Ailem ile sevgilim karşı karşıya

serra1223

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
14 Temmuz 2024
17
6
Merhaba, size oldukça karmaşık bir durumumu anlatmak ve fikirlerinizi almak istiyorum. 25 yaşındayım ve ciddi bir ilişkim var. Erkek arkadaşım MS hastası, ama bu durum ilişkimize hiçbir şekilde olumsuz yansımadı fiziksel bir engeli yok. Birbirimizi seviyor ve iyi anlaşıyoruz. Ancak ailem bu ilişkiye çok sert bir şekilde karşı çıktı. Onun MS hastası olduğunu öğrenir öğrenmez “böyle biriyle bir gelecek kuramazsın” dediler. Ayrıca ailesinin kökenleriyle ilgili bazı önyargılarından dolayı tanışmayı bile reddettiler. Mezhep farkı olduğuna inanıyorlar (yok) ve doğu bölgesinden olduğu için tanışmayı bile kabul etmiyorlar (egeliyiz)
Erkek arkadaşım ailemi tanımak ve konuşmak istiyor, ama ailem kesinlikle tanışmak istemiyor. Annem, “Ya o, ya biz” diyerek beni bir seçim yapmaya zorluyor. Babam ise sürekli, “Onunla bir gelecek yok, net bir karar ver” diyor. Annem ms olduğu için erkek arkadaşımın kendini taşıtacak birisini aradığını düşünüyor.
Erkek arkadaşım ise ailemi bırakmamı tabii ki istemiyor, ama onların düşünce yapısına empati de yapamıyor. Tanışsalar severler diyip duruyor ama 10 dakikalık görüşmeyi bile kabul ettiremedim.
Aileme karşı duygusal davranıyorum ve bu durum onların karşısında daha güçsüz hissetmeme neden oluyor. Annemle vedalaşırken elini öptürmedi ve “Kararını ver öyle vedalaşırız” dedi. Babam, daha önce de, “Keşke sana daha sert davransaydım, böyle bir durum yaşanmazdı şimdi süzgeçsiz insan seçiyorsun hiç kriterin yok” gibi kırıcı şeyler söyledi. Bu sözler beni derinden etkiliyor. Aynı zamanda, bu ilişkiyi bitirirsem çok büyük bir üzüntü yaşayacağımı düşünüyorum ki sevgilime de haksızlık. Ama ailemin kesinlikle kabul etmeyeceğini bildiğim için ilişkiye devam etmek de beni çok yıpratıyor onları karşıma alamam. Aile onayı olmadan işlerin düzgün gitmeyeceğini biliyorum. Ama en azından tanışmalarını istemiştim çok mu zor?
Sevgilimle aynı iş yerinde çalışıyoruz ve bu ilişkiyi bitirirsek hem duygusal hem de profesyonel anlamda zor bir süreç yaşayacağım. Tüm bu yaşananlar arasında ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Hem ailemi hem de sevgilimi kaybetmekten korkuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim?
 
Zor bir durum. Ailenize de direkt haksız diyemedim.
Hani şeker hastalığı gibi kontrol altında tutulacak, tedavisi olan ilerlemeyecek bir hastalığı bahane etseler tamam.
Ama ms ilerleyen ve bu durdurulamayan bir hastalık.
On sene sonra tamamen size muhtaç da kalabilir.
İleriyi düşünerek sizin için öyle bir tepki vermeleri de normal.
 
e aileni taniyorsun keşke tanisinca kendisine sorarsiniz deseydin bilgi vermeseydin hakkında
ya da neden hastalığını paylasiyorsun ilk asamada? gizle demiyorum ama mecbur muydun daha adamin adiyla beraber hastaligini da soylemeye? tanidiktan ettikten sonra soyleseydin
 
