Allah razı olsun o sizin güzel kalbiniz. Ama iyi olmak yetiyor mu bilmiyorum. İyi miyim onu da bilmiyorum. Bazen dünya iyisi ol imtihan olarak veriyor güzel rabbim. O yüzden olayları kendimden bağımsız düşünüyorum. Kendimle kıyaslayınca neyi hakedenler var deyip daha mutsuz ediyorum. Kardeşim konusunda biz okurken babam işsizdi çok sıkıntı çektik. Daha doğrusu ben okurken. Onun okulu bitmişti bende harçlığımı bursumla karşılıyordum. Heves ettiği şeyleri doğum gününde almaya çalışıyordum. Okusaydı belki harçlık niyetine verirdim ama kendimin cebinde yoktu doğru düzgün siz yazınca bende düşündüm o yüzden ama o konuda içim rahat. Şimdi geri dönüp bakınca daha da sızlıyor insanın içi de. Milyonlar versem yine paraya değil tabii ki bu yaşananlara çok kırıldımUmarım.evliliğiniz güzel olur. Ama zaten karakteri güzel birisiniz belli işiniz de var diye tahmin ediyorum. Siz kendinizi sevin kendinize değer verin. En önemlisi bu..bahar dizisini izliyor musunuz konunuz benzemiyor ama sınırlarda net olmak adına kendi değerini bilmek adına izleyin derim. Gönlünüzce olsun herşey inş. Allah bazen insanlara iyilik de nasip etmiyor..mesela abim maaşı vardı falan ben okurken ama bana bir kuruşu geçmedi harclık vermezdi maddi sıkıntıda okudum hep. Şimdi diyorum rabbim iyiki nasip etmemiş parasını bana..yani vardır olanda hayır gelecek elimizde değil geleceği dert etmeyin geçmiş bitti gitti. Bugüne bakın..bugün de onlar silinmeyi hakediyor silin gitsin. İleri zamanı ilerde düşünürsünüz
Şöyle bir sıkıntı var kendisi babam onu aldatıyor diye uzun süre ilaç tedavisi görmüş evet ekonomik özgürlüğü olmadığı için gidememiş sizin için durdum derdi hep. Artık inanmıyorum. Doktora gitmeyi kabul etse gideceğim ama seni götürmek lazım diyorlar. Öyle psikoloğu da kabul etmiyorlar. Sanırım şunu fark ettim artık onlara bu yaştan sonra yapacağım bir şey yok. Madem beni götürmek lazım Allahın izniyle gireyim işe az kaldı. Ben kendimi götüreceğim dediğiniz gibi. Evet kaybetmek ister miyin bilmiyorum ama kaybetmek seversem olur bunlar ölse bir yanım kurtulacak belli acıdan o yüzden ne düşüneceğimi bilmiyorum inanın. Teşekkür ederim yine de güzel tavsiyeniz içinAnnenin yaptiklari cok yanliş cnm ama şoyle düşün belki o da zor şeyler yaşadı ve bu diline yansidi sürekli şikayet etmeye başladi babandan benim annemde aynisini yapardi yaşarken.he diyeceksinki boşansaydi ama bazen hayat oyle olmuyor yaşam sartlari izin vermemiş olabilir ekonomik ozgürlugü yoktu belki herkes kendi annesini daha iyi tanır belki hayatini istedigi gibi yaşayamadi psikolojiso bozuk oldugi icin bunlari size yaşatmiş olabilir.doktora götürmeyi denedinmi mesela anneni benim annem babamin bir gün muhabet ettigini hatirlamiyorum sonra öldü ikiside annem önce vefat etti babam arkasindan hergun aglardi kanser oldu o da öldü.yani sana tavsiyem anneni dr a götür.belki beni kinayacaklar burda ama 44 yaşina geldim tecrübe edindim bu yaşa kadar anne baba ölümü cok zor
İşimde olacak inşallah az kaldı. Dediğiniz dizi de yeni çıktı sanırım başlarım inşallah :) bu aralar kafa dağıtacak bir şey arıyorumUmarım.evliliğiniz güzel olur. Ama zaten karakteri güzel birisiniz belli işiniz de var diye tahmin ediyorum. Siz kendinizi sevin kendinize değer verin. En önemlisi bu..bahar dizisini izliyor musunuz konunuz benzemiyor ama sınırlarda net olmak adına kendi değerini bilmek adına izleyin derim. Gönlünüzce olsun herşey inş. Allah bazen insanlara iyilik de nasip etmiyor..mesela abim maaşı vardı falan ben okurken ama bana bir kuruşu geçmedi harclık vermezdi maddi sıkıntıda okudum hep. Şimdi diyorum rabbim iyiki nasip etmemiş parasını bana..yani vardır olanda hayır gelecek elimizde değil geleceği dert etmeyin geçmiş bitti gitti. Bugüne bakın..bugün de onlar silinmeyi hakediyor silin gitsin. İleri zamanı ilerde düşünürsünüz
Kendi anne babamdan dolayı zaten kimseye güvenemiyorum. Evet tavsiyeleriniz yerinde bende oturup anlatmak istemiyorum. Ama o da şok oluyor kendi öz annem tutup beni şikayet edince. Bir de yeni gelişme annem kaynanama şimdi de övüyormuş beniValla benim tek diyeceğim evlenip tanımadan eşine de güvenip pek anlatma. Yalandan iyi karakterler yaratma ama kendine sakla. Kendim ve yüzlerce tecrübe gördüm o sana vah vah deyip anlayışla kucak açan adamlar ilk önce bunu kullanırlar.
