- 20 Ağustos 2014
- 253
- 140
- 103
Şimdi daha yapıcı ve yol gösterici oldu yorumunuz,
Teşekkürler..
Şimdi daha yapıcı ve yol gösterici oldu yorumunuz,Bu mübarek akşam da sizi kırmak istemem,kendi kendinize telkinle aşamazsınız bunu,bazı dönemlerde azalır ama strese girdiğiniz ilk anda katlanarak büyür,tetiklenir,kronikleşir,tüm bu telkinleri isteyen kafanızdaki bu düşüncelere destek bekleyen şey siz değil -Anksiyete kafası/ hatta muhtemelen OKB,çünkü düşünce de var davranış da,kendinize eziyet etmeyin,ortalama bi psikiyatriste gidin,bi buçuk iki yıllık bi ilaç tedavisiyle konuyu kapatın,psikologa gidin demiyorum çünkü işin ehlini bulacaksınız,seanslarca para vereceksiniz,frekansınız tutacak bla bla bla,bu memlekette bu işi psikologla zor çözersiniz. Kendi kendinize halledemezsiniz ne kendinize ne de eşinize eziyet etmeyin
İşte bizimde elimizde degil ki sende biliyormuşsun kim ister saçma şeylerle gününü bitirmeyi :)Oncelikle cok gecmis olsun cok zor bi durum . Bende atlattim bunu bu sekilde degil de hastalancam korkusu ve takintisi vardi . Ilacla atlattim ailemden kimse destek olmadi hatta kosstek oldular bu gunleri unutmadim .
Suan abim senin durumunda kendi canimdan biri olmasina ragmen cekilmez bi durum cunku onun bana anlatmasi yada bisey soylemem onu iknada etmiyo iyide etmiyo e ayni seyler surekli olunca zorlaniyoruz . Bu rahatsizligi olan insanin once kabul edip sonra tedaviye baslamssi lazim malesef cevreden sifa beklemeyin . Seni cok iyi anlıyorum cunku ben o durumdayken evlenmek uzereydim ve terkedildim :) ama herseyi kendi basima atlattim daha gucluyum
doktorlar, "eğer sizin yaşam kalitenizi bozup size rahatsızlık veriyorsa evet hastalıktır" diyor. ama senin günlük yaşantının önüne geçmeyen ufak tefek şeylerse hepimizde oluyor zaman zamanBu bı hastalikmi bende kapıyı kıtleyip 4 5 kere kontrol ediorm tüpün altını kapatp 6 6 kere dönüp bakıyorum tuvalete su döküp dokmedgmden bile emin olamıyorum dönüp dönüp kontrl ediorm doktora mi gtsem konuyla alakasz oldu ama ?
Isyernı kapatp eve gidiorsam biri kontrol etmiyorsa o gece rahat yatamıyorum mesela kitlimi değilmi diye. bazen kapıyı kitlerken videoya çekiyorum açıp izleyip öyle emin oluyorum. Yada yanmda küçük bi çocuk varsa bile ona kontrol ettryrm kitli demi diye:/doktorlar, "eğer sizin yaşam kalitenizi bozup size rahatsızlık veriyorsa evet hastalıktır" diyor. ama senin günlük yaşantının önüne geçmeyen ufak tefek şeylerse hepimizde oluyor zaman zaman
aşırı kontrolcü davranıyorsunuz ama aldığınız sorumluluğun ağırlığıyla bağlantılı da olabilir. dediğim gibi siz bu durumdan rahatsız değilseniz yada çevrenizdekiler sizi uyarmıyorsa davranışlarınız ile ilgili, sorun yok demektir. ama bu durum sizi strese sokuyorsa doktora danışmakta fayda var.Isyernı kapatp eve gidiorsam biri kontrol etmiyorsa o gece rahat yatamıyorum mesela kitlimi değilmi diye. bazen kapıyı kitlerken videoya çekiyorum açıp izleyip öyle emin oluyorum. Yada yanmda küçük bi çocuk varsa bile ona kontrol ettryrm kitli demi diye:/
Aslında rahatszm ve ailemde farkettgnde yadirgiyor bi ara doktora gitsem iyi olcak sanrm sürekli diken üstünde olmak kötü bisyaşırı kontrolcü davranıyorsunuz ama aldığınız sorumluluğun ağırlığıyla bağlantılı da olabilir. dediğim gibi siz bu durumdan rahatsız değilseniz yada çevrenizdekiler sizi uyarmıyorsa davranışlarınız ile ilgili, sorun yok demektir. ama bu durum sizi strese sokuyorsa doktora danışmakta fayda var.
