- 3 Nisan 2024
- 37
- 16
- 24
-
- Konu Sahibi biripestrk
- #21
Teşekkür ederim bende okuyacak kitaplar arıyordum. İnşallah yaralarımı sarar
Teşekkür ederim bende okuyacak kitaplar arıyordum. İnşallah yaralarımı sarar
Gerçekten öyle benim karakterim susamıyor yani haksızlığa gelemiyorum. Kardeşimde tam tersi susar ama işini halleder bir şekilde daha sinsidir. Benimde sesim çok çıktığı için sen neden böylesin? O da bizim kızımız ama sen böylesin onu da biz yetiştirdik diye laf sokuyorlar bir de. Ne yapayım keseyim mi kendimi. Dışarıdan da biri bir şey söylesin yine susmam herkesin karakteri belli özelliklere göre yaratılmış bunu anlatamadım yıllarca artık anlatmıyorum da. Madem deccal gibi görüyorlar artık öyle davranıyorumŞu anne, baba ilişkisi ve tarifiniz var ya aynı benimkiler. Susabilen susar zaten ama ben susamıyorum bu konuda da yapabileceğim bir şey yok. Savaşmak zor aile olmasa başka birileriyle oluyor ve herkes tavrını nasıl koyacağını karakterine göre belirler.
Sizi mutsuz ediyorlarsa mesafe koyun veya görüşmeyin...Merhabalar, öncelikle sizlere birkaç sorum olacak özellikle benimle aynı ya da benzer durumu yaşayanlar lütfen cevap bıraksınlar. Yalnız olduğum düşüncesi daha da üzüyor beni çünkü.24 yaşındayım, nişanlıyım ve bu yaşıma kadar hep ailem arasında kalkan görevi gördüm. Babam anneme vuracağı zaman ben devreye girdim. Annemi ondan küçük bedenimle korumaya çalıştım. Annem dert kustu ben hep onu dinledim. 2 kardeşiz kardeşim genelde çekimser kalırdı. Ben saha atılgandım haklıyı ezdirmek istemezdim,annemi mağdur görüp onu korumak isterdim. Zaman geçtikçe gördüm ki annem de suçluymuş. Çünkü şu an bana yaptıklarını o zaman babama yapıyormuş. Şiddeti asla haklı görmüyorum ne olursa olsun onu da belirteyim. Misal babamı delirtir sonra ay bunun ağzına vurdu bi susmuyor diye daha da alevlendirirdi ortalığı. Biz de kardeşimle baktık annem babamdan boşanmıyor toksik evliliğiyle mutlu ve sürekli babamı bana kötülüyor. Artık bizimde midemiz bulandı ve ikimiz hep yanyanaydık anneme kızardık. Taa ki ilişkim olana kadar. Rabbim bozmasın iki yıldır güzel bir ilişkim var. Daha doğrusu nişanlım hayatıma girdikten sonra sağlıklı bir ilişki görünce annemin bu kötülemelerini dert yakınmalarını dinlemeyi kestim. Bu yüzden bana kurulmaya başladı bunda nişanlımın kabahati yok. Ben bıktım artık ne anlatırsa anlatsın bitmiyor ve ne babamdan vazgeçiyordu ne de anlatmaktan. Hem seviyor hem nefret ediyordu. Herkese babamın yaptığı kötü şeyleri anlatıyordu falan. Neyse gelelim günümüze annem odağını bana çevirdi. O kadar yıl onu koruyan ezdirmeyen büyük kızına. Yaptığım her şey boşaymış hissi yanında etliye sütlüye karışmayan kardeşimi de yanına aldı. Kardeşimle aramızda 1.5 yaş var ikimizde kızız. Her şeyimiz beraberdi onu canımdan çok severdim ama onunla olaylarımıda ben evleneceğim için alelacele önüne gelen ilk kişiyle hemen peşime nişanlandı değişik triplere girmesiyle başladı. Bahanesi ise abla sen gidersen ben evde bunlara katlanamam diyordu anne ve babam için. Şimdi sanki kardeşim öldü yerine başka biri geldi. Bana saygısızlığını görmediğim kız böyle bana yukarıdan bakmalar, yüzüme bakmamalar annemin gazıyla yapmadığı kalmadı onunda. Anlayacağınız nasıl oldu bilmiyorum, aslında biliyorumda anlam veremiyorum ufacık tefecik şeylerden bu denli büyümesine. Şimdi hepsi 3 ben tekim. O şikayet etmeye doymadıkları bizi kapıya koyan adamı da yanlarına almışlar.
