Ailesi yüzünden ayrıldık :(

Merilop

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
26 Ekim 2019
34
60
Uzun zamandır bu siteyi takip ediyorum ama hesabım yoktu. Açmaya karar verdim, yazmak istedim.
Neredeyse 1 yıllık bir ilişkim vardı. Her şey çok güzel gidiyordu. Yaza söz nişan düşünüyorduk. Benim yaşadığım şehirde yaşıyordu sonra işi dolayısıyla ailesinin yanına gitti ve biz çok fazla görüşememeye başladık. Hayal kurarken hep kendi evimizi düşünerek kurardık, sadece ikimize ait bir ev.. Ama geçen günlerde ailesinin evlenince onunla yaşamak istediğini söyledi ve benim düşüncemi sordu. Bu konuyu daha önce de konuşmuştuk ve ben kesinlikle kabul etmeyeceğimi söylemiştim. Kaldı ki annesi ve babası çok yaşlı değiller yardıma muhtaç değiller bu durumda bizim aynı evde yaşamamız gereksiz. Bir de babası biraz değişik bir adam çok sinirli ve eşini çocuklarını dövmüş zamanında. Ben çok mutlu bir ailede büyüdüm. Öyle bir ailede yapamayacağımı biliyorum. Evin en küçüğü abileri ablası evli ve büyük ihtimal diğer kardeşleri kendilerini kurtarmak için anne babayı buna bırakmak istediler. Birkaç gündür sürekli ne yapacağımızı konuşuyorduk ben hep seçenekler sundum, yakınlarda ev tutalım ama aynı ev olmaz gibi. Ama o annemle babamı ayrı evde mi oturtucam onlar kabul etse ben kabul etmem dedi. Hayallerimizi söyledim gerçekten o şekilde mutlu olabileceğimizi düşünüyor musun dedım. Bilmiyorum dedi. İnsanın her istediği olmazmış. Sonrasında kadınlar kulübüne baktım kv ve kp ile yaşayanlara. Belki dedim benim düşündüğüm kadar kötü değildir. Burada yazılanları okuyunca yapamayacağımı anladım. Çok üzülüyorum ama dün akşam bitirdim. Vaz mı geçiyorsun benden dedi, ya ondan vaz geçecektim ya da hayallerimden. Ben ondan vazgeçtim. Telefonda ağlayarak bitirdik. Çok üzülüyorum sabaha kadar uyuyamadım. Ama başka yapacak bir şey bulamadım. Çok seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ama bazen tek başına sevgi yeterli olmuyormuş onu anladım. Ve o ailesini seçti. Kimseye anlatamadım, önce kendim inanmalıyım bittiğine. Bilmiyorum, ayrılmaktan başka seçenek bulamadım. Sizce doğru mu yaptım? Cevap verirseniz çok sevinirim..
 
Uzun zamandır bu siteyi takip ediyorum ama hesabım yoktu. Açmaya karar verdim, yazmak istedim.
Neredeyse 1 yıllık bir ilişkim vardı. Her şey çok güzel gidiyordu. Yaza söz nişan düşünüyorduk. Benim yaşadığım şehirde yaşıyordu sonra işi dolayısıyla ailesinin yanına gitti ve biz çok fazla görüşememeye başladık. Hayal kurarken hep kendi evimizi düşünerek kurardık, sadece ikimize ait bir ev.. Ama geçen günlerde ailesinin evlenince onunla yaşamak istediğini söyledi ve benim düşüncemi sordu. Bu konuyu daha önce de konuşmuştuk ve ben kesinlikle kabul etmeyeceğimi söylemiştim. Kaldı ki annesi ve babası çok yaşlı değiller yardıma muhtaç değiller bu durumda bizim aynı evde yaşamamız gereksiz. Bir de babası biraz değişik bir adam çok sinirli ve eşini çocuklarını dövmüş zamanında. Ben çok mutlu bir ailede büyüdüm. Öyle bir ailede yapamayacağımı biliyorum. Evin en küçüğü abileri ablası evli ve büyük ihtimal diğer kardeşleri kendilerini kurtarmak için anne babayı buna bırakmak istediler. Birkaç gündür sürekli ne yapacağımızı konuşuyorduk ben hep seçenekler sundum, yakınlarda ev tutalım ama aynı ev olmaz gibi. Ama o annemle babamı ayrı evde mi oturtucam onlar kabul etse ben kabul etmem dedi. Hayallerimizi söyledim gerçekten o şekilde mutlu olabileceğimizi düşünüyor musun dedım. Bilmiyorum dedi. İnsanın her istediği olmazmış. Sonrasında kadınlar kulübüne baktım kv ve kp ile yaşayanlara. Belki dedim benim düşündüğüm kadar kötü değildir. Burada yazılanları okuyunca yapamayacağımı anladım. Çok üzülüyorum ama dün akşam bitirdim. Vaz mı geçiyorsun benden dedi, ya ondan vaz geçecektim ya da hayallerimden. Ben ondan vazgeçtim. Telefonda ağlayarak bitirdik. Çok üzülüyorum sabaha kadar uyuyamadım. Ama başka yapacak bir şey bulamadım. Çok seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ama bazen tek başına sevgi yeterli olmuyormuş onu anladım. Ve o ailesini seçti. Kimseye anlatamadım, önce kendim inanmalıyım bittiğine. Bilmiyorum, ayrılmaktan başka seçenek bulamadım. Sizce doğru mu yaptım? Cevap verirseniz çok sevinirim..
Evet doğru yapmışsınız. Ev ev üstüne olmaz.
Annemle babamı ayrı evde mi oturtucam demesinden bile mantıklı dusunemedigi belli oluyor.
 
