Anksiyete ve eş destegi

Linabasel34 .!.:

Geçmiş olsun ,Allah şifa versin . Yazını okuyunca farkettim , ben de de vardı ama hamilelik ile beraber bebek de olunca , anksiyete falan kalmadi bende . Aldığım vitaminlerdenmi yoksa bebeğe yogunlasmakdan mi bilmiyorum . Ama D vitamini eksikligi böyle ruhsal hastalıklara sebep oluyormuş . Ve B12

Genişletmek için tıkla...

bende ondan korkup hamileliği erteliyordum. bir yanım da bebek olunca bebeğe odaklanırsın gözün birşeyi görmez diyordum. demekki sizde ikinci ihtimal gerçekleşmiş. artık bebek düşünmeye başladık inşallah bende de öyle olur

benimde farklı takıntılarım var. psikiyatri işe yaramıyor. denedim çünkü. psikolog olabilir ama. ve eşiniz çok ayıp etmiş. bu hastalık birçok hastalıktan zor. ve tek tedavisi destek moral.

parfumkokusu .!.:

bende ondan korkup hamileliği erteliyordum. bir yanım da bebek olunca bebeğe odaklanırsın gözün birşeyi görmez diyordum. demekki sizde ikinci ihtimal gerçekleşmiş. artık bebek düşünmeye başladık inşallah bende de öyle olur

Genişletmek için tıkla...

Olur inşallah canım çünkü bebek den başka bişey düşünmüyosun. Sadece bebeğe bişey olacak diye çok çok korkardim çok şükür sağlıkla geldi . Rabbim sana da şifa versin inşallah düzelir . Allahım inşallah sana da hayırlı zaman da nasip eylesin

Linabasel34 .!.:

Olur inşallah canım çünkü bebek den başka bişey düşünmüyosun. Sadece bebeğe bişey olacak diye çok çok korkardim çok şükür sağlıkla geldi . Rabbim sana da şifa versin inşallah düzelir . Allahım inşallah sana da hayırlı zaman da nasip eylesin

Genişletmek için tıkla...

amin canım inşallah

Neden doktora gitmiyorsunuz.
Neden ilac kullanmak istemiyorsunuz anlamadim.
Insanlarda soyle bi tutum var ilac beynimi uysturacak mal gibi yapacak falan
Hayir oyle degil
Bakin bu ciddi bi rahatsizlik
Ilerler
Ilerlerse daha kotu sonuclar dogurur
Lutfen vakit kaybetmeden bi doktora gidin

Merhaba geçtiğimiz aylarda eşim çok ağır bir hastalık geçirdi ve bir ay yoğun bakımda kaldı bende onunla birlikte gece gündüz hastanedeydim özel bir durumdan dolayı saatlerce yoğun bakımda onunla zaman geçirdim tabi o sıra bende de anksiyete baş göstermiş. Eşim dostum farkedince psikologa gittim ama giderken benim bir şeyim yok varsada artık kalmıycak diyerek gittim orada uygulanan nefes egzersizi ile yüzde 50 sini attım diyebilirim. Şimdi sabah akşam sadece nefes egzersizi uyguluyorum. İlaç verdi ama işin içinden çıkamadığın durumlarda al dedi bi ay geçti daha ilacı gidip alma ihtiyacı bile duymadım. Dediğiniz gibi acaba acaba diye düşünürken tek tek saçlarımı koparıyordum artık o kalmadı mesela. Tabiki eşlerimizden beklentilerimiz var ama siz kendi kendinize destek olun kimsenin kimseye faydası yok

_Pulim_ .!.:

Belkide yani zaten benim için zorlaştı hayat bide hem destek olmayıp hem kırıcı olması iyice strese sokuyor insanı,
Sadece evde olsa keşke iş yerimdede böyle ya su basarsa kolum prize çarpsa ya yangın çıkarsa diye içim içimi yiyor.

Genişletmek için tıkla...

Hemen bir psikiyatri ile görüşün. Eşinizin yaptığı hoş değil ama bu durum eşle konuşarak atlatılacak bir durum değil. Doktora gitmiyorsanız da eczacınızdan bitkisel hafif bir ilaç alabilirsiniz. Kullandığınızı da eşinize söylemeyin derim. Bu cümleleri sarf eden birisi ilaç kullandığınızı öğrendiğinde size deli muamelesi yapabilir. Geçmiş olsun.

