorsunuz, o çocukça umudun bitmesi yıllar alıyor. Ben annemin ne mal olduğunu bile bile oğlumu sütten kesmek için yanına gitmiştim, saçma sapan bir sürü şeye maruz kalmıştım ama yine de ikna olmamıştım. Gerçekten ne mal olduğundan emin olup bütün duygusal bağımı kestiğimde oğlum 9 yaşındaydı. Bu maalesef psikolojik temelli bir durum, o çocukça beklenti, umut kırıntısı hiç bitmiyor ve her darbede tekrar tekrar yıkılıyorsunuz. Yaşamayanın anlayabileceği bir şey değil.
Evet zorbasınız. Kadın kardeşi okulu bıraksın yanına yerleşsinler demiş gibi davranıyorsunuz. Siz 9 ay yataktan kalkamazken yalnızca eşiniz mi vardı gerçekten, kimse gelmedi mi, hal hayır sormadı mı, bir kap yemek getirmedi mi. Siz beklemediniz diye kimse gerçekten bir şey yapmadı mı? İnanalım mı buna
Olabilir tabi, gec bir aydinlanma hic olmamasindan iyidir.Ya o şöyle eskiden konu sahibi annesine üzülüyormus onu mağdur sanıyormuş. Annesi onu dert dinleme aracı yapmış küçüklükten beri. Ben de mesela 30 yaş aydınlanması yaşadım. Sizde de olmuştur belki. Bı taşlar yerine oturuyor..aslonda kendi hatanızın olmadıgını sadece çocuk olduğunuzu vs kavrıyorsunuz . Anne babanın hatalarını anlıyorsunuz. İnsan o dönem bir buhran geçiriyor ben de yaşadım. Bir yıl kadar sürdü . Önce öfke sonra kabullenme vs. Şimdi ruhum dingin. Konu sahibi de bence böyle bir sönemden gećiyor. Ama dediğim gibi böyle bir anne doğumda olmamalı eziyet eder sadece.
kardesim ilkokul 3 te ve yasitlarina gore bircok konuda ileride onu zaten ekstra hazirliyoruz hersene okul haric en az 5 kitap bitiriyor her dersten her yil.ogretmen olarak ta ogrencilik yasamis biri olarak konusayim insanin okul hayatindan 1 hafta birsey eksiltmez.ama bazi anlar cok ozeldir .bu zamana kadar herseyimi kendim yaptim dugunumu bile.gelinligimi koliyle tasidim kendim felan yani dusun.ailemin maddi durumu ypktu beklentim yoktu ama o dknemde bile naptiniz kizim yoruldunmu diye birgun aramadilar .farkli sehirlerdeydik telefonda yinede manevi destek verebilirlerdi.olmadi o anlar cok takmadim esimle deli dolu evlilik hazirligi dugun balayi dedik keyifliydi ama sonra dusununce uzuluyosun aklina geldikce.unutmuyosun birdaha bu tarz birsey yasamak istemiyor insan .dogumda ozel anlardan biri.Dogum zor, iki tane dogurdum. Cektigim cileyi bir ben bilirim, surda bir elin parmaklarini gecmeyecek kisinin basina gelmis olan cati kemigi kapanmamasi sebebiyle aylarca acilar icinde kıvrandım, aylarca kanamam durmadi, teshis alamadigimdan tedavi goremedim, teshis aldigimda kizim 9 aylikti neredeyse ben fizik tedaviyle ayaga kalkabildim. 2 dogumumda da su gelmesi ama sanci gelmemesi sebebiyle saatlerce suni sanci aldim, sayisiz epizyotomi dikisim var. Eşim haric bir Allah'in kulundan destek beklemedim, esimden bekleme sebebimde ebeveynlik sorumluluğunda ortak olusumuzdu, gebelik ve sonrasında destek beklememiz gereken (olmasi gereken) tek kisi eşimizdir.
Benim kastettigim "dogum kolay abartma" degildi, dogum herkesin isteyerek yasadigi birsey, hastalik degil, engel değil, gayet guzel bir olay, sonucunda anne oldugumuz "buyudugumuz","olgunlastigimiz" bir olgu.
"Ben doguruyorum herkes pervane olsun cevremde" dusuncesine karsiyim, bunu daha oncede bircok kere tekrar ettim ki zaten kastettigimde tam olarak buydu, biz hamileyiz diye (esimiz haric) kimse rutinini bozmak zorunda degil, bozmadigi icinde suclayamayiz, ha destek olunsa fena olmaz ama olunmuyorsa da ne yapalım? Anne olmak uzereyken ebeveynlerimden nefret ediyorum cunku ilgi gostermiyorlar diye aglayalim mi? Tamam aglayalim ama bunu ergenlikte birakmis olmaliydik, birakamiyorsak terapi lazim, cok acik degil mi?
Alin iste, konu sahibinin annesi zaten ilgisiz ve duyarsiz bir anneymis, annem bana pervane olmadi dusuncesiyle kendini bosuna uzuyor, gebelikte gereksiz uzuntuye yer yok, bunu bir an once kavrayıp yoluna bakmali. Hassasiyet tamam hepimizde oldu, olacak cok normal ama herkes beni pohpohlamak zorunda dusuncesi cok abartili.
Ortada maks lise öğrencisi olan bir kardes var, konu sahibi bir öğretmen olarak "kendi istegiyle yasadigi gebelik icin" kardesinin egitim hayatinin sekteye ugramasini umursamayacak kadar uç yasiyor konuyu, bunun neresi normal? Bunu anormal buldugum icin mi zorbalik yapmis oluyorum? Yoksa konu sahibi kardesini umursamayarak "ailenin en hayirli evladi benim, niye cevremde pervane olunmuyor" diyerek zaten ne denli zorba oldugunu kanitlamamis mi? Ayni seyi mi okuduk ben anlamiyorum...
Benimkiler yukarıdaki linklerdeanneniz in yapisi nasildi size karsi mesela.benim annem pasif depresif acitasyon yapan zayif karaktere sahiptir mesela. bu beni hep asiri uzdu senelerce yipratti.harcandim resmen o iyi olsun diye.nelere maruz kaldim hayatta hicbirinden haberi olmadi kadinin.ama yinede ona gore hep o en kotu durumdaydi herseye bahaneleri hazir.ezilen magdur kisiydi.evet hayatta cok ezildi uzuldu ama iradesini ortaya koyabilirdi diyorum artik