Anne olmayi beceremedim:(

anne değilim ama sana nasıl büyütüldüğümü anlatırsam belki bir faydam olur...
annem altımı temizlermiş karnımı doyururmuş gazımı çıkartırmış ve beni yatağa yatırırmış, etrafıma da yastıklar dizermiş düşmeyim diye, ben ağlarmışım kapıyı aralayıp bakarmış ama sadece düştümmü diye kontrol etmek için. ağlamaya devam etsede kapıyı kapatıp gidermiş ev işine. :) neden böyle yapıyodun diye sordum birde ilk çocugum yani düşün :) şımarma diye dedi, karnın toksa altın temizse şımarıklığına ağlıyosundur bebekler böyle alıştırılır derdi, sevgisini de ihmal etmezmiş. herşey ölçüsündeymiş. şimdi beni iyi ki öyle yetiştirmiş diyorumm çok minettarım ona.
sen de kendini boş yere hırpalıyosun, eşine de sana da yazık. kendine zindan etmişsin hayatı,ileri de eşininde psikolojisi bozulur, seninki iyice fenalaşır o evde allah korusun huzur kalmaz bebeğin de huzuru olmaz. bırak ağlasın allah aşkına bebek o, tut kendini. koy yürütecine. her ağladığında da ilgilenmemelisin bence.

Eşinizin tavrı da yanlış sizinki de.

Günlük bir saat sevmeyle çocuğa babalık sevgisini nasıl aşılayacak eşiniz ?

Siz de böyle davranmaya devam ederseniz o çocuk çok yaramaz ve size bağımlı olur.

Bir an önce kontrolü sağlamalısınız

Merhabalar;

Teorik ile pratik arasında fark oluyor maalesef.benim Kıızm 14 aylık ama ağlayarak istediği bişeyi yapmam.Bunu bildiği için çok ağlamaz.Yürümeye başladığında evde orta sehpayı kaldırdım sadece.Düştüğünde ya görmemezlikten geldim yada aaaa zeynebim düşmüş alkışşşşş yaptım.Şimdi düşünce gözlerimin içine bakıyor ben alkış yapıyorum oda yapıyor.Şimdiden yaptığı yanlışların sonucunun olduğunu azda olsa biliyor.Biraz rahat olun.Karnı toksa,altı temizse,uykusunu aldıysa ateşi felan yoksa sıkıntı yok.

sizin yazdıklarını görünce annemi anladım.. bende mızmız bir bebekmişim. birde ilk çocuğum üstüme titrerlermiş... ağlamamada izin vermezlermiş. ne deli etmişim onu ve babamı... şimdi bebişim olduğunda o huyu bana benzemesin diye çok dua ediyorum...

kadraj .!.:

Arkadaşların hepsi ortak bi paydada buluşmuş o da çocuğun seni kullanmasına izin vermemen. Bu biraz büyüdüğünde daha da çözülmez bi yumak haline gelecek. Markette istediğini aldırmak için yere yatıp ağlayan tüm rafları boşaltan, ilerde okula gittiğinde öğretmenden az ilgi gördüğünde hırçınlaşan okuldan soğuyan, oyuncaklarını paylaşmayan bencil bi çocuk olacak..

Kontrolü eline alman gerekir, evin reislerini ve kurallarını bilsin. Çekmeceleri boşaltmasına izin verme, yanında durmasına izin verme, sert ama sakin ses tonuyla kararlı olarak konuş. Ağlasın bırak. Sürekli ağlıyorlar zaten.

Kuzenim aynı senin yaptıklarını yaptı, gece çocuk annesiyle babasının odasında uyuyordu şuan 7 yaşında okula gidiyor ve hala anne babayla yatmak istiyor. Okula başladın abla oldun diye odasını ayırdılar gece bunlar uyuyunca gelip kapının eşiğine yatıyormuş. Annesinin kendisi dışında biriyle konuşmasına asla izin vermiyor. Kuzen biriyle konuşurken sürekli yakasını paçasını çekiştirip anne anne anne diye sesleniyor. Mutfakta kuzen iş yaparken oda tam ayağının dibinde oturup eteğinden tutuyor, kaç kere bu yüzden kuzenim çocuğun ayağını ezdi. Asla diğer çocuklar gibi oyun oynamıyor ve en kötüsü hala annesinin kucağında oturuyor. Annesi indirse bile allem edip kallem edip usulca geliyor kadının dizine. Annesi banyo yaparken kapıyı kapatmasını istemiyor. ep anneyi görmek istiyor. Hergün okulda bi şeyler bulup annesini okula çağırıyor görmek için. Üstünü ıslatıyor, önceden hiç ama hiç yapmadığı halde altına yapıyor ( sırf anne gelsin diye ) Kuzenim cinnet geçirecek duruma geldi

