• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anksiyete ve eş destegi

Bu mübarek akşam da sizi kırmak istemem,kendi kendinize telkinle aşamazsınız bunu,bazı dönemlerde azalır ama strese girdiğiniz ilk anda katlanarak büyür,tetiklenir,kronikleşir,tüm bu telkinleri isteyen kafanızdaki bu düşüncelere destek bekleyen şey siz değil -Anksiyete kafası/ hatta muhtemelen OKB,çünkü düşünce de var davranış da,kendinize eziyet etmeyin,ortalama bi psikiyatriste gidin,bi buçuk iki yıllık bi ilaç tedavisiyle konuyu kapatın,psikologa gidin demiyorum çünkü işin ehlini bulacaksınız,seanslarca para vereceksiniz,frekansınız tutacak bla bla bla,bu memlekette bu işi psikologla zor çözersiniz. Kendi kendinize halledemezsiniz ne kendinize ne de eşinize eziyet etmeyin
Şimdi daha yapıcı ve yol gösterici oldu yorumunuz,
Teşekkürler..
 
Oncelikle cok gecmis olsun cok zor bi durum . Bende atlattim bunu bu sekilde degil de hastalancam korkusu ve takintisi vardi . Ilacla atlattim ailemden kimse destek olmadi hatta kosstek oldular bu gunleri unutmadim .
Suan abim senin durumunda kendi canimdan biri olmasina ragmen cekilmez bi durum cunku onun bana anlatmasi yada bisey soylemem onu iknada etmiyo iyide etmiyo e ayni seyler surekli olunca zorlaniyoruz . Bu rahatsizligi olan insanin once kabul edip sonra tedaviye baslamssi lazim malesef cevreden sifa beklemeyin . Seni cok iyi anlıyorum cunku ben o durumdayken evlenmek uzereydim ve terkedildim :) ama herseyi kendi basima atlattim daha gucluyum
İşte bizimde elimizde degil ki sende biliyormuşsun kim ister saçma şeylerle gününü bitirmeyi :)
Her şerde bi hayır vardır derler demekki sizin için hayırlı degilmiş terkeden kişi..
Allah iyilerle karşılaştırsın,
Kimseye dermansız dert vermesin inşallah,
Bende birgün inşallah iyi oldugumu yazarım.
 
İlaç kullanıpta iyi olamayanlar burdamı ?!
Keşke tedavi ilaçla tamamen geçse ama geçmiyor işte sadece o anki etkileri bastırıyor tıpta kanserin bile çaresi varken bu anksiyete belasının yokmu diye söyleniyorum bazen kendime..

Evet bende 2011 yılından beri boğuşuyorum bu rahatsızlıkla.Mide bulantısı duurmak bilmeyen kusmalarla gösterdi kendini tüm tetkikler yapıldı sonuç psikolojik ve antidepresan ilaçlar..Paxera ve redepra kullanıyorum hiçmi iyi gelmedi diceksiniz hayır çook iyi olduğum dönemlerim bu hastalığı unuttuğum dönemlerimde oldu taaki evlilik yoluna baş koyuncaya kadar...Heyecan strese gelemedim rahatsızlığım başa sardı gene doktor bu sefer ilaç dozu artırmalarıı vs.2017 ekim ayından beri toprlanamadım sanırım gün geçtikçe bu hastalıkta ağırlaşıyor..
Bire bu halde evlenip kocamıda huzursuz edeceğim onada hakkım yok ama artık yuvada kurmalıyım:( işin özeti bu arkadaşlar ilaçta bi yere kadarrr 1 Temmuzda düğünüm var ben mutlu olmak yerine bu hastalıkla boğuşuyorum.Geçmedi geçmiyor ne yapacağımı bilmiyorum.Rabbim hepimize bi şifa yolu versin çeken bilir..
 
