Ailem tarafından haksızlığa uğradığımı düşünüyorum ben mi abartıyorum

Bence düşüncelerinizi dile getirin bazen konuşmak çözüm oluyor durumunuzu fark etmemiş olabilirler ya da eşinizin ailesinin de size yardım ettiğini vs düşünüyorlardır bence bir konuşun en azından bu durumun sizi üzdüğünü ve kırdığını belirtin çok daha sağlıklı bir iletişim olacaktır.
 
yani burada bile "kadın isterse çalışmaz, evin geçiminden erkek sorumlu" diyen bir kafa olunca, ailelerin kızlarına hele ki maddi konularda erkek kadar sahip çıkmaması normal değil mi? o kafayla bu kafa aynı toplum işte...

hoş mu değil elbette ama öyle ha deyince olmuyor bunun gibi pek çok şey birbirine bağlı.
 
En iyisini yapmışsınız bende öyle yaptım en azından üzülsemde kendimi kullanılmış gibi hissetmiyorum artık

Ben artık arayıp sormuyorum da.
5 ay önce ameliyat oldum.
Ve iki küçük cocugum var.
Yemeklerimi yaptım, ameliyat günümü cumaya aldım.
Ameliyattan çıktım, biraz kendime gelince esimi cocuklarla eve gönderdim. Bi arkadas geldi gece 11 e dogru.
Fenalaştım iki hemşire hasta bakıcı sağ olsunlar beni kendime getirdi.
Arkadasim geldiğinde kendime gelmistim. Sabah doktor geldi direni çıkardı kanima bakildi hemen evime çıkışı yapın dedim.
Bi hafta zorlandım ama geçti Allah yardım ediyor.

Öğrendi umru olmadı… Olsa arardı sorardı.

İçine atma sakın hasta oluyorsun.
Aman diyeyim kendini asla hasta etme…
Onlar yaptıklarını duyacaklar…
Ama değişmiyorlar….
 
Ben artık arayıp sormuyorum da.
5 ay önce ameliyat oldum.
Ve iki küçük cocugum var.
Yemeklerimi yaptım, ameliyat günümü cumaya aldım.
Ameliyattan çıktım, biraz kendime gelince esimi cocuklarla eve gönderdim. Bi arkadas geldi gece 11 e dogru.
Fenalaştım iki hemşire hasta bakıcı sağ olsunlar beni kendime getirdi.
Arkadasim geldiğinde kendime gelmistim. Sabah doktor geldi direni çıkardı kanima bakildi hemen evime çıkışı yapın dedim.
Bi hafta zorlandım ama geçti Allah yardım ediyor.

Öğrendi umru olmadı… Olsa arardı sorardı.

İçine atma sakın hasta oluyorsun.
Aman diyeyim kendini asla hasta etme…
Onlar yaptıklarını duyacaklar…
Ama değişmiyorlar….
Çok geçmiş olsun psikolojik olarak çok zor olmuştur sizin için
bazen olmayınca olmuyor gerçekten düşünmemek lazım diğer türlü sonu yok
 
Yani bence vereceğiz demişler ve siz istememissiniz anlamadım zorlami vermelerini beklediniz?? Birde siz evlenip gitmissiniz eşinizin sizin geciminizle ilgilenmesi gerekli diye düşünüyor olabilirler malesef onlarda haliyle ogullarina yardımda bulunup abisinizin geçimine katkı sağlıyorlar dur ama tabi bu yanlış yinede sormuşlar istemediğiniz için gerçekten ihtiyacınız yok diye dusunuyo olabilirler
Yanlış anlamışsınız o kısmı onlar laf arasında borç vermekten bahsettiler ama ben istemem böyle Bi şeyi çünkü zaten borç verseler bile yakın zamanda geri ödemeli vereceklerdi böyle Bi durumda aile arasında işin içine borç sokmak istemedim
ben zaten destek olmalarından da rahatsız değilim evlenip gitmişsiniz demişsiniz ya tam olarak rahatsız olduğumda bu aslında böyle düşünüyorlar ama benden beklentiye gelince evlenip gittiğimi düşünmüyorlar malesef
istiyorlar ki kız çocuğu gelsin koşsun her şeye
 