Beni sürekli yalnızlaştırıp kendi haklı çıkmaya çalışıyor annem. Annem diyorum ama zerre sevgim kalmadı kendisini gözümde bu kadar bitiren son hareketi arayıp beni kayınvalideme şikayeti oldu. Neyse ki o kadın akıllı çıktı ki. Evlat ele şikayet edilmez mottosuyla benim arkamda durdu. İnşallah böyle devam eder ama benim gücüm kalmadı inanın. Her gün her saat ağlıyorum. 2 ay sonra bir daha aynı yatağımda yatmayacağım gideceğim bu kadar mı değersizdim. Sinirlenince ağzıma geleni sayarım ama bana terbiye verenlerin terbiyesiyle büyüdüm. Kimse saygılı ortamda saygısızlık yapmaz emin olun. 2 ay sonra düğünüm var sorum ise ben evlendikten sonra bunlarla görüşmek istemiyorum ama bunu kendi kafamda nasıl aşarım? Yani çocuğum olacak soracak dedem nerede? Senin annen var mı? Kardeşin var mı? İleride çocuğuma ne diyeceğim. Konuşmayı dene diyenlere şunu diyeyim bir kez denedim nişanımda mecburen ben konuştuğumda adım atıp yakın olmak istediler ama ben soğuk davrandığım için yine olay çıktı. Soğuk davranma sebebim ise küslüğün çok uzun sürmesi oldu. Kardeşime sen nasıl dayandın bensiz o kadar ay nasıl yüzüme bakmadın ben şimdi sana nasıl ısınacağım dedim ağladım onunda gözleri doldu karşımda. Annem falan değil beni yıkan kızkardeşim oldu. Yani uzun lafın kısası onlar istese bile gönlüm eskisi gibi affetmiyor bir türlü. Ben odada sesli ağlarken kek yapıp babama pikniğe gidelim dedi kendi öz kardeşim. Çocuğum gibiydi (bensiz yalnız bunu da belirteyim) Böylelikle kalbim daha da soğudu. O ağlasaydı yemin ederim küs bile olsam saygımdan evden çıkmazdım nispet veriyo olmasın diye onlar nasıl yaptı demekten kendimi alıkoyamıyorum. Kısacası kin tutmaya başladım sanırım ve kalbim ısınmıyor. Neyse çok uzun oldu buraya kadar okuduysanız ben bu durumu nasıl aşacağım? Görüş deseniz gönlüm razı değil. Görüşme dense yine değil. Ailendir demeyin herkesin ailesi bir değil. Ben ne kızlar gördüm her hatasında kendini satsa bile sarıp sarmalanan. Ben hiç namusuma laf getirmediğim halde bi dilli bellendiğimden sevilmedim. Ki dilli arkadaşlarımda var aileleri asla böyle değil. Daha küçücüktüm sırf kardeşime vurdum diye annem kalbin kara demişti. Unutmuyorum çocuk aklımla nasıl yani herkesin kırmızı benimki siyah mı diye düşündüğümü ağrıma gidiyor. Bir anı daha 4-5 yaşlarında bir yabancı kadın beni dövmüş annemin yanında, ona laf çevrimişim diye. Kadın kendi çocuklarını da dayakla eğitirmiş neyse ananem anlatır. Annen sadece baktı diye nasıl durdun diye kızar anneme hala. Aklıma geliyor benimde bugünlerde hadi ben şimdi cevap veriyorum, saygısızım. O zamanlar günahsızken ne yaptımda aklım bile kesmezken kalbim kara oldum, el kadarken dayağı hakettim. Yani anneme neden diye sormaya başladığımda sinirden ağlıyorum. Tek istediğim ne olursa olsun beni saran bir anneydi o da bu dünyada bana nasip değilmiş. He kızkardeşime nasıl derseniz onu da küçüklükten itibaren sevdiği için koşulsuz olan sevgisi sadece ona var. Ona rağmen ben kardeşimi severdim onu ayırsa bile aklım kestikten sonra bir kez olsun kıskanmadım. Beni sevmedi onu sevsin bari derdim. Şu an bulunduğum konum çok acı. Siz olsanız ne yapardınız? Düşünmeyi kesemiyorum.