Çocuk o kadar sorumlu duruyorki anlatamam. Bedeni 7 yaşında ruhu 30 gibi. Hiç oyun oynadığını görmedim.

Yol yakınken önlemini al. Allah yardımcın olsun

Genişletmek için tıkla...

evet arkadaşımın kızıda asla sohbet ettirmez. çok zor ya

Arkadaşların fikirlerine katılıyorum.Bebeği ağlatmamaya çalışmak diye bişey yok.Bebek bu ağlayacak.Bu şekilde kendine bağımlı yapmışsın,işini göremez olmuşsun.Ve bu sorun gitgide büyüyecek,evliliğine bile yansıyacak.Benim oğlumda çok yaramazdı,ağlardı ama ağlar ağlar susardı.İhtiyaçlarını tabii ki karşılayacaksın bebek bu ve anneye muhtaç ama seni kullanmasına izin vermeyeceksin.Eşinin fikrine katılıyorum kendi kendine vakit geçirebilmeyi öğrenmeli bir çocuk.Herkesin çocuğu kıymetli,kimse çocuğu ağlasın istemez ama sen kendini tamamen çocuğa adamış,herşeyi boşvermişsin olmaz bu böyle.Kendine çeki düzen ver.Çocuklu arkadaşların varsa onlarla görüş,varsa yaşıtlarıyla vakit geçirsin.Gerçi daha küçük ama olsun işe yarayacağını düşünüyorum.Maddi durmunuz nedir bilemiyorum ama kendine bir yardımcı alsan,en azından yarım gün gelse sen çocukla ilgilenirken o da ev işlerini yapar.Seninde üzerinden yük gitmiş olur.Kolay gelsin...

benim kızımda öyleydi hiç bi iş yaptırmaz arkamdan ağlardı banyoya girerdim oda kapının önünde otururdu.biyerde oda haklı kimse yok yanında benden başka kimseyi grmüyor bende gidersem diye korkuyodu heralde.ben şunu denedim ve sorunu aşmıştık.odadan çoıkıyordum çıkarken hemen gelicem deyip dk sonra geliyodum.amanla süreyi uzatabilirsin zamanla çocuk annem nasılsa gelecek diye beklemeyi öğreniyor.birde ben odada hiçbişey toplamadım sehpada dahil ne zaman bişeye dokunsa o oyuncak değil onun yeri burası derdim şimdi ne evimide ne gittiğimiz biyerde hiç ilgilenmez ev eşyalarıyla.ağlatarak iş yapmayın bence ağladığında bırakın sakinleşince işe dönün.bu hatayı çok yaptım.ağlata ağlata iş yapıyodum aman evim düzenli olsun diye.sonra çocuk huy değiştirmeye başladı mızmız oldu ev süpürürken ağlıyosa bırakıyodum sakinleştirip devam ediyodum yada dans ederek süpüryodum oda beni izliyodu:)yemek yaparken yaptıklarımı anlatıyordum hem o eğlenmiş oluyodu hem ben iş yapmış oluyodum.unutmayın siz ne kadar stresli olursanı çocuğunuzda o kadar huysuz olur.herşey yoluna girecek sabredin...

benin cocugumda birebir aynı tamamen aynı seyleri yasıyoruz ama ben bukadar büyük sorun varmıs gibi algılamıyorum evet benim komsularımın da aksama kadar uyanmayan ne versen yiyen cocukları var ama nihayetinde bunlar bebek kenara koy seyret olmuyor hiç senin gibi olmamıstım sasırdım bide yaptıgın en büyük hata esinle yatakları ayırmak neden böyle bisey yaptınki bebek uyudugunda kendi yatagına dönebilirsin benimki de bin defa uyanıp emiyo kalkıp emzirip geri yerime dönyorm kendini bukadar bırakma nekadar kötü durumda oldugunu düşünsende unutma herkes oyle büyütüyo bebişlerini

artı söylemeyi unuttum hamileyim ikşnciye ve oglum kucagımda ev işlerini yapmaya calısıyorum düşün artık ve benim hiç ama hiç kimsem yok inan cocuk dogalı bir gün bile kimse bakmadı