Yanlış anlamışsınız o kısmı onlar laf arasında borç vermekten bahsettiler ama ben istemem böyle Bi şeyi çünkü zaten borç verseler bile yakın zamanda geri ödemeli vereceklerdi böyle Bi durumda aile arasında işin içine borç sokmak istemedim
ben zaten destek olmalarından da rahatsız değilim evlenip gitmişsiniz demişsiniz ya tam olarak rahatsız olduğumda bu aslında böyle düşünüyorlar ama benden beklentiye gelince evlenip gittiğimi düşünmüyorlar malesef
istiyorlar ki kız çocuğu gelsin koşsun her şeye
Evet o konuda haklısınız kız herşeye yetişsin ama mal paylaşımında yok sayilsin bu yanlış tabiki,bence ailenle konuş rahatsız olduğum şeyleri kesinlikle eşit davranılması taraftarıyım bu arada
 
Çok geçmiş olsun psikolojik olarak çok zor olmuştur sizin için
bazen olmayınca olmuyor gerçekten düşünmemek lazım diğer türlü sonu yok
Saolasın.
Yok zor olmuyor. Aştım psikolojik durumu çoktan.
Ara ara herkes gibi bende düşüyorum ama olmuyor inan değişmiyorlar…
Çocukluğumdan beri en cok x si seviyorumlarla geçti benim ömrüm.
Bi travmam da var hatta bu konu da sağ olsun annem onu da es geçmedi…

Buyursun doya doya sevsin. Hatta sevmeyi bi kenara bıraksın tapsın umrum değil.
Ama o kendi ruhunu sevdiği evladı ile okşarken beni incitemez ve yüzüne her fırsatta bunu savurmadan da ben rahat etmem.
 
Arkadaşlar merhaba
Öncelikle ilk defa konu açacağım. Şimdiye kadar böyle şeyler düşünmesemde son zamanlarda sürekli ailem tarafından değer görmediğimi düşünüyorum. Bi tane abim var bu arada
Bu hep böyleydi ama artık ailemin maddi olarak sanki tek evlatları abimmiş gibi davranması beni çok kırıyor
Abimin okulu bitince araba aldılar
evlendikten sonra ciddi bir miktar para verdiler ister ev alsınlar ister kendilerine Bi düzen iş kursunlar diye o paranın akıbetini çok bilmiyorum ama ilk biraz harcayıp daha sonra enflasyona karşı değer kaybedince yatırım yaptılar bide bu kadar desteğe rağmen ne zaman konuşsak paraları yok diye yakınırlar
beni kıran nokta olayın maddi yönü değil tek çocuk olsam bana maddi yönden destek olmuyorlar diye asla demem ki hala demem ama önümde abimi bu kadar düşünürken Bi evlat olarak beni neden hiç düşünmüyorlar diye son zamanlarda hep bu durumu sorguluyorum
Bu arada bende evliyim eşimle başka şehirde yaşıyoruz abime bu kadar destek olurken Bi kerede bana paraya ihtiyacınız var mı diye sormadılar evimizden dolayı borcumuz olduğu için Bi ara borç verebileceklerini söylediler biz istemedik
maddi olarak kimseye muhtaç değiliz her evlilikte olan sıkıntılar olsada eşim harcamalarıma karışmaz senin benim yapmaz ama yinede ailemin abimi bu kadar düşünürken arada bir sormalarını isterdim Bi şeye ihtiyacın var mı diye yani bende onların çocuğuyum ama bu konularda sanki hiç yokmuşum gibi
Sorsan hepimize çok düşkünlerdir asla ayrım yapmazlar ama sadece lafta
Bu düşündüklerimi hiç dile getirmedim belki bu kadar duyarsız olmalarından bununda etkisi vardır
Sizce ben çok mu abartıyorum
Ahh bu oğluşlar.
Bence sizde manevi değerinizi ona göre gösterin. Yani saygıda kusur etmeyin elbet ama bir ihtiyaçları olduğunda ilk koşan olmayın.
 
