- 18 Ekim 2016
- 713
- 1.506
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Anne olanlar
- Konu Sahibi YgmrDmls0
- Başlangıç Tarihi
- 6 Kasım 2011
- 7.499
- 26.103
neden bu kadar acimamizca yorum yapiyosunuz bende cok pismanlik duyuyorum mesela
Normalleştirip hak verirsem o bebeye yazık etmiş olurum,Allah hesabını sorar. O garibanı koruyacak kimse yok. Kendisinden üç kat büyük bi kadından zarar görüyor. Belki ben acımasız olursam bu anne bi daha yapmaz.
Benim de iki çocuğum var,yemin ediyorum vurmadım çünkü annem beni çok dövdü. Annem gibi görmüyorum onu. Çocuklarım beni anne gibi görsün diye vurmuyorum.
- 1 Şubat 2016
- 9.242
- 34.203
Yapmayın ya..çok üzüldüm zavallı yavruya.Evet kızıma vurmuşluğum var utana utana yerin dibine gire gire söylüyorum bunu,kızım çok hiperaktif aşırı derecede, hergün o yattıktan sonra oturup ben anne olmayı hakketmiyorum o kadar evlat hasretiyle yanan annelere haksızlık bu diye diye kendimi yeyip bitiriyorum. Psikolojik bir tedavi gördüm sadece kızım için ama bana yan etkileri olduğu için bırakmak zorunda kaldım.
Bir anlık öfkeyle yapmış olduğunuzu farzetsek bile bunun mazareti yok..eşiniz size vursa ne yaparsınız?
Şiddetin bahanesi olmaz.
Ayrıca çözüm hiç olmaz..
Fikrimi degistirdim ilk mesajda sorgulamayın kendinizi demiştim ama şu an böyle düşünmüyorum.
- 7 Ağustos 2016
- 1.682
- 1.050
Gerçekden cok haklisiniz banada gecerli bu laflar. önemli olan bida yapmamak dimi ya benimde aklima gelince cok uzuluyorum
- 6 Kasım 2011
- 7.499
- 26.103
Kesinlikle o yüzden bunu söylemekten korkmayalım,çocuğuna vuran anne çocuğunda yaralar açıyor ve bunu tamir etmek çok zor bazen imkansız. Acımasız olan bu bir hatadır demek değil annenin çocuğa vurmasıdır.
- 7 Ağustos 2016
- 1.682
- 1.050
kesinlikle benim oglum 2 bucuk yasinda daga vurmazsam unutur mu vurdugum anlari bide ben onu cok aradim ya
- 6 Kasım 2011
- 7.499
- 26.103
Umarım geç kalmamışsınızdır,evet bir daha yapmayın. Psikolojik şiddet de dahil.
- 6 Kasım 2011
- 7.499
- 26.103
Ne kadar zarar gördüğünü bilmiyoruz.. Sizi teselli edemiyeceğim sadece bir daha kesinlikle vurmayın diyebilirim
İnsanların çocuğum hakkında sürekli kötü yorum yapması beni çıldırtıyor, ne biçim çocuk, nasıl bununla başediyorsun, terbiye verememişssin, her istediğini eline verirsen olacağı budur, her gittiğim yerde insanların çocuğuma olan bakışları beni çok üzüyor benim iyi Bi anne değilim dediğim konu bu vurmuşluğum var eline popusuna, buda kabul edilir Bi durum değil burda kendimi aklamaya yada günah çıkarmaya gelmedim, yerin dibinde soksanız haklısınız.
- 7 Ağustos 2016
- 1.682
- 1.050
sizin gibi dobra anneler lazim bir daga kesinlikle zaten bu gun mesela cok sinirlendirdi ama hic elimi kaldirmadim supurgenin pesinden tutunmus geziyor 100 kere evladim yapma dedim cekemiyorum supurgeyi cekincede agliyor. sabir ettim bi sekil kandirdimNe kadar zarar gördüğünü bilmiyoruz.. Sizi teselli edemiyeceğim sadece bir daha kesinlikle vurmayın diyebilirim
- 7 Ağustos 2016
- 1.682
- 1.050
etrafa aldiris etmeyin insanlar hep konusur onemli olan bi daga o hatayi yapmamak
- 7 Ağustos 2016
- 1.682
- 1.050
benimkinede etrafdan ayni sizin gibi yorumlar geliyor sen simartiyosun diyolar
- 24 Mart 2014
- 4.741
- 5.085
Vurdunuz mu kiYanlış birşey yaptığında yanına yaklaştığımda korkusundan elleriyle kendini savunmaya geçiyor ben onu öyle gördüğümde ölmek istiyorum.