Selam
öncelikle ben etrafımdaki bebekli kadınlardan pay biçerek diyebilirimki
cocugun yeme ve uyku düzeni tamamen anneyle ilgili
çocukla oturup ilgilenmeliisn ama ocakta yemeğin varken değil yada bir ayagında agda bezı yapısıkken degıl
hakketten kafan rahatken
ote yandan bu kadar yaramaz olabılırmı dıye dusundum 1 yasında cunku suanda onu dusmesinden filan korursun ama 3 yasına geldıgınde ne olacak peki ? daha cok ılgı ısteyecek konusacak
biraz bir takım seylerı yoluna koymalısınız bebegın uyku duzenı olusmalı her gun aynı saatte uyumalı gec yatmamalı
sık sık dısarı cıkmalısınız ne bılım sızın bu anlattıgını ben sadece bebegım dogdugu ılk 1 ay yasadım
klozete cocugumla oturdugumu ooo cok bılırım yani hayatımdada ilk kucagıma aldıgım bebek oglumdur ustelık bılemedım
sızdemı hata var acaba?

Anne olmak zor zanaat ama bir düzen oturtabilirsiniz. Örneğin yemek yaparken mutfağa bir şey serip çocuğunuzu oturtturup oyuncaklarını önüne koyabilirsiniz sizin yanınızda olmuş olur. Ütü yaparken de aynı odada yapabilirsiniz. O uyuduğunda banyonuzu yapabilirsiniz diye düşünüyorum. Siz biraz fazla salmışsınız kendinizi. Bir de her ağladığında yanına koşarsanız çocuk her seferinde aynı taktiği uygulayacaktır. 10 yaşında bir kızım 5 yaşında da bir oğlum var. Kızım büyüdü ama oğlum bazen istediği bir şey olmayınca ağlamaya başlıyor bende ağladığın sürece kesinlikle bu istediğine izin vermeyeceğim bunu biliyorsun değil mi oğlum diyorum yaklaşık 10 saniya sonra susuyor. Kararlı davranmanız gerekiyor.