Ailen çok haksızlık yapmış sana ama sen de nisanlandiktan sonra değişmiş olabilir misin ?Merhabalar, öncelikle sizlere birkaç sorum olacak özellikle benimle aynı ya da benzer durumu yaşayanlar lütfen cevap bıraksınlar. Yalnız olduğum düşüncesi daha da üzüyor beni çünkü.24 yaşındayım, nişanlıyım ve bu yaşıma kadar hep ailem arasında kalkan görevi gördüm. Babam anneme vuracağı zaman ben devreye girdim. Annemi ondan küçük bedenimle korumaya çalıştım. Annem dert kustu ben hep onu dinledim. 2 kardeşiz kardeşim genelde çekimser kalırdı. Ben saha atılgandım haklıyı ezdirmek istemezdim,annemi mağdur görüp onu korumak isterdim. Zaman geçtikçe gördüm ki annem de suçluymuş. Çünkü şu an bana yaptıklarını o zaman babama yapıyormuş. Şiddeti asla haklı görmüyorum ne olursa olsun onu da belirteyim. Misal babamı delirtir sonra ay bunun ağzına vurdu bi susmuyor diye daha da alevlendirirdi ortalığı. Biz de kardeşimle baktık annem babamdan boşanmıyor toksik evliliğiyle mutlu ve sürekli babamı bana kötülüyor. Artık bizimde midemiz bulandı ve ikimiz hep yanyanaydık anneme kızardık. Taa ki ilişkim olana kadar. Rabbim bozmasın iki yıldır güzel bir ilişkim var. Daha doğrusu nişanlım hayatıma girdikten sonra sağlıklı bir ilişki görünce annemin bu kötülemelerini dert yakınmalarını dinlemeyi kestim. Bu yüzden bana kurulmaya başladı bunda nişanlımın kabahati yok. Ben bıktım artık ne anlatırsa anlatsın bitmiyor ve ne babamdan vazgeçiyordu ne de anlatmaktan. Hem seviyor hem nefret ediyordu. Herkese babamın yaptığı kötü şeyleri anlatıyordu falan. Neyse gelelim günümüze annem odağını bana çevirdi. O kadar yıl onu koruyan ezdirmeyen büyük kızına. Yaptığım her şey boşaymış hissi yanında etliye sütlüye karışmayan kardeşimi de yanına aldı. Kardeşimle aramızda 1.5 yaş var ikimizde kızız. Her şeyimiz beraberdi onu canımdan çok severdim ama onunla olaylarımıda ben evleneceğim için alelacele önüne gelen ilk kişiyle hemen peşime nişanlandı değişik triplere girmesiyle başladı. Bahanesi ise abla sen gidersen ben evde bunlara katlanamam diyordu anne ve babam için. Şimdi sanki kardeşim öldü yerine başka biri geldi. Bana saygısızlığını görmediğim kız böyle bana yukarıdan bakmalar, yüzüme bakmamalar annemin gazıyla yapmadığı kalmadı onunda. Anlayacağınız nasıl oldu bilmiyorum, aslında biliyorumda anlam veremiyorum ufacık tefecik şeylerden bu denli büyümesine. Şimdi hepsi 3 ben tekim. O şikayet etmeye doymadıkları bizi kapıya koyan adamı da yanlarına almışlar.
