Anne Olduğuma Çok Pişmanım

bir_umut_yasamak .!.:
Bi tek bana mı anormal geliyor bebeğinden nefret eden onu musibet gibi gören anneler
Doğurmasaydın aldırsaydın madem o zavallı yavruyu onun suçu ne
bence @Mune bu kadını sosyal hizmetlere bildirin konu sahibi bebeği istemiyor bebeğe zarar da verebilir psikolojisi sıkıntılıysa
Genişletmek için tıkla...
Sizin gibiler yüzünden insanlar daha da sendroma giriyor. Sosyal hizmetler ne demek?
Büyük büyük laflar etmeyin !
 
psikolojikdanismannisa .!.:
Eski hayatımı halâ özlüyorum. Bebeğim hiç durmadığı için 2 aydır annemgildeyiz. Şimdi gelecek "kendi evine çık böyle alışamazsın" diyenler. Neden annem gibi bir imkanım varken kendimi zorla KİMSESİZ gibi atayım evime? Niye imkanlarım yok gibi davranayım? Bu da bana kötü hissettiriyor. Tamam en güçlü kadın sizsiniz! En anne de sizsiniz! En en en sizsiniz..!
Genişletmek için tıkla...
Ben buraya kadar okeydim ama burada yuh dedim size gelebilecek tavsiyeye karşılık insanların anneliğine iğneleyici bi şekilde en iyi anne sizsiniz,en güçlü kadın sizsiniz diyip güya tepki vermişsiniz. Kendiniz anneliğe adapte olmakta zorlanırken başkalarının anneliğine ünlemli ünlemli laf sokmanıza gerek yoktu.
Siz eşiniz istiyor diye cocuk sahibi olmuşsunuz, çocuğunuz daha 1 aylıkken ofisinize dönmeyi istiyordunuz sebebide kiraların beklemeyişiydi ama bebeğiniz uyumayan bir bebek olunca? (Zaten hangi bebek uzun uyur ki daha kırkı bile cıkmamış orasınıda anlayamadım ama ) uykunuzu alamadığınız için ofise gidemeyişinizden yakınıyordunuz. Yani tamamen birisi sizi prensesler gibi bir annelik yaşayacağınıza inandırmış üstüne kolik bebek oluncada tepetaklak olmuşsunuz hem maddi olarak hazır değilmişsiniz çünkü bakıcı asgari ister ofisin kirası beklemez diyordunuz hemde manevi olarak hazır değilmişsiniz keşke balıklama atlamasaydınız. Bence önce durumu kabullenin ve sonra bol destek alarak akışa bırakın çünkü artık bebeksiz bir hayatınız değil bebekli bir hayatınız olacak bir dert bitecek diğeri başlayacak evet bu geçecek ama yenisi gelecek durumu kabullenirseniz diğer kısımları aşarsınız.
 
psikolojikdanismannisa .!.:
Musibet kelimesini de imtihan olarak kullanmak istedim. Bebeğine zarar vermiş veya 53 gündür bir kere bağırmış değilim. Sürekli ondan özür diliyorum mesela. Eğer çok olumsuz düşüncelerim varsa anneannesine veriyorum ki kötü duygularımdan çok etkilenmesin diye. Ama insanlar çok yargılayıcı maalesef. Teşekkür ediyor destekleriniz için 🥺🥺
Genişletmek için tıkla...
Hassas bir dönemdesiniz ama ben de Bebek ve çocuklara karşı çok hassasım

Ben sizin iyileşmenizi istiyorum siz de farkındasınız bu durumun bu daha iyi süreci hızlandırır kimisi kabul etmez mesela

Size tavsiyem annenizde kalmaya devam edin ve psikologa devam edin hemen etki göstermez kız kardeşim 6 ay sonra kendini topladı o da istemiyordu zorlanıyordu şimdi herşey yolun da mükemmel anne diye bir şey yok herkes büyütürken zorlanır benimkiler ergen oldu bu yaşları ayrı zor Allah yokluklarını vermesin

