Merhaba ;
içimi dökmek istedim sizlere kendimi yalnız hissediyorum
çevremdeki dostlarıma da güvenemiyorum anlatamıyorum
Ben bir evlilik yaptım kaçarak ta evlendim .çünkü ailem o küçüçük yaşımdada baskıcıydi .babam ailesinin sözünü dinler eve gelir aldıgı gazla beni sıkarda sıkardı
annemle hiç bir zaman sarılmalı dertleşmeli bir ikili ilişkimiz olmadı
tabiki yedirmiş içirmiş kıyafetlerimi yıkamıştır ama özenip bezenip ,saçlarımı taradığını içten öpüp kokladıgı hiç olmadı hep onu yapma bunu yapma baban kızar sus sus diyerek ömrümüz geçti
kaçtım gittim evlendim sonra barıştık yine mesafeli
çok sıkıntılar çektim ailemin evine dönmemek onların baskısına katlanmamak için ,senelerce dayakta yedim sokaktada kaldım,dayandım
aldatıldım kayınvalide terörü
bu olaylar oldugundada aradım anlattım ne yanıma gelen oldu farklı şehirde yaşıyordum ne destek olan ;
sadece uçağa bin gel dendi .dayanamadım eziyetlere boşandım 4 yıldır boşandım .
karşıma benim gibi boşanmış bir oğlu olan bey çıktı
benimde bir oğlum var
gittim güzelce aileme konuyu anlattım uygunsanız gelmek istiyor ailesi dedim .ama annem babamı öyle bir doldurdu ki ;babam oğlunu adam dövecek seni hizmetçi yapacak tatile diye tuvalete gidersin ancak adam oğlunu dövecek kendi evladını kayıracak diye resmen anne baba birleşip bana saldırdılar
ağlaya ağlaya çalıştığım ile döndüm
Ben yazarken ;utanıyorum 7 gün evlerinde kaldım .İnsan İstiyorki ailesi özensin bir makarna yapsın bir tane ailesi onay bayramdır çorap alsın
bir şey beklediğimden değil;
bir kere evde yemek pişmedi hep dışarı çıktık ve bütün hesabı kitabı ben ödedim
bir allahın kulu demedi kızım sen ne yaparsın elde avucta var mı o kadar ucak bileti aldın geldin bu kadar harcıyorsun ,beni aldıkları zaman benzin parasından tutun da bir tane coraba kadar laf ettiler.çok üzülüyorum ve ben tek çocugum
evlenmek istediğim kişinin ailesi gelse eminim bir çorba dahi yapmaz beni mahcup ederler
çok üzülüyorum halime anne baban var tek cocuksun ama üvey evlat muamelesi görüyosun
ayrıldım ayrılalı bir kez evime gelmediler sadece ahlak bekçiliği yapıp nerdesin diye gözetlediler .
evinde aşın varmı .*bir ihtyiyacın var mı diye soran olmadı bu son gittiğimde param yoktu kredi çektim gittim
insan düşünmez mi zor da kalsa kimden iste kime el açar .
geldim geleli üzüntümden uyuyamıyorum .Para onlar için ilah olmuş evleri arabaları var çift eve maaş giriyor geziyorlar ama sürekli paramız yok diye ağlıyolar mesela ben dönüyorum hemen dışarda yeme içme gezmedeler ben olunca benden bekliyorlar
el yapmaz bunların yaptıgını ne bir kardeşim ne bir akrabalık bağım var
amcam halam anne anneannem teyzem herkesten uzaklar ayda yılda bir görüşüyorlar
Kendimi çok yalnız hissediyorum bir dağım yok benim boşanırken de yalnızdım ...anneme dedim anne ilk evliliğimde çeyiz yapmadınız altın takmadınız bu evliliğimde param pek yok bana yatak örtüsü filan alır mısınız ?parasını ver dedi annem alırız
nikaha gelir misiniz ?parasını ver gelelim
insanlar uzak mesefaden gelicek yemek ikramı lazım parasını gönder
..
asıl konum babam ben kabul etmiyorum evlenemezsin dedi .memleketlerimiz farklı dedi annem sürekli gaz verdi ve kötü ayrıldık
babam düşün taşın bu işi bitir bana da haber ver dedi
ben bitirmek istemiyorum eşim düzenim yuvam olsun istiyorum
ne yapacağım 32 yasındayım .kimseye güvenmiyorum eş adayına da ama tanımadan cocugu idddacı hapcı ailesini kötü insanlar yaptılar .türlü senaryolar saatlerce beni ağlattılar
ben artık yaşamak istemiyorum benim burda sizler ailm kardeşim olur musunuz?