Beni sürekli yalnızlaştırıp kendi haklı çıkmaya çalışıyor annem. Annem diyorum ama zerre sevgim kalmadı kendisini gözümde bu kadar bitiren son hareketi arayıp beni kayınvalideme şikayeti oldu. Neyse ki o kadın akıllı çıktı ki. Evlat ele şikayet edilmez mottosuyla benim arkamda durdu. İnşallah böyle devam eder ama benim gücüm kalmadı inanın. Her gün her saat ağlıyorum. 2 ay sonra bir daha aynı yatağımda yatmayacağım gideceğim bu kadar mı değersizdim. Sinirlenince ağzıma geleni sayarım ama bana terbiye verenlerin terbiyesiyle büyüdüm. Kimse saygılı ortamda saygısızlık yapmaz emin olun. 2 ay sonra düğünüm var sorum ise ben evlendikten sonra bunlarla görüşmek istemiyorum ama bunu kendi kafamda nasıl aşarım? Yani çocuğum olacak soracak dedem nerede? Senin annen var mı? Kardeşin var mı? İleride çocuğuma ne diyeceğim. Konuşmayı dene diyenlere şunu diyeyim bir kez denedim nişanımda mecburen ben konuştuğumda adım atıp yakın olmak istediler ama ben soğuk davrandığım için yine olay çıktı. Soğuk davranma sebebim ise küslüğün çok uzun sürmesi oldu. Kardeşime sen nasıl dayandın bensiz o kadar ay nasıl yüzüme bakmadın ben şimdi sana nasıl ısınacağım dedim ağladım onunda gözleri doldu karşımda. Annem falan değil beni yıkan kızkardeşim oldu. Yani uzun lafın kısası onlar istese bile gönlüm eskisi gibi affetmiyor bir türlü. Ben odada sesli ağlarken kek yapıp babama pikniğe gidelim dedi kendi öz kardeşim. Çocuğum gibiydi (bensiz yalnız bunu da belirteyim) Böylelikle kalbim daha da soğudu. O ağlasaydı yemin ederim küs bile olsam saygımdan evden çıkmazdım nispet veriyo olmasın diye onlar nasıl yaptı demekten kendimi alıkoyamıyorum. Kısacası kin tutmaya başladım sanırım ve kalbim ısınmıyor. Neyse çok uzun oldu buraya kadar okuduysanız ben bu durumu nasıl aşacağım? Görüş deseniz gönlüm razı değil. Görüşme dense yine değil. Ailendir demeyin herkesin ailesi bir değil. Ben ne kızlar gördüm her hatasında kendini satsa bile sarıp sarmalanan. Ben hiç namusuma laf getirmediğim halde bi dilli bellendiğimden sevilmedim. Ki dilli arkadaşlarımda var aileleri asla böyle değil. Daha küçücüktüm sırf kardeşime vurdum diye annem kalbin kara demişti. Unutmuyorum çocuk aklımla nasıl yani herkesin kırmızı benimki siyah mı diye düşündüğümü ağrıma gidiyor. Bir anı daha 4-5 yaşlarında bir yabancı kadın beni dövmüş annemin yanında, ona laf çevrimişim diye. Kadın kendi çocuklarını da dayakla eğitirmiş neyse ananem anlatır. Annen sadece baktı diye nasıl durdun diye kızar anneme hala. Aklıma geliyor benimde bugünlerde hadi ben şimdi cevap veriyorum, saygısızım. O zamanlar günahsızken ne yaptımda aklım bile kesmezken kalbim kara oldum, el kadarken dayağı hakettim. Yani anneme neden diye sormaya başladığımda sinirden ağlıyorum. Tek istediğim ne olursa olsun beni saran bir anneydi o da bu dünyada bana nasip değilmiş. He kızkardeşime nasıl derseniz onu da küçüklükten itibaren sevdiği için koşulsuz olan sevgisi sadece ona var. Ona rağmen ben kardeşimi severdim onu ayırsa bile aklım kestikten sonra bir kez olsun kıskanmadım. Beni sevmedi onu sevsin bari derdim. Şu an bulunduğum konum çok acı. Siz olsanız ne yapardınız? Düşünmeyi kesemiyorum.
++ eklemek istiyorum bu kadar yıl biz üçümüz babama karşıydık. Şimdi nasıl bana döndü oklar inanın anlamıyorum. Sütten çıkma ak kaşık olduğumu iddia etmiyorum. Tek sorunum üslup kızınca gözüm görmüyor. Ama ne olursa olsun diyorum evladından bir anne vazgeçer mi? Anne olunca bile anlar mıyım? Kediler bile yavrusunu onu ısırsa atıp kenara kaçar mı? Yok yere hakaret edip bağırmadım misal beni küçümserdi işte sen mi evleneceksin iki gün sonra geri gelirsin diye bende seni bırakmayan beni de bırakmaz korkma derdim. Ya kısacası höt deyinca susan bir çocuk olmadım. Kardeşim susardı. Susmalı mıydım?
