Canım seni çok iyi anlıyorum. 27 yaşındayım ancak ben de senin yaşlarında benzer durumlar yaşadım. Tabi ben biraz dik kafalı bir ergenlik geçirdim, istediklerimi de bir şekilde yaptım. Fakat bunu sana tavsiye edemem. Ailenle bir savaş başlatmış oluyorsun. O dönemde aramıza giren soğuklukla birlikte şuan ailemle hala mesafeliyim. Birbirimizi çok seviyoruz ama ben hiç sevgimi gösteremem, mesafeli olurum ve bu durum taaa o zamanlardan geliyor. Şimdi günümüz ebeveynleri daha bilinçli olabiliyor, ben çocuğum olsa daha farklı bir yol izlerdim. Fakat şunu unutma, ailelerimizi değiştiremeyiz. Onlar bizim ebeveynlerimiz. Bu durumda sana tavsiyem, ekonomik özgürlüğünü eline almak için derslerine çook çalışman. Evde yapabileceğin hobiler edinebilirsin. Ailenin sevdiği güvendiği bir arkadaşın varsa onunla görüşebilirsin. Yalan söylersen, okuldan kaçarsan bu bir şekilde ortaya çıktığında kötü anlar yaşayabilirsin. Yani bir süre dişini sık. Evet sen haklısın, ebeveynlerinin yaklaşımı doğru değil. Ancak bunu değiştirmek için senin yapabileceğin bir şey yok. Belki lisedeki rehberlik öğretmenine konudan bahsederek ailenle konuşmasını rica edebilirsin. Senin sözünü dikkate almasalar da bir öğretmenin sözüne kulak verebilirler.