Her dönem geçicidir
 
Bu ülkemizde hala bir tabu olsa da yurtdışında ve bazı forumlarda falan bunun özgürce kadınlar tarafından itiraf edilebilmesi yeni bir şey değil. Bazı ifadelerinizi abartılı ve depresif bulsam da bunun lohusa depresyonu olduğunu düşünmüyorum. Bazı insanlar gerçekten anne olmak için yaratılmıyor, o anaçlık duygusu anne olunca gelir sanan bir grup da var ama bu da doğru değil. Evlenmeden ve çocuk yapmadan önce rahat, gezip tozmayı seven ve anaçlık duygusu olmayan bir kadınsanız bu açıkçası öyle sihirli değnek gibi evlenip doğurunca bir anda falan gelmiyor.

Bu bir süreç de değil, evet hayat boyu bakmanız gereken ve sorumlu olduğunuz bir canlı var artık hayatınızda, bu gerçekle yüzleşme dönemi desek daha doğru olur. Bu sorumluluk da hiçbir zaman hafiflemiyor, yalnızca şekil değiştiriyor.

Bu arada sizi kutlarım. Aslında kadınların bir kısmının hissettiği fakat özgürce dile getiremediği şeyleri cesurca dillendirebilmek, hele burda baya cesaret ister.
 
modinas .!.:
Evet.çok zor bir dönem,yaşamayan bilmez.Üç kolik bebek büyüttüm,sabaha kadar gözümü kırpmadan işe gittim.Ne kadar zor olursa olsun ne depresyonu olursa olsun bir anne nasıl bebeğine musibet der ben anlayamadım.Tüylerim diken diken oldu cidden.Allah korusun belki zarar bile verebilirsiniz gibi geldi bana.
Yeni nesil anneliğin ,lohusalığın ,depresyonun, suyunu çıkardı iyice.
Genişletmek için tıkla...
Kimseye zarar vermedim ben
Honkiponkitorino .!.:
Ben buraya kadar okeydim ama burada yuh dedim size gelebilecek tavsiyeye karşılık insanların anneliğine iğneleyici bi şekilde en iyi anne sizsiniz,en güçlü kadın sizsiniz diyip güya tepki vermişsiniz. Kendiniz anneliğe adapte olmakta zorlanırken başkalarının anneliğine ünlemli ünlemli laf sokmanıza gerek yoktu.
Siz eşiniz istiyor diye cocuk sahibi olmuşsunuz, çocuğunuz daha 1 aylıkken ofisinize dönmeyi istiyordunuz sebebide kiraların beklemeyişiydi ama bebeğiniz uyumayan bir bebek olunca? (Zaten hangi bebek uzun uyur ki daha kırkı bile cıkmamış orasınıda anlayamadım ama ) uykunuzu alamadığınız için ofise gidemeyişinizden yakınıyordunuz. Yani tamamen birisi sizi prensesler gibi bir annelik yaşayacağınıza inandırmış üstüne kolik bebek oluncada tepetaklak olmuşsunuz hem maddi olarak hazır değilmişsiniz çünkü bakıcı asgari ister ofisin kirası beklemez diyordunuz hemde manevi olarak hazır değilmişsiniz keşke balıklama atlamasaydınız. Bence önce durumu kabullenin ve sonra bol destek alarak akışa bırakın çünkü artık bebeksiz bir hayatınız değil bebekli bir hayatınız olacak bir dert bitecek diğeri başlayacak evet bu geçecek ama yenisi gelecek durumu kabullenirseniz diğer kısımları aşarsınız.
Genişletmek için tıkla...
Eşimi mutlu etmek istedim. Ve 3 kişi de mutlu oluruza inandım. Maddi olarak da eski ofisimde bir sıkıntı yoktu ama ofis sahibiniz %170 zam yaptı beklenmedik bir şekilde. Apar topar başka yere geçmek zorunda kaldım.

Uzun uyuma konusuna gelince bebeğim 24 saatte sadece 2 saat uyuyor ki ben de bebekken aynıymışım. Bir bebek günde 2 saatten fazla uyuyabilir diye düşünüyorum.

