Aklım karışık, ruhum dar, lütfen yol gösterin...

Cok mu detay dusunuyorum bilmiyorum ama esiniz bosanmak icin kendince gecerli bi sebep bulmus sanki. Eger gercekten bi...l olsaydi 5 yildir farketmez miydiniz? Veya 5 yil boyunca neden saklamis? Cocuk dusunmeden once neden soylememis? Hayatinda başka bi kadin olmasin? Telefonunu inceleyin arama gecmisine iyi bakin. Sosyal medya hesaplarini inceleyin

ruhumdar .!.:

Merhaba arkadaşlar, benim kendimce büyük, kimseye anlatamadığım, içinden de çıkamadığım bir sorumun var. O yüzden yönetimin izni ile 2. Üyeliğimi alarak konumu açıyorum. Benim için inanın çok büyük bir sorun lütfen yorumlarınızda bunu dikkate alın.

10 gün öncesine kadar çok iyi giden bir evliliğim vardı. Her ailede birtakım sıkıntılar olur, bizim de eşimle zaman zaman gerildiğimiz anlar olmuştur ancak örnek bir çiftiz diyebilirim. 10 gün önce eşim birden ayrılmaktan bahsetti. Sebebini ısrarla sormamın ve konunun üzerine gitmemin üzerine eşim bise*süel olduğunu, ayrılmamızın hem benim hem evladımız için hayırlı olacağını söyledi. Beynimden vurulmuşa döndüm. İnanın kafamı toparlayıp yazamıyorum bile.

Herkesin inancı, yaşantısı kendine. Ancak bu durum benim değer yargılarıma çok ters. Eşim kimse ile fiziksel veya duygusal yanlış bir iş yamadığını, sadece anlık duygu değişimleri yaşadığını söyledi. Ne zamandır böyle olduğunu sorduğumda 15 yıldır dedi. Okumak için küçük yaşta ailesinin yanından ayrılmış ve yurtlarda büyümüş. Sürekli erkeklerle aynı ortamda bulunmaktan veya ailesinin yanlış yetiştirmesinden kaynaklandığını söylüyor. Yurtdışında yaşamış ben fiziksel veya duygusal olarak yanlış şeyler yapsam o dönemde yapardım hem de bu işlerin legal olduğu ülkede yaşadım diyor.

Ben asla kabul edemiyorum. Nasıl olur diyorum? Bir tane evladım var. 10 gündür ne yediğim belli ne içtiğim. Eridim gittim. Her gören soruyor. Dışarıdan bakılınca çok iyi bir evliliğimiz var kimse eşimle sorunumun olduğunu aklına bile getirmez. Kimseye anlatamıyorum.

Önce kabul edemedim, çok ağladım. Sonra bu olay nedir diye biraz araştırdım. Bilmiyordum anlattığı şeyleri. Psikoterapiler varmış ancak tam olarak kurtulmak mümkün değil diyenler var. Terapiye yönlendiriyorum, gitmeyi kabul ediyor ancak henüz bir adım atmış değil…

Geriye dönüp bakıyorum 5 yıldır çok mutlu bir yuvam varmış. 1 tane evladım var. Onu nasıl yalnız büyüteyim? Çocuguma haksızlık değil mi? Bana haksızlık değil mi? Evladım büyüyüp sormaz mı babamla neden ayrıldınız diye?? Allahım ne yapayım nerelere gideyim bilemiyorum.

Başkası yazsa ayrıl derdim. İnsanın kendisi yaşayınca öyle kolay olmuyormuş..

Bu tarz şeyler yaşamış, tedavi olmuş başarı sağlamış birileri var mı?

Bana bir akıl verin Allah aşkına napayım ben?

Ayrılsam bir türlü devam etsem nasıl edeyim? Evlilik hayatım bitti gibi. Anne baba olarak aynı evde yaşayabilir miyiz?

Evladım babaya çok düşkün, ben bunları yazarken içerden çocuğumun kahkaha sesleri geliyor.. Napacağım ben bilmiyorum…

Not: Dediğim gibi herkesin inancı kendine. Benim için kabul edilemez eşime sordum sen ne düşünüyorsun diye. Ben de kurtulmak istiyorum benim içinde yanlış şeyler bunlar. İnançlı biriyim, çok kurtulmaya çalıştım başaramadım. Ben ayrılmak seni evladımı kaybetmek istemiyorum diyor…

Not2. Çocuğum çok küçük, her an girip sorularınıza cevap veremeyebilirim ancak kesinlikle okuyacağım yazdıklarınızı ve sorularınız olursa cevap vermeye çalışacağım.

Genişletmek için tıkla...