Bence doğru yapmışsınız. Hasta değil, çok yaşlı değil, maddi olanak var iken bu ailelerin kendi ailesini kurmaya çalışan çocukları ile birlikte yaşamaya çalışması olacak iş değil. Çok mutsuz olurdunuz, size yeterli değeri vermiyormuş. Ondan ailesini bir kenara atmasını beklemiyoruz ama kendi ailesini kurmak üzere olduğunun farkında değil. Evlenmek için doğru adayı bekleyin. Ben 30 yaşındayım, arkamdan ne deniyor bilmiyorum ancak benim içim rahat. Olmayacak biri ile sırf evlenmek için ya da o anki duygularıma yenik düşüp evlenmek istemedim. Siz düzgün davranacak, kendisi de iyi bir insan olan, sizi seven birini bulmalısınız evlenmek için.
 
Uzun zamandır bu siteyi takip ediyorum ama hesabım yoktu. Açmaya karar verdim, yazmak istedim.
Neredeyse 1 yıllık bir ilişkim vardı. Her şey çok güzel gidiyordu. Yaza söz nişan düşünüyorduk. Benim yaşadığım şehirde yaşıyordu sonra işi dolayısıyla ailesinin yanına gitti ve biz çok fazla görüşememeye başladık. Hayal kurarken hep kendi evimizi düşünerek kurardık, sadece ikimize ait bir ev.. Ama geçen günlerde ailesinin evlenince onunla yaşamak istediğini söyledi ve benim düşüncemi sordu. Bu konuyu daha önce de konuşmuştuk ve ben kesinlikle kabul etmeyeceğimi söylemiştim. Kaldı ki annesi ve babası çok yaşlı değiller yardıma muhtaç değiller bu durumda bizim aynı evde yaşamamız gereksiz. Bir de babası biraz değişik bir adam çok sinirli ve eşini çocuklarını dövmüş zamanında. Ben çok mutlu bir ailede büyüdüm. Öyle bir ailede yapamayacağımı biliyorum. Evin en küçüğü abileri ablası evli ve büyük ihtimal diğer kardeşleri kendilerini kurtarmak için anne babayı buna bırakmak istediler. Birkaç gündür sürekli ne yapacağımızı konuşuyorduk ben hep seçenekler sundum, yakınlarda ev tutalım ama aynı ev olmaz gibi. Ama o annemle babamı ayrı evde mi oturtucam onlar kabul etse ben kabul etmem dedi. Hayallerimizi söyledim gerçekten o şekilde mutlu olabileceğimizi düşünüyor musun dedım. Bilmiyorum dedi. İnsanın her istediği olmazmış. Sonrasında kadınlar kulübüne baktım kv ve kp ile yaşayanlara. Belki dedim benim düşündüğüm kadar kötü değildir. Burada yazılanları okuyunca yapamayacağımı anladım. Çok üzülüyorum ama dün akşam bitirdim. Vaz mı geçiyorsun benden dedi, ya ondan vaz geçecektim ya da hayallerimden. Ben ondan vazgeçtim. Telefonda ağlayarak bitirdik. Çok üzülüyorum sabaha kadar uyuyamadım. Ama başka yapacak bir şey bulamadım. Çok seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ama bazen tek başına sevgi yeterli olmuyormuş onu anladım. Ve o ailesini seçti. Kimseye anlatamadım, önce kendim inanmalıyım bittiğine. Bilmiyorum, ayrılmaktan başka seçenek bulamadım. Sizce doğru mu yaptım? Cevap verirseniz çok sevinirim..
Muhtemelen ailesine evleneceğini söyledi
Onlar da böyle abzurt bi fikirle geldiler
Ev ev üstüne olmaz 2+2 =4
 