Ogluslari her zaman daha kıymetlidir.
Özellikle annelere.
ben annemi 7 ay önce kaybettim.ben gözlerinin içine bakıyordum O ise oğlunun gözlerinin içine bakıyordu. Maddi manevi Abim tek çocukmuş gibi davranıldı Yani olduğu gibi kabul edeceksin yapacak bir şey yok. Hala rüyalarımda yüzleşiyorum Bu yüzden destek alıyorum. Bence şimdiden boş vermeyi öğren sonrası daha kötü oluyor
Siz sadece iendi hayatınızı ve sağlığınızı boş vermişsiniz. İçinizde birike birike sizi zehirlemiş doğal olarak. Destek aldığınız hâlde zarar gördüğünüz tavsiyeyi vermeniz saçma değil mi?

Bu konular boş vermekle, olduğu gibi kabul etmekle hallolmaz ki bunu sizde tecrübe ediyorsunuz.

Yüzleşip, bu şekilde hissettiren insanlarla açık açık konuşulmalı, yok öyle bir dünya. Zarar veren neden verdiğini bilecek bi kısacık hayatta travma yaşamaya, otekilestirilip incinmeye gelmedik.

Konu sahibi de uzulecegine yüzlerine vuracak. Kim ne veriyorsa onu alsın. Aksi halde ziyan olup gidiyoruz.
 
Siz sadece iendi hayatınızı ve sağlığınızı boş vermişsiniz. İçinizde birike birike sizi zehirlemiş doğal olarak. Destek aldığınız hâlde zarar gördüğünüz tavsiyeyi vermeniz saçma değil mi?

Bu konular boş vermekle, olduğu gibi kabul etmekle hallolmaz ki bunu sizde tecrübe ediyorsunuz.

Yüzleşip, bu şekilde hissettiren insanlarla açık açık konuşulmalı, yok öyle bir dünya. Zarar veren neden verdiğini bilecek bi kısacık hayatta travma yaşamaya, otekilestirilip incinmeye gelmedik.

Konu sahibi de uzulecegine yüzlerine vuracak. Kim ne veriyorsa onu alsın. Aksi halde ziyan olup gidiyoruz.
Benim verdiğim tavsiye üzülme anlamında idi.
Yas süreci için ilaç kullanıyorum destek derken kastettiğim bu idi. Daha sonrasında doktorum yönlendirecek.
Elbette ki yüzleşsin. Ama görmek,anlamak istemeyene çok zor. Ben 45 yaşımda artık bu yönde kendimi yormamayi öğrendim.
Anneminde babaminda son anlarında yanındaydım hastalandiklarinda da vefat sonrasında da ne yapılması gerekiyorsa ben yaptım. Oğulları izledi. Bu beni daha da üzdü.
Üzmek kelimesi bile çok hafif kalıyor hislerimi karşılamıyor.
 
Benim verdiğim tavsiye üzülme anlamında idi.
Yas süreci için ilaç kullanıyorum destek derken kastettiğim bu idi. Daha sonrasında doktorum yönlendirecek.
Elbette ki yüzleşsin. Ama görmek,anlamak istemeyene çok zor. Ben 45 yaşımda artık bu yönde kendimi yormamayi öğrendim.
Anneminde babaminda son anlarında yanındaydım hastalandiklarinda da vefat sonrasında da ne yapılması gerekiyorsa ben yaptım. Oğulları izledi. Bu beni daha da üzdü.
Üzmek kelimesi bile çok hafif kalıyor hislerimi karşılamıyor.
Onlar hayattayken kendinizi ifade etseniz bu kadar zarar görmezdiniz demek istiyorum.

Anne babaların koşulsuz şartsız haklı bulunmaları, ne yaparlarsa yapsınlar anlayışla karşılaşmaları ve bunu beklemeleri beni çileden çıkarıyor.

Kendi ebeveynlerime çatır çatır söylüyorum yaşattıkları travmalari, hataları ve inanır mısınız şiddetli astım, reflü, panik atak, depresyon, tiroit bütün hastaliklarimdan kurtuldum 8 senedir.
 
Erkek çocuğa malı mülkü yedirip hasta olunca işi düşünce kızım sen bak bize aileniz
Hasta olduklarında abimler daha iyi bakar size deyip kestirip atın hiç vicdan yapmayın
Kötü ebeveyn oldularsa sonuçlarına da katlansınlar.
 
X