Zor bir durum. Ailenize de direkt haksız diyemedim.
Hani şeker hastalığı gibi kontrol altında tutulacak, tedavisi olan ilerlemeyecek bir hastalığı bahane etseler tamam.
Ama ms ilerleyen ve bu durdurulamayan bir hastalık.
On sene sonra tamamen size muhtaç da kalabilir.
İleriyi düşünerek sizin için öyle bir tepki vermeleri de normal.
Bunu anlamıyor değilim kesinlikle. Ama hiçbirimizin sağlığının garantisi yok. Hiçbir sorunu olmayan gencecik arkadaşım geçen hafta kanserden vefat etti. Hayat bu kadar geçici ki hepimiz potansiyel engelli adayı değil miyiz? En azından tanımalarını isterdim.
 
e aileni taniyorsun keşke tanisinca kendisine sorarsiniz deseydin bilgi vermeseydin hakkında
ya da neden hastalığını paylasiyorsun ilk asamada? gizle demiyorum ama mecbur muydun daha adamin adiyla beraber hastaligini da soylemeye? tanidiktan ettikten sonra soyleseydin
Saklasam bu defa memleketi nedeniyle tanışmak istemeyeceklerdi. Bu kadar katı olacaklarını düşünemedim. En azından tanışırlar sanıyordum.
 
Ben bu hastalığı Serdar Ortaç ile tanıdım.
O da genç iken gayet sağlıklı idi. Ama sonrasında ne olduğunu hepimiz biliyoruz.
Bu kadar ünlü biri yüzünden bu hastalıktan herkesin haberi var artık. Üstelik sapasağlam insanı bir anda ne hale getirebileceğini hepimiz biliyoruz.
Ben tamamen ailenize hak veriyorum.
 
Bizim bir calisanimiz vardi MS Hastasi olan. Kiz daha 20 yaslarin baslarinda. Cok iyi bir kiz, ama hastaligindan dolayi isini devam edemedi. Gündüz vakit fenalasiyordu. Bazen agrilari oldugu icin ise de gelemiyordu. Biz egitimini tamlayabilsin diye idare ettik hep. Ama sonunda kendisi bu meslegi devam edemeyecegini anlayip birakti. Kronik hastaliklar öyle su anda iyi, yarin da iyi olacak diye bir durum degil. Ailenizin bu durumdan dolayi istemedigini de anliyorum, cünkü herkes evladi icin en iyi gelecegi ve evliligi ister. Benim de kronik hastaligim var (romatizma) ve bana esimle tanisirken bunu pndan sakla diyenler oldu. Cünkü kimse "hastalikli gelin istemez" denildi. Esime ilk bulusmada anlattim. Bizim toplumda kronik hastalikli olmak yari ölü/engelli olmak gibi birsey hala maalesef. Ailenizi gectim. Siz MS hastaligi ile yeterli kadar bilgi edindiniz mi?
 
Ailemizden biri de ms hastalığına sahip bir kızla evlenmişti ama buradaki fark kızın hastalığını saklamış olmasıydı, çocukları falan oldu ama sonra ne yazık ki kızcağız engelli kaldı. Bir şeyler oldu boşandılar. Hastalık kontrol altında tutulabilen cinsten değil ne yazık ki, evet hepimiz potansiyel engelli adayıyız ama bu çok iyi düşünüp almanız gereken bir karar.
Gerçekten kararınız netse ailenizle anlaşma yoluna gideceksiniz ama kafanızda tek bir soru işareti bile varsa ilişkiyi sonlandırın
 
Bunu anlamıyor değilim kesinlikle. Ama hiçbirimizin sağlığının garantisi yok. Hiçbir sorunu olmayan gencecik arkadaşım geçen hafta kanserden vefat etti. Hayat bu kadar geçici ki hepimiz potansiyel engelli adayı değil miyiz? En azından tanımalarını isterdim.