Eminmisiniz biseksuel olduguna. Baska bir kadinda olabilir hayatinda. Guzelce ayrilmak icin bunu bahane ediyor olabilir. Boyle bir itirafta bulununca nasil olsa beni direk bosar gibi. 15 yildir bunu hisseden erkek evlenmezdi bence. Diledigi gibi yasardi.Erkeklerle buyuyen yasayan insanlari bahane etmesin sirf erkeklerin oldugu okullarda okuyanlar var senelerce. Siz farkli yaklasin esinize bence. Mesela seni seviyorum boylede kabul ediyorum diyin bir sure tepkisi nolacak merak ediyorum.

Ben böyle bir insanın bu durumu oyle rahatlikla anlatacağını sanmıyorum siz birsey yakalamadiginiz sürece.. ama böyle olmayan hiçbir erkeğin de kendine bunu yakistirmayacagi için böyle bir yalana basvuracagini da sanmıyorum... Eğer gerçekten böyleyse içinde daha fazla tutamaz mutlaka uygulamaya geçer... ve sen ne yazık ki kocandan suphelendigin zaman her iki cins de tehlike arz edecek senin için. . Bu daha kötü... Bu gerçekse ayrıl derim.. tedavinin ise yarayacagini sanmıyorum

Komilim .!.:

Ayrılmak için bahane mi arıyor ne çözemedim . Onca zaman evliliği yürütmüş şimdi ne değişmiş . ? Onu bilmem de içimde hep bişey yaşamışmıdır diye düşünmekten kafayı yerdim. Herkesin tercihine saygım varda sö konusu kocam olsaydı tiksinirdim bu durumdan bende. İşin zor

Genişletmek için tıkla...

Bahane değildir çünkü böyle olmayan hiçbir erkek Kendine bu durumu yakistirmaz erkeklik gururu izin vermez böyle bir yalana basvurmaz yani

ruhumdar .!.:

Önce sordum madem böyle duyguların vardı neden evlendin benimle diye. Çok iyiydin, sevdim kıyamadım, kader de, ne dersen de oldu diyor. Sordum ayrılınca ne yapacaksın dedim. Şu anda evlilik hayatımız da yok.. Pandoranın kutusu açıldı nasıl devam edecez, nasıl aile hayatımız olacak diyor. Ama haklısınız ben de sürekli bunudüşünüyorm neden 5 yıl sonra neden? Ayrılmak da istemiyorum diyor. Suçluluk duygusundan anlattı ama neden şimdi? O zaman neden ayrılmak istemiyor...

Genişletmek için tıkla...

Düzenini bozmak istemediginden... peki bana neden anlattın bunu ne bekliyorsun... sor..

İlk önce eşinize kızdım. Bunu artık en üst noktaya geldiğinizde yani evlenip çocuk sahibi olduğunuzda söylemesi bir ihanet gibi. Belki en başından dese daha farklı olurdu ikiniz içinde olumlu ya da olumsuz. Ama olan olmuş ve eşiniz bende kurtulmak istiyorum diyorsa ki seviyorsunuz küçük çocuğunuz da var sonuna kadar mücadele edin. Beraber gidin tedaviye, eş demek iyi gün kötü gün hep beraber olmak demek. Elinizden geleni yaptıktan sonra olacakları izleyin eğer hiç düzelme olmazsa en azından vicdanınız rahat olur. İnşallah hakkınızda hayırlısı olur. Bu konular hassas eşinizin elinde olmayabilir galiba öyle de, el ele verin derim

Mesaj yazan, destek olan tüm arkadaşlarıma teşekkür ederim öncelikle. Özellikle bazı arkadaşlarımız çok samimi içten cevap vermişler. Tüm sorularınıza cevap veremesem de ortak olanlara cevap vereyim. Öncelikle neden birdenbire eşim durumunu anlattı diye soranlar var. Haklısınız ancak bir sabah kalkıp ben şöyleyim de ayrılalım falan gibi olmadı. Bir konuşma üzerine ben sürekli sorular sorarak ve şüphelerim üzerine anlatmak zorunda kaldı eşim. Ayrılmak istiyor veya başka bir kadın var diyenler olmuş. Ayrılmak istemiyorum diyor ısrarla. Başka bir kadın mı var derseniz artık hiçbirşeyden yüzde yüz emin olamıyorum ama zannetmiyorum. Sosyal medya kullanmaz, telefonu şifresizdir ortadadır. İşten eve durumu vardır.

Bu bir hastalık değil ki tedavi olsun diyen arkadaşlar var. İlk mesajımda da belirtmiştim benim değer yargılarıma ters bir durum. Tıptaki jargonu nedir bilmiyorum ben tedavi diyorum ancak terapi desek de fark eder mi? Ayrıca bu konu üzerine epey yazı okudum. Onarım terapisi diye bir kitap var onu temin edeceğim. Çünkü tam olarak gen mi etkili yoksa aklın oyunu mu yoksa yönelim eğilim mi henüz bilinemiyor. Benim tek yürüdüğüm nokta şu, eşim bu durumdan rahatsızım diyor.

