Konu sahibi arkadaşımız vicdansız, merhametsiz, empati kuramayan kişilikte olsaydı,
çıkmaza düşmeseydi, ''Annen bizimle yaşayamaz, bunu kabul edemem.'' der ve
bu konuyu açmazdı. Anneye ve eşine hak verdiği için ve kendi hakları olduğunu da
bildiği için kafası karışmış ve en doğru yolu bulabilmek için bizlerin fikirlerini almak istemiş.
Bu durumda onun empati yapması değil, bizim kendimizi onun yerine koyarak empati yapmamız
gerekiyor.
Beden ve mekan temizliğine dikkat etmeyen insanlar yok mu? Annemiz, eşimiz,
yetiştirdiğimiz çocuğumuz hatta biz birilerine göre temiz olmayabiliriz.
Her allahın günü, ''Oğlum ayakların kokuyor, yıkamadan yanımıza gelme.'' diyen anneler
yok mu? Evladımızın kalbi kırılmasın, gerekirse burnumuzu tıkar otururuz diyebilir miyiz?
Konunun iyi anlaşılması için mümkün olduğunca detaylı bilgi vermeye çalıştığımıza göre,
arkadaşımız da rahatsızlığını ana hatlarıyla belirtmiş. Ne var bunda anlamadım.
Ben pis isem, kalkıpta arkamdan hiç kimse temiz olduğumu söylemiyecek elbette.
Hiç kimse kimsenin vurdum duymazlığına katlanmak zorunda değil.