OKB ve anksiyete en yaygın psikolojik problemlerden biri. umutsuz olmayın. pek çoğumuzda az yada çok bunlar var. sadece sizde biraz daha fazla ve sizi yıpratıcı. kontrol altına almak önemli. ve şunu söyleyin kendinize ( bu bana bir psikoloğun önerisiydi çok etkisini gördüm) : " hiçbir kaygı sonsuza kadar kalıcı değildir. şunu hatırlayın. sınava girdiğinizde, okula başladığınızda yada toplum içinde konuşurken hiç mi rahatsızlık hissetmediniz? gece uykusuz kaldığınız hiç mi olmadı? peki ne oldu o kaygılar? yani demeye çalıştığım kaygı başlar artar, en üst raddeye gelir ve azalır. size düşen kendinizi telkin etmek... ne kadar kaygınız artsa da bir süre sonra geçeceğini bilmek... başka şeylere odaklanın. ayrıca şunu da düşünün. kaygı bir dağa benzer. en üst noktası en kaygılı olduğunuz zamandır. siz o kaygının üstüne gittikçe yavaşça o dağı aşmış olacaksınız" sadece telkinle olmaz diyen arkadaşlar var. ona hastalığın raddesine bakarak uzman hekim karar verse bence daha iyi. zaten ihtiyaç halinde ilaç başlatacaklardır. ama sadece ilaç ile çözüm çok gerçekçi değil. ilaç yardımcıdır. senin çabalaman lazım.
 
Bu bı hastalikmi bende kapıyı kıtleyip 4 5 kere kontrol ediorm tüpün altını kapatp 6 7kere dönüp bakıyorum tuvalete su döküp dokmedgmden bile emin olamıyorum dönüp dönüp kontrl ediorm doktora mi gtsem konuyla alakasz oldu ama ?
 
Bu bı hastalikmi bende kapıyı kıtleyip 4 5 kere kontrol ediorm tüpün altını kapatp 6 6 kere dönüp bakıyorum tuvalete su döküp dokmedgmden bile emin olamıyorum dönüp dönüp kontrl ediorm doktora mi gtsem konuyla alakasz oldu ama ?
doktorlar, "eğer sizin yaşam kalitenizi bozup size rahatsızlık veriyorsa evet hastalıktır" diyor. ama senin günlük yaşantının önüne geçmeyen ufak tefek şeylerse hepimizde oluyor zaman zaman
 
doktorlar, "eğer sizin yaşam kalitenizi bozup size rahatsızlık veriyorsa evet hastalıktır" diyor. ama senin günlük yaşantının önüne geçmeyen ufak tefek şeylerse hepimizde oluyor zaman zaman
Isyernı kapatp eve gidiorsam biri kontrol etmiyorsa o gece rahat yatamıyorum mesela kitlimi değilmi diye. bazen kapıyı kitlerken videoya çekiyorum açıp izleyip öyle emin oluyorum. Yada yanmda küçük bi çocuk varsa bile ona kontrol ettryrm kitli demi diye:/
 
Isyernı kapatp eve gidiorsam biri kontrol etmiyorsa o gece rahat yatamıyorum mesela kitlimi değilmi diye. bazen kapıyı kitlerken videoya çekiyorum açıp izleyip öyle emin oluyorum. Yada yanmda küçük bi çocuk varsa bile ona kontrol ettryrm kitli demi diye:/
aşırı kontrolcü davranıyorsunuz ama aldığınız sorumluluğun ağırlığıyla bağlantılı da olabilir. dediğim gibi siz bu durumdan rahatsız değilseniz yada çevrenizdekiler sizi uyarmıyorsa davranışlarınız ile ilgili, sorun yok demektir. ama bu durum sizi strese sokuyorsa doktora danışmakta fayda var.
 
aşırı kontrolcü davranıyorsunuz ama aldığınız sorumluluğun ağırlığıyla bağlantılı da olabilir. dediğim gibi siz bu durumdan rahatsız değilseniz yada çevrenizdekiler sizi uyarmıyorsa davranışlarınız ile ilgili, sorun yok demektir. ama bu durum sizi strese sokuyorsa doktora danışmakta fayda var.
Aslında rahatszm ve ailemde farkettgnde yadirgiyor bi ara doktora gitsem iyi olcak sanrm sürekli diken üstünde olmak kötü bisy
 
Kontrol elimdemi degilmi onun için bile kendimi ikna etmem gerekir benim,
Ne yürüdügüm yoldan eminim,
Ne konuştuklarımdan nede yaptıklarımdan..
Sürekli anlatan biri degilim ama huzursuz oldugumda ister istemez anlatıyorum,
İyi olmadıgımı iyiye gitmedigimi dile getirmek istiyorum,
O ise ben sana yapma diyorum yapıyorsun takma diyorum takıyorsun diyor,
Keşke öyle kolay olsa,
Başa gelmeden bilemiyor insan...


