Kalabalık ortamlae üzerime gelirdi sanki başımdan aşağı uyuşur başım döner. Sıcak ve terleme eşlik ederdi. Kalabalık evler,kabalık sokaklar,hastaneler. O yüzden hep evde durmak isterdim. Kalbim ağzımda atardı. Yıllarca el titremesi çektim. Sonra bende değerlerime baktırdım. D vitamini, omega 3 ve takviye edici gıdalar aldım. Hala alıyorum. Artık kalabalığa giriyorum,sokakta gezebiliyorum,evde kalabalık misafir ağırlayabiliyorum. O kadar zor süreçlerdi ki benim için. Bunları yaşayana kadar anksiyete nedir bilmezdim. Şuan sadece misafire tepsi olmadan çay bardağı taşıyamıyorum. Titremese de hep titreyecek korkusu var. Elimde eskisi kadar olmasa da belki bir titreme hala olabilir korkusu. Hiç görmedim ama bunu da aşacağım inşallah. Mesela eşime salonuma tepsi olmadan sapsız çay bardağı götürebiliyorum. Ama misafire hayır. Vitaminlerin bana iyi geldiğini eşim bile söylüyor.