- 13 Ağustos 2014
- 6.348
- 14.351
- 498
- 37
- Konu Sahibi En buyuk kk
-
- #41
Bence erkek arkadaşınız olmasa İstanbul bu kadar çekici gelmeyecekti size
Pilavaa kaşık saplaMerhaba arkadaşlar,
Sorunum ailem ve erkek arkadaşım. Ben 34 yaşındayim. 3 sene bir ülkede çalıştım sonra turkiyeye döndüm 2 senedir is için bir şehirde yaşıyorum. Büyük ve güzel bir şehir ama çok sevdiğim bir yer değil. Turkiyeye dönerken aileme belki bir iki seneye yine yurtdisina bir yere basvururum demiştim (2 -3 senede bir ülke değiştirmenin yaygin olduğu bir sektör). 2022 mart ayında bu şehirde sevgilimle tanıştım, is gezisine gelmişti istanbuldan. Bu arada ben de istanbulda doğup büyüdüm ama ailem geçen sene bir sahil şehrine taşındı. Neyse ilişkimiz başladı ben sürekli İstanbula gelip gidiyorum sevgilim de aynı şekilde buraya geliyor. İlişkimiz çok çok güzel gidiyor. Sevgilim de 40 yaşında. Çok iyi anlaşıyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım ama benim ailem onu sadece ismen biliyor.
Bu arada 24-27 yaşlarimda 3 senelik bir ilişkim oldu. Bana şiddet uygulayan ve baskıcı bir sevgili için yurtdisinda masterdan sonra kalmayı planlarken yine turkiyeye dönüp işsiz kalıp depresyona girdiğim bir süreç yaşamıştım. Adamın bir de beni aldattığını öğrenince ayrılmıştım. Neyse ailem bu ilişkiden beri benim bir erkek yüzünden hayatımı mahvedebilecek kapasitede bir insan olduğuma inanıyor ve bunu da açık açık soylemeseler de sürekli hissettiriyorlar. O ilişkiden sonra 1 senelik başka bir ilişki dışında (gayet de iyi bir insandı sonraki sevgilim) ciddi bir ilişkim de olmadı çok uzun süre yalnızdım.
İlk defa birine yeniden aşık oluyorum. Sevgilim baskıcı biri değil ve uyumluyuz. Bende yeniden yurtdisinda çalışma isteği hala var ama hemen değil yani açıkçası dünyanın farklı köşelerinde hayatım işten ibaret bir yaşam tarzı eskisi kadar çekici gelmiyor. Sevgilimle bu konuları konuşuyoruz kendisi de esnek biri. Ben şu an istanbulda sevebileceğim işlere bakmaya başladım çünkü bu şehri ve işimi çok sevmiyorum, bir de bir süre sevgilimle beraber yaşamak istiyorum açıkçası. Bir süre sonra da evlenmek istiyorum bu konuyu da konuştuk o da istiyor. Yani ilk defa içimde biriyle evlenmek için bir istek var. İstanbula taşınmak istediğimi geçen babama citlattigimda çok büyük tepki verdi. "Sen kendini bir erkeğe uydurma, o sana uysun, nereden çıktı bu Türkiyeve istanbul aşkı" konulu bir nutuk attı ve bir türlü bu durumun benim de isteğim olduğunu anlatamadım. İkinci konu ise aileme söylemeye çekindiğim bazı şeyler var. Erkek arkadaşım 10 sene önce kisa süren bir evlilik geçirip boşanmış. (Çocuğu yok). Bosanma sebepleri birbirlerini tanımadan evlenme, uyumsuzluk, erkek arkadaşımın aşırı uzun çalışma saatleri ve eşine vakit ayiramamasi gibi şeyler. Boşanmış biriyle evlenmemi yargılama durumları olabilir (az bir ihtimal) dinlemem ama sinirim bozulur. İkinci tepki verecekleri şey de erkek arkadaşım is yaşamı yogunlasinca üniversite son sınıfta okulu bırakmış (ailem eğitime aşırı önem veriyor doktorayi bırakmam olay olmuştu). Ailem maddiyatci insanlar değil aslında ama bir kere annem maaşını filan sordu. Erkek arkadaşım Türkiye ortalamasına göre normal kazanıyor ama benden az. Anne neden soruyorsun böyle şeyler diyince "erkekler komplekslidir karıları kendinden fazla kazansın istemez çoğu erkek sırf bu yüzden karısının hayatını cehenneme çevirir" gibi şeyler dedi. Yani aslında ailem damat beğenmemek gibi değil de bulduğum bulacağım bütün erkeklerin beni aşağı cekeceklerini düşünüyor ve beni korumak istiyorlar çünkü seçimlerime guvenmiyorlar. Yani öyle engelleyecek karışacak silecek değiller ama ben bu konuları onlarla konuşmak bile istemiyorum sürekli eleştiriliyorum ve sorgulanıyorum gibi geliyor ve bu strese girmek istemiyorum.
