ALLAH yardımcın olsun .
Benim de kimsem yoktu doğum yaptığımda .
İkiz doğurdum hem de ,bebeklerim şuan 14 aylıklar
tek başıma 7 ay baktım yavrularıma ..
şuan da tekim
hamilelikte çok kitap okumuştum ,kendim de kuralcı biriyimdir .
Baştan itibaren hep bir kural koydum yavrularıma ..
Çok uğraştım ,gecelerce iki bebeyle sabahlara kadar hiç uyumadım ama hiç yılmadım ,vazgeçmedim .
Çünkü biliyordum ki yapayalnızdım ve bir kural olmazsa iki bebekle asla bu işin altından çıkamazdım ..
Ben de baştan beri hep saatli uyuttum ,saatli besledim ..
Gece mesela 4 temi beslenecekler hiç aksatmadım o saati ,5 temi uyuyacaklar hiç aksatmadım .
Uyumak istediler doğal olarak ,ben oyaladım hep bir şekilde saatleri gelsin diye .
Bir süre sonra baktım ki çalar saat gibi oldular ,beslenme saatlerinde tık uyanıyorlardı ,besleyip uyutuyordum ..
Gündüzleri de akşamları belli saatlerde uyutttum hep onları ,ağladılar ,zırladılar bu süreçte ama yılmadım ,bir şekilde oyaladım onları ve saatleri geldiğinde yaptım herşeyi .
Kızım emzik almıyordu başlarda ,tam bir ay hiç uyumadım , o attı ben taktım o attı ben taktım ağzına ve bir ay sonunda kızım emziğe alıştı.
Bebeklerimi sallamadan uyumaya alıştırdım ,bir kere bile ayağıma almadım ,odalarına bir mini müzik aleti aldım ,sabaha kadar ney müziği ile uyuttum onları doğduklarından beri ,bu müzik hem ruhlarını dinlendirdi ,hem bu müzikle uyunacağını öğrettti onlara ,hala o müzikle uyutuyorum ..
Kucağıma az ve öz aldım ,uyku rutininde her ağladıklarında almadım yataktan ,bekledim ,bazı geceler uykuya dalarken 5er dakika ağlattım ,ağlaya ağlaya uyudular ve uyumaları gerektiğini öğrendikten sonra ağlamayı kestiler ,hatta bazen ikis ibir ağlardı ,çekerdim odanın kapısını ,5 dakika ağlamalarına izin verirdim ,ağlaya ağlaya uyurlardı ,bebeğin ağlamasının ona sakıncalı olduğunu düşünmüyorum ..
ağlamak bir tepkidir ve bebek ağlamayı da bilmeli ,tepkisiz olmamalı ,en önemlisi şımartılmamalı .
herşeyden önce bebeklerin kişisel gelişimi için gerekli bu .
bebeklerim emeklemeye başladıklarında ayağa dikildiklerinde haliyle düştüler ordan burdan ,hiç elimle kaldırmadım ,kendileri kalksın diye bekledim ve yüzüme bakıp ağlama moduna girince yok bişey yavrum yok bişey dedim ama ellemedim hiç ..
ilk başta düşünce ağladılar ,sonra düştüklerinde hiç tepki vermeyip kendi kendilerine kalktılar ,düştüklerinde bişey olmadığını anladılar ve ağlamayı kestiler.
hatta eve birileri geldiğinde bana şaşırıyorlardı hala da şaşırırlar yavrularıma ,düşünce ağlamıyorlar çünkü ,kalkıp devam ediyorlar oyuna ..
kucağıma almıyor muyum tabiki alıyorum ama ağladıklarında değil ,sevgimi göstermek için ama onu da tadında yapıyorum ki şımarmasınlar diye .
ek gıdaya alışma sürecinde mesela doktorlar aman zorlamayın çocukları yok psikolojisi bozulur yok yemez diyorlardı ,hiç dinlemedim.
zorla herşeyi yedirdim ,kızım tükürüyordu ben tekrar veriyordum ,3 ay alışma sürecimiz oldu hiç yılmadım ..
iyiki de zorla yedirmişim ,şimdi herşeyi yiyorlar ..
çocuk meselesi tamamen bir sabır ve inat meselesi..
onlar göründükleri gibi değiller herşeyin farkındalar , o yüzden inatla onların hem kişisel hem fiziksel gelişimi için doğru olanı yapma konusunda ilerlemek lazım .
annelik çocuğu gün boyu kucağında tutmakla ,ağlatmamakla olmaz ,ona faydalı olabilecek tavırları sergilemekle olur ..
ben şuan çizdiğim yolun meyvelerini yiyorum çok şükür ve çok memnunum
yavrularım 14 aylık oldular ve ben 3.ye hamileyim .
inş. onu da öyle yetiştireceğim
sen geç kalmışsın bir düzen konusunda bundan sonra nasıl yardımcı olunur sana bilemiyorum ama istersen yine de bir dene yazdıklarımı belki faydası olur