++ eklemek istiyorum bu kadar yıl biz üçümüz babama karşıydık. Şimdi nasıl bana döndü oklar inanın anlamıyorum. Sütten çıkma ak kaşık olduğumu iddia etmiyorum. Tek sorunum üslup kızınca gözüm görmüyor. Ama ne olursa olsun diyorum evladından bir anne vazgeçer mi? Anne olunca bile anlar mıyım? Kediler bile yavrusunu onu ısırsa atıp kenara kaçar mı? Yok yere hakaret edip bağırmadım misal beni küçümserdi işte sen mi evleneceksin iki gün sonra geri gelirsin diye bende seni bırakmayan beni de bırakmaz korkma derdim. Ya kısacası höt deyinca susan bir çocuk olmadım. Kardeşim susardı. Susmalı mıydım?
Bir yazı okumuştum, aile içerisinde en çok tepki gösteren, uyumsuz ya da düzeni bozan olarak gözüken en sağlıklısı oluyormuş.Gerçekten öyle benim karakterim susamıyor yani haksızlığa gelemiyorum. Kardeşimde tam tersi susar ama işini halleder bir şekilde daha sinsidir. Benimde sesim çok çıktığı için sen neden böylesin? O da bizim kızımız ama sen böylesin onu da biz yetiştirdik diye laf sokuyorlar bir de. Ne yapayım keseyim mi kendimi. Dışarıdan da biri bir şey söylesin yine susmam herkesin karakteri belli özelliklere göre yaratılmış bunu anlatamadım yıllarca artık anlatmıyorum da. Madem deccal gibi görüyorlar artık öyle davranıyorum
Biliyorum kayınvalidem benim için ağladı annem ona tek taraflı şikayet ettiği halde kızım nasıl dayanıyorsun dedi. Ama şimdi netice de maalesef o benim annem değil. İyi bir şey yaptığında çok seviyorum iyi ki o taraf var diyorum. Ama kötü bir şey yaparsa ki umarım olmaz el annesi diyeceğim. Kendi annem varken bana annesizlik tattırdı zaten bazen derim ölseydi bir mezarı olurdu. Bu kadar gözümde bittikten sonra hiçbir değeri kalmadı. İçim çok buruk gerçekten. Gelinlik giyeceğim başkaları anneleriyle gitmiş, ben nişanlımla. Tek bedduam her birine beni yapayalnız bıraktıkları gibi yapayalnız kalmaları. Dediğiniz gibi doğumu da çok düşünüyorum çocuğum olursa onun gibi bir ananeye emanet etmem ama bir olayda ilk anneye sorulması lazım. Yani belki güleceksiniz ama şeyi bile yeni öğrendim bebeğe süt verince su vermeye gerek olmadığını. Bu tarz küçücük şeyler bile içime oturuyor. Bilmiyorum çünkü. Bir de uzun oldu ama şunu eklemek istiyorum aslında beni bu kadar yıkan hiçbirinin benim kadar ayrıntıyı düşünmemesi hepsi gününü yaşamaya devam ediyor bense kahroluyorum. Onlar yapıyor ama üzüntüsü bana kalıyor. Neden yaptın deyince ise taş duvarlar hatalarını asla kabul etmiyorlar. Bu yaşıma kadar illa bir takım sıkıntılar oldu ama hiç bu kadar küslük ve restleşme olmamıştı şu an tam gidecekken neden bu kadar üzerime geliyorlar onu anlayamıyorumBu aile konuların da bende çok şansızım anlatsam roman olur ama sana bir şey diyim mi benden küçüksün sanırım abla tavsiyesi olsun :) insan (30 olunca abla tavsiyesi de veriyor şaka gibi orasi da ayrı konu) :) ne yapsan da ne etsen de hep başladığın yere geri dönüyorsun, mesela kaynanam beni korudu diyorsun ya zamanı gelince sen kv nin ailesinin içine girince onun bi yanlışı varya annenin yaptığının bin katı geliyor insana, ama kendi ailenin yaptığını da hiç unutmuyorsun hep burukluk için de bi taraf dan vurulmuş gibisin anlıyorum seni hele kardeş dah daha zoruna gidiyor insanınbu hayata sana yanlış yapan herkesi sil e biliyorsun hayatın dan çıkara biliyorsun ama anne baba kardeş malesef acı acı tecrübelerin oluyor ama hayatın dan malesef hep varlar. Dogum yapıyorsun anneni arıyorsun karnin agriyor anneni arıyorsun canın sıkılıyor kardeşini arıyorsun bu böyle yani, ben seni çok çok iyi anlıyorum kabul görülmek istiyosun ama olmuyor malesef kardeşim de hata yapıyor ama afediliyor unutuluyor benim ki neden göze batıyor da diyorsun dur hatta ben diyorum çünkü:) kaderin cilvesi yani bunlar. Bizim de kaderimiz böyleymiş:)
Az kaldı bekliyorum mesafeyi koysan da aynı evin içinde olmuyor anca gidince olacakSizi mutsuz ediyorlarsa mesafe koyun veya görüşmeyin...