Ayrıca kadın doğum uzmanım kistlerimden ve pcosumun ileri seviyede olmasından ötürü uzun süre çocuğunuz olmayabilir dedi. Sürece balıklama atlamadım. Ama ilk korunmasız ilişkimizde hamile kaldım. Ve hamileleğim de sürekli hastanedeydim. Hiç umulmadık hastalıklarla uğraştım. Neyse herkes çok büyük konuşuyor. Rabbim yaşadıklarımı düşmanımın başına vermesin
 
Bence bu konuyu açacağınız en son forumlardan biri burası.
Eğer ingilizceniz varsa tavsiyem reddit. Kendiniz gibi milyonlarca kadın bulabilirsiniz. Burada kadınlar yargı machine gibi, üzülürsünüz boş yere.
Hoş 8 sayfa konuşulmuş bile adım kadar eminim yargılayanların olduğuna şimdi dönüp baştan okuyacağım yorumları.
 
burcubahar0635 .!.:
Bu ülkemizde hala bir tabu olsa da yurtdışında ve bazı forumlarda falan bunun özgürce kadınlar tarafından itiraf edilebilmesi yeni bir şey değil. Bazı ifadelerinizi abartılı ve depresif bulsam da bunun lohusa depresyonu olduğunu düşünmüyorum. Bazı insanlar gerçekten anne olmak için yaratılmıyor, o anaçlık duygusu anne olunca gelir sanan bir grup da var ama bu da doğru değil. Evlenmeden ve çocuk yapmadan önce rahat, gezip tozmayı seven ve anaçlık duygusu olmayan bir kadınsanız bu açıkçası öyle sihirli değnek gibi evlenip doğurunca bir anda falan gelmiyor.

Bu bir süreç de değil, evet hayat boyu bakmanız gereken ve sorumlu olduğunuz bir canlı var artık hayatınızda, bu gerçekle yüzleşme dönemi desek daha doğru olur. Bu sorumluluk da hiçbir zaman hafiflemiyor, yalnızca şekil değiştiriyor.
Genişletmek için tıkla...
Benim iki kız kardeşim var küçük olan tam ama tam anaç tipteydi ailenin ilk torunları benim çocuklar küçük kardeşim benden iyi bile onlara baktığı oldu diğeri çalışan iş sahibi sosyaleşme delisi biri ve ikisi ikişer yıl arayla anne oldu anaç olan depresyona girdi bebegini istemedi 6 ay da zor toparladı

Diğeri çalışan sosyal olan biz asıl o zorlanır derken o tam tersi oldu eve kendini zor atıyor çocuğunu özlüyor sebebi ise eski hayatından bir şey değişmedi kısa sürede işe döndü sosyalleşmeye devam etti

Önemli olan korkmamak insanlar elim ayagım baglandı zannedip panik oluyor eski hayatları bitti zannediyor yanlış bu işte
 
psikolojikdanismannisa .!.:
Beni yargılayacaklarınız olacak ama belki bir insan bile beni aydınlatsa kârdır diyerek bu yazıyı yazıyorum.

Anne olmamın üzerinden neredeyse 2 ay geçti. Ben halâ anneliği sevemedim. Çocuğumdan nefret etmiyorum ama çocuğumsuz daha mutluyum. (Anneme bebeği verip tek başıma vakit geçirdiğim o nadir zamanlardan bahsediyorum)

Bebeğim kolik bir bebek ve kolik bebeği olanlar anlar saatler gün gibi günler yıl gibi geçer...

Eski hayatımı halâ özlüyorum. Bebeğim hiç durmadığı için 2 aydır annemgildeyiz. Şimdi gelecek "kendi evine çık böyle alışamazsın" diyenler. Neden annem gibi bir imkanım varken kendimi zorla KİMSESİZ gibi atayım evime? Niye imkanlarım yok gibi davranayım? Bu da bana kötü hissettiriyor. Tamam en güçlü kadın sizsiniz! En anne de sizsiniz! En en en sizsiniz..!

Eşim gerçekten yardımcı olmaya çalışsa da evde durduğu zaman çok kısıtlı. Eskiden birlikte zaman geçirir kafa dinlerdik. Ben eski hayatımda eşimle çok mutluydum.