- 6 Mayıs 2016
- 9.112
- 9.076
Annem bizi eskiden çok döverdi hemde sudan sebeplerden dolayı ben uslu olmama rağmen...sırf babama kızdığı için psikolojisi bozuktu diye acısı bizden çıkardı. Çok kızardım anneme içten içe... ama affetmiyorum diyemem annemdir bizi büyütmüş hakkı ödenmez. Şiddet çok yanlış bişey bende hiç sevmem. Çocuğuma elbette annem kadar vuramam , birkaç kere yaptım bende yapma dediğim şeyleri defalarca yapmasından dolayı. Sonra tabiki üzüldüm
Gönül isterki bunlar yaşanmasa
- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.557
Vallahi doğurmadan önce ayrı sorguladım, doğurduktan sonra ayrı sorguladım, hatta oğlum bebeyken kendimi depresyona sokana kadar sorguladım. Şimdi geçen seneki kadar bile sorgulamıyorum, "Bir şeyleri doğru yapıyorum galiba" demeye başladığım dönemdeyim çünkü oğlumdan iyi dönüş alıyorum.
Böyle gidersek şimdilik iyiyiz yani.
3 yaş 4 aylık oldu, toplasanız 3, belki taş çatlasın 4 kere sesim yükselmiştir "İllallah çocum" , "Yemezsen yeme" "Hayır dedim annem" diyerek, başka yoktur.
Bıkmadan usanmadan açıklıyorum, sorduğu her soruyu yaşına uygun cevaplamaya çalışıyorum, bir şey söylediğinde gözlerimi çevirip dinliyorum-işimi bıraktığım bile oluyor (Seni dinliyorum, önemsiyorum fikri geçsin diye), bazen "Biraz sonra döneceğim" diyorum ve dönüyorum, verdiğim sözleri hep tutuyorum, anneannesinde olduğunda akşama geldiğinde kapıda sarılarak karşılıyor, gününün nasıl geçtiğini soruyorum, ısrar etmiyorum-bazı konularda fikrini sormaktan dahil etmekten kaçmıyorum, yaptığı resimleri evimizin duvarlarına asıyorum (Burası senin de evin demek, benimsetmek-sahiplendirmek-kıymet vermesini sağlamak için) vs vs vs vs.... Eh, uyumlu bir çocuk da şansıma, anneliğimi sorgulatmıyor pek.
Ama bebekken kolikti, işte o zaman ne yapsam susmadığı süreçlerde kendimi sorgulaya sorgulaya, deşe deşe depresyonlara sokmayı başardım yani.
Yapmayın, mükemmel anne yok nasıl olsa, hepimizin çocuğu kıymetli, hepimiz çocuklarımızı çok seviyoruz ve onlar için en iyisini istiyoruz. Çocukta önemsediğim en birincil şey "Saygı"... Bunu genelde atlıyoruz, ben kendi çocukluğumdan hatırlıyorum, en çok annemin ve babamın bana saygı duymasını bekler-isterdim, o hissi kırgınlığı hatırlıyorum. Ben oğluma sevgim kadar bunu da göstermeye çalışıyorum, onu sayıyorum, saydığım için de saygısını kazandığımı görüyorum.
Lafı da deli uzattım farkındayım, anlatasım varmış meğer, biri sorsa diye beklermişim
Böyle gidersek şimdilik iyiyiz yani.
3 yaş 4 aylık oldu, toplasanız 3, belki taş çatlasın 4 kere sesim yükselmiştir "İllallah çocum" , "Yemezsen yeme" "Hayır dedim annem" diyerek, başka yoktur.