Merhaba, sırf size yazabilmek için foruma üye oldum. Bilmiyorum şuan durumunuz nasıl, hala bu yazışmaları takip ediyor musunuz ama şansımı denemek istedim. Yaşadığımız olaylar tam aynı olmasa da benziyor, ama en önemlisi sizin gibi bir karaktere sahibim. Sürekli sarıp sarmalanmak ve içimdeki boşluğu dolduramıyorum dediğiniz kısımda kalbimi bıraktım, o kadar iyi anlıyorum ki. Yalnız olmadığımı hissettirdiğiniz için teşekkür ederim. Sizinle konuşmak, dertleşmek isterim.Değişme tabii ki olmuştur. Daha çok olgunlaştım düşünsenize her sürecimde tek bırakıldım gelinlik bakmaya bile nişanlımla gittim. Sizi her şeyde yalnız bıraksalar, tüm hakaretleri edip şiddet gösterseler özgüveninizi düşürüp yalnızlaştırmak için karşı tarafın ailesine kadar gitseler siz değişmez miydiniz? Nişanlanmadan önce de anneme haksız olduğu davalarda kızıyordum zıtlaşırdık, hatta daha eşim yokken yani flört bile değilken üni okuyorum diye okuyan cahiller, işte okumuşlar anne babalarını huzurevine bırakıyormuş falan diyerek türlü şekilde yaftalıyordu. Kendini sürekli benimle yarıştırıyordu kısacası. Okuldu okul bitti eş oldu. Bunu fark ettikten sonra annemin beni evlat değil rakip olarak gördüğünü fark ettim ve o zaman değiştim doğrudur. Bende allah nasip ederse anne olacağım ama hiçbir zaman bir anne nasıl evladına bu kadar zulmeden anlamayacağım
Merhaba , şimdi nasılsınız nasıl gidiyor merak ettimmm :)Değişme tabii ki olmuştur. Daha çok olgunlaştım düşünsenize her sürecimde tek bırakıldım gelinlik bakmaya bile nişanlımla gittim. Sizi her şeyde yalnız bıraksalar, tüm hakaretleri edip şiddet gösterseler özgüveninizi düşürüp yalnızlaştırmak için karşı tarafın ailesine kadar gitseler siz değişmez miydiniz? Nişanlanmadan önce de anneme haksız olduğu davalarda kızıyordum zıtlaşırdık, hatta daha eşim yokken yani flört bile değilken üni okuyorum diye okuyan cahiller, işte okumuşlar anne babalarını huzurevine bırakıyormuş falan diyerek türlü şekilde yaftalıyordu. Kendini sürekli benimle yarıştırıyordu kısacası. Okuldu okul bitti eş oldu. Bunu fark ettikten sonra annemin beni evlat değil rakip olarak gördüğünü fark ettim ve o zaman değiştim doğrudur. Bende allah nasip ederse anne olacağım ama hiçbir zaman bir anne nasıl evladına bu kadar zulmeden anlamayacağım
Kiyamam... benzer bi aileden geldigim icin okurken bile zorlandim. Yarida biraktim. Sonra devam okuyacağım. Ama yalniz olmadiginizi bilin diye yazmak istedim. Boyle bir anneden uzaklasmak tek care diye düşünüyorum. Yoksa omur boyu kullaniliyor insan. Ben annemi kendimi bildim bileli sevmem cunku cok cektirdi bana. Yoksa ben cok merhametli bi insanim. Neyse yani o yüzden sizi cok iyi anliyorum.Merhabalar, öncelikle sizlere birkaç sorum olacak özellikle benimle aynı ya da benzer durumu yaşayanlar lütfen cevap bıraksınlar. Yalnız olduğum düşüncesi daha da üzüyor beni çünkü.24 yaşındayım, nişanlıyım ve bu yaşıma kadar hep ailem arasında kalkan görevi gördüm. Babam anneme vuracağı zaman ben devreye girdim. Annemi ondan küçük bedenimle korumaya çalıştım. Annem dert kustu ben hep onu dinledim. 2 kardeşiz kardeşim genelde çekimser kalırdı. Ben saha atılgandım haklıyı ezdirmek istemezdim,annemi mağdur görüp onu korumak isterdim. Zaman geçtikçe gördüm ki annem de suçluymuş. Çünkü şu an bana yaptıklarını o zaman babama yapıyormuş. Şiddeti asla haklı görmüyorum ne olursa olsun onu da belirteyim. Misal babamı delirtir sonra ay bunun ağzına vurdu bi susmuyor diye daha da alevlendirirdi ortalığı. Biz de kardeşimle baktık annem babamdan boşanmıyor toksik evliliğiyle mutlu ve sürekli babamı bana kötülüyor. Artık bizimde midemiz bulandı ve ikimiz hep yanyanaydık anneme kızardık. Taa ki ilişkim olana kadar. Rabbim bozmasın iki yıldır güzel bir ilişkim var. Daha doğrusu nişanlım hayatıma girdikten sonra sağlıklı bir ilişki görünce annemin bu kötülemelerini dert yakınmalarını dinlemeyi kestim. Bu yüzden bana kurulmaya başladı bunda nişanlımın kabahati yok. Ben bıktım artık ne anlatırsa anlatsın bitmiyor ve ne babamdan vazgeçiyordu ne de anlatmaktan. Hem seviyor hem nefret ediyordu. Herkese babamın yaptığı kötü şeyleri anlatıyordu falan. Neyse gelelim günümüze annem odağını bana çevirdi. O kadar yıl onu koruyan ezdirmeyen büyük kızına. Yaptığım her şey boşaymış hissi yanında etliye sütlüye karışmayan kardeşimi de yanına aldı. Kardeşimle aramızda 1.5 yaş var ikimizde kızız. Her şeyimiz beraberdi onu canımdan çok severdim ama onunla olaylarımıda ben evleneceğim için alelacele önüne gelen ilk kişiyle hemen peşime nişanlandı değişik triplere girmesiyle başladı. Bahanesi ise abla sen gidersen ben evde bunlara katlanamam diyordu anne ve babam için. Şimdi sanki kardeşim öldü yerine başka biri geldi. Bana saygısızlığını görmediğim kız böyle bana yukarıdan bakmalar, yüzüme bakmamalar annemin gazıyla yapmadığı kalmadı onunda. Anlayacağınız nasıl oldu bilmiyorum, aslında biliyorumda anlam veremiyorum ufacık tefecik şeylerden bu denli büyümesine. Şimdi hepsi 3 ben tekim. O şikayet etmeye doymadıkları bizi kapıya koyan adamı da yanlarına almışlar.
