Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimbüyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