Kontrol elimdemi degilmi onun için bile kendimi ikna etmem gerekir benim,
Ne yürüdügüm yoldan eminim,
Ne konuştuklarımdan nede yaptıklarımdan..
Sürekli anlatan biri degilim ama huzursuz oldugumda ister istemez anlatıyorum,
İyi olmadıgımı iyiye gitmedigimi dile getirmek istiyorum,
O ise ben sana yapma diyorum yapıyorsun takma diyorum takıyorsun diyor,
Keşke öyle kolay olsa,
Başa gelmeden bilemiyor insan...
Benimde kaygılarım üst seviyede ilk başlarda eşim önemsiyordu ilgileniyordu ama bir süre sonra İnan’ın sıkıcı bir hal almaya başlıyor en yakınım ailem bile bu durumun sürekli olmasından sıkıldı sürekli nasihat ediyorlar yapma etme diye :) ben sürekli gebelik için tedavi oluyordum 8 yıl boyunca o yüzden hiç ilaç almak istemedim tek başına yenmesi çok zor mutlaka uzman desteği almalısınız huzurunuz içinSon aylarda kendimi içinden çıkamadıgım bu dertle baş başa buldum...
Nasıl bu kadar ilerledi ve bu duruma geldim bilemiyorum,
Başta basit takıntılardı şimdi ise saçma sapan bi hal almaya başladı evet şimdi saçma sapan diye biliyorum çünkü rahatım,
Ama o düşünceler korku, kaygı geldigi zaman kendimi en yakın yerden atmak istiyorum..
Hayatım zehir oldu gibi herşeyden her adımdan korkar oldum sürekli bi huzursuzluk sürekli yanlış birşeyler yapmışım hissi,
Dokunmadıgım musluga ya açtıysam,ya açtıysamda kendimi kaybedip farketmediysem,
Ya açarsam gibi düşünceler... bu sadece basit bi örnekti.
Kendi kendimi telkin edip yenmeye çalışsamda henüz başarılı olamadım,
Tekrar kontrol etmeyecegim,
Hayır açmadım, hayır yapmadım derken bi bakıyorum ki yine kontrol ediyorum ve kendimi bişeylere ikna etmeye çalışıyorum.
Psikolog ve pskiyatra en kısa zamanda gidecegim ama ilaç kullanmakta istemiyorum,
Nasıl çıkacagım bu işin içinden bilemiyorum,
Tek tesellim buda geçer demek, günü çabuk bitirmek ...
Bugün yine takıntılarımla ilgili sorunum oldu çalıştıgım yerde kimse bilmiyordu bu sorunumu ama artık hareketlerimin anormalliginden insanlar normal davranmadıgımın farkında..
Patronumla konuştum ve sorunumdan bahsettim biraz eve kapanmamın daha kötü olacagını söyledi vs.
Güne iyi başlayıp saçma sapan yine korku ve takıntıyla günü geçirdim ve eve geldim evde kendimi daha huzurlu hissediyorum iş yerinde artıyor sanki huzursuzlugum,
Bazen bu yüzden işi bırakmayı düsünüyorum ama herkes iş ararken işimden vazgeçmekte istemiyorum,
Birde eve kapanırsam işler dahada çıkmaza girecek diye korkuyorum.
Eve geldim yemegimi yaptım,
Eşim işten geldi,
Genelde zaten sormaz günümü ama ben bişeyler varsa anlatırım bugünkü takıntımı huzursuzlugumu patronumla konuşmamı falan anlattım ama baktımki beni dinleyen yok,
Kırıldım sustum sonra biraz söylendim destek bekledigimi o ise hep aynı saçma sapan şeyler falan diye kızmaya başladı,
Sonrada kendi dertlerinin kendine yettigini bide benim bu saçma takıntılarımla ugraşamayacagını söyledi. Evlenirken hastalıkta saglıkta demiyormuyuz bu neydi şimdi ?