Beni sürekli yalnızlaştırıp kendi haklı çıkmaya çalışıyor annem. Annem diyorum ama zerre sevgim kalmadı kendisini gözümde bu kadar bitiren son hareketi arayıp beni kayınvalideme şikayeti oldu. Neyse ki o kadın akıllı çıktı ki. Evlat ele şikayet edilmez mottosuyla benim arkamda durdu. İnşallah böyle devam eder ama benim gücüm kalmadı inanın. Her gün her saat ağlıyorum. 2 ay sonra bir daha aynı yatağımda yatmayacağım gideceğim bu kadar mı değersizdim. Sinirlenince ağzıma geleni sayarım ama bana terbiye verenlerin terbiyesiyle büyüdüm. Kimse saygılı ortamda saygısızlık yapmaz emin olun. 2 ay sonra düğünüm var sorum ise ben evlendikten sonra bunlarla görüşmek istemiyorum ama bunu kendi kafamda nasıl aşarım? Yani çocuğum olacak soracak dedem nerede? Senin annen var mı? Kardeşin var mı? İleride çocuğuma ne diyeceğim. Konuşmayı dene diyenlere şunu diyeyim bir kez denedim nişanımda mecburen ben konuştuğumda adım atıp yakın olmak istediler ama ben soğuk davrandığım için yine olay çıktı. Soğuk davranma sebebim ise küslüğün çok uzun sürmesi oldu. Kardeşime sen nasıl dayandın bensiz o kadar ay nasıl yüzüme bakmadın ben şimdi sana nasıl ısınacağım dedim ağladım onunda gözleri doldu karşımda. Annem falan değil beni yıkan kızkardeşim oldu. Yani uzun lafın kısası onlar istese bile gönlüm eskisi gibi affetmiyor bir türlü. Ben odada sesli ağlarken kek yapıp babama pikniğe gidelim dedi kendi öz kardeşim. Çocuğum gibiydi (bensiz yalnız bunu da belirteyim) Böylelikle kalbim daha da soğudu. O ağlasaydı yemin ederim küs bile olsam saygımdan evden çıkmazdım nispet veriyo olmasın diye onlar nasıl yaptı demekten kendimi alıkoyamıyorum. Kısacası kin tutmaya başladım sanırım ve kalbim ısınmıyor. Neyse çok uzun oldu buraya kadar okuduysanız ben bu durumu nasıl aşacağım? Görüş deseniz gönlüm razı değil. Görüşme dense yine değil. Ailendir demeyin herkesin ailesi bir değil. Ben ne kızlar gördüm her hatasında kendini satsa bile sarıp sarmalanan. Ben hiç namusuma laf getirmediğim halde bi dilli bellendiğimden sevilmedim. Ki dilli arkadaşlarımda var aileleri asla böyle değil. Daha küçücüktüm sırf kardeşime vurdum diye annem kalbin kara demişti. Unutmuyorum çocuk aklımla nasıl yani herkesin kırmızı benimki siyah mı diye düşündüğümü ağrıma gidiyor. Bir anı daha 4-5 yaşlarında bir yabancı kadın beni dövmüş annemin yanında, ona laf çevrimişim diye. Kadın kendi çocuklarını da dayakla eğitirmiş neyse ananem anlatır. Annen sadece baktı diye nasıl durdun diye kızar anneme hala. Aklıma geliyor benimde bugünlerde hadi ben şimdi cevap veriyorum, saygısızım. O zamanlar günahsızken ne yaptımda aklım bile kesmezken kalbim kara oldum, el kadarken dayağı hakettim. Yani anneme neden diye sormaya başladığımda sinirden ağlıyorum. Tek istediğim ne olursa olsun beni saran bir anneydi o da bu dünyada bana nasip değilmiş. He kızkardeşime nasıl derseniz onu da küçüklükten itibaren sevdiği için koşulsuz olan sevgisi sadece ona var. Ona rağmen ben kardeşimi severdim onu ayırsa bile aklım kestikten sonra bir kez olsun kıskanmadım. Beni sevmedi onu sevsin bari derdim. Şu an bulunduğum konum çok acı. Siz olsanız ne yapardınız? Düşünmeyi kesemiyorum.