ALLAH yardımcın olsun .
Benim de kimsem yoktu doğum yaptığımda .
İkiz doğurdum hem de ,bebeklerim şuan 14 aylıklar
tek başıma 7 ay baktım yavrularıma ..
şuan da tekim
hamilelikte çok kitap okumuştum ,kendim de kuralcı biriyimdir .
Baştan itibaren hep bir kural koydum yavrularıma ..
Çok uğraştım ,gecelerce iki bebeyle sabahlara kadar hiç uyumadım ama hiç yılmadım ,vazgeçmedim .
Çünkü biliyordum ki yapayalnızdım ve bir kural olmazsa iki bebekle asla bu işin altından çıkamazdım ..
Ben de baştan beri hep saatli uyuttum ,saatli besledim ..
Gece mesela 4 temi beslenecekler hiç aksatmadım o saati ,5 temi uyuyacaklar hiç aksatmadım .
Uyumak istediler doğal olarak ,ben oyaladım hep bir şekilde saatleri gelsin diye .
Bir süre sonra baktım ki çalar saat gibi oldular ,beslenme saatlerinde tık uyanıyorlardı ,besleyip uyutuyordum ..
Gündüzleri de akşamları belli saatlerde uyutttum hep onları ,ağladılar ,zırladılar bu süreçte ama yılmadım ,bir şekilde oyaladım onları ve saatleri geldiğinde yaptım herşeyi .
Kızım emzik almıyordu başlarda ,tam bir ay hiç uyumadım , o attı ben taktım o attı ben taktım ağzına ve bir ay sonunda kızım emziğe alıştı.
Bebeklerimi sallamadan uyumaya alıştırdım ,bir kere bile ayağıma almadım ,odalarına bir mini müzik aleti aldım ,sabaha kadar ney müziği ile uyuttum onları doğduklarından beri ,bu müzik hem ruhlarını dinlendirdi ,hem bu müzikle uyunacağını öğrettti onlara ,hala o müzikle uyutuyorum ..
Kucağıma az ve öz aldım ,uyku rutininde her ağladıklarında almadım yataktan ,bekledim ,bazı geceler uykuya dalarken 5er dakika ağlattım ,ağlaya ağlaya uyudular ve uyumaları gerektiğini öğrendikten sonra ağlamayı kestiler ,hatta bazen ikis ibir ağlardı ,çekerdim odanın kapısını ,5 dakika ağlamalarına izin verirdim ,ağlaya ağlaya uyurlardı ,bebeğin ağlamasının ona sakıncalı olduğunu düşünmüyorum ..
ağlamak bir tepkidir ve bebek ağlamayı da bilmeli ,tepkisiz olmamalı ,en önemlisi şımartılmamalı .
herşeyden önce bebeklerin kişisel gelişimi için gerekli bu .
bebeklerim emeklemeye başladıklarında ayağa dikildiklerinde haliyle düştüler ordan burdan ,hiç elimle kaldırmadım ,kendileri kalksın diye bekledim ve yüzüme bakıp ağlama moduna girince yok bişey yavrum yok bişey dedim ama ellemedim hiç ..
ilk başta düşünce ağladılar ,sonra düştüklerinde hiç tepki vermeyip kendi kendilerine kalktılar ,düştüklerinde bişey olmadığını anladılar ve ağlamayı kestiler.
hatta eve birileri geldiğinde bana şaşırıyorlardı hala da şaşırırlar yavrularıma ,düşünce ağlamıyorlar çünkü ,kalkıp devam ediyorlar oyuna ..
kucağıma almıyor muyum tabiki alıyorum ama ağladıklarında değil ,sevgimi göstermek için ama onu da tadında yapıyorum ki şımarmasınlar diye .
ek gıdaya alışma sürecinde mesela doktorlar aman zorlamayın çocukları yok psikolojisi bozulur yok yemez diyorlardı ,hiç dinlemedim.
zorla herşeyi yedirdim ,kızım tükürüyordu ben tekrar veriyordum ,3 ay alışma sürecimiz oldu hiç yılmadım ..
iyiki de zorla yedirmişim ,şimdi herşeyi yiyorlar ..
çocuk meselesi tamamen bir sabır ve inat meselesi..
onlar göründükleri gibi değiller herşeyin farkındalar , o yüzden inatla onların hem kişisel hem fiziksel gelişimi için doğru olanı yapma konusunda ilerlemek lazım .
annelik çocuğu gün boyu kucağında tutmakla ,ağlatmamakla olmaz ,ona faydalı olabilecek tavırları sergilemekle olur ..
ben şuan çizdiğim yolun meyvelerini yiyorum çok şükür ve çok memnunum
yavrularım 14 aylık oldular ve ben 3.ye hamileyim .
inş. onu da öyle yetiştireceğim
sen geç kalmışsın bir düzen konusunda bundan sonra nasıl yardımcı olunur sana bilemiyorum ama istersen yine de bir dene yazdıklarımı belki faydası olur

AL_Omrumu .!.:

canım oncelıkle Allah yardımcın olsun dıyorum..annelık gercekten cok zor bı olay..anlattıgına gore esınde pek yardımcı olmuyor bu daha zor...bende 2 kız buyuttum zorluklarım oldu tabıı ama senın anlattıgın kadar olmadı.benım yasım 15 tı kızım dogdugunda ve annem cok yakınımda degıldı..ben ole kıtap fılan okumadım cocuk buyutmek ıcın..cocukları zaten cok severım her zaman..bebegım once gunduz uyur gece uyumazdı bızde zorluk cekerdık ama baktım olmuyor gunduz uykusundan uyandırıp oynatırdım aksam erkenden uyutur rahat ederdım gece agladıgında hastalandıgında vs. esımde yardımcı olurdu.. gec kalmıs sayılmazsın sunu unutma oncelıkle kararlı ol cocuguna bunu hıssettır..aglayarak senı kullanmasına ızın verme.o bır bebek daha hıc bı seyın farkında deıl,,sen ona uymıcaksın o sana uyacak...planlı calıs..sunu da deneyebılırsın star tv de super dadı var bak cok faydalı olur sana yardımcı olur onu ızle bence..cocuklarım buyudugu halde ben bıle ızlıyorum o programı..sımdıden kolay gelsın sana...