Öncelikle geçmiş olsun . Bende de ansiyeti bozukluğu vardı. 6 sene önce dedemi kaybettiğimde baş gösterdi aynı sizin gibiydim. açık pencere görsem acaba atlayacak mıyım ya kendimi kaybedip atlarsam derdim, bir yere tek başıma gitmek vs. çok zorlaşmıştı. ilaç tedavisi oldum. İlaçla geçti sonrasında ilaçları bıraktım iyileştim. stres dönemlerinde yine ara ara oluyor ama eskisi gibi hayatımı zehredecek boyutta değil kısa düşünce şeklinde sonra aklıma bile gelmiyor . tedavinizi olun eşiniz konusunda da haklısınız insan destek bekliyor benim derdim bana yeter demek çok kolay bir kaçma yöntemi

_Pulim_ .!.:

Son aylarda kendimi içinden çıkamadıgım bu dertle baş başa buldum...
Nasıl bu kadar ilerledi ve bu duruma geldim bilemiyorum,
Başta basit takıntılardı şimdi ise saçma sapan bi hal almaya başladı evet şimdi saçma sapan diye biliyorum çünkü rahatım,
Ama o düşünceler korku, kaygı geldigi zaman kendimi en yakın yerden atmak istiyorum..
Hayatım zehir oldu gibi herşeyden her adımdan korkar oldum sürekli bi huzursuzluk sürekli yanlış birşeyler yapmışım hissi,
Dokunmadıgım musluga ya açtıysam,ya açtıysamda kendimi kaybedip farketmediysem,
Ya açarsam gibi düşünceler... bu sadece basit bi örnekti.
Kendi kendimi telkin edip yenmeye çalışsamda henüz başarılı olamadım,
Tekrar kontrol etmeyecegim,
Hayır açmadım, hayır yapmadım derken bi bakıyorum ki yine kontrol ediyorum ve kendimi bişeylere ikna etmeye çalışıyorum.
Psikolog ve pskiyatra en kısa zamanda gidecegim ama ilaç kullanmakta istemiyorum,
Nasıl çıkacagım bu işin içinden bilemiyorum,
Tek tesellim buda geçer demek, günü çabuk bitirmek ...
Bugün yine takıntılarımla ilgili sorunum oldu çalıştıgım yerde kimse bilmiyordu bu sorunumu ama artık hareketlerimin anormalliginden insanlar normal davranmadıgımın farkında..
Patronumla konuştum ve sorunumdan bahsettim biraz eve kapanmamın daha kötü olacagını söyledi vs.
Güne iyi başlayıp saçma sapan yine korku ve takıntıyla günü geçirdim ve eve geldim evde kendimi daha huzurlu hissediyorum iş yerinde artıyor sanki huzursuzlugum,
Bazen bu yüzden işi bırakmayı düsünüyorum ama herkes iş ararken işimden vazgeçmekte istemiyorum,
Birde eve kapanırsam işler dahada çıkmaza girecek diye korkuyorum.
Eve geldim yemegimi yaptım,
Eşim işten geldi,
Genelde zaten sormaz günümü ama ben bişeyler varsa anlatırım bugünkü takıntımı huzursuzlugumu patronumla konuşmamı falan anlattım ama baktımki beni dinleyen yok,
Kırıldım sustum sonra biraz söylendim destek bekledigimi o ise hep aynı saçma sapan şeyler falan diye kızmaya başladı,
Sonrada kendi dertlerinin kendine yettigini bide benim bu saçma takıntılarımla ugraşamayacagını söyledi. Evlenirken hastalıkta saglıkta demiyormuyuz bu neydi şimdi ?
Çevrenizde benim gibi olanlar varmı ?
Karşıdan bakınca bu kadar çekilmezmiyim ?
Derdimi eşime anlatamayacaksam ondan destek göremeyeceksem kimden görecegim ?

Hem durumum hakkında hemde eşimin tavrı hakkında yorumlarınızı bekliyorum...