Bir yazı okumuştum, aile içerisinde en çok tepki gösteren, uyumsuz ya da düzeni bozan olarak gözüken en sağlıklısı oluyormuş.
Sağlıksız gidişata tepki gösterdiği için
Vallahi bana kalsa bu çok doğru ama onlara kalsa ben deli olduğum için yapıyorlar. Şu çok kötü bir şey yıllarca onlarla büyüdüğüm için kaç yaşında olursam olayım kendi kalbimi dibine kadar bilsem de onlar bir şey dediği zaman çok etkileniyorum. Buraya uzun olmaması gerektiği için yazmadım kaç tane hakaret yedim bir ben bir allah bilir. Sonra düşündüm madem bu kadar kötüyüm 2 yıldır hayatımda olan insanla neden bunlar olmadı. Çok sinirlendiğim anlar oldu mesela ne karşı taraf hakaret etti bana ne ben ona. Böyle deyince de şey diyorlar gerçek yüzünü görmemişlerdir. Görünce onlarda atacak seni mesela bunu yazarken diğer odada hepsi kahkahalar atıp sohbet ediyorlar ve umarım salak ben buradan kurtulduktan sonra bunları unutup onları affetmez.Bir yazı okumuştum, aile içerisinde en çok tepki gösteren, uyumsuz ya da düzeni bozan olarak gözüken en sağlıklısı oluyormuş.
Sağlıksız gidişata tepki gösterdiği için.
Hatta demişsiniz ya kardeşim hata yapıyor kabul ediliyor diye inanın öyle ama takıldıkça kendimi üzüyorum o yüzden takılmamaya çalışıyorum. Misal evden çıkıyorum ben 9 u geçiririssm kıyamet kopuyor. Ama geçen 11 de geldi gece 11 bende olsa evden atarlardı onda hiç sesleri çıkmadı hatta tabii ki dayanamayıp dedim siz şaka mısınız diye yok o bize söyledi diyorlarBu aile konuların da bende çok şansızım anlatsam roman olur ama sana bir şey diyim mi benden küçüksün sanırım abla tavsiyesi olsun :) insan (30 olunca abla tavsiyesi de veriyor şaka gibi orasi da ayrı konu) :) ne yapsan da ne etsen de hep başladığın yere geri dönüyorsun, mesela kaynanam beni korudu diyorsun ya zamanı gelince sen kv nin ailesinin içine girince onun bi yanlışı varya annenin yaptığının bin katı geliyor insana, ama kendi ailenin yaptığını da hiç unutmuyorsun hep burukluk için de bi taraf dan vurulmuş gibisin anlıyorum seni hele kardeş dah daha zoruna gidiyor insanınbu hayata sana yanlış yapan herkesi sil e biliyorsun hayatın dan çıkara biliyorsun ama anne baba kardeş malesef acı acı tecrübelerin oluyor ama hayatın dan malesef hep varlar. Dogum yapıyorsun anneni arıyorsun karnin agriyor anneni arıyorsun canın sıkılıyor kardeşini arıyorsun bu böyle yani, ben seni çok çok iyi anlıyorum kabul görülmek istiyosun ama olmuyor malesef kardeşim de hata yapıyor ama afediliyor unutuluyor benim ki neden göze batıyor da diyorsun dur hatta ben diyorum çünkü:) kaderin cilvesi yani bunlar. Bizim de kaderimiz böyleymiş:)
Bunlar klasik toksik aile savunması. Sizi de aynı bataklığa çekmeye çalışıyorlar, ayrıca herkes aynı fikirde olmayabilir ama birinin hayatını olumsuz etkiliyorsa suç ondadır.Vallahi bana kalsa bu çok doğru ama onlara kalsa ben deli olduğum için yapıyorlar. Şu çok kötü bir şey yıllarca onlarla büyüdüğüm için kaç yaşında olursam olayım kendi kalbimi dibine kadar bilsem de onlar bir şey dediği zaman çok etkileniyorum. Buraya uzun olmaması gerektiği için yazmadım kaç tane hakaret yedim bir ben bir allah bilir. Sonra düşündüm madem bu kadar kötüyüm 2 yıldır hayatımda olan insanla neden bunlar olmadı. Çok sinirlendiğim anlar oldu mesela ne karşı taraf hakaret etti bana ne ben ona. Böyle deyince de şey diyorlar gerçek yüzünü görmemişlerdir. Görünce onlarda atacak seni mesela bunu yazarken diğer odada hepsi kahkahalar atıp sohbet ediyorlar ve umarım salak ben buradan kurtulduktan sonra bunları unutup onları affetmez.