Bıkmadan usanmadan açıklıyorum, sorduğu her soruyu yaşına uygun cevaplamaya çalışıyorum, bir şey söylediğinde gözlerimi çevirip dinliyorum-işimi bıraktığım bile oluyor (Seni dinliyorum, önemsiyorum fikri geçsin diye), bazen "Biraz sonra döneceğim" diyorum ve dönüyorum, verdiğim sözleri hep tutuyorum, anneannesinde olduğunda akşama geldiğinde kapıda sarılarak karşılıyor, gününün nasıl geçtiğini soruyorum, ısrar etmiyorum-bazı konularda fikrini sormaktan dahil etmekten kaçmıyorum, yaptığı resimleri evimizin duvarlarına asıyorum (Burası senin de evin demek, benimsetmek-sahiplendirmek-kıymet vermesini sağlamak için) vs vs vs vs.... Eh, uyumlu bir çocuk da şansıma, anneliğimi sorgulatmıyor pek.
Ama bebekken kolikti, işte o zaman ne yapsam susmadığı süreçlerde kendimi sorgulaya sorgulaya, deşe deşe depresyonlara sokmayı başardım yani.
Yapmayın, mükemmel anne yok nasıl olsa, hepimizin çocuğu kıymetli, hepimiz çocuklarımızı çok seviyoruz ve onlar için en iyisini istiyoruz. Çocukta önemsediğim en birincil şey "Saygı"... Bunu genelde atlıyoruz, ben kendi çocukluğumdan hatırlıyorum, en çok annemin ve babamın bana saygı duymasını bekler-isterdim, o hissi kırgınlığı hatırlıyorum. Ben oğluma sevgim kadar bunu da göstermeye çalışıyorum, onu sayıyorum, saydığım için de saygısını kazandığımı görüyorum.
Lafı da deli uzattım farkındayım, anlatasım varmış meğer, biri sorsa diye beklermişim
- 24 Mart 2014
- 4.741
- 5.085
Ben de mama vermeyeceğim diye direnip çocuğumu sarılık ettiğimde mama vermediğim için it gibi pişman olmuştum. Bence hiç üzülmeyin. Toplumdaki meme baskısının kurbanı olmayın. Süt de bir rızıktır. Rızkı varsa emer yoksa çok şükür mama alacak paranız var bu da çok büyük nimettir.Emzirme konusunda sorun yaşayıp mama desteği aldığım için kendimi kotu hissediyorum
- 25 Şubat 2016
- 1.047
- 665
Peki birşey sorcam suan anne degilim ama bende küçükken annemden bazı hatalarında tokat yemişliğim var ve bu korku yüzünden hata yapmamaya çalışmışımdır hep.hiç cocugunuza dokunmadıgınızda birgün büyüdügünde ben 18 im ve sen bana karışamazsın dediginizde napcaksınız.mesela izlediniz mi bilmiyorum ama esra erola çıkan doğayı evire çevire dövesim geliyor.bence çocuklar biraz anne babadan korkmalı diye düşünüyorum.tabiki her agladıgında bagırdıgında tekme tokat döven insanlara karşıyım.ama cocuga o korku nasıl verilebilir bunu düşündünüz mü hiç? Ben anne degilim aa düşünüyorum yani bana karışamazsn demdiginde alıp basını bigün giderse napabilirdik diye?
- 24 Mart 2014
- 4.741
- 5.085
Başta vurmayı bırakcaksınız önce kendinize söz verip. Her elinizi kaldırdığınızda onun size Allahın bir emanti olduğunu hatrlayın. Ve sarılın o an sadece sarılın. Bakın siz ne kadar sevgi dolu olursanız o da daha az hırçın olur. Ama siz vurdukça o arsızlaşır.Evet kızıma vurmuşluğum var utana utana yerin dibine gire gire söylüyorum bunu,
- 10 Mayıs 2015
- 1.527
- 3.486
Burada size annesiniz sabrınız tükenmiş olabilir Bi daha yapmazsınız gibi yapıcı yorumlar geleceğini sanmayın düşene bir de ben vurayım kafasındalar. Hem yapıcı yorum gelse size hak verseler ne olur ki çocugunuzdan merhamet af bekleyin buradakilerden değil. Olabilir böyle şeyler deseler vicdanınız mı rahatlayacak. Yaşadığınız pişmanlığı bilirim ses yükseltmek bile vicdan azabı sebebi. Önemli olan farkında olmak ve tekrar etmemek. Sabrınız tükendiğinde şu hadisi hatırlayın 'gerçek pehlivan meydanda rakibini yenen değil öfke anında öfkesini yenen kişidir'. On defa düşünüp bir defa hareket etmek lazım.neden bu kadar acimamizca yorum yapiyosunuz bende cok pismanlik duyuyorum mesela
Benzer Konular