Genişletmek için tıkla...

a

15 yaşında anne mi oldunuz?? Aileniz nasıl izizn verdi bu duruma,Hadi onu da geçtim nikah memuru falan sormadı mı yaşınız?? Hangi devride yaşıyoruz yaaa???

Hickimsesiz .!.:

Rosegirl,
Cok haklisiniz esimi, kendimi tamamen unuttum.
Suan saat kac oldu oglum hala uyumamak icin agliyor
Uyumuyor ve uyumadikca dahada huzursuz oluyor.
Tesekkurler.

Genişletmek için tıkla...

Rica ederim :) Eminimki siz bu durumu fark ettiyseniz her şeyde yoluna girecektir biraz çabayla :) Oğlunuzda gerçekten zormuş sizede yazık ama büyüyecek elbette :/

konu sahibi arkadaşım Allah yavrunuzu bağışlasın. benim de 10,5 aylık bir kızım var çok şükür. size çok tavsiye verecek durumda değilim ama paylaşabilirim birşeyler.

sizi çok iyi anlıyorum. ayaklarına taş değmesin ama tek başına bebiş büyütmek gerçekten zor. hele huysuz bir bebekse...

sizin bebişiniz belki şımardı biraz ama genetik bazı özellikleri de vardır bunları siz değiştiremezsiniz o nedenle kendinizi çok suçlamayın.

ben çocuğun kucağa alınınca, öpülüp, sevilince şımaracağını düşünmüyorum (Allah utandırmasın) ve bu şımarıklık yani sevgi şımarıklığı inanın kimseyi rahatsız etmez.çok kitap ile çocuk büyütmek istemem ama okurum da bolca. kitaplar bile artık değişti inanın. çocuğun kucağa alınması onu şımartmaz, kendine güvenini geliştirir. o bakımdan bence müsterih olun ve doyasıya alın kucağınıza, sarın.

benim kızım da bu ara başladı ağlayarak bişiler yaptırmaya çalışmaya ama ben biraz korkuyorum şımarık çocuktan ve ağlatıyorum onu eğer gerekirse. çekmece boşaltmasına filan izin veriyorum yani oyun oynarken kısıtlamıyorum onu, ama ona, bana zarar verecek şeyleri de engelliyorum.

öncelikle kendinize ruhen ve fiziken bakmazsanız, mutlu olamazsınız ve siz mutsuzken ne eşiniz ne de bebişiniz mutlu olabilir.
bırakın ağlasın yavrunuz, zor evet ama neden panik oluyorsunuz ki valla garip gelecek ama ben yavrum ağlayınca bazen o tipine bakıp gülüyorum, yumuk yumuk gözleri bi de böle hüveeee diye ağlaması filan çok komik oluyor. hani Allah'a şükür hasta değilse bırakın azıcık ağlasın.
eşinizi size yardım etmesi konusunda ikna edin. akşamları o 1 saat ilgilensin bebişle. siz komşuya çıkın, bir kahve için, açın müziği duymayın onları. babası ne kadar zarar verebilir ki ona? haftasonları da aynı şekilde birkaç saat eşiniz ilgilensin, evden çıkın hatta.
her gün dışarı çıkın bebişle. inanın dışarda çok mutlu oluyorlar. ilgilerini çekecek çok şey var. renkler, insanlar, gürültü. ve keşfediyorlar çok şey. tv den bin kat iyidir
akşam için önerilen çaylar iyi gelebilir denemedim ama benim kızım da kolikken çok az rezene iyi gelir demişti doktorumuz, rahatlaması açısından.
başka bişi gelmiyo aklıma çünkü ben de çok tecrübeli sayılmam. sağlıklı, sıhhatli, şımarık olmayan çocuklar olsunlar inşallah...

DivaSatanica .!.:

Kendine 5 dakika da olsa zaman ayır. Koy bebişi beşiğine, ağlasın parçalasın kendini ölmez. Sen git duş al dişlerini fırçala, ne bileyim birşeyler yap kendin için. Dışarı çıkıyor musunuz bilmiyorum ama hergün kar kış demeden dışarı çıkın beraber. Bebeklerin temiz havaya ihtiyacı var. Belki uyur bile dışarıda. Ev işlerini çok dert etme. Kocanı susturacak kadar yapsan yeter. Ütüsü, yemeği vs... Benim evimi yeri gelir pislik götürür. Eşim de söylenir. Elimden geleni yaparım. Olmuyorsa yapacak birşey yok.