++ eklemek istiyorum bu kadar yıl biz üçümüz babama karşıydık. Şimdi nasıl bana döndü oklar inanın anlamıyorum. Sütten çıkma ak kaşık olduğumu iddia etmiyorum. Tek sorunum üslup kızınca gözüm görmüyor. Ama ne olursa olsun diyorum evladından bir anne vazgeçer mi? Anne olunca bile anlar mıyım? Kediler bile yavrusunu onu ısırsa atıp kenara kaçar mı? Yok yere hakaret edip bağırmadım misal beni küçümserdi işte sen mi evleneceksin iki gün sonra geri gelirsin diye bende seni bırakmayan beni de bırakmaz korkma derdim. Ya kısacası höt deyinca susan bir çocuk olmadım. Kardeşim susardı. Susmalı mıydım?
Nasıl güzel kalpten dilediyseniz gece yarısı aklıma düştü bir bakayım dedim foruma mesajları görünce yazmak istedim. Genel yazdım ama size de ayrı yazayım tabii ki dertleşiriz çok isterim. Valla diyeceğim şu ki karakterinizden ödün vermeyin bırakın kim ne derse desin. Zaten doğruyu yapıyorsanız hem içiniz rahat oluyor hemde kendiniz gibi iyi insanlarla karşılaşıyorsunuz. Tadından yenmiyor ben şu an her halime şükrediyorum. Sarıp sarmalama işini eşim yapıyor. Aile konusunda hala eksiğim evlendiğim süre ilk aylar çok istedim annem keşke anne olsaydı gelseydi evime her gün arasaydı. Ben yemek yapmayı bilmem mesela tarif etseydi, çamaşırlar nasıl yıkanır bilmiyorum öğretseydi. Ama gerek kalmadı biliyor musunuz hakkım öte tarafta allah sorsun. Birimize anne olurken diğerini öksüz koymayı allah sorsun ona? İnsan bir şekilde öğreniyor, internet çok büyük nimet her şeyi öğrendim yeri geldi ondan güzel yemekler yaptım. He derseniz boşluk hissi elbet var. Özellikle bir acı esnasında yine koştuğu kişi insanın anne oluyor o yok maalesef. Benzer durumlar demişsiniz tek diyeceğim evet acı var ama sabit kalmıyor rabbim hafifletiyor yoksa yaşanmaz dedim ya ilk aylar ağlıyordum şimdi aklıma bile gelmiyor :)Merhaba, sırf size yazabilmek için foruma üye oldum. Bilmiyorum şuan durumunuz nasıl, hala bu yazışmaları takip ediyor musunuz ama şansımı denemek istedim. Yaşadığımız olaylar tam aynı olmasa da benziyor, ama en önemlisi sizin gibi bir karaktere sahibim. Sürekli sarıp sarmalanmak ve içimdeki boşluğu dolduramıyorum dediğiniz kısımda kalbimi bıraktım, o kadar iyi anlıyorum ki. Yalnız olmadığımı hissettirdiğiniz için teşekkür ederim. Sizinle konuşmak, dertleşmek isterim
Evet uzaklaşmak tek çareymiş yıllardır başaramamıştım nihayet oldu şükür :)Kiyamam... benzer bi aileden geldigim icin okurken bile zorlandim. Yarida biraktim. Sonra devam okuyacağım. Ama yalniz olmadiginizi bilin diye yazmak istedim. Boyle bir anneden uzaklasmak tek care diye düşünüyorum. Yoksa omur boyu kullaniliyor insan. Ben annemi kendimi bildim bileli sevmem cunku cok cektirdi bana. Yoksa ben cok merhametli bi insanim. Neyse yani o yüzden sizi cok iyi anliyorum.
Kardeşiniz aslında çok acınası bir durumda çünkü resmen belki de Allah korusun yagmurdan kaçarken doluya tutulmus olacak. Ne yazikki ardina bakmadan kacinilasi bir ev olusturmus anladigim kadariyla oncelikle anneniz. Babanizinda asla kabul edilemeyecek siddet durumu var. Kim o evde yasamak isterki.
Babaniz sanırım yıllar sonra annenizle aynı tarafta olmanın belki de fark etmeden huzurunu yaşıyor ve o yüzden o da size cephe almış olabilir. Yada yillardir annenizi korudugunuz icin bi nebze intikam. Kız kardeşiniz de belki kendi yaptığı evlilik nisanlilik anlışlının farkında ama o duygudan uzaklaşmak için vede annenizin de etkisinde kalarak oda size karşı cephe almış gibi.
Bence sakin olun.... er geç bir gün kimin doğru kimin yanlış olduğu ortaya çıkacaktır.
Dediğim gibi yarısını daha okumadım onu da okuduktan sonra bir iki kelime yazmak isterim.
Biraz uzun oldu ama benzer durumlarda olduğunu okuduğum insanlara, arkadaşlara daha da dayanamıyorum. Düşenin halinden düşen anlar derler ya...bu durumun ne kadar acı verici, ne kadar büyük bir zulüm olduğunu biliyorum. Neyse ki sizin hayatınızda sevdiğiniz biri var umarım değerinizi bilir ve çok mutlu huzurlu bir hayatınızda olur.