Burada ihtimal üzere yakalanabileceğimiz hastalıklarla ilerde ilerleyeceği kesin olan bir hastalığı karşılaştırıyorsunuz bu da yanlış. Kimse ilerde kör olurum kötürüm kalırım ya da kalp krizinden ölürüm diye kendini hazırlamaz. Bunlar hayatın bize getirdikleridir. Ama sizin durumunuzda ilerde olacak bir duruma karşı sürekli tetikte bekleyip kendinizi ömür boyu hazırlamak zorunda kalacağınız bir hastalık var.
 
evet haklısınız zor bi durum. Doktorların söylediğine göre ms herkeste farklı seyir gösteriyor öyle net bir çizgisi yok. Olabildiğince iyi yaşıyor sağlıklı beslenmeye gayret ediyor ve dediğim gibi hastalık her an herkesin başına gelebilir. Sevgilim hiçbir zaman saklama tarafında olmadı da zaten. Düzgün bir insan, eğer hastalığı ve memleketi söz konusu olmasa belki bu hafta tanışmış olacaklardı. İnsanın karakterinden bağımsız tamamen Allah'tan gelen sebeplerden bi insana şans vermemek bana çok yanlış geliyor. Üstelik iki yıllık yaşanmışlıklar var kolaylıkla aşacağımı düşünmüyorum. Sevgilim için de çok zor bi durum. Elinden bi şey gelmiyor ki. Kafam karmaşık oldu.
Bizim bir calisanimiz vardi MS Hastasi olan. Kiz daha 20 yaslarin baslarinda. Cok iyi bir kiz, ama hastaligindan dolayi isini devam edemedi. Gündüz vakit fenalasiyordu. Bazen agrilari oldugu icin ise de gelemiyordu. Biz egitimini tamlayabilsin diye idare ettik hep. Ama sonunda kendisi bu meslegi devam edemeyecegini anlayip birakti. Kronik hastaliklar öyle su anda iyi, yarin da iyi olacak diye bir durum degil. Ailenizin bu durumdan dolayi istemedigini de anliyorum, cünkü herkes evladi icin en iyi gelecegi ve evliligi ister. Benim de kronik hastaligim var (romatizma) ve bana esimle tanisirken bunu pndan sakla diyenler oldu. Cünkü kimse "hastalikli gelin istemez" denildi. Esime ilk bulusmada anlattim. Bizim toplumda kronik hastalikli olmak yari ölü/engelli olmak gibi birsey hala maalesef. Ailenizi gectim. Siz MS hastaligi ile yeterli kadar bilgi edindiniz
 
Aileniz hakli. Ms hakkinda detayli bilgim yok ama zor bir hastalik oldugunu biliyorum. Bu hastalik hem gunluk hayatiniza hem cinsel hayatiniza etki edecek bir hastalik.
Evlendikten sonra da ortaya cikabilirdi ama olmamiş hastalik uzerinden ya olsaydi herkese olabilir diye kasmakla bile bile evlenmek ayni şey değil bu savunmayi da yapmissindir muhtemelen. Kisaca ben her yönden aileye hak verdim sizin kotulugunuzu duusnmuyorlar
 
Aileniz haksız değil. İstediğiniz kadar sevin, bir evin tüm yükünü belki de ömür boyu tek başına sırtlamak kolay değil. Bu ihtimali düşünerek bir adım atmanız gerekiyor. Benim de romatizmal rahatsızlığım var, eşim evlenmek istemese onu anlardım. Evlendikten sonra böyle bir şey çıkmış olsa tabii ki bırakılmaz, hastalıkta ve sağlıkta diyerek imzayı atıyoruz. Şu an evli değilsiniz, hastalığın seyri nasıl gelişecek bilmiyorsunuz. Evliyken bu sorumluluğa katlanamayıp, boşanmayı istemek o insanı daha çok üzer. Yapamayacaksınız uzatmadan bitirin.
 
