Merhaba arkadaşlar, benim kendimce büyük, kimseye anlatamadığım, içinden de çıkamadığım bir sorumun var. O yüzden yönetimin izni ile 2. Üyeliğimi alarak konumu açıyorum. Benim için inanın çok büyük bir sorun lütfen yorumlarınızda bunu dikkate alın.
10 gün öncesine kadar çok iyi giden bir evliliğim vardı. Her ailede birtakım sıkıntılar olur, bizim de eşimle zaman zaman gerildiğimiz anlar olmuştur ancak örnek bir çiftiz diyebilirim. 10 gün önce eşim birden ayrılmaktan bahsetti. Sebebini ısrarla sormamın ve konunun üzerine gitmemin üzerine eşim bise*süel olduğunu, ayrılmamızın hem benim hem evladımız için hayırlı olacağını söyledi. Beynimden vurulmuşa döndüm. İnanın kafamı toparlayıp yazamıyorum bile.
Herkesin inancı, yaşantısı kendine. Ancak bu durum benim değer yargılarıma çok ters. Eşim kimse ile fiziksel veya duygusal yanlış bir iş yamadığını, sadece anlık duygu değişimleri yaşadığını söyledi. Ne zamandır böyle olduğunu sorduğumda 15 yıldır dedi. Okumak için küçük yaşta ailesinin yanından ayrılmış ve yurtlarda büyümüş. Sürekli erkeklerle aynı ortamda bulunmaktan veya ailesinin yanlış yetiştirmesinden kaynaklandığını söylüyor. Yurtdışında yaşamış ben fiziksel veya duygusal olarak yanlış şeyler yapsam o dönemde yapardım hem de bu işlerin legal olduğu ülkede yaşadım diyor.
Ben asla kabul edemiyorum. Nasıl olur diyorum? Bir tane evladım var. 10 gündür ne yediğim belli ne içtiğim. Eridim gittim. Her gören soruyor. Dışarıdan bakılınca çok iyi bir evliliğimiz var kimse eşimle sorunumun olduğunu aklına bile getirmez. Kimseye anlatamıyorum.
Önce kabul edemedim, çok ağladım. Sonra bu olay nedir diye biraz araştırdım. Bilmiyordum anlattığı şeyleri. Psikoterapiler varmış ancak tam olarak kurtulmak mümkün değil diyenler var. Terapiye yönlendiriyorum, gitmeyi kabul ediyor ancak henüz bir adım atmış değil…
Geriye dönüp bakıyorum 5 yıldır çok mutlu bir yuvam varmış. 1 tane evladım var. Onu nasıl yalnız büyüteyim? Çocuguma haksızlık değil mi? Bana haksızlık değil mi? Evladım büyüyüp sormaz mı babamla neden ayrıldınız diye?? Allahım ne yapayım nerelere gideyim bilemiyorum.
Başkası yazsa ayrıl derdim. İnsanın kendisi yaşayınca öyle kolay olmuyormuş..
Bu tarz şeyler yaşamış, tedavi olmuş başarı sağlamış birileri var mı?
Bana bir akıl verin Allah aşkına napayım ben?
Ayrılsam bir türlü devam etsem nasıl edeyim? Evlilik hayatım bitti gibi. Anne baba olarak aynı evde yaşayabilir miyiz?
Evladım babaya çok düşkün, ben bunları yazarken içerden çocuğumun kahkaha sesleri geliyor.. Napacağım ben bilmiyorum…
Not: Dediğim gibi herkesin inancı kendine. Benim için kabul edilemez eşime sordum sen ne düşünüyorsun diye. Ben de kurtulmak istiyorum benim içinde yanlış şeyler bunlar. İnançlı biriyim, çok kurtulmaya çalıştım başaramadım. Ben ayrılmak seni evladımı kaybetmek istemiyorum diyor…
Not2. Çocuğum çok küçük, her an girip sorularınıza cevap veremeyebilirim ancak kesinlikle okuyacağım yazdıklarınızı ve sorularınız olursa cevap vermeye çalışacağım.