Aynen çok doğru yazmışsınız. İlk aylar konuşmadım mesela sinirden ölüyordum niye böyle niye şöyle diye zamanla affettim kalbimdeki yük azaldı şu an kafam rahat ararsalar açıyorum aramazlarsa aramıyorum.Ben senin yerinde olsam kardeşime küsmem. Onun böyle bir anne baba elinde sağlıklı bir psikolojiye sahip olmasını beklemen hata. Şuan sana karşı birlik oldukları için anne babanın ona değer verdiğini sanıyor muhtemelen ve bu da hoşuna gidiyor. Ben böyle ne yapıyorum diye düşünmüyor. Asıl suçlu annen ve baban. Ama yerinde olsam onlarla da küsmem. Zaten evlenip gideceksin, düğünden sonra arada evinde misafir edersin, arada sırada gider ziyaret edersin olur biter. Emin ol küsersen hayatında daha çok yer kaplarlar.
Yorucu bir süreç ama şöyle düşün yinede şanslısın nerden baktığın önemli bu tutumlatı eşinin ailesiyle yaşasaydın inan daha yorucu olurdu şöyle diyebilirsin o zaman kesinlikle görüşmez sevgi duymaz kapımı kapatırdım ama inan öyle olmuyor asıl kendi ailenle sorunda yaşasan yine çözümü sende oluyor evet seni üzmüş kırmış yıpratmış olabilirler lakin bana birazda evleniyorsun ve onlar arkadaşlarını kaybediyor hissi yaşıyorlar gibi geldi..Merhabalar, öncelikle sizlere birkaç sorum olacak özellikle benimle aynı ya da benzer durumu yaşayanlar lütfen cevap bıraksınlar. Yalnız olduğum düşüncesi daha da üzüyor beni çünkü.24 yaşındayım, nişanlıyım ve bu yaşıma kadar hep ailem arasında kalkan görevi gördüm. Babam anneme vuracağı zaman ben devreye girdim. Annemi ondan küçük bedenimle korumaya çalıştım. Annem dert kustu ben hep onu dinledim. 2 kardeşiz kardeşim genelde çekimser kalırdı. Ben saha atılgandım haklıyı ezdirmek istemezdim,annemi mağdur görüp onu korumak isterdim. Zaman geçtikçe gördüm ki annem de suçluymuş. Çünkü şu an bana yaptıklarını o zaman babama yapıyormuş. Şiddeti asla haklı görmüyorum ne olursa olsun onu da belirteyim. Misal babamı delirtir sonra ay bunun ağzına vurdu bi susmuyor diye daha da alevlendirirdi ortalığı. Biz de kardeşimle baktık annem babamdan boşanmıyor toksik evliliğiyle mutlu ve sürekli babamı bana kötülüyor. Artık bizimde midemiz bulandı ve ikimiz hep yanyanaydık anneme kızardık. Taa ki ilişkim olana kadar. Rabbim bozmasın iki yıldır güzel bir ilişkim var. Daha doğrusu nişanlım hayatıma girdikten sonra sağlıklı bir ilişki görünce annemin bu kötülemelerini dert yakınmalarını dinlemeyi kestim. Bu yüzden bana kurulmaya başladı bunda nişanlımın kabahati yok. Ben bıktım artık ne anlatırsa anlatsın bitmiyor ve ne babamdan vazgeçiyordu ne de anlatmaktan. Hem seviyor hem nefret ediyordu. Herkese babamın yaptığı kötü şeyleri anlatıyordu falan. Neyse gelelim günümüze annem odağını bana çevirdi. O kadar yıl onu koruyan ezdirmeyen büyük kızına. Yaptığım her şey boşaymış hissi yanında etliye sütlüye karışmayan kardeşimi de yanına aldı. Kardeşimle aramızda 1.5 yaş var ikimizde kızız. Her şeyimiz beraberdi onu canımdan çok severdim ama onunla olaylarımıda ben evleneceğim için alelacele önüne gelen ilk kişiyle hemen peşime nişanlandı değişik triplere girmesiyle başladı. Bahanesi ise abla sen gidersen ben evde bunlara katlanamam diyordu anne ve babam için. Şimdi sanki kardeşim öldü yerine başka biri geldi. Bana saygısızlığını görmediğim kız böyle bana yukarıdan bakmalar, yüzüme bakmamalar annemin gazıyla yapmadığı kalmadı onunda. Anlayacağınız nasıl oldu bilmiyorum, aslında biliyorumda anlam veremiyorum ufacık tefecik şeylerden bu denli büyümesine. Şimdi hepsi 3 ben tekim. O şikayet etmeye doymadıkları bizi kapıya koyan adamı da yanlarına almışlar.
