Üniversitede 1. Sınıfım. Daha önce ailemden ayrı asla kalmadım beni kapalı yetiştirdiler kişisel özelliğimde böyle. Aileye eve çok bağlıyım ve kendi başıma yapamıyorum hep birşey ler eksik geliyor yurtta kalıyorum 4 kişilik odam önceki odamı değiştirdim anlaşamadık bu odadada herkes kendi halinde ruh gibiler sorun bende değil çünkü birbirleriylede konuşmuyorlar yurtta çok yalnızım okulda bölümden 2 samimi gördüğüm arkadaşım var ama kimse beni arayıp sormuyor ben aramasam yanlarına gitmesem yada buluşalım demesem asla aramazlar buda beni üzüyor farklı bir şehirde insan kendini yalnız hissediyor ve bu çok kötü bir durum topluluklara katıldım çok olmasada orada da bir gördüğünü bir daha göremedim zaten devamlı gitmedim her hafta evime gittim derslere de kendimi veremedim erkek arkadaş bulmuştum ama gerçek yüzünü gösterdi ve hayatımdan çıktı o varken değer verdi sanmıştım biraz daha iyiydim ama artık oda yok kime buluşalım desem beni hep ekiyor sınıfta herkesin belli grubu var zaten ve çoğu havalı tipler asosyal yada Çekingen olduğumu düşünmüyorum bölümü de çok sevmiyorum ege reklamcılık okuyorum aydın nazilli de yaşıyorum normalde uluslararası ilişkiler fln mı geçsem Nazilli de bilmiyorum Nazilli de kampüs çok büyük değil ama ailemin yanında olucam en azından. Yarın gidicem ve çok mutsuzum maalesef yapım böyle duygusal bağlı bir insanım rahatına da düşkünüm evi çok özlüyorum orada belki samimi arkadaşlar bulsam daha farklı olurdu ama hiçbirşey yolunda değil bugünlerde ailemi kaybetme korkusu da başladı ya birşey olursa o zaman napcam diye gerçekten çok mutsuzum ne yapacağımı bilmiyorum