Uzun zamandır bu siteyi takip ediyorum ama hesabım yoktu. Açmaya karar verdim, yazmak istedim.
Neredeyse 1 yıllık bir ilişkim vardı. Her şey çok güzel gidiyordu. Yaza söz nişan düşünüyorduk. Benim yaşadığım şehirde yaşıyordu sonra işi dolayısıyla ailesinin yanına gitti ve biz çok fazla görüşememeye başladık. Hayal kurarken hep kendi evimizi düşünerek kurardık, sadece ikimize ait bir ev.. Ama geçen günlerde ailesinin evlenince onunla yaşamak istediğini söyledi ve benim düşüncemi sordu. Bu konuyu daha önce de konuşmuştuk ve ben kesinlikle kabul etmeyeceğimi söylemiştim. Kaldı ki annesi ve babası çok yaşlı değiller yardıma muhtaç değiller bu durumda bizim aynı evde yaşamamız gereksiz. Bir de babası biraz değişik bir adam çok sinirli ve eşini çocuklarını dövmüş zamanında. Ben çok mutlu bir ailede büyüdüm. Öyle bir ailede yapamayacağımı biliyorum. Evin en küçüğü abileri ablası evli ve büyük ihtimal diğer kardeşleri kendilerini kurtarmak için anne babayı buna bırakmak istediler. Birkaç gündür sürekli ne yapacağımızı konuşuyorduk ben hep seçenekler sundum, yakınlarda ev tutalım ama aynı ev olmaz gibi. Ama o annemle babamı ayrı evde mi oturtucam onlar kabul etse ben kabul etmem dedi. Hayallerimizi söyledim gerçekten o şekilde mutlu olabileceğimizi düşünüyor musun dedım. Bilmiyorum dedi. İnsanın her istediği olmazmış. Sonrasında kadınlar kulübüne baktım kv ve kp ile yaşayanlara. Belki dedim benim düşündüğüm kadar kötü değildir. Burada yazılanları okuyunca yapamayacağımı anladım. Çok üzülüyorum ama dün akşam bitirdim. Vaz mı geçiyorsun benden dedi, ya ondan vaz geçecektim ya da hayallerimden. Ben ondan vazgeçtim. Telefonda ağlayarak bitirdik. Çok üzülüyorum sabaha kadar uyuyamadım. Ama başka yapacak bir şey bulamadım. Çok seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ama bazen tek başına sevgi yeterli olmuyormuş onu anladım. Ve o ailesini seçti. Kimseye anlatamadım, önce kendim inanmalıyım bittiğine. Bilmiyorum, ayrılmaktan başka seçenek bulamadım. Sizce doğru mu yaptım? Cevap verirseniz çok sevinirim..
Karşı taraf bu düşüncedeyse evlenipte kimsenin başını yakmasın bi zahmet sonra ilk aydan kavga gürültü başlıyor otursun ana babasına baksın ayrı yaşayan insanlar ana babasını çöpe atmıyor göbek bağı düşmeyen erkekle evlenilmez hiç mutsuz olma en güzelini yapmışsın canım
 
Bence doğru yapmışsınız. Hasta değil, çok yaşlı değil, maddi olanak var iken bu ailelerin kendi ailesini kurmaya çalışan çocukları ile birlikte yaşamaya çalışması olacak iş değil. Çok mutsuz olurdunuz, size yeterli değeri vermiyormuş. Ondan ailesini bir kenara atmasını beklemiyoruz ama kendi ailesini kurmak üzere olduğunun farkında değil. Evlenmek için doğru adayı bekleyin. Ben 30 yaşındayım, arkamdan ne deniyor bilmiyorum ancak benim içim rahat. Olmayacak biri ile sırf evlenmek için ya da o anki duygularıma yenik düşüp evlenmek istemedim. Siz düzgün davranacak, kendisi de iyi bir insan olan, sizi seven birini bulmalısınız evlenmek için.
Evlenmek için evlenmek istemedim zaten hiçbir zaman sonuçta hayatımızın geri kalanını belirliyoruz. Umarım doğru insanlar çıkar karşımıza.
 
Akıllı bir kızmışsın en doğru kararı vetmişsin neden hep kadınlar fedakar olmak zorunda, önüne bak sakın onunla tekrar birlikte olma, hayallerin ve ne istediğini bilmek mutluluğun anahtarı
Ben farklı çözüm yolları bulmaya çalışırken onun hiçbirini umursamaması beni hayal kırıklığına uğrattı zaten. Dediğiniz gibi tek tarafın fedakarlığı ile olmaz. Benim için biten bitmiştir bu saatten sonra bir daha geri dönmem zaten.
 
X