Çok doğru maalesef öz annem kendi ağzıyla diyor ne faydan var bize okudun okudun evde ne işe yarıyorsun. Halbuki temizliğe yardım etmeye çalışırım sadece benimde kendimce yüküm fazla olduğu için kardeşim kadar yapamadım. Kardeşim okumadı evlenmek istiyorum kafası vardı karşısına da biri çıkmamıştı o zamanlar evdeydi boş boş oturuyordu bende yks vize final kpss derken sınavlarla uğraşıp durdum. Annemde sınav sınav kafayı yedi falan diye sırf ev işi yapmadığım için etmediği hakareti bırakmadı en son ben kime yaranmaya çalışıyorum ki kafasıyla şimdi hiç yapmıyorum. Nankörlük yapana hiç yapmayacaksın kendini yıpratmaya değmezmiş. Şimdi de tamamen attılar işteBunlar klasik toksik aile savunması. Sizi de aynı bataklığa çekmeye çalışıyorlar, ayrıca herkes aynı fikirde olmayabilir ama birinin hayatını olumsuz etkiliyorsa suç ondadır.
Yanlışa yanlış, doğruya doğru demek evet gerçek olan yüzüm bu diyebilirsiniz. Aile bile işine yarayan evladı daha çok yağlıyor.
Ekonomik özgürlük tek gerçek, kimseye güven olmuyor.
Bende öyle düşünüyorum evlenen arkadaşlarıma bakıyorum onlar da dediğiniz gibi. Ben zaten bu kadar yaşattıklarından sonra onları arayacağımı düşünmüyorum sadece iyi bir şekilde ayrılmak isterdimCokta onemlı mevzular degıl bence
Kendi yuvan olduktan sonra kök aileye pek sıra gelmiyor zaten
Okurken yaşadım yeniden . Annemle görüşmüyorum ve tamamen her konuda o suçlu eski konularımda var. Elin adamı için bize neler yaptı. Karşısında durdum babamı kardeşimi savundum diye bana ne iftiralar attı . Kv mi aradı bnm annemde neler dedi benle ilgili. Hayatta en büyük desteği bendim halbuki ! Hayatımdan çıkardım huzuru buldum . Şunu sorun kendinize barışsanız bile eskisi gibi olabilir misiniz? Ben olamam ! Güvenemem dertleşecek,para da yediremem artık ! Sadece zarar gelirMerhabalar, öncelikle sizlere birkaç sorum olacak özellikle benimle aynı ya da benzer durumu yaşayanlar lütfen cevap bıraksınlar. Yalnız olduğum düşüncesi daha da üzüyor beni çünkü.24 yaşındayım, nişanlıyım ve bu yaşıma kadar hep ailem arasında kalkan görevi gördüm. Babam anneme vuracağı zaman ben devreye girdim. Annemi ondan küçük bedenimle korumaya çalıştım. Annem dert kustu ben hep onu dinledim. 2 kardeşiz kardeşim genelde çekimser kalırdı. Ben saha atılgandım haklıyı ezdirmek istemezdim,annemi mağdur görüp onu korumak isterdim. Zaman geçtikçe gördüm ki annem de suçluymuş. Çünkü şu an bana yaptıklarını o zaman babama yapıyormuş. Şiddeti asla haklı görmüyorum ne olursa olsun onu da belirteyim. Misal babamı delirtir sonra ay bunun ağzına vurdu bi susmuyor diye daha da alevlendirirdi ortalığı. Biz de kardeşimle baktık annem babamdan boşanmıyor toksik evliliğiyle mutlu ve sürekli babamı bana kötülüyor. Artık bizimde midemiz bulandı ve ikimiz hep yanyanaydık anneme kızardık. Taa ki ilişkim olana kadar. Rabbim bozmasın iki yıldır güzel bir ilişkim var. Daha doğrusu nişanlım hayatıma girdikten sonra sağlıklı bir ilişki görünce annemin bu kötülemelerini dert yakınmalarını dinlemeyi kestim. Bu yüzden bana kurulmaya başladı bunda nişanlımın kabahati yok. Ben bıktım artık ne anlatırsa anlatsın bitmiyor ve ne babamdan vazgeçiyordu ne de anlatmaktan. Hem seviyor hem nefret ediyordu. Herkese babamın yaptığı kötü şeyleri anlatıyordu falan. Neyse gelelim günümüze annem odağını bana çevirdi. O kadar yıl onu koruyan ezdirmeyen büyük kızına. Yaptığım her şey boşaymış hissi yanında etliye sütlüye karışmayan kardeşimi de yanına aldı. Kardeşimle