Beni sürekli yalnızlaştırıp kendi haklı çıkmaya çalışıyor annem. Annem diyorum ama zerre sevgim kalmadı kendisini gözümde bu kadar bitiren son hareketi arayıp beni kayınvalideme şikayeti oldu. Neyse ki o kadın akıllı çıktı ki. Evlat ele şikayet edilmez mottosuyla benim arkamda durdu. İnşallah böyle devam eder ama benim gücüm kalmadı inanın. Her gün her saat ağlıyorum. 2 ay sonra bir daha aynı yatağımda yatmayacağım gideceğim bu kadar mı değersizdim. Sinirlenince ağzıma geleni sayarım ama bana terbiye verenlerin terbiyesiyle büyüdüm. Kimse saygılı ortamda saygısızlık yapmaz emin olun. 2 ay sonra düğünüm var sorum ise ben evlendikten sonra bunlarla görüşmek istemiyorum ama bunu kendi kafamda nasıl aşarım? Yani çocuğum olacak soracak dedem nerede? Senin annen var mı? Kardeşin var mı? İleride çocuğuma ne diyeceğim. Konuşmayı dene diyenlere şunu diyeyim bir kez denedim nişanımda mecburen ben konuştuğumda adım atıp yakın olmak istediler ama ben soğuk davrandığım için yine olay çıktı. Soğuk davranma sebebim ise küslüğün çok uzun sürmesi oldu. Kardeşime sen nasıl dayandın bensiz o kadar ay nasıl yüzüme bakmadın ben şimdi sana nasıl ısınacağım dedim ağladım onunda gözleri doldu karşımda. Annem falan değil beni yıkan kızkardeşim oldu. Yani uzun lafın kısası onlar istese bile gönlüm eskisi gibi affetmiyor bir türlü. Ben odada sesli ağlarken kek yapıp babama pikniğe gidelim dedi kendi öz kardeşim. Çocuğum gibiydi (bensiz yalnız bunu da belirteyim) Böylelikle kalbim daha da soğudu. O ağlasaydı yemin ederim küs bile olsam saygımdan evden çıkmazdım nispet veriyo olmasın diye onlar nasıl yaptı demekten kendimi alıkoyamıyorum. Kısacası kin tutmaya başladım sanırım ve kalbim ısınmıyor. Neyse çok uzun oldu buraya kadar okuduysanız ben bu durumu nasıl aşacağım? Görüş deseniz gönlüm razı değil. Görüşme dense yine değil. Ailendir demeyin herkesin ailesi bir değil. Ben ne kızlar gördüm her hatasında kendini satsa bile sarıp sarmalanan. Ben hiç namusuma laf getirmediğim halde bi dilli bellendiğimden sevilmedim. Ki dilli arkadaşlarımda var aileleri asla böyle değil. Daha küçücüktüm sırf kardeşime vurdum diye annem kalbin kara demişti. Unutmuyorum çocuk aklımla nasıl yani herkesin kırmızı benimki siyah mı diye düşündüğümü ağrıma gidiyor. Bir anı daha 4-5 yaşlarında bir yabancı kadın beni dövmüş annemin yanında, ona laf çevrimişim diye. Kadın kendi çocuklarını da dayakla eğitirmiş neyse ananem anlatır. Annen sadece baktı diye nasıl durdun diye kızar anneme hala. Aklıma geliyor benimde bugünlerde hadi ben şimdi cevap veriyorum, saygısızım. O zamanlar günahsızken ne yaptımda aklım bile kesmezken kalbim kara oldum, el kadarken dayağı hakettim. Yani anneme neden diye sormaya başladığımda sinirden ağlıyorum. Tek istediğim ne olursa olsun beni saran bir anneydi o da bu dünyada bana nasip değilmiş. He kızkardeşime nasıl derseniz onu da küçüklükten itibaren sevdiği için koşulsuz olan sevgisi sadece ona var. Ona rağmen ben kardeşimi severdim onu ayırsa bile aklım kestikten sonra bir kez olsun kıskanmadım. Beni sevmedi onu sevsin bari derdim. Şu an bulunduğum konum çok acı. Siz olsanız ne yapardınız? Düşünmeyi kesemiyorum.
++ eklemek istiyorum bu kadar yıl biz üçümüz babama karşıydık. Şimdi nasıl bana döndü oklar inanın anlamıyorum. Sütten çıkma ak kaşık olduğumu iddia etmiyorum. Tek sorunum üslup kızınca gözüm görmüyor. Ama ne olursa olsun diyorum evladından bir anne vazgeçer mi? Anne olunca bile anlar mıyım? Kediler bile yavrusunu onu ısırsa atıp kenara kaçar mı? Yok yere hakaret edip bağırmadım misal beni küçümserdi işte sen mi evleneceksin iki gün sonra geri gelirsin diye bende seni bırakmayan beni de bırakmaz korkma derdim. Ya kısacası höt deyinca susan bir çocuk olmadım. Kardeşim susardı. Susmalı mıydım?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?