- 18 Ağustos 2022
- 1.152
- 2.111
- 29
Evet takıyorum elimde değil. İstemiyorum çünkü, oluşturacağı her olumsuzluk gözümde onun için büyüyor haliyle.
Evet takıyorum elimde değil. İstemiyorum çünkü, oluşturacağı her olumsuzluk gözümde onun için büyüyor haliyle.Eşinizi baba olmak istediği için bencillikle, düşüncesizlikle suçlamanız bencilce ve düşüncesiz bir davranış bana göre. İsteyen taraf siz olsaydınız ve eşiniz istemeseydi anne olmanızı engelliyor oluşu bencilce ve düşüncesizce bir davranış olacakti bu sefer. İstemiyor olabilirsiniz ona kimse birşey diyemez ama bu çok daha önceden konuşulmalıydı ve ona göre bi yol haritası belirlenmeliydi. Sebeplerinizin bir çoğu makul gibi dursada vücudunuzda oluşacak deformasyona kadar takıyor oluşunuz bana ters geldi. Bu kafadayken zaten anne olmayın bencede. Destek almanız evliliğinizin yararına olur gibi duruyor.
Herkes anne olmak zorunda değil istemeyebilirsiniz ama istediği için eşinizi suçlamayınEvet takıyorum elimde değil. İstemiyorum çünkü, oluşturacağı her olumsuzluk gözümde onun için büyüyor haliyle.
Çok istiyorsa kendi doğursun, nedir bu bazi erkeklerin çocuk tutkusu ya sanki kadınların yükünü eşit derecede paylaşıp çocuğa maddi manevi her türlü imkanı homurdanmadan sağlayabilecek erkek sayısı milyonlarcaymis gibi. Zaten seninle tehditvari konusmussa b.k gibi bir insan demektir. Çocuk istemiyorsan çocuk dogurmamalisin bu kadar basit. Çocuk doğduğu andan itibaren eski hayatın BİR SANİYELİGİNE BİLE geri donmeyecek bunu iyi düşün. Yenisi eskisinden iyi olur kötü olur bilemem ama çok basit bir matematikle söylüyorum ve yineliyorum, sen dogurdugun o saniyeden ölene kadar başka bir yaşantıya geçiş yapmış olacaksin ruhen manen ve bedenen. Göze alabilirsin gibi geliyorsa doğur. Ben bu hayatı begenmedim, iade ediyorum diyemezsin.Daha önce de konu açmıştım, konu iyice çıkmaza girdi...
Çocuk istemiyorum. Ne zaman isterim veya ister miyim onu da bilmiyorum. Eşim artık beklemek istemiyor. Ben ise assssla hazır değilim, deli gibi korkuyorum. Dün akşam baya baya bu konu yüzünden tartıştık. Biraz daha hazır değilim, istemiyorum dersen farklı şeyler yapmak zorunda kalıcam falan dedi. Boşanmayı mı kastetti anlamadım, sormadım da çok kötüydüm çünkü hatta ağlıyordum. Öyle geldi bana ama sanırım blöf yapıyor. Eşimi seviyorum, o da beni seviyor hissediyorum ama bu konu artık bizim çıkmazımız oldu. Ne yapıcam hiçbir fikrim yok. Deli gibi baba olmak istemesi bana çok saçma geliyor. Acımasız geliyor hatta. Çok bencilce, düşüncesizce. Şunu da düşünüyorum; çocuk istemediğim için boşanırsam, (27 yaşındayım şu an) ya sonra bu kararımdan pişman olursam? Belki de zaman geçtikçe anne olmak isteyeceğim? Açıkçası yaşlanınca yanımda birileri olsun isterim, ziyaretime gidip gelen, arayıp soran birilerini isterim. Yalnız kalmaktan korkuyorum. 