aramızda 1.5 yaş var ikimizde kızız. Her şeyimiz beraberdi onu canımdan çok severdim ama onunla olaylarımıda ben evleneceğim için alelacele önüne gelen ilk kişiyle hemen peşime nişanlandı değişik triplere girmesiyle başladı. Bahanesi ise abla sen gidersen ben evde bunlara katlanamam diyordu anne ve babam için. Şimdi sanki kardeşim öldü yerine başka biri geldi. Bana saygısızlığını görmediğim kız böyle bana yukarıdan bakmalar, yüzüme bakmamalar annemin gazıyla yapmadığı kalmadı onunda. Anlayacağınız nasıl oldu bilmiyorum, aslında biliyorumda anlam veremiyorum ufacık tefecik şeylerden bu denli büyümesine. Şimdi hepsi 3 ben tekim. O şikayet etmeye doymadıkları bizi kapıya koyan adamı da yanlarına almışlar.
Beni sürekli yalnızlaştırıp kendi haklı çıkmaya çalışıyor annem. Annem diyorum ama zerre sevgim kalmadı kendisini gözümde bu kadar bitiren son hareketi arayıp beni kayınvalideme şikayeti oldu. Neyse ki o kadın akıllı çıktı ki. Evlat ele şikayet edilmez mottosuyla benim arkamda durdu. İnşallah böyle devam eder ama benim gücüm kalmadı inanın. Her gün her saat ağlıyorum. 2 ay sonra bir daha aynı yatağımda yatmayacağım gideceğim bu kadar mı değersizdim. Sinirlenince ağzıma geleni sayarım ama bana terbiye verenlerin terbiyesiyle büyüdüm. Kimse saygılı ortamda saygısızlık yapmaz emin olun. 2 ay sonra düğünüm var sorum ise ben evlendikten sonra bunlarla görüşmek istemiyorum ama bunu kendi kafamda nasıl aşarım? Yani çocuğum olacak soracak dedem nerede? Senin annen var mı? Kardeşin var mı? İleride çocuğuma ne diyeceğim. Konuşmayı dene diyenlere şunu diyeyim bir kez denedim nişanımda mecburen ben konuştuğumda adım atıp yakın olmak istediler ama ben soğuk davrandığım için yine olay çıktı. Soğuk davranma sebebim ise küslüğün çok uzun sürmesi oldu. Kardeşime sen nasıl dayandın bensiz o kadar ay nasıl yüzüme bakmadın ben şimdi sana nasıl ısınacağım dedim ağladım onunda gözleri doldu karşımda. Annem falan değil beni yıkan kızkardeşim oldu. Yani uzun lafın kısası onlar istese bile gönlüm eskisi gibi affetmiyor bir türlü. Ben odada sesli ağlarken kek yapıp babama pikniğe gidelim dedi kendi öz kardeşim. Çocuğum gibiydi (bensiz yalnız bunu da belirteyim) Böylelikle kalbim daha da soğudu. O ağlasaydı yemin ederim küs bile olsam saygımdan evden çıkmazdım nispet veriyo olmasın diye onlar nasıl yaptı demekten kendimi alıkoyamıyorum. Kısacası kin tutmaya başladım sanırım ve kalbim ısınmıyor. Neyse çok uzun oldu buraya kadar okuduysanız ben bu durumu nasıl aşacağım? Görüş deseniz gönlüm razı değil. Görüşme dense yine değil. Ailendir demeyin herkesin ailesi bir değil. Ben ne kızlar gördüm her hatasında kendini satsa bile sarıp sarmalanan. Ben hiç namusuma laf getirmediğim halde bi dilli bellendiğimden sevilmedim. Ki dilli arkadaşlarımda var aileleri asla böyle değil. Daha küçücüktüm sırf kardeşime vurdum diye annem kalbin kara demişti. Unutmuyorum çocuk aklımla nasıl yani herkesin kırmızı benimki siyah mı diye düşündüğümü ağrıma gidiyor. Bir anı daha 4-5 yaşlarında bir yabancı kadın beni dövmüş annemin yanında, ona laf çevrimişim diye. Kadın kendi çocuklarını da dayakla eğitirmiş neyse ananem anlatır. Annen sadece baktı diye nasıl durdun diye kızar anneme hala. Aklıma geliyor benimde bugünlerde hadi ben şimdi cevap veriyorum, saygısızım. O zamanlar günahsızken ne yaptımda aklım bile kesmezken kalbim kara oldum, el kadarken dayağı hakettim. Yani anneme neden diye sormaya başladığımda sinirden ağlıyorum. Tek istediğim ne olursa olsun beni saran bir anneydi o da bu dünyada bana nasip değilmiş. He kızkardeşime nasıl derseniz onu da küçüklükten itibaren sevdiği için koşulsuz olan sevgisi sadece ona var. Ona rağmen ben kardeşimi severdim onu ayırsa bile aklım kestikten sonra bir kez olsun kıskanmadım. Beni sevmedi onu sevsin bari derdim. Şu an bulunduğum konum çok acı. Siz olsanız ne yapardınız? Düşünmeyi kesemiyorum.