Geçmiş olsun. İlaç kullanmak istemiyorsunuz ama ilaçsız geçecek bir durum değil. İlaçta tek başına yetmez. İlaç ve telkinle atlatabilirsiniz. Telkin olmazsa ömür boyu ilaç. Ben 8 ay kullandım. Sonrasında ataklarım oldu ama boşverebildim. Yani umursamamayı başardım.
Takıntılarınızı kimseye anlatmayın. Sadece eşinizi değil herkesi sıkar. Bunları konu etmedikçe daha az aklınıza geldiğini göreceksiniz.
 
Son aylarda kendimi içinden çıkamadıgım bu dertle baş başa buldum...
Nasıl bu kadar ilerledi ve bu duruma geldim bilemiyorum,
Başta basit takıntılardı şimdi ise saçma sapan bi hal almaya başladı evet şimdi saçma sapan diye biliyorum çünkü rahatım,
Ama o düşünceler korku, kaygı geldigi zaman kendimi en yakın yerden atmak istiyorum..
Hayatım zehir oldu gibi herşeyden her adımdan korkar oldum sürekli bi huzursuzluk sürekli yanlış birşeyler yapmışım hissi,
Dokunmadıgım musluga ya açtıysam,ya açtıysamda kendimi kaybedip farketmediysem,
Ya açarsam gibi düşünceler... bu sadece basit bi örnekti.
Kendi kendimi telkin edip yenmeye çalışsamda henüz başarılı olamadım,
Tekrar kontrol etmeyecegim,
Hayır açmadım, hayır yapmadım derken bi bakıyorum ki yine kontrol ediyorum ve kendimi bişeylere ikna etmeye çalışıyorum.
Psikolog ve pskiyatra en kısa zamanda gidecegim ama ilaç kullanmakta istemiyorum,
Nasıl çıkacagım bu işin içinden bilemiyorum,
Tek tesellim buda geçer demek, günü çabuk bitirmek ...
Bugün yine takıntılarımla ilgili sorunum oldu çalıştıgım yerde kimse bilmiyordu bu sorunumu ama artık hareketlerimin anormalliginden insanlar normal davranmadıgımın farkında..
Patronumla konuştum ve sorunumdan bahsettim biraz eve kapanmamın daha kötü olacagını söyledi vs.
Güne iyi başlayıp saçma sapan yine korku ve takıntıyla günü geçirdim ve eve geldim evde kendimi daha huzurlu hissediyorum iş yerinde artıyor sanki huzursuzlugum,
Bazen bu yüzden işi bırakmayı düsünüyorum ama herkes iş ararken işimden vazgeçmekte istemiyorum,
Birde eve kapanırsam işler dahada çıkmaza girecek diye korkuyorum.
Eve geldim yemegimi yaptım,
Eşim işten geldi,
Genelde zaten sormaz günümü ama ben bişeyler varsa anlatırım bugünkü takıntımı huzursuzlugumu patronumla konuşmamı falan anlattım ama baktımki beni dinleyen yok,
Kırıldım sustum sonra biraz söylendim destek bekledigimi o ise hep aynı saçma sapan şeyler falan diye kızmaya başladı,
Sonrada kendi dertlerinin kendine yettigini bide benim bu saçma takıntılarımla ugraşamayacagını söyledi. Evlenirken hastalıkta saglıkta demiyormuyuz bu neydi şimdi ?
Çevrenizde benim gibi olanlar varmı ?
Karşıdan bakınca bu kadar çekilmezmiyim ?
Derdimi eşime anlatamayacaksam ondan destek göremeyeceksem kimden görecegim ?

Hem durumum hakkında hemde eşimin tavrı hakkında yorumlarınızı bekliyorum...