Benim durumumu yaşayan var mi? Ailenize bu konuları ne zaman açtınız ve nasıl açtınız?
Cocuk sahibi oldunuz mu?Kendi parasını kazanan 34 yaşında bir kadının eş seçiminde ailesinin onayına ihtiyaç duymaması gerektiğine inanıyorum.
Ben ilk evliliğimi 20 yaşında yaptım. O zaman bile anne-babama söz hakkı vermedim. “Benim hayatım, benim kurallarım” Ama 15 sene sonra boşanınca da tercihimin bütün sorumluluğu üstlendim. Yeri geldi anırarak yerlerde ağladım ama anne-babama “pişmanım” demedim.
İkinci evliliğimi de kendi dengim olmayan biriyle yaptım. Bu da be demekse! Ekonomi, eğitim, yaşam, inanç pekte birbirimize benzemeyen bir çiftiz ama ortak paydamız yuva kurmak, çocuk sahibi olmaktı. Bu doğrultuda çabalıyoruz.
İşin içine aileleri sokarsanız başa çıkamazsınız. Seninkiler eş adayına kulp bulduğu gibi, karşı tarafta sana kulp bulur. O yüzden kimseyi karıştırmayın.
Konu sahibi yurtdisindaydi ama afrikanin bir koyundeydiYurt dışında yaşayan birisinin şu anda herkes yurt dışına göç etmek isterken İstanbul'a taşınmak istemesi normal mi? Tam da şu anki koşullarda..
Ailesi baştan aşağı haklı. Ama sorun şu ki ailesinin yakistirdigi şeyleri konu sahibi kendisine yakıştırmıyor. Yurt dışında devam eden ve kendisine eşlik ederek gezebileceği bir hayat. Bu zamanda adamın da yine aynı şekilde Yurt dışına gitmek istemek yerine böyle bir kararı desteklemesine de şaşırdım ve bana yabancı dil bilmiyor mu yoksa?diye düşündürdü.
Eğer konu sahibi bu derece eğitimli ve iyiyken adam yabancı dil bile bilmiyorsa nasil bu iki insan denk olabilir? Bu demektir ki yarın öbür gün isteseler de Yurt dışında beraber yasayamazlar.
Bence ailenizi suçlayıp durmak yerine kendi bugüne kadarki secimlerinizi kendiniz için gözden geçirmeli ve bence ben gerçekten nerelerde haklı nerelerde değildim, kendime neyi layık görüyorum, hayal ettiğim hayat nedir, ekonomi ve bu ülke, dünya nereye gidiyor gibi gerçekçi sorular sormaya baslamanizi tavsiye ederim. Sonrası kendiliğinden gelecektir.
Ailen galiba orada bir kariyer yapabilecekken, yükselebilecekken İstanbula gelip bin tane avukattan biri olacağını düşünüyor doğru mu… artı hiç evlenmemiş avukat kızım lise mezunu, dengi mesleği ve kazancı olmayan, evlilik yaşamış biriyle olmak istese ben de şöyle bir kalırım gönlüm rahat etmez. Tanıdım bana uygun, beklediğim adam bu diyorsan haber ver, onaylarını iste, tanıştır. Sonuçta ölürüm de vermem diyecek halleri yok. Ama bu kişiyle uzak mesafe ilişkisi yaşamadınız mı yanlış mı hatırlıyorum…
Evet Allah’a şükürler olsun uzun tedaviler sonucu dünyalar güzeli kızım doğdu.Cocuk sahibi oldunuz mu?
İnşallah tanıyabilmişsindir, he rşey gönlünce olsunEvet uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz ama bu yastan sonra da çok zor ama çok seviyorum o yüzden bir an önce bir araya gelmek istiyorum.