++ eklemek istiyorum bu kadar yıl biz üçümüz babama karşıydık. Şimdi nasıl bana döndü oklar inanın anlamıyorum. Sütten çıkma ak kaşık olduğumu iddia etmiyorum. Tek sorunum üslup kızınca gözüm görmüyor. Ama ne olursa olsun diyorum evladından bir anne vazgeçer mi? Anne olunca bile anlar mıyım? Kediler bile yavrusunu onu ısırsa atıp kenara kaçar mı? Yok yere hakaret edip bağırmadım misal beni küçümserdi işte sen mi evleneceksin iki gün sonra geri gelirsin diye bende seni bırakmayan beni de bırakmaz korkma derdim. Ya kısacası höt deyinca susan bir çocuk olmadım. Kardeşim susardı. Susmalı mıydım
Okurken yaşadım yeniden . Annemle görüşmüyorum ve tamamen her konuda o suçlu eski konularımda var. Elin adamı için bize neler yaptı. Karşısında durdum babamı kardeşimi savundum diye bana ne iftiralar attı . Kv mi aradı bnm annemde neler dedi benle ilgili. Hayatta en büyük desteği bendim halbuki ! Hayatımdan çıkardım huzuru buldum . Şunu sorun kendinize barışsanız bile eskisi gibi olabilir misiniz? Ben olamam ! Güvenemem dertleşecek,para da yediremem artık ! Sadece zarar gelir
Üzüldüm sizin adınıza da demekki böyle annelerde varmış. Hayatta en büyük desteği sizdiniz ama şu da var biz onların desteği olduğumuz gibi onların da bize destek olması lazımdı. İnsan başı sıkıştığında ilk koşması gereken annesi oluyor çünkü. Resmen ele attılar bizi. Nasıl yapabiliyorlar aklım almıyor. Evet kendime sordum hatta nişan zamanı denedim konuşmayı asla o eskisi gibi hissedemiyorum. Bana yaptığı bir yanlış değil bu neler neler yaptı. Bana davranışlarını anca kuması olsa ona yapardı. O kadar diyeyim. En son bende keseceğim görüşmeyi. Şu an çok zor durumdayım aynı evin içinde aylardır konuşmuyorum kardeşimi de aldı yanına. Gülüp eğleniyorlar her şeyi bensiz yapıyorlar. Sanki cinayet işledim, kendimi sattım milletin kızları neler yapıyor. Sudan sebeplerle yapmadığı kalmadı. Bende umarım sizin gibi görüşmeyi evlendikten sonra tamamen keser huzuru bulurum. Yazdığınız için teşekkür ederim kendim gibi biri yok sanıyordum. Allahın belasıymış gibi hissettiriyorlar şu an öyle hissediyorum bende maalesef yazınız iyi geldi…Okurken yaşadım yeniden . Annemle görüşmüyorum ve tamamen her konuda o suçlu eski konularımda var. Elin adamı için bize neler yaptı. Karşısında durdum babamı kardeşimi savundum diye bana ne iftiralar attı . Kv mi aradı bnm annemde neler dedi benle ilgili. Hayatta en büyük desteği bendim halbuki ! Hayatımdan çıkardım huzuru buldum . Şunu sorun kendinize barışsanız bile eskisi gibi olabilir misiniz? Ben olamam ! Güvenemem dertleşecek,para da yediremem artık ! Sadece zarar gelir
Bende belki sizden daha beter sorunlar yaşadım ailemle en sonunda evlendim kurtuldum ayni evde yaşamıyorum diye seviniyorum ama şöyle birsey var siz onlarla görüşmüyorum diyemezsiniz onlar neticede aileniz hiç kendinizi soyutlayamazsiniz böyle bir hakkınız yok evet biliyorum çok ağır ama malesef ki durum böyle mesafeli olmakta tabi fayda var ama ömür boyu konuşmayayım kus durayım olmazSizi mutsuz ediyorlarsa mesafe koyun veya görüşmeyin...