Çevrenizde benim gibi olanlar varmı ?
Karşıdan bakınca bu kadar çekilmezmiyim ?
Derdimi eşime anlatamayacaksam ondan destek göremeyeceksem kimden görecegim ?
Hem durumum hakkında hemde eşimin tavrı hakkında yorumlarınızı bekliyorum...
Birde duanıza katarsanız şifa bulmam için çok sevinirim.
Öncelikle geçmiş olsun. Psikologa giderseniz bu durumun gerisinde yatan sebebi psikolog çözer. Yaşadığınız bazı olaylar tetiklemiştir bunu.Son aylarda kendimi içinden çıkamadıgım bu dertle baş başa buldum...
Nasıl bu kadar ilerledi ve bu duruma geldim bilemiyorum,
Başta basit takıntılardı şimdi ise saçma sapan bi hal almaya başladı evet şimdi saçma sapan diye biliyorum çünkü rahatım,
Ama o düşünceler korku, kaygı geldigi zaman kendimi en yakın yerden atmak istiyorum..
Hayatım zehir oldu gibi herşeyden her adımdan korkar oldum sürekli bi huzursuzluk sürekli yanlış birşeyler yapmışım hissi,
Dokunmadıgım musluga ya açtıysam,ya açtıysamda kendimi kaybedip farketmediysem,
Ya açarsam gibi düşünceler... bu sadece basit bi örnekti.
Kendi kendimi telkin edip yenmeye çalışsamda henüz başarılı olamadım,
Tekrar kontrol etmeyecegim,
Hayır açmadım, hayır yapmadım derken bi bakıyorum ki yine kontrol ediyorum ve kendimi bişeylere ikna etmeye çalışıyorum.
Psikolog ve pskiyatra en kısa zamanda gidecegim ama ilaç kullanmakta istemiyorum,
Nasıl çıkacagım bu işin içinden bilemiyorum,
Tek tesellim buda geçer demek, günü çabuk bitirmek ...
Bugün yine takıntılarımla ilgili sorunum oldu çalıştıgım yerde kimse bilmiyordu bu sorunumu ama artık hareketlerimin anormalliginden insanlar normal davranmadıgımın farkında..
Patronumla konuştum ve sorunumdan bahsettim biraz eve kapanmamın daha kötü olacagını söyledi vs.
Güne iyi başlayıp saçma sapan yine korku ve takıntıyla günü geçirdim ve eve geldim evde kendimi daha huzurlu hissediyorum iş yerinde artıyor sanki huzursuzlugum,
Bazen bu yüzden işi bırakmayı düsünüyorum ama herkes iş ararken işimden vazgeçmekte istemiyorum,
Birde eve kapanırsam işler dahada çıkmaza girecek diye korkuyorum.
Eve geldim yemegimi yaptım,
Eşim işten geldi,
Genelde zaten sormaz günümü ama ben bişeyler varsa anlatırım bugünkü takıntımı huzursuzlugumu patronumla konuşmamı falan anlattım ama baktımki beni dinleyen yok,
Kırıldım sustum sonra biraz söylendim destek bekledigimi o ise hep aynı saçma sapan şeyler falan diye kızmaya başladı,
Sonrada kendi dertlerinin kendine yettigini bide benim bu saçma takıntılarımla ugraşamayacagını söyledi. Evlenirken hastalıkta saglıkta demiyormuyuz bu neydi şimdi ?
Çevrenizde benim gibi olanlar varmı ?
Karşıdan bakınca bu kadar çekilmezmiyim ?
Derdimi eşime anlatamayacaksam ondan destek göremeyeceksem kimden görecegim ?
Hem durumum hakkında hemde eşimin tavrı hakkında yorumlarınızı bekliyorum...
Birde duanıza katarsanız şifa bulmam için çok sevinirim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?