Böyle bir şey yaşasam ne yapardım diye düşünemem, zira böyle bir şey yaşamam mümkün değil. İlk aldatılmada koyarım kapının önüne. Midem kaldırmaz. Bir de bunu bir çok kere yapacak da, başkasının yatağından kalkıp senin yanına geldim diye itiraf edecek de... Öhhh yani. Yüzüne tükürüp, defetmek gereken yerde, affedip durmuşsunuz. Umudu kesmek için 3 ay arayıp sormamasını beklemek... Ahlak ayarları yalama olmuş adama bu kadar yapışıp kalma kafasını anlayamadım. Seviyorum diyorsunuz ya, öff, insan önce azıcık kendini sever, sonra çocuklarını düşünür, şu leş yaratığı postalar. İnsan çocuklarıyla bu yaratığın aynı çatı altında yaşamasına izin vermez. Ama sizin hayatınız da böyle sürüp gidecek gibi görünüyor. Umarım bir gün kafanıza dank eder de, bir aydınlanma yaşarsınız.