Senin stresin çocuğuda etkiler. Bebekten önce kendini rahatlatmaya çalış. O da rahatlayacaktır emin ol.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Genişletmek için tıkla...

Tesekkur ederim ayirdiginiz zamana..

missblue .!.:

Anne değilim ama kardeşim elimde büyüdü ve ablam okul öncesi öğretmeni az çok bildiğim için ben de yorum yazmak istedim.
Öncelikle malesef biraz bağrınıza taş basıp her ağladığında ilgilenmemeyi öğrenmeniz lazım.
O an düşünün karnı tok, altı temiz, gazı yok geriye tek seçenek kalıyo şımarması
Ağladığı için bi'şey olmaz bir ağlar iki ağlar üçüncüde işe yaramadığını anlar zaten.
Yani öyle her ınga dediğinde kucak yapmayın. Bebek deyip geçiyoruz ama çoğu hayır/eveti öğrenmeye o dönemler başlıyolar.
Sizin mutsuz olmanız ona illa ki yansır. Mutlu anne=mutlu bebek bu hep böyledir.

Ayrıca ortalıkta tehlike unsuru yoksa bırakın ufak tefek düşsün, düşmeden yürümeyi nasıl öğrenecek ki zaten. Kardeşimin ilk düşüsü benim yüzümden olmuştu o geldi aklıma şimdi garibim çoktan susmuş etrafa gülücük saçıyodu ben düştü diye saatlerce ağlamıştımAnnem ohooo bu daha ne ki demişti:)

Biraz rahat bi'anne olmaya çalışın ne demişler düşe kalka büyüyecek.

Genişletmek için tıkla...

Haklisiniz missblue duse kalka buyuyecekler,Tesekkur ederim.

CiNeM .!.:

Rica ederim ne demek faydam olursa sevinirim. Ama lutfen gereksiz her istediği zaman yanında olmayın. .sizin için söylüyorum. Inanin ilerde bikarsiniz ve kendinize vakot ayiramayacak duruma gelirsiniz. Yukarsa dediklerimin aynısını kendim yaptım. Şu an oğlum 4 yaşında ve ben oturup kahvemi içip, kitabımı okuyabiliyorum. Sonra da onunla sayı saymayi felan öğreniyoruz :) yani ona ayıracak vaktim kendime ayıracak vaktim bebeğimin kendine ayiracagi vakitte oluyor.

Genişletmek için tıkla...

duygu06_26 .!.:

anne değilim ama sana nasıl büyütüldüğümü anlatırsam belki bir faydam olur...
annem altımı temizlermiş karnımı doyururmuş gazımı çıkartırmış ve beni yatağa yatırırmış, etrafıma da yastıklar dizermiş düşmeyim diye, ben ağlarmışım kapıyı aralayıp bakarmış ama sadece düştümmü diye kontrol etmek için. ağlamaya devam etsede kapıyı kapatıp gidermiş ev işine. :) neden böyle yapıyodun diye sordum birde ilk çocugum yani düşün :) şımarma diye dedi, karnın toksa altın temizse şımarıklığına ağlıyosundur bebekler böyle alıştırılır derdi, sevgisini de ihmal etmezmiş. herşey ölçüsündeymiş. şimdi beni iyi ki öyle yetiştirmiş diyorumm çok minettarım ona.
sen de kendini boş yere hırpalıyosun, eşine de sana da yazık. kendine zindan etmişsin hayatı,ileri de eşininde psikolojisi bozulur, seninki iyice fenalaşır o evde allah korusun huzur kalmaz bebeğin de huzuru olmaz. bırak ağlasın allah aşkına bebek o, tut kendini. koy yürütecine. her ağladığında da ilgilenmemelisin bence.

Genişletmek için tıkla...

Anneler en dogrusunu biliyor gercekten her zaman.
Keske benimde annem yanimda bana destek olsa.
Ancak hem kendi ailem akrabalarim,hemde esimin ailesi cok uzaktalar bize..