evet haklısınız zor bi durum. Doktorların söylediğine göre ms herkeste farklı seyir gösteriyor öyle net bir çizgisi yok. Olabildiğince iyi yaşıyor sağlıklı beslenmeye gayret ediyor ve dediğim gibi hastalık her an herkesin başına gelebilir. Sevgilim hiçbir zaman saklama tarafında olmadı da zaten. Düzgün bir insan, eğer hastalığı ve memleketi söz konusu olmasa belki bu hafta tanışmış olacaklardı. İnsanın karakterinden bağımsız tamamen Allah'tan gelen sebeplerden bi insana şans vermemek bana çok yanlış geliyor. Üstelik iki yıllık yaşanmışlıklar var kolaylıkla aşacağımı düşünmüyorum. Sevgilim için de çok zor bi durum. Elinden bi şey gelmiyor ki. Kafam karmaşık oldu.

Sizi de anliyorum. Yaslariniz cok da genc. Simdi realist bakma taraftariyim böyle durumlarda. En iyi ihtimali en kötü ihtimallerle karsilastirmak lazim. En kötü ihtimallerin arasi esinizin calisamaz hale gelip sizin bakmaniz gerekecegi (maddi manevi bakim cocuklar olsa onlarin da yükü sizde olacak tamamen). Siz bunu kaldirma potansiyelini kendinizde görüyormusunuz? Rahmetli babama hastalik sürecinde biz kendimiz baktik o yüzden hasta bakimin zorluklarini da biliyorum. Ve haklisiniz hepimizin basina gelebilir, ama bilip bu ise girmek baska, hayatina bakip birden bire hastalanmak da baska. Rahmetli babam hastalandiginda bütün hayatimiz altüst oldu. Hastaneler ve ev arasinda gidip geliyorduk devamli. Onu korkusu, yardim edememek. Bunlar kolay seyler degil. Ilerde cocuklar olsa onlar da etkilenir. Kardeslerimde kücüktü babami kaybettigimizde. Yani icinizi karartmak degil niyetim, yalnis anlamayin. Ama bunlar olabilecek seyler. Ailenizin tepkisi de bundan bu kadar sert
 
Sizi de anliyorum. Yaslariniz cok da genc. Simdi realist bakma taraftariyim böyle durumlarda. En iyi ihtimali en kötü ihtimallerle karsilastirmak lazim. En kötü ihtimallerin arasi esinizin calisamaz hale gelip sizin bakmaniz gerekecegi (maddi manevi bakim cocuklar olsa onlarin da yükü sizde olacak tamamen). Siz bunu kaldirma potansiyelini kendinizde görüyormusunuz? Rahmetli babama hastalik sürecinde biz kendimiz baktik o yüzden hasta bakimin zorluklarini da biliyorum. Ve haklisiniz hepimizin basina gelebilir, ama bilip bu ise girmek baska, hayatina bakip birden bire hastalanmak da baska. Rahmetli babam hastalandiginda bütün hayatimiz altüst oldu. Hastaneler ve ev arasinda gidip geliyorduk devamli. Onu korkusu, yardim edememek. Bunlar kolay seyler degil. Ilerde cocuklar olsa onlar da etkilenir. Kardeslerimde kücüktü babami kaybettigimizde. Yani icinizi karartmak degil niyetim, yalnis anlamayin. Ama bunlar olabilecek seyler. Ailenizin tepkisi de bundan bu kadar sert
Biliyorum. Allah bilir tabi ama güçlü bi insan görürüm kendimi, inşallah olmaz ama olursa da idare edeceğimi düşündüğüm için bunu bi sorun olarak görmüyorum. Evet zor bir süreç. Ama yüzde yüz bu noktaya ulaşacak değil ki. Çok üzüliyorum altından kalkamaz haldeyim...
 