İnançlı bir kimseyim normalde. Ama bu süreç beni öyle yıprattı ki çok isyan ettim. Hayatım tamamen değişti, tuvalete gitmek lüks haline geldi. Benim için sıradan olan her şey imkansız oldu. Kısacası rahat hayatımın yasını tutuyorum.

Sormak istediğim bazı şeyler var:

*Ben çocuğumu bana gönderilen bir musibet gibi hissediyorum. İnsanlar evlatlarını nasıl seviyor da "nimet" gibi davranıyorlar anlayamıyorum. Her zaman endişe edeceğin, sürekli diken üstünde olacağın bir varlık var ömrünün sonuna kadar. Nasıl bir nimet gibi düşünebiliyorlar? Ben evlat sahibi olmanın mantığını anlayamadım. Ben eşim için istemiştim. Ve tabii gerçekten bu kadar zor olduğunu sanmıyordum. Annemde 10 gün kalır evime geçerim hallederim sanıyordum. Ne kadar aptalmışım. Şimdi diyeceksiniz çocuğu olmayanlar var utan utan! Çocuğu senelerce olmayıp sonra olup pişman olanlar da var. Bana yazıp konuşan çok kadın var. Senelerce çocuğu olmamış ama olunca da pişman olmuş... O yüzden bana bunlarla gelmeyin.

Senden anne olmaz, sen insan bile değilsin! Bu cümleleri diyecekseniz çoktan kendime diyorum bunları da. Ben de böyle hissetmek istemiyorum. Ben de anne olmaktan zevk almak istiyorum. Ama o kadar dayanıksız ve rahatına düşkün birisiymişim ki çocuğumu bir musibetten fazlası olarak göremiyorum...

Benim gibi hissedip bu süreci atlatabilen sağlıklı düşünebilen var mı? Psikolojik tedavi de aldım ama sadece intihar düşüncelerim geçti. Yaşamak bile istemiyordum. En azından yaşama tutunmaya çalışıyorum şu an. Ama içimden söküp atamıyorum çocuksuz olmayı özlemeyi... Hayatımdan zerre zevk alamıyorum. Her gece kuş gibi kalbim. Uyanacak da uyumayacak diye. Çocuğu anneme vermek için her şeyi yapıyorum. "Anne ben temizlik yapayım sen çocuğa bak, ben yemek yaparım sen bebeği sustur"
Ben de "bütün gece uyumadım ama yavrum gülünce tüm yorgunluğum geçti. Onun için değer" diyen bir anne olmak istiyorum. Eğer hastaysam iyileşmek, kötü bir insansam iyi bir insan olmak istiyorum.

Herkes geçecek diyor. Herkes benim daha kötüydü haline şükret diyor. Ben acı yarıştırmıyorum ki! Ya da geçtiği kadar NASIL GEÇTİĞİ de önemli değil mi? Değip de geçebilir, DELİP de geçebilir...

Bana faydası olabilecek her öneriye açığım. Artık kolik bebeğime rağmen hayatıma dönmek istiyorum. Ama sanırım bana bağımlı olan bu minik insan büyüyene kadar benim için her şey çok zor olacak... Ve yine herkes "büyüyünce geçecek" diyecek.

Bu yazım inşallah doğru insanların önüne çıkar. Niyet ediyorum ki bu yazım beni artık bu çukurdan çıkmama vesile olacak kişinin karşına çıkmasına...
Genişletmek için tıkla...
Valla inan olur da bigün çocuk sahibi olursam senin bu halinden beter olacağımı düşünüyorum çocuk çocuk diye delirenleri asla anlamıyorum ne numarası var bunun çözemiyorum ömür boyu seni kitleyen bir şey ara ara yaştan dolayı galiba acaba diyorum yapsam mı sonra diyorum ya sana rahat mı batıyor otur aşağı
 
Dead Cell .!.:
Bence bu konuyu açacağınız en son forumlardan biri burası.
Eğer ingilizceniz varsa tavsiyem reddit. Kendiniz gibi milyonlarca kadın bulabilirsiniz. Burada kadınlar yargı machine gibi, üzülürsünüz boş yere.
Hoş 8 sayfa konuşulmuş bile adım kadar eminim yargılayanların olduğuna şimdi dönüp baştan okuyacağım yorumları.
Genişletmek için tıkla...
Neden burda gayette destek olan akıl veren yol gösteren insanlar var madem hoşnut değilsiniz ingilizcenizle o platform da takılın öyleyse
 