Birde duanıza katarsanız şifa bulmam için çok sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

Ben neredeyse 8 senedir anksiyete hastasıyım. 5 sene ilaç kullandım. Hafif ilaç alabilirsiniz inanın o stres daha çok zarar veriyor size.. eşinize çok kızdım. ben eşimi geceleri uyandırırdım adam sabah işe gideceği halde benimle konuşur sakinleştirirdi. Sizin gibi değil ama benim birden korku gel,iyor ve o sırada herşeyden korkuyorum. sakın işten çıkmayın ilaç ve terapi desteği alın. Ben anksiyetem geçti derken en ufak bir olayda hortluyor. yapı olarak çok hassas biriyim ve şu elleri ayakları kesilen köpek olayından okdr etkilendim ki 2 gece uyumadım. birde üzerine yolda hasta kedi buldum şuan eveterinerde tedavi oluyor ama aşırı üzüldüm günlerdir ne olcak o kediye diye kafama taktım. ben bu şekilde takıntılıyım siz o şekilde. durumunuzu kabullenin, terapi ve hafif ilaca başlayın ve lütfen işinizi bırakmayın eğer rahatsanız. Evde daha çok takacaksınız herşeye vakit buldukça.

Cok geçmiş olsun,sizinki anksiyete degil daha cok obsesif kampulsif bozuklik gibi
Anksiyete kaygı bozuklugudur ama obsesifle beraber seyredebilir.. emin olma dürtünüz geldigi anlarda,ya da acaba muslugu kapadim mi? Elimi yıkamadım yikamam lazim iyi temizlenmedi,acaba ocak kapali mi,evi kilitledim mi gibi seylerin üzerine gittiğinizde bu düşünceler misli ile size geri döner. Öncelikle gelen dusuncenin ustune yapmayacagim diye gitmeyeceksiniz. Takinti takintiyi doğurur.

Psikiyatr a giderseniz eğer,size ilac verecek,sonra kontrole gel diyecek.
Bence bir psikolog ile görüşün.
Ilaç kullanmak istememeniz normal,cogu ilaç fizyolojik olmasa da psikolojik bağımlık yapıyor.
Sizin suanda hayat kalitenizi düşürmüş,işyerinde insanlar bile farketmiş ve mutsuzsunuz. Yani depresyon da beraber seyrediyor. Zaten bu vakalarda depresyon da beraberinde olusuyor.
Ben cok uzun sene antidepresan kullandim
Ilk etapta ileriye götürüyor gibi düşünseniz de sonradan geriye götürüyor
Cevremde görduklerim de bu sekilde
Tabi her insan farklıdır. Beynimiz de bir organdır ve hastalanabilir
Bu tip hastaliklar ayni zamanda genetiktir ve baba geninden geldigi söylenir yani evde takintili baba halaniz var mi?mesela temizlik hastası titiz bir baba ya da anne?
Gecmis olsun umarim iyilesirsiniz
Size onerim inancinizi bilmiyorum ama biraz dualara yönelmek insan rahatliyor
Spor yapın
Kafein kullanmayin mumkun mertebe ve uyku saatlerine dikkat etin uyku bozuklukları depresyona neden olabilir
Esinize gelince,benim eşim de böyle. Boyun fıtığım var. Romatizma hastasıyım aynı zamanda
Sabahlari yataktan bağırarak,bazı gunler ağlayarak uyanıyorum.
Bana uffff bıktım artık. Egzersiz yap. Ben senin hastalığına inanmıyorum. Gibi seyler söylüyordu
Daha sonraları hic konusmamaya başladı ağlarken bile neyin var diye sormadı (gerci o zaman aramız bozuktu)
Bir yerim ağrıyor deyince havlu ütüle koy boynuna diyor.
Beni hastaneye götürmeyi hic sevmez. Kendisi de pek gitmez
Ben hastaligimin nuks ettigi donemlerde,insallah Allah tan tek dilegim senin başına gelmez boyle bir omurga hastalığı o zaman beni anlarsın ama anlamani istemem çünkü cok zor demistim,baya üzülmüş düşüncelere dalmıştı. Sonra doktorlara götürdü beni. Ara sira yine bagirip ah vah edince hosuna gitmiyor beyimizin.
Demem o ki,cevremde de gördüğüm erkekler hastalıktan hoşlanmıyor.
Ama gariptir ki kendileri hasta olunca ilgi bekliyor
Ilgi gormeyince sancılanıyor.
Siz biraz ağır konuşun.
Kendi iyiliginiz için.
Tekrarsan gecmis olsun.
Umarim tez zamanda sifa bulursunuz.
Bende aynisini soylemistim hastalikta saglikta diye soz verdik neredesin sen?? Dedim ona .. bazen kendi kendime bu hastalansin ben bakmayacagim diyorum ama vesvese iste tabiki bakarim esimi cok seviyorum. Hatta az evel uyuyordu nefesini kontrol ettim...
Çözülmeyecek sorun degil,kafasina dank etmesini anlamasini sağlayın.