Fiiliyata geçmek mi istiyor diyen bir arkadaş var. Eşimle konuştum tekrar. Ne geçmişte ne bugün ne de yarın asla ama asla biri olmadı, olmayacak. Bu 1 anlık hoşlantıdan ibaret artık bana sorup durma dedi.

Eşimle ayrılırsak maddi manevi işim çok zor. Bebeğim babasını çok seviyor. Aynı evde olamayacaklar. Hatta eşim ailesinin yaşadığı yere gitmek ister zaman zaman, oraya hemen değilse de mutlaka gidecektir. Bizim yanımızda ya da bebeğim büyürken yanında olamayacaksa bu babasız büyümesinden farksız…

Şu duruma dikkat çeken arkadaşlar olmuş, çok teşekkür ederim kendilerine. Kadın erkek evli iken birine bakmak, hoşlanmak evlilik içinde olacak şey değil. İşte tam da benim kafamı bulandıran şey de bu. Neden birine birşey hissetme gereği duydu? Bunu konuşacak o kadar seş vardı ki akıl edip soramadım. Buna cevap almam gerekiyor. Dün tesadüfen çok yakın arkadaşlarımızla otururken konu aldatmanın çoğalması mevzuna geldi. Arkadaşın biri, zihninden her insanın geçer önemli olan fiilen yapmamak dedi. Şaşırdım, öyle düşüneceği aklıma gelmemişti. Bir kaçı da destekledi. Zihnim iyice bulanıyor bu tür şeyleri duydukça…

Benim de yardım almam gerektiğini söyleyen arkadaşlar var, çok doğru. Birlikte en kısa zamanda gitmek lazım.

@guzinabla, ben dedim ki olabilir ben de bazı hanımları görüyorum ne güzel diyorum dedim. Eşim ise bu öyle bir şey değil, daha farklı dedi. Ayrıca sadakatinden eminseniz bırakmayın demişsiniz. Ama geçmişte yaşadıklarını anlatmıyor ki bugün de hissettikleri bu. Bu da aldatmak değil mi??

Boşanmak için söylemiş olabilir demişsiniz ama kimse böyle bir şey yapmaz. Eşimle konuştum ben ayrılmak istemiyorum sen istiyorsan haklısın dedi. Daha üstüne gidemiyorum ki?

Durumlar budur arkadaşlar, ona yardımcı olmaya çalışıyorum. Ama bir kültürün içinde doğup büyümüş biri olarak ben ne kadarını kaldırırım bilemiyorum. Ayrılmak o kadar da kolay değil. Ayrıca ben eşimi gerçekten seviyorum, hiçbir yanlışı olmadı bana karşı. 5 yıllık evliliğimde dışarı çıksam evimi özleyerek döndüm. Her anımda eşim vardı. Çok büyük bir araftayım. Aklım şurda, geçmişte olan olmuş peki evliliğimiz boyunca neden birine bir şey hissettin? Yoksa biraz öncek bahsettiğim arkadaşın dediği gibi erkekler zihninden geçirir, buna engel olmak nerdeyse mümkün değil midir? Bu aldatmak mıdır? Bana göre aldatmaktır ama.

R ruhumdar şimdi okudum konunu.
Ama aldatmamış olması aldatmayacağı anlamına gelmiyor mu onu anlamadım.
Boşanmak istemiyor sadece böyle hislerim oluyor diyor ama bu sürekli oluyorsa zaten üzülerek söylüyorum sana karşı duygusal olarak veya fiziksel olarak birşeyler eksilmiş yada hiç olmamış. Kendine aile kurunca geçer diye düşünmüş...
Evet bu bir hastalık değil, düzelecek bir durum değil.
Ama neden şimdi söylüyor hayatına başka biri mi girdi diye düşünüyor insan.
Hem bunları söyleyip hem nasıl sen istersen boşanabiliriz deyip bütün yükü senin kucağına atıyor?
Bu seni sevmiyorum demek zaten kadın yada erkek başka birilerine karşı birşeyler hissediyor.
Boşanma kararınıza saygı duydum zaten o andan itibaren artık birbirinize nasıl bakabileceksiniz. Ayrı bi yaşam kurmalısınız ama maddi olarak size sonuna kadar destek olmalı. Keşke bunları yaşatmadan çocuk yapmadan söyleseydi çok büyük bencillik etmiş.
Ama sizin de mutlu olmaya sevilmeye hakkınız var umarım sizi çok seven biri hayatınıza ileride girer.
Diğer konunuzda da söylediğim gibi zorluk çıkarırsa tazminat davası açmalısınız.