Benim oğlum gece deliksiz uyur, gaz sorunu yok, huysuz değil.
Ona rağmen bazen ağladı mı çok bunalıyorum, kolik bir bebeğim olsaydı ne ben ne eşim gerçekten baş edemezdik. Atak haftalarında ağlamaları bile çok zor geliyor. Sizinle tam bir empati yapamasam da ne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyorum
Ya da bugün sünnet oldu ondan çok ben ağladım evet endişe var kaygı var her şey var evlat için
Ama bambaşka bir sevgi de var
Sürekli ağlayan daha yeni yenidoğan döneminden çıkmış bir bebeğe karşı şu anda içinizde kocaman bir sevgi hissedememenizi normal karşılıyorum ben, ama yazdıklarınızda ben nefret de hissettim. Kendinizi çocuğunuza karşı doldurmayı bırakın bu günler geçecek, gece uyuyacak sizinle birlikte gezecek en önemlisi bir daha kucağınıza alamayacaksınız bir gün
Bu geçici süreçte sabredin o çocuk size muhtaç. Anne sevgisine kokusuna. En azından o uyurken sevin
Anne insanın hayatındaki en değerli varlıklardan ve siz onun annesisiniz. Sizin başka evladınız olabilir ama onun başka bir annesi olmayacak
 
Madamgazel .!.:
Benim iki kız kardeşim var küçük olan tam ama tam anaç tipteydi ailenin ilk torunları benim çocuklar küçük kardeşim benden iyi bile onlara baktığı oldu diğeri çalışan iş sahibi sosyaleşme delisi biri ve ikisi ikişer yıl arayla anne oldu anaç olan depresyona girdi bebegini istemedi 6 ay da zor toparladı

Diğeri çalışan sosyal olan biz asıl o zorlanır derken o tam tersi oldu eve kendini zor atıyor çocuğunu özlüyor sebebi ise eski hayatından bir şey değişmedi kısa sürede işe döndü sosyalleşmeye devam etti

Önemli olan korkmamak insanlar elim ayagım baglandı zannedip panik oluyor eski hayatları bitti zannediyor yanlış bu işte
Genişletmek için tıkla...

Tamam da eski hayatınız gerçekten de bitmiyo mu? Burdaki konu bence kadının bağımsızlığının kendisi için ne kadar öncelikli olduğu. Benim oğlum 7 yaşında bu kış hastalıktan sürüm sürüm süründük, 4-5 kez hasta oldu. Tam bu hafta düzelir de biraz gezeriz diye bekliyordum aşırı bunaldım artık bugün yine ateşi çıktı :) yani kimse için kolay değil neticede
 
Kulubun1uyesi .!.:
Tamamını okumadım ama psikolojik destek al çünkü bebek kendi doğmak istemedi sen tercih ettin dogurmayı ben çok iyi bebek bakarim ben niye dogurmuyorum sorumluluk almak istemiyorum?? Evlenmiyorum da dogurmuyorum da geri dönüşü olmayan bir tercihte bulunan sizsiniz. Çocuğa haksızlık resmen. Ayrıca anneniz de kalmayı böyle bir imkanim varken vs gibi sığınak yapmışsınız kendinize o evi kendi konfor alanınız için. ev üstüne ev olmaz herkesin bir düzeni var. Annenizde olsa sömürmeyin kimseyi.
Genişletmek için tıkla...

