Herkese selam. Derdim ailem(!) Son dört yıldır özellikle bu yıl çok feci kavgalarımız oluyor. Erkek kardeşimin her hareketine takmış durumdayım 7 yaş var aramızda. Annem de erkek kardeşime bildiğiniz aşık hiçbir laf söyletmez onun avukatlığını yapar daima. Annem ben küçükken 10 lu yaşlarımın başındayken ağzını şapırdatma elini ayağını yıka derdi sürekli bana. Benim bunları kazanmam kolay oldu ama oğlu hala öğrenemedi liseye gidiyor ve başkası ağzını şapırdatsa da sinir olur beyefendi. Ben de şimdi erkek kardeşimin ağzını şapırdatmasına bir şey desem hemen onu savunur. Yani açıkça bana neler yaptıysa ben küçükken neler dediyse aynılarını oğlu da yapıyor ama ona karşı her zaman tolerans gösteriyor. Her gün neredeyse sözlü bazen de fiziksel kavga ediyoruz annemle. Birbirimize annemle saymadığımız küfür kalmadı. Geçen gün koluma yumruk attı kolum morardı o nasıl bir güc tüm parmaklarının izi geçmiş 10 gün oldu hala mor. Kendisi hamile şu an ama ben karnındaki bebeğe kadar laf ettim. Korunmaya falan getirdim lafı. İnşallah ölü doğar falan da dedim. Birbirimize birbirimizden nefret ettiğimizi de söyledik. Her kavgamızda bulaşıklarımı getirir masama koyar. Bir haftadır sadece kendi bulaşıklarımı yıkıyorum. Odamı sürekli kilitliyorum burada kendime bir yaşam alanı kurdum. Onun yaptığı hiçbir şeyi yemiyorum. Kendime yemek yapıyorum bulaşığımı bile odama getiriyorum. Kesinlikle bana haksızlık yaptıklarını düşünüyorum. Ben ki bir kardeşim olacak diye üniversiteyi bırakıp evime döndüm ve sınavlara tekrar çalıştım. Puanım kesildi bir daha çalıştım. Üstüne ailemin olduğu yere yatay geçiş yaptım sırf birlikte olalım diye. Şu an odamdan çıkıp bir şey söylesem babam kulübenden niye çıktın hayvan diyor. Annem kardeşinle kavgalarımızı onun söylediği lafları söylemeden sadece benim dediklerimi aktarıyor babaya. Baba kişisi bana evimin huzurunu bozma başka yerde yaşayacaksan da git ben sana bakmak zorunda değilim artık dedi. Birkaç ay harçlık verdiler şimdi onu da kestiler. Anne işe girer öyle okulun için yol parası çıkarırsın diyor yani yol parası bile vermeyeceklermiş. Babam da bence psikolojik olarak sorunlu. Bazen yanıma geliyor dövmemek için kendisini tutuyor ama öyle bir konuşuyor ki sakin ama görseniz soğukkanlı katiller gibi aynı tüylerim diken diken oluyor. Babamın babası bir şeye sinirlendiğinde bir odunu varmış onunla her yere dalarmış siniri geçene kadar. Bence o da bunları göre göre psikolojisini bozmuş. Kardeşimin sopa gibi bir oyuncağı ile doğumgünümde koluma kaç kere vurmuştu 2 yıl önce 19 yaşımdayken ve kolum kanlı su gibi bir şey toplamıştı. Ben normalde de ev işlerine yardım etmem kolay kolay. Pasta poğaça vs yapmayı severdim eskiden ama her yapışımda annem rahatsız olurdu laf ederdi. Stresimi attığım bir kanaldı bu benim için ama artık ondan da soğudum. Küçükken akrabalarımı çok severdim bir arkadaşım babaannesinden nefret ediyordu hatta çok şaşırmıştım. Şimdi tüm akrabalarımı tek tek düşünüyorum hepsinin bana bir yamuğu bir lafı bir kötü bakışı olmuş ve hepsinden nefret ediyorum ama ortama göre oynuyorum onlara da. Yüzlerine gülüp arkalarından sövüyorum tabiri caizse. Ailemle yaşadığım şeyleri çok çabuk unuturum normalde bana attıkları dayakları söyledikleri sözleri. Ama onlar unutmuyorlar ve kin güdüyorlar bana içten içe. Ben de artık sineye çekemiyorum. Böyle böyle nereye gideceğiz bilmiyorum. Evden gitsem hem okuyup hem çalışıp yurtta kalsam diyorum e ama ileride evleneceğim diyelim sonuçta bunlar benim ailem. Atsan atılmıyor satsan satılmıyor. Laf olacak niye ayrı eve çıktın vs. Zaten annem de o kişiye her şeyimi anlatacakmış ettiğim küfürleri vs. Evlenmeyeyim hepsini bırakayım kimseye hesap vermeme gerek kalmaz diyorum ama kendimi biliyorum kıskanç bir insanım. Yanımdaki insanların mutluluğunu görünce içten içe kıskanırım onları. Ki yakın gelecekte akrabalara hesap vermek var niye gitti evden vs. İki gün önce odama geldi annem saydı saydı bekliyorum gitsin gitmiyor bir daha karışmayacaksın kardeşine tamam mı diyor tamam diyorum gitsin diye daha sayıyor en sonunda sinir krizi geçirdim kendimi yumrukladım çığlık attım. Sonra gitti aynı şu ehliyeti alınınca çığlık atan hoca gibi kaç kere çığlık attım. Bana diyor ki bunları duyanlar bu kızın canı koca istiyor galiba derler diyor. Bana diyor ki sen erkek kardeşini kıskanıyordun zaten doktor da öyle söylemişti diyor. Onun bir küçüğünü de kıskanıyormuşum ki dünyada tek sevdiğim kişi odur ve doğacak bebeği de kıskanıyormuşum. Bana sorarlardı bu oğlu doğduğunda kıskanıyor musun kardeşini diye ben de şaşırırdım niye kıskanayım ki falan diye. Her şeyimi o kadar yanlış anlıyorlar ki anlaşılamamak beni delirtiyor. Ben ne yapayım artık gerçekten ben de normal değilim biliyorum ama onlar da normal değiller. Arkadaşlarımla da aynıyım en ufak hareketlerinde direkt rehberimden silerim falan öyle dostum dediğim kimse yok hep bir şekilde benden uzaklaşıyor insanlar. Ben de kendime insan ilişkilerinde süperim çok kaliteli bir insanım derdim bilmiyorum artık bazen intiharı bile düşünüyorum ama ya sakat kalırsam diye ya da canım acır ve günah diye yapamıyorum bir şey. Bana yardım edin lütfen bir şeyler söyleyin...