3 yıllık evliyiz bu arada. Terapi mi alsam napsam? Asla istememe sebeplerim şöyle: işimi bir süre de olsa bırakmak zorunda olmak (belli bir zamana kadar annenin bakması gerektiğini düşünüyorum), bir bireye bağımlı olmak ve onun bana bağımlı olması, vücudumda meydana gelecek deformasyonlar, fiziksel ve psikolojik değişimler, lohusalık, bebek bakımı, bir birey yetiştirme sorumluluğu, maddi manevi yetebilme korkusu, uykusuzluk, sürekli yorgunluk hali, eşimle yaşanabilecek sıkıntılar (doğum sonrası ve çocuk bakımı konusunda), Allah korusun ama yarın bir gün eşimle başka bir konuda sıkıntı yaşarsam sırf çocuğum var diye katlanmak zorunda kalmak... He bir de kv sürekli ben gelip bakarım diyor olursa, o da ayrı bir problem. Yurtdışında yaşıyor, bakma bahanesiyle bize yerleşebilecek bir tip. Tabi buna müsaade etmem ama bunun için de stres yaşamak istemiyorum. Burada da okuyoruz, çevremde de görüyorum. Çocuk evliliğe atılan bomba gibi. Neden böylesine radikal bir değişim yaşayalım ki diyorum. Şu an kafama estiği gibi geziyorum, eğleniyorum. Eşimle gece yarısı çıkıyoruz esince. Anne olunca bebeğe göre hareket etmek zorunda kalıcaz. Bencil mi düşünüyorum? En korktuğum şeylerden biri de sağlıksız bir bebek dünyaya getirmek. Aşırı korkuyorum. Terapi fayda eder mi acaba. Ben anormal miyim? Benim gibi olup, anne olduktan sonra iyi ki diyen var mı?
Katılıyorum. Sizin var mı çocuğunuz?Çok istiyorsa kendi doğursun, nedir bu bazi erkeklerin çocuk tutkusu ya sanki kadınların yükünü eşit derecede paylaşıp çocuğa maddi manevi her türlü imkanı homurdanmadan sağlayabilecek erkek sayısı milyonlarcaymis gibi. Zaten seninle tehditvari konusmussa b.k gibi bir insan demektir. Çocuk istemiyorsan çocuk dogurmamalisin bu kadar basit. Çocuk doğduğu andan itibaren eski hayatın BİR SANİYELİGİNE BİLE geri donmeyecek bunu iyi düşün. Yenisi eskisinden iyi olur kötü olur bilemem ama çok basit bir matematikle söylüyorum ve yineliyorum, sen dogurdugun o saniyeden ölene kadar başka bir yaşantıya geçiş yapmış olacaksin ruhen manen ve bedenen. Göze alabilirsin gibi geliyorsa doğur. Ben bu hayatı begenmedim, iade ediyorum diyemezsin.
Yok ve asla yapmayacagim.Katılıyorum. Sizin var mı çocuğunuz?
Evet cidden öcü gibi görüyorum. Bilmiyorum yaratılan algıdan mıdır, okuduklarımızdan, gördüklerimizden midir nedir ben de anlamadım.Kararınıza saygı duyarim tabiki ama adama düşünürüz deyipte şimdi olmamış bu gerçi oda sorsaymış ne kadar süre düşüneceksin diyeben gerçekten çocuk istemeyeni 2 km öteden tanırım sizde o ışığı göremedim. Böyle düşünen gün gelir doğurur. 2 evladım var zor mu zor ama bahsedildiği kadar değil. Ömrünüz boyunca kısıtlanmayacaksınız çocuk oldu diye herkesin işi gücü okulu etkinliği oluyor onlards bir birey oluyorlar doğduğu gibi kalmıyor ki 2 yaşındaki kızımın bile kendine göre haftada 2 gün katıldığı etkinlik- oyun grubu var (başında bekliyorum şuan ama çay içerek buda bir gelisme )
Öcü gibi yaptılar şu çocukları yahu elinize almadan asla anlayamacaginiz bir his. Saydiginiz hersey mevcut eksigi bile var ama uzaktan sayinca korkunc gozukuyor icindeyken bu şekilde değil geriye dönüp bakınca bazen ne yaşadım oğlum ben falan desekde o andayken ebeveyn olmanin verdigi mahmurluktan mıdır şoktanmıdır anlasilmiyor bu denli yani
Doğurduktan sonra çöpe atacak halleri yok çünkü, elbette icgudulerin de mecburiyetin de etkisiyle bu hayatı benimseyip çocuklarını sevecekler. Bu kadar basit. Doğurduktan sonra herkes sevecek yanlarını bulur.Evet cidden öcü gibi görüyorum. Bilmiyorum yaratılan algıdan mıdır, okuduklarımızdan, gördüklerimizden midir nedir ben de anlamadım.