İnşallah yokluğunuzla kıymetinizi anlarlar. Kendinize de iyi bi yuva kurup mutlu olursunuz dilerim.Çok doğru maalesef öz annem kendi ağzıyla diyor ne faydan var bize okudun okudun evde ne işe yarıyorsun. Halbuki temizliğe yardım etmeye çalışırım sadece benimde kendimce yüküm fazla olduğu için kardeşim kadar yapamadım. Kardeşim okumadı evlenmek istiyorum kafası vardı karşısına da biri çıkmamıştı o zamanlar evdeydi boş boş oturuyordu bende yks vize final kpss derken sınavlarla uğraşıp durdum. Annemde sınav sınav kafayı yedi falan diye sırf ev işi yapmadığım için etmediği hakareti bırakmadı en son ben kime yaranmaya çalışıyorum ki kafasıyla şimdi hiç yapmıyorum. Nankörlük yapana hiç yapmayacaksın kendini yıpratmaya değmezmiş. Şimdi de tamamen attılar işteçok üzücü ama gerçekten ekonomik özgürlüğün olmadığı zaman babam harçlık verse bile kocamın parasını yiyemezsin defol dedi kaç defa. Çok az kaldı ama kpssden güzel bir sıralama yaptım e nasipse evleniyorum buradan da gideceğim lütfen bol bol dua edin 2 ay kaldı sabrediyorum çok zor. Bunları duymak dinlemek.
Dinen de doğru değil farkındayım evet ama nasıl bu kadar şey yapmalarını hazmedeceğim onu düşünüyorum. Konuştuğumda yarın öbür gün o bizim ayağımıza geldi triplerine girecekler. Çocuk gibiler beyin olarak ama o çocuk saflığı yok maalesefBende belki sizden daha beter sorunlar yaşadım ailemle en sonunda evlendim kurtuldum ayni evde yaşamıyorum diye seviniyorum ama şöyle birsey var siz onlarla görüşmüyorum diyemezsiniz onlar neticede aileniz hiç kendinizi soyutlayamazsiniz böyle bir hakkınız yok evet biliyorum çok ağır ama malesef ki durum böyle mesafeli olmakta tabi fayda var ama ömür boyu konuşmayayım kus durayım olmaz
Amin çok teşekkür ederim allah razı olsun. Ramazanım zehir oldu. Aynı iftar masasında bile oturmadık. Ramazanın hatrına gideyim dedim. Suratlar beş karış ben kalktıktan sonra arkamdan konuşmalar sanki o kadar yıl hep böyleydi. İyice nefret etmişler rabbim kin tutan o pis kalplerini birbirlerine çevirsin inşallah. Mübarek ayda beni de delirttiler beni de affetsin. Çok yoruldum tek taraflı olmuyor. Her şeyi yarışa çevirmişler az kaldı ama ve içim çok rahat şu duayı edebiliyorum. Ben yapıyorsam kötülüğü rabbim bana onlar yapıyorsa onlara versin cezasını. Dilerim o adalet sahibidir. Beni yalnız bırakıp suçlu çıkarmak amaçları. Bakalım kim hikayenin sonunda yalnız kalacak göreceğiz.İnşallah yokluğunuzla kıymetinizi anlarlar. Kendinize de iyi bi yuva kurup mutlu olursunuz dilerim.
Ben bu mübarek günde iyiliğin, verilen emeğin, dürüstlüğün kıymetini bilmeyen herkesin iyi niyetli insanlardan mahrum yaşamasını diliyorum Allah'tan. Sesini bile duyamayacak kadar uzakta, kendi bataklıklarında kalıp kimseye bulaşamasınlar.