- 9 Temmuz 2008
- 1.855
- 2.529
- 658
Allah şifa versin
Allah şifa versinO Gece uyuyamistim, öğlene doğru babamı aradım napıyosun baba dedim. ilçedeki hastanedeyiz dedi, sonra ile nakletmisler. Annem dün sabah kalp krizi geçirmiş, sonra anjiyo yapılmış,pıhtı atmış, yoğun bakımda hala. İki gün daha tutacaklarmis. 65 yaşında.
Hiç annem gibi hissetmedi kendini galiba sanki yabancı. Çoktan öldü diye düşünüyordum benim için. Varken hep yoktu çünkü. Ama yinede içimde biyerlerde hala bı izi kalmış çok üzüldüm bu duyguyla basedemedim. Dua beklerim...
Daha önce bu duyguyu yaşamıştım, evet gerçekten üzücü...Merhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Haklısın valla insan hüzünleniyor.Merhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Haklısın valla insan hüzünleniyor.birşey anlatıyorsun eski dikkatleriyle bile dinleyip akıl veremiyorlar bile.eski aklıselim hallerinden bile eser kalmıyor.özellikle belli bir yaştan sonra her görüntülü konuşmamızda daha da yaşlanmış oluyorlar.bizimkiler de o kritik eşiği geçniş anlaşılan.artık gezip tozamıyor bile annem yanımda.hemen yoruluyor.babam desen saç sakal bembeyaz olmuş, dişler çok kötü.dede olmasına 2,3 sene kalmış.ayy yazarken de hüzünlendim valla.Merhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Bunu yapın ertelemeyin, sarılın sevdiğinizi söyleyin. Hayattalarken yapamadıklarımız için pişman olmamak için o an içimizden gelen sarılmak, öpmekse yapmak lazım.Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Tabiki fark ettim bende. Ara ara durup babama bakardım. Nasil yaslandi nasil yavaşladı herseyin en iyisini o yapardı dedim içimden. Sonra kansere yakalandı. Babam güçlüdür kolay kolay hicbirsey etkilemez babam yener dedim. Hastalik karşısında zayif düştüğünü gördükçe yaşlandığını daha çok fark ettim. Kaybedeli 3 yil olduMerhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Gurbette olunca insan daha çok farkediyor bunu...Merhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Ah ahh. Benim anne babamda yaşlı ben küçükken abi abla diye seslenir bahsederlerdi ailemden geçenlerde bir arkadaşım x amca x teyze nasıllar dedi bı yutkundum resmenMerhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Çok hissettim ama dakikasında annem sinirimi tepeme çıkardığı için uzulemeden duygudan duyguya surukleniyorumMerhaba arkadaşlar. Evet konum ebeveynlerimizin yaşlandığını fark etmekle alakalı. Normalde ailemle yaşıyorum. Bir süredir annem babam yazlıktaydı. Ben İstanbul'da tek kalıyordum. Babam iki günlüğüne İstanbul'a geldi, halletmesi gereken işler vardı. Beraber avmye gittik, bir şeyler yaptık. Babamın suratına şöyle bir baktım, ve evet aslında babamın ne kadar yaşlandığını farkettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi.
Galiba bunu fark etmeyi kaldıramadım. Bir anda onları bazen ne kadar çok üzdüğümü, onların da yaşlanıp yavaşladıkları kafama dank etti. Onları küçükken kahraman zannediyoruz. (Aslında bazen hala öyle hissediyorum).Hiç ölmeyecekleri, hiç yaşlanmayacaklarını zannediyoruz. Karşısında gözlerim doldu ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir an babama sarılıp ağlamak ve hatalarım için özür dilemek istedim.
Belki bu yazım size çok saçma gelebilir. Belki bu aralar duygusal bir dönemdeyim. Kendimi yalnız hissediyor ve bazı konularda affedemiyorum. Babamı da bu gün biraz daha yaşlanmış olduğunu görünce çok fena oldum. Tıkandım kaldım. Sorum şu; siz hiç böyle hissettiniz mi? Yani anne babanızın yaşlandığını görmek hüzünlendirdi mi? Yoksa bende mi anormallik var? Biraz konuşmak istedim teşekkürler <3
Allah senden razi olsun ne güzel evlatsin ne mutlu anne ve babana senin gibi sevgi dolu hayirli evlatlari olduklari icin Rabbimden saglikli mutlu yillar gecirmeni dilerim sevdiklerinledün sabah babam ve annemle kahvaltı yaptık. Bende çok üzülüyorum yaşlanıyorlar diye. Babamla o kadar çok videomuz var ki eskiye dönük. geçen gün bir tanesi elime geçti Ne kadar gençmiş dimdik sırma gibi boylu posluymuş diye duygulandım ağladım.
Daha 64 yaşında genç ama yaşadıkları onu çok çökertti. şimdi sürekli midesi ağrıyor, hiç durmadan ağrıyor. Yüzü çökmüş çizgileri çoğalmış uzun boylu adamın boyu kısalmış
Korkuyor doktora gitmeye kötü bir şey derler diye bende çok korkuyorum.
Hele annem :)
Minnacık tatlı akça pakça her gördüğümde dibinden ayrılmıyorum onlara hiç doyamıyorum. Evliyim 2 haftada 1 gidebiliyorum bazen hafta da 1, gidemediğim zaman böyle yüreğim cayır cayır yanıyor sanki.. evlendikten sonra daha bi anladım kıymetlerini daha bir kıyımsız oldum onlarasunça uça gidiyor fark etmeden.
Bekarken benim de oldu onlara öfkeli çıkışlarım, aptal saptal sözlerim onlar için o kadar pişmanım ki onları üzdüğüm zamanlar bazen aklıma geliyor kahroluyorum onlara daha bir itinayla davranıyorum hep rıza almaya çalışıyorum çok üzülüyorum onlar için. İnsan uzaklaşınca daha çok anlıyormuş değerini. :) Çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için. :)Allah senden razi olsun ne güzel evlatsin ne mutlu anne ve babana senin gibi sevgi dolu hayirli evlatlari olduklari icin Rabbimden saglikli mutlu yillar gecirmeni dilerim sevdiklerinle
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?