Dün akşam baya baya bu konu yüzünden tartıştık. Biraz daha hazır değilim, istemiyorum dersen farklı şeyler yapmak zorunda kalıcam falan dedi. Boşanmayı mı kastetti anlamadım, sormadım da çok kötüydüm çünkü hatta ağlıyordum. Öyle geldi bana ama sanırım blöf yapıyor.
Pimpirikli takıntılı insanlar daha zor buyutuyor. Biride benim. Hersey eksiksiz kusursuz olmali uyku saati gelince amaan sokaklarda zebil olmasin virt zirt 2. De yuzde 50 başardım cok daha rahat buyuttum aslinda hersey bizde baslayip bizde bitiyor nasil gordugumuze bagli .. esinizin istemesi de guzel birsey okadar istedin haydi koçum al bakalım az da sen ilgilen kuzunla deme luksunuz bir tık daha fazlaEvet cidden öcü gibi görüyorum. Bilmiyorum yaratılan algıdan mıdır, okuduklarımızdan, gördüklerimizden midir nedir ben de anlamadım.
evet benim de hiç hoşuma gitmedi elbette çok çirkin ama eşimi tanıdığım için blöf yaptığını düşünüyorum. Blöf yapması da çok çirkin tabi ki.şu kısma tek takılan ben miyim yahu? resmen adam tehdit etmiş. ben bu durumda evliliğimi gözden geçirirdim ve sonucunun da çok olumlu olacağını sanmıyorum.
Ben bakarım ederim bin bir ikna sözü duyuyorum zatenPimpirikli takıntılı insanlar daha zor buyutuyor. Biride benim. Hersey eksiksiz kusursuz olmali uyku saati gelince amaan sokaklarda zebil olmasin virt zirt 2. De yuzde 50 başardım cok daha rahat buyuttum aslinda hersey bizde baslayip bizde bitiyor nasil gordugumuze bagli .. esinizin istemesi de guzel birsey okadar istedin haydi koçum al bakalım az da sen ilgilen kuzunla deme luksunuz bir tık daha fazla
evet benim de hiç hoşuma gitmedi elbette çok çirkin ama eşimi tanıdığım için blöf yaptığını düşünüyorum. Blöf yapması da çok çirkin tabi ki.
Doğru. İyice çıkılmaz bir hal alınca tekrar danışmak istedim. Buradaki yorumlar iyi geliyor.siz daha önce de bu konuda başlık açmıştınız ve daha önce de aynı şekilde sizi manipüle ediyordu, değil mi? ben mi yanlış hatırlıyorum?
Korkularınız da haklısınız ama 10 yıl geçse de bu korkular devam edecek korkular açısından değişen bir şey yok ya hiç çocuk yapmayacaksınız illa bir gün düşünüyorsanız da bu korkular hep var olacakDaha önce de konu açmıştım, konu iyice çıkmaza girdi...