Birde duanıza katarsanız şifa bulmam için çok sevinirim.
Benimde kaygılarım üst seviyede ilk başlarda eşim önemsiyordu ilgileniyordu ama bir süre sonra İnan’ın sıkıcı bir hal almaya başlıyor en yakınım ailem bile bu durumun sürekli olmasından sıkıldı sürekli nasihat ediyorlar yapma etme diye :) ben sürekli gebelik için tedavi oluyordum 8 yıl boyunca o yüzden hiç ilaç almak istemedim tek başına yenmesi çok zor mutlaka uzman desteği almalısınız huzurunuz için
 
sizinki anksiyeteden biraz değişik
panik bozukluk diyorlar galiba
çok fazla kişi yaşıyor bunu
insanlar, hayatında bir kere panik atak nöbeti geçirirmiş
güçlü olanınki geçermiş, zayıf olanın atakları sürermiş

eve kapanmak, iş bırakmak çare değil
karanlık bir odaya girdin, hızlı hareket edersen her yere çarparsın
yavaş hareket edip paniklemezsen bir süre sonra gözün karanlığa alışır ve rahat edersin

yapacağın şey ilk adımda şunlar:
-dünya yansa senin umrunda olmayacak, sen hiçbir şeye dikkatini yoğunlaştırıp üzülmeyeceksin (normale dönene kadar)
-yaşadığın sıkıntıyı düşünüp durma, dr harici kişilere anlatma

birisi yardım eder diye anlatıp durdukça o konuya odaklanırsın ve normale dönmen uzun sürer
su kaynarsa hemen soğur mu
soğumaya bırak, daha da ısıtacak şekilde dikkatini yoğunlaştırma, daha hızlı toparlanırsın inşallah
bir de Allahın seni duyduğunu bilerek içten şekilde dua etmeni tavsiye ederim
bu forumda okumuştum
bir üye bu hastalıktan çok bunaldığı bir dönemde gece yatmadan önce samimiyetle dua edip yattığını, ertesi sabah inanılmaz şekilde ferah uyandığını yazmıştı
ben inanırım yani buna
 
bir de tabii ki psikiyatriste gitsen iyi olur
6-9 ay kadar sürüyor ilaç tedavisi
tabii geciktirip kronikleştirmezsen
 
Son aylarda kendimi içinden çıkamadıgım bu dertle baş başa buldum...
Nasıl bu kadar ilerledi ve bu duruma geldim bilemiyorum,
Başta basit takıntılardı şimdi ise saçma sapan bi hal almaya başladı evet şimdi saçma sapan diye biliyorum çünkü rahatım,
Ama o düşünceler korku, kaygı geldigi zaman kendimi en yakın yerden atmak istiyorum..
Hayatım zehir oldu gibi herşeyden her adımdan korkar oldum sürekli bi huzursuzluk sürekli yanlış birşeyler yapmışım hissi,
Dokunmadıgım musluga ya açtıysam,ya açtıysamda kendimi kaybedip farketmediysem,
Ya açarsam gibi düşünceler... bu sadece basit bi örnekti.
Kendi kendimi telkin edip yenmeye çalışsamda henüz başarılı olamadım,
Tekrar kontrol etmeyecegim,
Hayır açmadım, hayır yapmadım derken bi bakıyorum ki yine kontrol ediyorum ve kendimi bişeylere ikna etmeye çalışıyorum.
Psikolog ve pskiyatra en kısa zamanda gidecegim ama ilaç kullanmakta istemiyorum,
Nasıl çıkacagım bu işin içinden bilemiyorum,
Tek tesellim buda geçer demek, günü çabuk bitirmek ...
Bugün yine takıntılarımla ilgili sorunum oldu çalıştıgım yerde kimse bilmiyordu bu sorunumu ama artık hareketlerimin anormalliginden insanlar normal davranmadıgımın farkında..
Patronumla konuştum ve sorunumdan bahsettim biraz eve kapanmamın daha kötü olacagını söyledi vs.
Güne iyi başlayıp saçma sapan yine korku ve takıntıyla günü geçirdim ve eve geldim evde kendimi daha huzurlu hissediyorum iş yerinde artıyor sanki huzursuzlugum,
Bazen bu yüzden işi bırakmayı düsünüyorum ama herkes iş ararken işimden vazgeçmekte istemiyorum,
Birde eve kapanırsam işler dahada çıkmaza girecek diye korkuyorum.
Eve geldim yemegimi yaptım,
Eşim işten geldi,
Genelde zaten sormaz günümü ama ben bişeyler varsa anlatırım bugünkü takıntımı huzursuzlugumu patronumla konuşmamı falan anlattım ama baktımki beni dinleyen yok,
Kırıldım sustum sonra biraz söylendim destek bekledigimi o ise hep aynı saçma sapan şeyler falan diye kızmaya başladı,
Sonrada kendi dertlerinin kendine yettigini bide benim bu saçma takıntılarımla ugraşamayacagını söyledi. Evlenirken hastalıkta saglıkta demiyormuyuz bu neydi şimdi ?
Çevrenizde benim gibi olanlar varmı ?
Karşıdan bakınca bu kadar çekilmezmiyim ?
Derdimi eşime anlatamayacaksam ondan destek göremeyeceksem kimden görecegim ?