Size ne siz misiniz annesi ? Belki annesi istiyor kızının yanında kalmasını.
 
burcubahar0635 .!.:
Tamam da eski hayatınız gerçekten de bitmiyo mu? Burdaki konu bence kadının bağımsızlığının kendisi için ne kadar öncelikli olduğu. Benim oğlum 7 yaşında bu kış hastalıktan sürüm sürüm süründük, 4-5 kez hasta oldu. Tam bu hafta düzelir de biraz gezeriz diye bekliyordum aşırı bunaldım artık bugün yine ateşi çıktı :) yani kimse için kolay değil neticede
Genişletmek için tıkla...
Yahu hastalık zamanı ne alaka ya çocuk her gün hasta olan varlık değil ki ben de büyüttüm iki tane veriyor dum okula kreşe hopp alışveriş gezme tozma eve geç saat 16 ya kadar takıl sonra gelirdi iki saate yatarlardı o zaman çalışmıyordum şimdi diyorum keşke de işe o zamanlar başlasaydım

Her gün mükemmel olamaz pürüzler çıkar hasta da olur normal dir çocuğu olmayan hastalanıp yatak döşek yatmıyor mu
 
burcubahar0635 .!.:
Tamam da eski hayatınız gerçekten de bitmiyo mu? Burdaki konu bence kadının bağımsızlığının kendisi için ne kadar öncelikli olduğu. Benim oğlum 7 yaşında bu kış hastalıktan sürüm sürüm süründük, 4-5 kez hasta oldu. Tam bu hafta düzelir de biraz gezeriz diye bekliyordum aşırı bunaldım artık bugün yine ateşi çıktı :) yani kimse için kolay değil neticede
Genişletmek için tıkla...

Ben de yazacağım bekar çocuksuz bir kadın olarak. Benim gözümde çocuk kadının hayatını bitişidir. İsteyen de tersini söylesin aksini kendim yaşamadan inanmam.
 
Dead Cell .!.:
Bence bu konuyu açacağınız en son forumlardan biri burası.
Eğer ingilizceniz varsa tavsiyem reddit. Kendiniz gibi milyonlarca kadın bulabilirsiniz. Burada kadınlar yargı machine gibi, üzülürsünüz boş yere.
Hoş 8 sayfa konuşulmuş bile adım kadar eminim yargılayanların olduğuna şimdi dönüp baştan okuyacağım yorumları.
Genişletmek için tıkla...

+++
+++

Aynısını yazacaktım. Türkiyede kadınlara empoze edilen anne olup kendi hayatını feda etme o kadar kuvvetli ki, kadınlar toplumun bu baskısını sorgusuz sualsiz kabul ediyor , üstüne diğer kadınlara da baskı yapıyor. Genel olarak bizim toplum apacaip varsa çocuk, bakıyorsun gencecik kızlara bile evlen çocuk demiyor, evlenecek kızlara çocuk yap hemen çocuk deniyor , çocuğu olanlara 2.couk 3.çocuk varsa yoksa çocuk çocuk çocuk ... Kadınlara tüm empoze edilen çocuk, kadınların tüm hayatı da çocuk zaten Türkiyedeki kadınların çoğu hayatsız, çocuk o açıdan da iyi oluyor , hayatı işi gücü olmayan kadınların boşluğunu dolduruyor zaman geçirme aracı oluyor. Konuya geleyim, başa da yazdım bu bir karar ve her karar gibi tabi ki pişman olma durumu olabilir ama bizim toplumda bunu dillendiremezsin en doğrusu bir ABD veya Avrupa platformunda pişman olanların klübüne üye olmak. Bizim toplumdaki kadınlara laf anlatamazsın, hayatsız kadınlar güruhu da zaten anlatsan da anlamaz o yüzden en doğrusu anlayacak insanlarla iletişim kurmak.
 
KIR PAPATYASII .!.:
En mükemmeli sensin . Nefret ediyorum mu yazmis kadın . Söylediği sözün açıklamasını da yapmış . En iyi anne de sensin sakin ol champ!
Genişletmek için tıkla...
Kadın depresyon da ayol neredeyse kadını cinayetten içeri attıracak kafa ya bak
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Annem...
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
754
sedagaziantep27
sedagaziantep27
P
Kolik Bebeğimle Çalışma Hayatına Dönmek
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
1K
migrenimsi
M
M
Doğum sonrası yanınızda kimler vardı, neler yaşadınız?
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
1K
Zamanmakinesi
Z
S
Sizce annemiz hasta mı?
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
2K
Sadecebenbb
S
uye2121
Eşimden boşanmak istiyorum hamileyim
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
1K
Ruzgarli Tepe
Ruzgarli Tepe
Back