Kanka kusura bakma da ne var bu evlilikte anlamiyorm kadinlar deli oluyor oysaki evlilik sadece erkeklere yarayan bisey. Ayrica ailen senden daha çağdaş gercekten yurtdisi işin varsa nerden cikti bu istanbul aşkı d:. Bence yabanciyla evlen burdakiler kültürel olarak sorunlu ayrica geliri senden az yarin oburgun beğenmezsin sonra. Malesef hep metaryalist düsunmek gerekiyor bende cok duygusal dusunuyorm ama hep menfaat önde olmaliMerhaba arkadaşlar,
Sorunum ailem ve erkek arkadaşım. Ben 34 yaşındayim. 3 sene bir ülkede çalıştım sonra turkiyeye döndüm 2 senedir is için bir şehirde yaşıyorum. Büyük ve güzel bir şehir ama çok sevdiğim bir yer değil. Turkiyeye dönerken aileme belki bir iki seneye yine yurtdisina bir yere basvururum demiştim (2 -3 senede bir ülke değiştirmenin yaygin olduğu bir sektör). 2022 mart ayında bu şehirde sevgilimle tanıştım, is gezisine gelmişti istanbuldan. Bu arada ben de istanbulda doğup büyüdüm ama ailem geçen sene bir sahil şehrine taşındı. Neyse ilişkimiz başladı ben sürekli İstanbula gelip gidiyorum sevgilim de aynı şekilde buraya geliyor. İlişkimiz çok çok güzel gidiyor. Sevgilim de 40 yaşında. Çok iyi anlaşıyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım ama benim ailem onu sadece ismen biliyor.
Bu arada 24-27 yaşlarimda 3 senelik bir ilişkim oldu. Bana şiddet uygulayan ve baskıcı bir sevgili için yurtdisinda masterdan sonra kalmayı planlarken yine turkiyeye dönüp işsiz kalıp depresyona girdiğim bir süreç yaşamıştım. Adamın bir de beni aldattığını öğrenince ayrılmıştım. Neyse ailem bu ilişkiden beri benim bir erkek yüzünden hayatımı mahvedebilecek kapasitede bir insan olduğuma inanıyor ve bunu da açık açık soylemeseler de sürekli hissettiriyorlar. O ilişkiden sonra 1 senelik başka bir ilişki dışında (gayet de iyi bir insandı sonraki sevgilim) ciddi bir ilişkim de olmadı çok uzun süre yalnızdım.
İlk defa birine yeniden aşık oluyorum. Sevgilim baskıcı biri değil ve uyumluyuz. Bende yeniden yurtdisinda çalışma isteği hala var ama hemen değil yani açıkçası dünyanın farklı köşelerinde hayatım işten ibaret bir yaşam tarzı eskisi kadar çekici gelmiyor. Sevgilimle bu konuları konuşuyoruz kendisi de esnek biri. Ben şu an istanbulda sevebileceğim işlere bakmaya başladım çünkü bu şehri ve işimi çok sevmiyorum, bir de bir süre sevgilimle beraber yaşamak istiyorum açıkçası. Bir süre sonra da evlenmek istiyorum bu konuyu da konuştuk o da istiyor. Yani ilk defa içimde biriyle evlenmek için bir istek var. İstanbula taşınmak istediğimi geçen babama citlattigimda çok büyük tepki verdi. "Sen kendini bir erkeğe uydurma, o sana uysun, nereden çıktı bu Türkiyeve istanbul aşkı" konulu bir nutuk attı ve bir türlü bu durumun benim de isteğim olduğunu anlatamadım. İkinci konu ise aileme söylemeye çekindiğim bazı şeyler var. Erkek arkadaşım 10 sene önce kisa süren bir evlilik geçirip boşanmış. (Çocuğu yok). Bosanma sebepleri birbirlerini tanımadan evlenme, uyumsuzluk, erkek arkadaşımın aşırı uzun çalışma saatleri ve eşine vakit ayiramamasi gibi şeyler. Boşanmış biriyle evlenmemi yargılama durumları olabilir (az bir ihtimal) dinlemem ama sinirim bozulur. İkinci tepki verecekleri şey de erkek arkadaşım is yaşamı yogunlasinca üniversite son sınıfta okulu bırakmış (ailem eğitime aşırı önem veriyor doktorayi bırakmam olay olmuştu). Ailem maddiyatci insanlar değil aslında ama bir kere annem maaşını filan sordu. Erkek arkadaşım Türkiye ortalamasına göre normal kazanıyor ama benden az. Anne neden soruyorsun böyle şeyler diyince "erkekler komplekslidir karıları kendinden fazla kazansın istemez çoğu erkek sırf bu yüzden karısının hayatını cehenneme çevirir" gibi şeyler dedi. Yani aslında ailem damat beğenmemek gibi değil de bulduğum bulacağım bütün erkeklerin beni aşağı cekeceklerini düşünüyor ve beni korumak istiyorlar çünkü seçimlerime guvenmiyorlar. Yani öyle engelleyecek karışacak silecek değiller ama ben bu konuları onlarla konuşmak bile istemiyorum sürekli eleştiriliyorum ve sorgulanıyorum gibi geliyor ve bu strese girmek istemiyorum.
Benim durumumu yaşayan var mi? Ailenize bu konuları ne zaman açtınız ve nasıl açtınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?