Hem durumum hakkında hemde eşimin tavrı hakkında yorumlarınızı bekliyorum...

Birde duanıza katarsanız şifa bulmam için çok sevinirim.
Öncelikle geçmiş olsun. Psikologa giderseniz bu durumun gerisinde yatan sebebi psikolog çözer. Yaşadığınız bazı olaylar tetiklemiştir bunu.
 
Geçmiş olsun ,Allah şifa versin . Yazını okuyunca farkettim , ben de de vardı ama hamilelik ile beraber bebek de olunca , anksiyete falan kalmadi bende . Aldığım vitaminlerdenmi yoksa bebeğe yogunlasmakdan mi bilmiyorum . Ama D vitamini eksikligi böyle ruhsal hastalıklara sebep oluyormuş . Ve B12
 
Benim eşimin de kronikleşmiş psikolojik sorunları var. İlaç kullanıyor. Şunu söylemek istiyorum, bazen iş yerinde çok çok büyük sorunlar yaşıyorum, bazen kendi fiziksel sağlığım, bazen sosyal hayatımda sorunlarla boğuşuyorum. Yorganı başıma çekip ağlamak ya da sabaha kadar siyah beyaz Türk filmi izleyip çekirdek çitlemek istiyorum. Eve geldiğimde eşime sorunlarımı anlatamıyorum, neden? Çünkü onun psikolojik sorunları var. Ama onun her psikolojik travmasını dinlemek ve ona destek olmak zorundayım. Neden? Çünkü onun psikolojik sorunları var. Bu o kadar ağır bir şey ki! Eziliyorum bu durumun altında. O yüzden bende de zaman zaman öfke patlamaları zaman zaman da kendimi içime kapatma dinler gibi görünmeye çalışıp, kendi sorunuma odaklanma olabiliyor. Çünkü hep aynı şeyleri dinlediğimden çok bir şey kaçırmış olmuyorum
 
Dualarim sizinle..Bende de var bu anlatiklariniz ama bu kadar yogun sk olan seyler degil yemegin altini kapatim mi kapiyi kitledim mi muslugu kapatim mi gibi surekli biseyleri kontrol ediyordum ama artik kendime bir dur diyorum gidip bakmiyorum baska seylerle mesgul oluyorum.Erkekler zaten nedense bizim her dedigimizi dinlemiyor:)ben bazeb konusurken esime en son ne dedigimi soruyorum cevap yok:)
 
İlaç kullanmadan atlatmanın yollarını arayın bırakmak alışmaktan daha zor ben eşim sayesinde aştım genelde iyiyim ama hiç yoktan geldiği yokladığı oluyor
 
Geçmiş olsun canım eşinin davranışı uygun değil. Ben şuan hamileyim ve depresyon yaşıyorum eşime 25 haftayı zehir ettim ancak yine de destek olmaya çalışıyor allah razı olsun ondan. Eşin dinlemiyorsa anlatacağın başla birileri varsa onlarla paylaş konuştukça rahatlar insan. Sıkıntılı dönem biliyorum. Terapi almayı deneyebilirsin
 
Back