nişanlıyken ayrı şehirlerde olduğumuz için birkaç kere yaptım bunu. daha çok eşime kızdığım zamanlarda o sinirle sabahtan çıkıp çanakkaleye gelirdim, sonra ertesi gün öğlen evde olurdum.ablam ,amcamlara giderdi. ikimiz beraber amcamda kalıyormuşuz gibi idare ederdi. her döndüğümde de bu son bir daha idare etmiycem diyerek ağzıma ederdi...şimdi hayatta yapmam öle delilikler. yollarda başıma bir iş gelse ne derim ,kime ne anlatırım. ii cesaretmiş diyorum ama şimdiki aklımla asla yapmazdım...
bu da tam kaçmak sayılmaz değil mi? sonuçta döndüyordum. izinsiz gitmek diyelim biz buna:))