- Konu Sahibi kararsizkararli
- #1
Bu ilk kez olmuyor, bizim kavgalarımız hep önemsiz şeylerden ama o önemsiz şeyler büyüyor. Herşey yolundaydı, hiçbir sorun yok yani...Sabah arabay bindik, beni işyerine bırakacaktı. Bende doktora gitmiştim geçen hafta, saçlarım avuç avuç dökülüyordu. Arabadaykende saçımı topladım, abartmıyorum 2 avuç elime geldi Neyse benimde aklıma geldi, eşim bana doktor ne dedi, kan sonuçları nasıl vs. diye sormamıştı. Bende dedim ki, sen benim kan sonuçlarımı sormadın. Sen bana söylemedin ki dedi. Bende söylediğimi ve hatta o zaman şunlaru şunları da söylemiştim dedim. Sonraki diyalog aklımda kaldığı kadarıyla şöyle;
Odun eşim-Sadece hayatımda sen mi varsın? Ben herşeyi düşünemiyorum, ne kadar yoğun olduğumu biliyorsun. Söylemen bile hatalı; sen benim kan sonuçlarımı sormadın yerine; hayatım sonuçlarım çıktı desen ben hatırlayıp sorarım.
Ben-Ne demek sadece hayatımda sadece sen mi varsın? Ayrıca zeytinyağı gibi üste çıkıyorsun. Kusura bakma atlamışım desen herşey farklı olacak. Sen önce söylemedin diyorsun, sonra hatırlayınca da bana kulp takıyorsun. Senin ailen benim, kendi ailen değil. Temel aile biziz.
Odun eşim-Sen benim ailemi dışlayamazsın. Onlar benim herşeyim. Duymak istiyorsan söyleyeyim, onları sana tercih ederim. Sen zaten onları hiç sevmedin, bana her seferınde bunu ima etme...
Ben-ben senin aileni dışlamıyorum, karına sen benim hayatımda tek değilsin diyemezsin. Konuyu basit bir özürlü kapatacağına daha da alevlendiriyorsun.
Odun eşim-senin karılığını hissetmiyorum, çocuk gibi davranıyorsun. Bana neden sormadın, kan sonuçlarını? Ben senin takipçin miyim?
-Bu böyle gitmez, sonumuzun ne olacağı belli. Bugun olmazsa yarın olacan..
Ben-Ne?
Odun eşim-Boşanacağım...
Ben-Sen bilirsin, söylediklerinin ağırlığının farkında mısın?
Odun eşim-Evet, farkındayım, hemde çok...
Bende arabadan indim, bunları unutmayacağım dedim. Unutma zaten dedi. Kapıyı çarptım indim. Henüz 4 aylık evliyiz, birbirimizi seviyoruz. Genelde de anlaşırız; ama öyle konulardan öyle sorunlar çıkıyorki!!! Sonu boşanmaya bile varıyor!!! Dişini fırçala dediğim için bana küser; yemeğe yardım ederse şunu unutma desem suratını asar...Çok örnek var, alışma sürecinde olur kavgalar; hatta her zaman olur da; eğer her defasında içindekileri mi kusacak? Hem boşanacağım dedi, hem de ailemi sana tercih ederim dedi. Ne olacak? Bu akşam biraz eve geç gelecek, gelince yemek yemeyecek, surat asacak. Sonra muhtemelen hafta sonu neden biz böyleyiz, sorun ne konuşmaları... Sonrasında da yine aynı şey...Beni üzmeyi mi seviyor acaba? Bana arabadan inmeden önce butun gün bunları düşün tamam mı dedi. Yani benim günü huzursuz geçireceğimi biliyor; ama umurunda değil. Ben kızlara tavsiyede bulunurken eşinle konuş diyorum veya terapiste gidin:) Şimdi bu adamla konuşsan ne değişir, terapiste gitsen ne değişir? Terapiste bu nedenle gitmeyi kabul etmez zaten, üstelik buna ayıracak hiç bütçe yokken...Yani hep bizden değişmemizi bekliyorlar, sadece yetinmeyi...Ben mi abarttım bu olayı? Yoksa ilişkimiz mi yıpranıyor bilemedim...
Odun eşim-Sadece hayatımda sen mi varsın? Ben herşeyi düşünemiyorum, ne kadar yoğun olduğumu biliyorsun. Söylemen bile hatalı; sen benim kan sonuçlarımı sormadın yerine; hayatım sonuçlarım çıktı desen ben hatırlayıp sorarım.
Ben-Ne demek sadece hayatımda sadece sen mi varsın? Ayrıca zeytinyağı gibi üste çıkıyorsun. Kusura bakma atlamışım desen herşey farklı olacak. Sen önce söylemedin diyorsun, sonra hatırlayınca da bana kulp takıyorsun. Senin ailen benim, kendi ailen değil. Temel aile biziz.
Odun eşim-Sen benim ailemi dışlayamazsın. Onlar benim herşeyim. Duymak istiyorsan söyleyeyim, onları sana tercih ederim. Sen zaten onları hiç sevmedin, bana her seferınde bunu ima etme...
Ben-ben senin aileni dışlamıyorum, karına sen benim hayatımda tek değilsin diyemezsin. Konuyu basit bir özürlü kapatacağına daha da alevlendiriyorsun.
Odun eşim-senin karılığını hissetmiyorum, çocuk gibi davranıyorsun. Bana neden sormadın, kan sonuçlarını? Ben senin takipçin miyim?
-Bu böyle gitmez, sonumuzun ne olacağı belli. Bugun olmazsa yarın olacan..
Ben-Ne?
Odun eşim-Boşanacağım...
Ben-Sen bilirsin, söylediklerinin ağırlığının farkında mısın?
Odun eşim-Evet, farkındayım, hemde çok...
Bende arabadan indim, bunları unutmayacağım dedim. Unutma zaten dedi. Kapıyı çarptım indim. Henüz 4 aylık evliyiz, birbirimizi seviyoruz. Genelde de anlaşırız; ama öyle konulardan öyle sorunlar çıkıyorki!!! Sonu boşanmaya bile varıyor!!! Dişini fırçala dediğim için bana küser; yemeğe yardım ederse şunu unutma desem suratını asar...Çok örnek var, alışma sürecinde olur kavgalar; hatta her zaman olur da; eğer her defasında içindekileri mi kusacak? Hem boşanacağım dedi, hem de ailemi sana tercih ederim dedi. Ne olacak? Bu akşam biraz eve geç gelecek, gelince yemek yemeyecek, surat asacak. Sonra muhtemelen hafta sonu neden biz böyleyiz, sorun ne konuşmaları... Sonrasında da yine aynı şey...Beni üzmeyi mi seviyor acaba? Bana arabadan inmeden önce butun gün bunları düşün tamam mı dedi. Yani benim günü huzursuz geçireceğimi biliyor; ama umurunda değil. Ben kızlara tavsiyede bulunurken eşinle konuş diyorum veya terapiste gidin:) Şimdi bu adamla konuşsan ne değişir, terapiste gitsen ne değişir? Terapiste bu nedenle gitmeyi kabul etmez zaten, üstelik buna ayıracak hiç bütçe yokken...Yani hep bizden değişmemizi bekliyorlar, sadece yetinmeyi...Ben mi abarttım bu olayı? Yoksa ilişkimiz mi yıpranıyor bilemedim...
Son düzenleme: