Bir yakın akrabam 50li yaşlarda evlenmek istedi, adam da boşanmış ve çocuklu (tabii ki yani).Objektif konuşmak gerekirse, belli bir yaştan sonra karşınıza çıkanlar hep bekar olmayacaktır.
Başlığa cevabım evet....Merhaba arkadaşlar,
Sorunum ailem ve erkek arkadaşım. Ben 34 yaşındayim. 3 sene bir ülkede çalıştım sonra turkiyeye döndüm 2 senedir is için bir şehirde yaşıyorum. Büyük ve güzel bir şehir ama çok sevdiğim bir yer değil. Turkiyeye dönerken aileme belki bir iki seneye yine yurtdisina bir yere basvururum demiştim (2 -3 senede bir ülke değiştirmenin yaygin olduğu bir sektör). 2022 mart ayında bu şehirde sevgilimle tanıştım, is gezisine gelmişti istanbuldan. Bu arada ben de istanbulda doğup büyüdüm ama ailem geçen sene bir sahil şehrine taşındı. Neyse ilişkimiz başladı ben sürekli İstanbula gelip gidiyorum sevgilim de aynı şekilde buraya geliyor. İlişkimiz çok çok güzel gidiyor. Sevgilim de 40 yaşında. Çok iyi anlaşıyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım ama benim ailem onu sadece ismen biliyor.
Bu arada 24-27 yaşlarimda 3 senelik bir ilişkim oldu. Bana şiddet uygulayan ve baskıcı bir sevgili için yurtdisinda masterdan sonra kalmayı planlarken yine turkiyeye dönüp işsiz kalıp depresyona girdiğim bir süreç yaşamıştım. Adamın bir de beni aldattığını öğrenince ayrılmıştım. Neyse ailem bu ilişkiden beri benim bir erkek yüzünden hayatımı mahvedebilecek kapasitede bir insan olduğuma inanıyor ve bunu da açık açık soylemeseler de sürekli hissettiriyorlar. O ilişkiden sonra 1 senelik başka bir ilişki dışında (gayet de iyi bir insandı sonraki sevgilim) ciddi bir ilişkim de olmadı çok uzun süre yalnızdım.
İlk defa birine yeniden aşık oluyorum. Sevgilim baskıcı biri değil ve uyumluyuz. Bende yeniden yurtdisinda çalışma isteği hala var ama hemen değil yani açıkçası dünyanın farklı köşelerinde hayatım işten ibaret bir yaşam tarzı eskisi kadar çekici gelmiyor. Sevgilimle bu konuları konuşuyoruz kendisi de esnek biri. Ben şu an istanbulda sevebileceğim işlere bakmaya başladım çünkü bu şehri ve işimi çok sevmiyorum, bir de bir süre sevgilimle beraber yaşamak istiyorum açıkçası. Bir süre sonra da evlenmek istiyorum bu konuyu da konuştuk o da istiyor. Yani ilk defa içimde biriyle evlenmek için bir istek var. İstanbula taşınmak istediğimi geçen babama citlattigimda çok büyük tepki verdi. "Sen kendini bir erkeğe uydurma, o sana uysun, nereden çıktı bu Türkiyeve istanbul aşkı" konulu bir nutuk attı ve bir türlü bu durumun benim de isteğim olduğunu anlatamadım. İkinci konu ise aileme söylemeye çekindiğim bazı şeyler var. Erkek arkadaşım 10 sene önce kisa süren bir evlilik geçirip boşanmış. (Çocuğu yok). Bosanma sebepleri birbirlerini tanımadan evlenme, uyumsuzluk, erkek arkadaşımın aşırı uzun çalışma saatleri ve eşine vakit ayiramamasi gibi şeyler. Boşanmış biriyle evlenmemi yargılama durumları olabilir (az bir ihtimal) dinlemem ama sinirim bozulur. İkinci tepki verecekleri şey de erkek arkadaşım is yaşamı yogunlasinca üniversite son sınıfta okulu bırakmış (ailem eğitime aşırı önem veriyor doktorayi bırakmam olay olmuştu). Ailem maddiyatci insanlar değil aslında ama bir kere annem maaşını filan sordu. Erkek arkadaşım Türkiye ortalamasına göre normal kazanıyor ama benden az. Anne neden soruyorsun böyle şeyler diyince "erkekler komplekslidir karıları kendinden fazla kazansın istemez çoğu erkek sırf bu yüzden karısının hayatını cehenneme çevirir" gibi şeyler dedi. Yani aslında ailem damat beğenmemek gibi değil de bulduğum bulacağım bütün erkeklerin beni aşağı cekeceklerini düşünüyor ve beni korumak istiyorlar çünkü seçimlerime guvenmiyorlar. Yani öyle engelleyecek karışacak silecek değiller ama ben bu konuları onlarla konuşmak bile istemiyorum sürekli eleştiriliyorum ve sorgulanıyorum gibi geliyor ve bu strese girmek istemiyorum.
Benim durumumu yaşayan var mi? Ailenize bu konuları ne zaman açtınız ve nasıl açtınız?
Anladığım kadarıyla aileniz size mükemmel bir hayat kurma imkani sağlamış, yaşamak için bir erkeğe ihtiyacınız yok, özgürsünüz, canınız ne zaman isterse çekip gitme lüksünuz var.
Öncelikle bunun için ailenize teşekkür etmelisiniz.
Ve size yine özgürce sevebileceginiz bir erkeği secme şansı vermiş bu ne demek;
Çoğu kadin evi gecindirebilir mi diye bakar önce ya da evlenince kirada mi yaşayacağız vs...
Siz özgürsünüz dilediğinizi seçebilirsiniz ama ailenize ihanet etmeyin, arkasından iş çevirmeyin derim sizin aileniz bunu hak etmiyor.
Boşanmış olmasi evet sorun, sizden düşük kazanması yine sorun aile için ama aşılmaz değil bunlar.
Merhaba arkadaşlar,
Sorunum ailem ve erkek arkadaşım. Ben 34 yaşındayim. 3 sene bir ülkede çalıştım sonra turkiyeye döndüm 2 senedir is için bir şehirde yaşıyorum. Büyük ve güzel bir şehir ama çok sevdiğim bir yer değil. Turkiyeye dönerken aileme belki bir iki seneye yine yurtdisina bir yere basvururum demiştim (2 -3 senede bir ülke değiştirmenin yaygin olduğu bir sektör). 2022 mart ayında bu şehirde sevgilimle tanıştım, is gezisine gelmişti istanbuldan. Bu arada ben de istanbulda doğup büyüdüm ama ailem geçen sene bir sahil şehrine taşındı. Neyse ilişkimiz başladı ben sürekli İstanbula gelip gidiyorum sevgilim de aynı şekilde buraya geliyor. İlişkimiz çok çok güzel gidiyor. Sevgilim de 40 yaşında. Çok iyi anlaşıyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım ama benim ailem onu sadece ismen biliyor.
Bu arada 24-27 yaşlarimda 3 senelik bir ilişkim oldu. Bana şiddet uygulayan ve baskıcı bir sevgili için yurtdisinda masterdan sonra kalmayı planlarken yine turkiyeye dönüp işsiz kalıp depresyona girdiğim bir süreç yaşamıştım. Adamın bir de beni aldattığını öğrenince ayrılmıştım. Neyse ailem bu ilişkiden beri benim bir erkek yüzünden hayatımı mahvedebilecek kapasitede bir insan olduğuma inanıyor ve bunu da açık açık soylemeseler de sürekli hissettiriyorlar. O ilişkiden sonra 1 senelik başka bir ilişki dışında (gayet de iyi bir insandı sonraki sevgilim) ciddi bir ilişkim de olmadı çok uzun süre yalnızdım.
İlk defa birine yeniden aşık oluyorum. Sevgilim baskıcı biri değil ve uyumluyuz. Bende yeniden yurtdisinda çalışma isteği hala var ama hemen değil yani açıkçası dünyanın farklı köşelerinde hayatım işten ibaret bir yaşam tarzı eskisi kadar çekici gelmiyor. Sevgilimle bu konuları konuşuyoruz kendisi de esnek biri. Ben şu an istanbulda sevebileceğim işlere bakmaya başladım çünkü bu şehri ve işimi çok sevmiyorum, bir de bir süre sevgilimle beraber yaşamak istiyorum açıkçası. Bir süre sonra da evlenmek istiyorum bu konuyu da konuştuk o da istiyor. Yani ilk defa içimde biriyle evlenmek için bir istek var. İstanbula taşınmak istediğimi geçen babama citlattigimda çok büyük tepki verdi. "Sen kendini bir erkeğe uydurma, o sana uysun, nereden çıktı bu Türkiyeve istanbul aşkı" konulu bir nutuk attı ve bir türlü bu durumun benim de isteğim olduğunu anlatamadım. İkinci konu ise aileme söylemeye çekindiğim bazı şeyler var. Erkek arkadaşım 10 sene önce kisa süren bir evlilik geçirip boşanmış. (Çocuğu yok). Bosanma sebepleri birbirlerini tanımadan evlenme, uyumsuzluk, erkek arkadaşımın aşırı uzun çalışma saatleri ve eşine vakit ayiramamasi gibi şeyler. Boşanmış biriyle evlenmemi yargılama durumları olabilir (az bir ihtimal) dinlemem ama sinirim bozulur. İkinci tepki verecekleri şey de erkek arkadaşım is yaşamı yogunlasinca üniversite son sınıfta okulu bırakmış (ailem eğitime aşırı önem veriyor doktorayi bırakmam olay olmuştu). Ailem maddiyatci insanlar değil aslında ama bir kere annem maaşını filan sordu. Erkek arkadaşım Türkiye ortalamasına göre normal kazanıyor ama benden az. Anne neden soruyorsun böyle şeyler diyince "erkekler komplekslidir karıları kendinden fazla kazansın istemez çoğu erkek sırf bu yüzden karısının hayatını cehenneme çevirir" gibi şeyler dedi. Yani aslında ailem damat beğenmemek gibi değil de bulduğum bulacağım bütün erkeklerin beni aşağı cekeceklerini düşünüyor ve beni korumak istiyorlar çünkü seçimlerime guvenmiyorlar. Yani öyle engelleyecek karışacak silecek değiller ama ben bu konuları onlarla konuşmak bile istemiyorum sürekli eleştiriliyorum ve sorgulanıyorum gibi geliyor ve bu strese girmek istemiyorum.
Benim durumumu yaşayan var mi? Ailenize bu konuları ne zaman açtınız ve nasıl açtınız?
Yurt dışında yaşayan birisinin şu anda herkes yurt dışına göç etmek isterken İstanbul'a taşınmak istemesi normal mi? Tam da şu anki koşullarda..Aaaa 40 mi, çok genç gosteriyor,onu diyim
İsi bırakıp İstanbul'da sevgilinin evine yerleşmeyeceksin ki. Ya da oradaki kariyerini bırakıp kasiyer olmayacaksın. Yine kendi iş alanında,belki de daha güzel bir iş bulacaksin. Zaten şimdiki işin bir kişiye beş kişilik iş yükü veren ,stres dolu bir yer. Ailen de memnun olmadığını biliyor. Yani İstanbul'a taşınmanın nesi kötü ki? İstanbula çakılı kadro da gelmedin, yarın bir gün dhaa güzel yere de gidebilirsin. Büyütecek bir şey yok aslında .
Ben ailenin nihayet yalnızlığın bitti diye sevinecegini düşünmüştüm aslında. Ama başka konularda da demiştin, "çocukken de çok eleştiren mükemmelliyetci insanlardı" diye. Huylu huyundan vazgeçmiyor demek ki...
Geçen yaz kardeşinin sevgilisiyle tanismislardi ya, bu bahar da sen götür bakalım (gerçi bahara daha çok var. Yılbaşına ne dersin?) . Tanışsinlar, konuşsunlar ...belki kanları kaynar.
Ya da annene 'biyolojik saatim çalıyor,anne olmak istiyorum' diye ayak çekona bence kayıtsız kalamaz:))
Yurtdışında yaşamıyor,Güneydoğu'da çalıştığı yer.Yurt dışında yaşayan birisinin şu anda herkes yurt dışına göç etmek isterken İstanbul'a taşınmak istemesi normal mi? Tam da şu anki koşullarda..
Ailesi baştan aşağı haklı. Ama sorun şu ki ailesinin yakistirdigi şeyleri konu sahibi kendisine yakıştırmıyor. Yurt dışında devam eden ve kendisine eşlik ederek gezebileceği bir hayat. Bu zamanda adamın da yine aynı şekilde Yurt dışına gitmek istemek yerine böyle bir kararı desteklemesine de şaşırdım ve bana yabancı dil bilmiyor mu yoksa?diye düşündürdü.
Eğer konu sahibi bu derece eğitimli ve iyiyken adam yabancı dil bile bilmiyorsa nasil bu iki insan denk olabilir? Bu demektir ki yarın öbür gün isteseler de Yurt dışında beraber yasayamazlar.
Bence ailenizi suçlayıp durmak yerine kendi bugüne kadarki secimlerinizi kendiniz için gözden geçirmeli ve bence ben gerçekten nerelerde haklı nerelerde değildim, kendime neyi layık görüyorum, hayal ettiğim hayat nedir, ekonomi ve bu ülke, dünya nereye gidiyor gibi gerçekçi sorular sormaya baslamanizi tavsiye ederim. Sonrası kendiliğinden gelecektir.
Bu ekonomik koşullarda sevgilinizi bırakın sadece Turkiye'ye geri taşınma kararı bile radikal bir karar.Merhaba arkadaşlar,
Sorunum ailem ve erkek arkadaşım. Ben 34 yaşındayim. 3 sene bir ülkede çalıştım sonra turkiyeye döndüm 2 senedir is için bir şehirde yaşıyorum. Büyük ve güzel bir şehir ama çok sevdiğim bir yer değil. Turkiyeye dönerken aileme belki bir iki seneye yine yurtdisina bir yere basvururum demiştim (2 -3 senede bir ülke değiştirmenin yaygin olduğu bir sektör). 2022 mart ayında bu şehirde sevgilimle tanıştım, is gezisine gelmişti istanbuldan. Bu arada ben de istanbulda doğup büyüdüm ama ailem geçen sene bir sahil şehrine taşındı. Neyse ilişkimiz başladı ben sürekli İstanbula gelip gidiyorum sevgilim de aynı şekilde buraya geliyor. İlişkimiz çok çok güzel gidiyor. Sevgilim de 40 yaşında. Çok iyi anlaşıyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım ama benim ailem onu sadece ismen biliyor.
Bu arada 24-27 yaşlarimda 3 senelik bir ilişkim oldu. Bana şiddet uygulayan ve baskıcı bir sevgili için yurtdisinda masterdan sonra kalmayı planlarken yine turkiyeye dönüp işsiz kalıp depresyona girdiğim bir süreç yaşamıştım. Adamın bir de beni aldattığını öğrenince ayrılmıştım. Neyse ailem bu ilişkiden beri benim bir erkek yüzünden hayatımı mahvedebilecek kapasitede bir insan olduğuma inanıyor ve bunu da açık açık soylemeseler de sürekli hissettiriyorlar. O ilişkiden sonra 1 senelik başka bir ilişki dışında (gayet de iyi bir insandı sonraki sevgilim) ciddi bir ilişkim de olmadı çok uzun süre yalnızdım.
İlk defa birine yeniden aşık oluyorum. Sevgilim baskıcı biri değil ve uyumluyuz. Bende yeniden yurtdisinda çalışma isteği hala var ama hemen değil yani açıkçası dünyanın farklı köşelerinde hayatım işten ibaret bir yaşam tarzı eskisi kadar çekici gelmiyor. Sevgilimle bu konuları konuşuyoruz kendisi de esnek biri. Ben şu an istanbulda sevebileceğim işlere bakmaya başladım çünkü bu şehri ve işimi çok sevmiyorum, bir de bir süre sevgilimle beraber yaşamak istiyorum açıkçası. Bir süre sonra da evlenmek istiyorum bu konuyu da konuştuk o da istiyor. Yani ilk defa içimde biriyle evlenmek için bir istek var. İstanbula taşınmak istediğimi geçen babama citlattigimda çok büyük tepki verdi. "Sen kendini bir erkeğe uydurma, o sana uysun, nereden çıktı bu Türkiyeve istanbul aşkı" konulu bir nutuk attı ve bir türlü bu durumun benim de isteğim olduğunu anlatamadım. İkinci konu ise aileme söylemeye çekindiğim bazı şeyler var. Erkek arkadaşım 10 sene önce kisa süren bir evlilik geçirip boşanmış. (Çocuğu yok). Bosanma sebepleri birbirlerini tanımadan evlenme, uyumsuzluk, erkek arkadaşımın aşırı uzun çalışma saatleri ve eşine vakit ayiramamasi gibi şeyler. Boşanmış biriyle evlenmemi yargılama durumları olabilir (az bir ihtimal) dinlemem ama sinirim bozulur. İkinci tepki verecekleri şey de erkek arkadaşım is yaşamı yogunlasinca üniversite son sınıfta okulu bırakmış (ailem eğitime aşırı önem veriyor doktorayi bırakmam olay olmuştu). Ailem maddiyatci insanlar değil aslında ama bir kere annem maaşını filan sordu. Erkek arkadaşım Türkiye ortalamasına göre normal kazanıyor ama benden az. Anne neden soruyorsun böyle şeyler diyince "erkekler komplekslidir karıları kendinden fazla kazansın istemez çoğu erkek sırf bu yüzden karısının hayatını cehenneme çevirir" gibi şeyler dedi. Yani aslında ailem damat beğenmemek gibi değil de bulduğum bulacağım bütün erkeklerin beni aşağı cekeceklerini düşünüyor ve beni korumak istiyorlar çünkü seçimlerime guvenmiyorlar. Yani öyle engelleyecek karışacak silecek değiller ama ben bu konuları onlarla konuşmak bile istemiyorum sürekli eleştiriliyorum ve sorgulanıyorum gibi geliyor ve bu strese girmek istemiyorum.
Benim durumumu yaşayan var mi? Ailenize bu konuları ne zaman açtınız ve nasıl açtınız?
Bir türlü tam anlayamadım yazdıklarından konu sahibinin nerede olduğunu. Babasının yorumu da nereden çıktı Türkiye ve İstanbul olunca sanki yurt dışında da ondan bu şekilde söylüyor sandım.Yurtdışında yaşamıyor,Güneydoğu'da çalıştığı yer.
Bundan önce Afrika'da birkaç sene çalışmıştı.
Adam da televizyon sektöründe, daha bu yaz başka bir ülkede cekimdeydi. Dili var mıdır yok mudur orasina hakim değilim ama tum dunyada yapabileceği bir mesleği var.
Bir de bazı insanlar zor beğenir,zor birini bulur, zor ısınır...ben mesela öyle biri değilim çok şipsevdiyim . Bu yüzden hoşuma gitmeyen sevgiliden kolay vazgeçebilirim amaEn buyuk kk coooook uzun zamandır kalbinin yerini bilmeyen , yalnızlık çeken bir insandi. Kırk yılda bir kendine uyan, sevdiği sevildiği birini bulmus, böyle şeyler yüzünden vazgeçip tekrar yalnız bir hayata geçmesindense denesin adamla. Ne kaybeder ki :)
Haklısın:) forumda aktif olan insanlar hikayeyi herkes biliyor gibi yazıyor bazen.Bir türlü tam anlayamadım yazdıklarından konu sahibinin nerede olduğunu. Babasının yorumu da nereden çıktı Türkiye ve İstanbul olunca sanki yurt dışında da ondan bu şekilde söylüyor sandım.
Ayrıntıları bilmiyordum tabii, ben sadece seçimi bilinçaltındaki kavramlardan da kaynaklı değil gerçekten onlar olmadan yaptığına emin olması gerektiğini düşünüyorum. Onun dışında herkesin kendi kararı tabii ki.
Bir kere evlenip ayrılmışneden bu zamana kadar evlenmemiş , 40 yaş az değil . ailelenize katılıyorum . fikirlerini söyleyebilirler ama baskı yanlış . ben olsam erkeke için hayatımdan ödün vermeme . babanız hakılı . sanki ayrılmayacak hiç yamuk yapmayacak gibi davranıyorsunuz. 40 yaşındaki adam kolay vazgecer kaybadeceği bişey yok ömrü bekar geçmiş .
Yurtdisi dediginiz yer afrikaysa, suan calistiginiz isiniz guneydogu da ise aileniz neyin tribini yapiyor ben anlamadim. Bu adam icin new York lari londonlari terk etmiyosunuz sonucta. Hem kariyeriniz hem sosyal hayatiniz istanbulda daha iyi olur ki sevdiginiz adamla beraber yasayip deneme firsatiniz olucak. Omur bitiyor ne zaman yuva kurucaksiniz seviceksiniz seviliceksiniz…
Ben ailenizi bu sebeplerden hakli bulmuyorum, bu konuda izin istemenize gerek yok hayat sizin ama evlenmeye karar Verdiginizde tabiiki gidip tanistirin izinlerini alin.
Beraber yasamak icin izin almaya gerek yok.
Isiniz icin sehir degistirme durumunda izin almaniza gerek yok.
Evlenmeye karar verirken izin almaya gerek yok. Karar aldiktan sonra ailenizle bu kisiyle evlenicem buyrun tanisin sizce uygun mu demeniz yeterli.
Aileniz haklı gibi sanki.Merhaba arkadaşlar,
Sorunum ailem ve erkek arkadaşım. Ben 34 yaşındayim. 3 sene bir ülkede çalıştım sonra turkiyeye döndüm 2 senedir is için bir şehirde yaşıyorum. Büyük ve güzel bir şehir ama çok sevdiğim bir yer değil. Turkiyeye dönerken aileme belki bir iki seneye yine yurtdisina bir yere basvururum demiştim (2 -3 senede bir ülke değiştirmenin yaygin olduğu bir sektör). 2022 mart ayında bu şehirde sevgilimle tanıştım, is gezisine gelmişti istanbuldan. Bu arada ben de istanbulda doğup büyüdüm ama ailem geçen sene bir sahil şehrine taşındı. Neyse ilişkimiz başladı ben sürekli İstanbula gelip gidiyorum sevgilim de aynı şekilde buraya geliyor. İlişkimiz çok çok güzel gidiyor. Sevgilim de 40 yaşında. Çok iyi anlaşıyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım ama benim ailem onu sadece ismen biliyor.
Bu arada 24-27 yaşlarimda 3 senelik bir ilişkim oldu. Bana şiddet uygulayan ve baskıcı bir sevgili için yurtdisinda masterdan sonra kalmayı planlarken yine turkiyeye dönüp işsiz kalıp depresyona girdiğim bir süreç yaşamıştım. Adamın bir de beni aldattığını öğrenince ayrılmıştım. Neyse ailem bu ilişkiden beri benim bir erkek yüzünden hayatımı mahvedebilecek kapasitede bir insan olduğuma inanıyor ve bunu da açık açık soylemeseler de sürekli hissettiriyorlar. O ilişkiden sonra 1 senelik başka bir ilişki dışında (gayet de iyi bir insandı sonraki sevgilim) ciddi bir ilişkim de olmadı çok uzun süre yalnızdım.
İlk defa birine yeniden aşık oluyorum. Sevgilim baskıcı biri değil ve uyumluyuz. Bende yeniden yurtdisinda çalışma isteği hala var ama hemen değil yani açıkçası dünyanın farklı köşelerinde hayatım işten ibaret bir yaşam tarzı eskisi kadar çekici gelmiyor. Sevgilimle bu konuları konuşuyoruz kendisi de esnek biri. Ben şu an istanbulda sevebileceğim işlere bakmaya başladım çünkü bu şehri ve işimi çok sevmiyorum, bir de bir süre sevgilimle beraber yaşamak istiyorum açıkçası. Bir süre sonra da evlenmek istiyorum bu konuyu da konuştuk o da istiyor. Yani ilk defa içimde biriyle evlenmek için bir istek var. İstanbula taşınmak istediğimi geçen babama citlattigimda çok büyük tepki verdi. "Sen kendini bir erkeğe uydurma, o sana uysun, nereden çıktı bu Türkiyeve istanbul aşkı" konulu bir nutuk attı ve bir türlü bu durumun benim de isteğim olduğunu anlatamadım. İkinci konu ise aileme söylemeye çekindiğim bazı şeyler var. Erkek arkadaşım 10 sene önce kisa süren bir evlilik geçirip boşanmış. (Çocuğu yok). Bosanma sebepleri birbirlerini tanımadan evlenme, uyumsuzluk, erkek arkadaşımın aşırı uzun çalışma saatleri ve eşine vakit ayiramamasi gibi şeyler. Boşanmış biriyle evlenmemi yargılama durumları olabilir (az bir ihtimal) dinlemem ama sinirim bozulur. İkinci tepki verecekleri şey de erkek arkadaşım is yaşamı yogunlasinca üniversite son sınıfta okulu bırakmış (ailem eğitime aşırı önem veriyor doktorayi bırakmam olay olmuştu). Ailem maddiyatci insanlar değil aslında ama bir kere annem maaşını filan sordu. Erkek arkadaşım Türkiye ortalamasına göre normal kazanıyor ama benden az. Anne neden soruyorsun böyle şeyler diyince "erkekler komplekslidir karıları kendinden fazla kazansın istemez çoğu erkek sırf bu yüzden karısının hayatını cehenneme çevirir" gibi şeyler dedi. Yani aslında ailem damat beğenmemek gibi değil de bulduğum bulacağım bütün erkeklerin beni aşağı cekeceklerini düşünüyor ve beni korumak istiyorlar çünkü seçimlerime guvenmiyorlar. Yani öyle engelleyecek karışacak silecek değiller ama ben bu konuları onlarla konuşmak bile istemiyorum sürekli eleştiriliyorum ve sorgulanıyorum gibi geliyor ve bu strese girmek istemiyorum.
Benim durumumu yaşayan var mi? Ailenize bu konuları ne zaman açtınız ve nasıl açtınız?
Sikmayin caninizi insan buyurken degisir yasadikca evrilir. Kimse kimseyi aaa bunu yapicaktin noldularla suclayamaz. Kaldiki tip okurken fizik bolumunu yeniden tercih yapan suan alaninda mukemmel olmus arkadasim var doktor olmayi cok isterken yeniden yeni bi yolda yurumeyi tercih etti ve cok mutlu..Merhabalar çok yorum gelmiş kusura bakmayın ama şuna açıklık getirebilirim. Calistigim sektörde (insani yardım) uluslararası bir "kariyer" yapıp ilerleyebilmek icin yıllarca savaş bölgelerinde veya komşu ülkelerde çalışmak lazım. Mesela 3 sene sudan 2 sene Ukrayna 3 sene Bangladeş gibi. Ben yıllardır bunu istediğimi söyleyip anamın babamın başının etini yemişim onlar da kabullenmislerdi. Şimdi bir bakıyorum bütün kadınlar bekar, erkekler boşanmış, aşkı da deneyimleyince dedim ki amaaan böyle hayat mı olur. Ama etrafımdakiler bunu "erkek için isteklerinden vazgeçti" olarak okudu. Yıllarca istediğim hayat sanki şu aşağıya koyduğum ekran görüntüsü gibiydi ama bir şeyi unutmuşum ki bu insanların çoğu bekar.
İnsanların istekleri değişir, sırf kariyerinize böyle başladınız diye emekli olana kadar bekar kalıp bu işi yapacak değilsiniz. Bence siz ilişkinize inanıyorsanız kimseye hesap vermeyin. Anne babanız görevlerini yapmışlar, kararlarınzıın tek sorumluluğu size ait, kötü de olsa iyi de olsa. Onlar da bunu fark etmeliler.Merhabalar çok yorum gelmiş kusura bakmayın ama şuna açıklık getirebilirim. Calistigim sektörde (insani yardım) uluslararası bir "kariyer" yapıp ilerleyebilmek icin yıllarca savaş bölgelerinde veya komşu ülkelerde çalışmak lazım. Mesela 3 sene sudan 2 sene Ukrayna 3 sene Bangladeş gibi. Ben yıllardır bunu istediğimi söyleyip anamın babamın başının etini yemişim onlar da kabullenmislerdi. Şimdi bir bakıyorum bütün kadınlar bekar, erkekler boşanmış, aşkı da deneyimleyince dedim ki amaaan böyle hayat mı olur. Ama etrafımdakiler bunu "erkek için isteklerinden vazgeçti" olarak okudu. Yıllarca istediğim hayat sanki şu aşağıya koyduğum ekran görüntüsü gibiydi ama bir şeyi unutmuşum ki bu insanların çoğu bekar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?