• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anne olmak istemek?

Diyorum ya mantiken 1 2 sene bekleyim yasim genc noktasindayim. Ama hamileleri yeni doganlari vs gordukce icim pir pir ediyor. Bir tek ben mi zorlaniyorum bu karari alirken? Gerci keske herkes bir muddet dusunse ve bakabilecegi ilgilenebilecegi kadar cocuk yapsa diyorum bazen de..
Anne olmak elbette harika bir şey. Benim manevi boyutumu değiştirdi resmen. Ama gerçekten hazır hissettiğinde anne olunmalı. Hazır hissetmek derken, asla her şeye hazır olmuyorsun, anne olduktan sonra aklına hayaline gelmeyen sınavlara tabii tutuluyorsun tabi. =) Ama en azından bir süre bir çok şeyden kısıtlanacağını bilerek ve bunu kabullenerek bu yola çıkmak lazım. Şimdi bunlara hazır değilsen, az daha bekle. Bir gün geliyor, dünyanın umurunda olmadığı, en çok istediğin şeyin kucağında bir bebek olduğu bir an geliyor. O an gelince anlarsın bence.
 
27 yaşımda üç aylık evliyken plansız şekilde hamile kaldım. "bir kereden bir şey olmaz yea" dediğimde bir kereden bebek olduğunu öğrenmiş oldum :) çevremde korunmadığı halde çocuğu olmayan o kadar insan vardı ki, bir kez korunmayınca üstelik ovulasyon dönemi bile değilken, takvim hesabına göre hamile kalma ihtimalinin de çok düşük olduğu tek seferde oluverdi benim sıpa. İyi ki de olmuş.

Ancak ben çok bocaladım. Yeni evliydim, çalışmak istiyordum, tatil yapmak istiyordum. Hamileliğin 8. Ayına kadar çalıştım. Sonra gelsin ev hanımlığı. Üç yıldır evdeyim oğlumu büyütüyorum. Elbette oğlumu çok seviyorum ve kendim istedim büyüyünceye kadar mesleğe ara vermeyi. Lakin inanılmaz sıkıldım evde. Depresyondan çıkamadım uzun süre. Tatil konusunda da, bir kez denedik yapmayı. İkinci gün koşa koşa eve geldik. Çocuğa göre değişir elbet ama küçük çocukla tatil olmuyor efenim. Benim sıpa da biraz zor bir çocuk tabi. 3 yılda bir kez tatil denemesinde bulundum. Onun dışında sosyal hayat bitti.

Yani diyeceğim o ki, gezmek istiyorsanız bebek fikrini erteleyin. Bebekle gezme işi olmuyor. Allahın bir mucizesi olarak her ortama uyum sağlayan bir bebe olursa gezilir tabi.
 
27 yaşımda üç aylık evliyken plansız şekilde hamile kaldım. "bir kereden bir şey olmaz yea" dediğimde bir kereden bebek olduğunu öğrenmiş oldum :) çevremde korunmadığı halde çocuğu olmayan o kadar insan vardı ki, bir kez korunmayınca üstelik ovulasyon dönemi bile değilken, takvim hesabına göre hamile kalma ihtimalinin de çok düşük olduğu tek seferde oluverdi benim sıpa. İyi ki de olmuş.

Ancak ben çok bocaladım. Yeni evliydim, çalışmak istiyordum, tatil yapmak istiyordum. Hamileliğin 8. Ayına kadar çalıştım. Sonra gelsin ev hanımlığı. Üç yıldır evdeyim oğlumu büyütüyorum. Elbette oğlumu çok seviyorum ve kendim istedim büyüyünceye kadar mesleğe ara vermeyi. Lakin inanılmaz sıkıldım evde. Depresyondan çıkamadım uzun süre. Tatil konusunda da, bir kez denedik yapmayı. İkinci gün koşa koşa eve geldik. Çocuğa göre değişir elbet ama küçük çocukla tatil olmuyor efenim. Benim sıpa da biraz zor bir çocuk tabi. 3 yılda bir kez tatil denemesinde bulundum. Onun dışında sosyal hayat bitti.

Yani diyeceğim o ki, gezmek istiyorsanız bebek fikrini erteleyin. Bebekle gezme işi olmuyor. Allahın bir mucizesi olarak her ortama uyum sağlayan bir bebe olursa gezilir tabi.
Evet haklisiniz. Ne kadar olsa da zor olur. Bir sene daha beklesek daha iyi sanirim. Size de bebisle musmutlu bir omur diliyorum. :)
 
Back