- 14 Nisan 2013
- 12
- 0
-
- Konu Sahibi minikcocuk
- #1
merhaba arkadaşlar,
açıkçası farklı yorumlara fikirlere çok ihtiyacım var bu konuda. çünkü aklım kandırıldığımı, oyalandığımı söylerken, kalbim öyle bir şeyin olmadığını söylüyor ve ben hep arada kalıyorum.
olayımız şöyle, ona karşı bir şeyler hissetmeye başladığımı fark ettiğim an vakit kaybetmedim ve direk gidip söyledim ama bir beklentim olmadığını sadece aramızdaki iletişimin samimiyetine güvenerek bunu söylediğimi söyledim. çünkü kısa bir süre önce kız arkadaşından ayrılmıştı biliyordum. o da zaten biliyorsun durumları şuan da böyle bir şeyin içine ne seni ne de kendimi çekemem dedi çünkü eski kız arkadaşı biraz sorunlu bir tipti. ben de anladığımı söyledim burada kapandı. ama sonrasında daha sık görüşmeye, bazen baş başa görüşmeye başladık ve o da bana karşı bir şeyler hissettiğini fakat bazı sorunlar yüzünden birlikte olamayacağımızı söyledi. bu beni üzdü tabi ki çünkü ben onu sevgilim olarak yanımda görmek istiyordum. oysa, hem beni yanında istiyor hem de bir ilişki adımından korkuyordu. bu böyle bir süre devam etti görüştük konuştuk ama hep aynı sonuçla aynı tartışmayla ayrıldık. yaklaşık 2 ay oldu durum hala böyle. ama artık son zamanlarda ben arayıp sormasam o da aramıyor. ortamımız aynı onu görüyorum. gördükçe bu konular tekrardan gün yüzüne çıkıyor. aklımdan çıkaramıyorum tabi ki olsaydı nasıl olurdu düşüncesini ama daha ne yapabilirim onu da bilmiyorum. gittim duygularımı söyledim o da karşılık verince beklentimi söyledim ama beklentime karşılık veremeyeceğini söyledi. ama benden uzaklaşmak istemediğini de söylüyor. aklım diyor ki seni oyalıyor ne hissettiğinden emin değil 2 ayına ve daha geçireceğin o kadar vakite yazık çek git ama kalbim diyor ki o da hissettiğini söyledi hissetmese neden söylesin elinden geleni yap diyor. ama elimden gelen de bir yere kadar. aradım sordum görüşmek istediğinde görüştüm. anlamıyorum ne istediğini hem sevgilisi olmayayım hem de yanında mı olayım istiyor. siz olsanız nasıl davranırdınız?
açıkçası farklı yorumlara fikirlere çok ihtiyacım var bu konuda. çünkü aklım kandırıldığımı, oyalandığımı söylerken, kalbim öyle bir şeyin olmadığını söylüyor ve ben hep arada kalıyorum.
olayımız şöyle, ona karşı bir şeyler hissetmeye başladığımı fark ettiğim an vakit kaybetmedim ve direk gidip söyledim ama bir beklentim olmadığını sadece aramızdaki iletişimin samimiyetine güvenerek bunu söylediğimi söyledim. çünkü kısa bir süre önce kız arkadaşından ayrılmıştı biliyordum. o da zaten biliyorsun durumları şuan da böyle bir şeyin içine ne seni ne de kendimi çekemem dedi çünkü eski kız arkadaşı biraz sorunlu bir tipti. ben de anladığımı söyledim burada kapandı. ama sonrasında daha sık görüşmeye, bazen baş başa görüşmeye başladık ve o da bana karşı bir şeyler hissettiğini fakat bazı sorunlar yüzünden birlikte olamayacağımızı söyledi. bu beni üzdü tabi ki çünkü ben onu sevgilim olarak yanımda görmek istiyordum. oysa, hem beni yanında istiyor hem de bir ilişki adımından korkuyordu. bu böyle bir süre devam etti görüştük konuştuk ama hep aynı sonuçla aynı tartışmayla ayrıldık. yaklaşık 2 ay oldu durum hala böyle. ama artık son zamanlarda ben arayıp sormasam o da aramıyor. ortamımız aynı onu görüyorum. gördükçe bu konular tekrardan gün yüzüne çıkıyor. aklımdan çıkaramıyorum tabi ki olsaydı nasıl olurdu düşüncesini ama daha ne yapabilirim onu da bilmiyorum. gittim duygularımı söyledim o da karşılık verince beklentimi söyledim ama beklentime karşılık veremeyeceğini söyledi. ama benden uzaklaşmak istemediğini de söylüyor. aklım diyor ki seni oyalıyor ne hissettiğinden emin değil 2 ayına ve daha geçireceğin o kadar vakite yazık çek git ama kalbim diyor ki o da hissettiğini söyledi hissetmese neden söylesin elinden geleni yap diyor. ama elimden gelen de bir yere kadar. aradım sordum görüşmek istediğinde görüştüm. anlamıyorum ne istediğini hem sevgilisi olmayayım hem de yanında mı olayım istiyor. siz olsanız nasıl davranırdınız?