Merhaba, size oldukça karmaşık bir durumumu anlatmak ve fikirlerinizi almak istiyorum. 25 yaşındayım ve ciddi bir ilişkim var 2 senedir. Erkek arkadaşım MS hastası, ama bu durum ilişkimize hiçbir şekilde olumsuz yansımadı fiziksel bir engeli yok. Birbirimizi seviyor ve iyi anlaşıyoruz. Ancak ailem bu ilişkiye çok sert bir şekilde karşı çıktı. Onun MS hastası olduğunu öğrenir öğrenmez “böyle biriyle bir gelecek kuramazsın” dediler. Ayrıca ailesinin kökenleriyle ilgili bazı önyargılarından dolayı tanışmayı bile reddettiler. Mezhep farkı olduğuna inanıyorlar (yok) ve doğu bölgesinden olduğu için tanışmayı bile kabul etmiyorlar (egeliyiz)
Erkek arkadaşım ailemi tanımak ve konuşmak istiyor, ama ailem kesinlikle tanışmak istemiyor. Annem, “Ya o, ya biz” diyerek beni bir seçim yapmaya zorluyor. Babam ise sürekli, “Onunla bir gelecek yok, net bir karar ver” diyor. Annem ms olduğu için erkek arkadaşımın kendini taşıtacak birisini aradığını düşünüyor.
Erkek arkadaşım ise ailemi bırakmamı tabii ki istemiyor, ama onların düşünce yapısına empati de yapamıyor. Tanışsalar severler diyip duruyor ama 10 dakikalık görüşmeyi bile kabul ettiremedim.
Aileme karşı duygusal davranıyorum ve bu durum onların karşısında daha güçsüz hissetmeme neden oluyor. Annemle vedalaşırken elini öptürmedi ve “Kararını ver öyle vedalaşırız” dedi. Babam, daha önce de, “Keşke sana daha sert davransaydım, böyle bir durum yaşanmazdı şimdi süzgeçsiz insan seçiyorsun hiç kriterin yok” gibi kırıcı şeyler söyledi. Bu sözler beni derinden etkiliyor. Aynı zamanda, bu ilişkiyi bitirirsem çok büyük bir üzüntü yaşayacağımı düşünüyorum ki sevgilime de haksızlık. Ama ailemin kesinlikle kabul etmeyeceğini bildiğim için ilişkiye devam etmek de beni çok yıpratıyor onları karşıma alamam. Aile onayı olmadan işlerin düzgün gitmeyeceğini biliyorum. Ama en azından tanışmalarını istemiştim çok mu zor?
Sevgilimle aynı iş yerinde çalışıyoruz ve bu ilişkiyi bitirirsek hem duygusal hem de profesyonel anlamda zor bir süreç yaşayacağım. Tüm bu yaşananlar arasında ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Hem ailemi hem de sevgilimi kaybetmekten korkuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim?
Ben sanki bunu tw de görmüştüm aynı konu ben aileye hak veriyorum üzülerek
 
Bir kız annesi olarak ben ailenize katılıyorum. İnanın insanın evladini düşünmesi çok farklı bir şey. İyi anne ve babalar geleceği hissediyorlar bir yerde. Bazı yorumlarda başımıza ne geleceğinin garantisi var mı demişsiniz. Evet, bu doğru. Ancak bile isteye bir yola girmek sizin yaptığınız. Arkadaşınıza acil şifalar dilerim.
 
Bunu anlamıyor değilim kesinlikle. Ama hiçbirimizin sağlığının garantisi yok. Hiçbir sorunu olmayan gencecik arkadaşım geçen hafta kanserden vefat etti. Hayat bu kadar geçici ki hepimiz potansiyel engelli adayı değil miyiz? En azından tanımalarını isterdim.
Ben hastalığına yorum yapmak istemiyorum. Herkesin imtihanı var. Ama kültür farkınız var. O doğulu sen Egeli. Bu iş olmaz. Ailene hak veriyorum. Baban da sert olsa da doğru yorum yapmış. Keşke ailenizin yapısını biliyorsunuz ona göre biri ile birlikte olsaydınız.
 
X