Çocuk istemiyorum. Ne zaman isterim veya ister miyim onu da bilmiyorum. Eşim artık beklemek istemiyor. Ben ise assssla hazır değilim, deli gibi korkuyorum. Dün akşam baya baya bu konu yüzünden tartıştık. Biraz daha hazır değilim, istemiyorum dersen farklı şeyler yapmak zorunda kalıcam falan dedi. Boşanmayı mı kastetti anlamadım, sormadım da çok kötüydüm çünkü hatta ağlıyordum. Öyle geldi bana ama sanırım blöf yapıyor. Eşimi seviyorum, o da beni seviyor hissediyorum ama bu konu artık bizim çıkmazımız oldu. Ne yapıcam hiçbir fikrim yok. Deli gibi baba olmak istemesi bana çok saçma geliyor. Acımasız geliyor hatta. Çok bencilce, düşüncesizce. Şunu da düşünüyorum; çocuk istemediğim için boşanırsam, (27 yaşındayım şu an) ya sonra bu kararımdan pişman olursam? Belki de zaman geçtikçe anne olmak isteyeceğim? Açıkçası yaşlanınca yanımda birileri olsun isterim, ziyaretime gidip gelen, arayıp soran birilerini isterim. Yalnız kalmaktan korkuyorum. 3 yıllık evliyiz bu arada. Terapi mi alsam napsam? Asla istememe sebeplerim şöyle: işimi bir süre de olsa bırakmak zorunda olmak (belli bir zamana kadar annenin bakması gerektiğini düşünüyorum), bir bireye bağımlı olmak ve onun bana bağımlı olması, vücudumda meydana gelecek deformasyonlar, fiziksel ve psikolojik değişimler, lohusalık, bebek bakımı, bir birey yetiştirme sorumluluğu, maddi manevi yetebilme korkusu, uykusuzluk, sürekli yorgunluk hali, eşimle yaşanabilecek sıkıntılar (doğum sonrası ve çocuk bakımı konusunda), Allah korusun ama yarın bir gün eşimle başka bir konuda sıkıntı yaşarsam sırf çocuğum var diye katlanmak zorunda kalmak... He bir de kv sürekli ben gelip bakarım diyor olursa, o da ayrı bir problem. Yurtdışında yaşıyor, bakma bahanesiyle bize yerleşebilecek bir tip. Tabi buna müsaade etmem ama bunun için de stres yaşamak istemiyorum. Burada da okuyoruz, çevremde de görüyorum. Çocuk evliliğe atılan bomba gibi. Neden böylesine radikal bir değişim yaşayalım ki diyorum. Şu an kafama estiği gibi geziyorum, eğleniyorum. Eşimle gece yarısı çıkıyoruz esince. Anne olunca bebeğe göre hareket etmek zorunda kalıcaz. Bencil mi düşünüyorum? En korktuğum şeylerden biri de sağlıksız bir bebek dünyaya getirmek. Aşırı korkuyorum. Terapi fayda eder mi acaba. Ben anormal miyim? Benim gibi olup, anne olduktan sonra iyi ki diyen var mı?
Çok pozitif bir enerji verdiniz bana teşekkür ediyorummmaslında evliliğe atılan bomba çocuk degil, öyle pıtırcık bir şeyden bomba olamaz
evliliğin tam ortasına bombanın düşme sebebi çocuk çocuk diye aglayan eşiniz vede aile erkanının çocuk olunca kafasını deve kuşu gibi kuma sokması, annenin anlaşılamaması kendine zaman ayırmasına fırsat verilmemesi vs vs.
ben mesea kızım dogduktan sonra 10 gün duş alamadığımı biliyorum bunun sebebi çocukmuydu değildi, bunun sebebi çocuk doğmadan önce gece yarılarina kadar tv izleyip telefonla oynayan kocamın cocuktan sonra birden işten çok yorularak gelmesi, wc ye girip dakikalarca çıkmaması hafta sonları hala eskisi gibi uyuyabileceğini sanması vs. kısacası evliliğin ortasindaki bomba çocuk değil çocuğu babamın evinden getirmişim gibi davranan kocamdı.
aman ne var bizde baktık3 5 tane diyen, haftada bir ayda birde olsa bir iki saat çocuk egleyip size firsat tanima lüksü göstermeyen aileler vs.
ben çocuğa firsat var ise anne bakmali taraftarı bir insanım öylede yaptım zor mu evet zor yoruldum mu evet ama inanın hiç biri bebeğin suçu değil.
deformasyon olayida bence biraz genetik, kimisi doguruyor ertesi hafta hic dogurmamış gibi oluyor kimisi içinde bir çocuk daha mayalanmış gibi kalıyor ama çaba ile onunda önüne gecilebilir bence.
mesela emziren anne zayiflar diyorlar ya bence o emzirmekten degil aksama kadar bir lokma yemek yiyecek fırsat bulamamaktan oluyor
ama çocuk güzel şey ya, şu hayatta sizi onun kadar annenizin bile sevmedigine emin oldugunuz bir varlık düşünün ve tabi sizinde.
rica ederim umarım herşey istediğiniz gibi olurÇok pozitif bir enerji verdiniz bana teşekkür ediyorummmve evet katılıyorum kelimesi kelimesine.