- 10 Mayıs 2024
- 50
- 12
- 3
- 19
Ben 16 yaşında lise 2 öğrencisiyim. Ortadan liseye geçerken fen lisesi kazanıp yurtta ailemden ayrı bir hayat yaşamaya başladım. Liseye geçmemden sonra ailemden uzak kalmak, büyümek, farklı ortamlar sebebiyle çok fazla düşünmeye başladım. Ailemi çok seviyorum, beni de hep bilinçli büyütmeye çalıştılar ama babamın öfke problemleri var. Ne zaman ondan ayrı bir fikre düşsem bunu 1 saat tartışır ve dürüstçe söylediğim şeyler bir şekilde zoruna gider, hiç kimsenin büyütmeyeceği şeyleri büyütür, birden bağırmaya başlar ve sonunda da elini kaldırır. Ben son 1-2 yıldır babama karşı gelmeyi tercih ettiğim ve evin dinamiklerini yıkmaya çalışmaktan psikolojik olarak çok yıprandım ve hırpalandım açıkçası ve her olayın sonu annemin yine yaptın yapacağını, hoşuna mı gidiyor, evin huzurunu kaçırıyorsun demeleriyle ve erkek kardeşimin ne gerek vardı demeleriyle sonlanıyor. Onlara göre susup oturup babamın doğru olup olmadığı belli olmayan vaazlarını dinlemeliyim. Ama BEN YAPAMIYORUM! öylece durup beni ezmesine izin veremiyorum, beni aşağılamasına dayanamıyorum. Bir ergen olarak birey olmaya çalışıyorum ama babam beni öyle bile görmüyor. Düşüncelerim, tavırlarım, davranışlarım baştan aşağı yanlış ona göre. Herşeye okey olabilirdim ama bağırıp çağırmasına vurmasına izin veremiyorum. Bunu daha sakin bir zamanda ağlaya ağlaya açıklıyorum ve o zaman öfke sorunu olduğunu kabul edip özür diliyor ama sonra yine kendini tutamıyor sürekli dinden bahsediyor ama yaptılarıyla öyle çelişiyor ve beni uzaklaştırıyor ki hem babamdan hem dinden uzaklaşmaktan çok korkuyorum. Çok yıpranıyorum sırf farketmesi, değişmesi için ama aile üyeleri bu haliyle kendilerince baş etmeye alışmış ve beni korumuyorlar bile hatta saygısız olmakla bu yüzden haketmekle suçluyorlar. Hepsi abarttığımı düşünüyor ve bana kendimi sorgulatıyorlar ben babamın küçüklükten beri olan hakaretlerine maruz kalmaktan sosyal olarak dışarıda özgüvensiz oldum erkek kardeşimde çok içine kapanık biri. ama yine aileme göre çok normalim ve kendime ergence dertler üretiyorum. Sizce ne yapmalıyım?
Felsefe kitaplarımı sormadan direkt çöpe attılar, sürekli vaaz verdiler. Halbuki eve ilk risale i nuru alıp okuyan bendim. Kuranı ilk türkçe okuyacağım anne sonra arapça öğreneceğim dediğimde yine dinsiz oldum. Sonunda gerçekten de dinsiz oldum 
oyle yasayin gitsin
