Merhaba.
4 yildir suren bir iliskim var. Annem ve babam okumus ve medeni insanlar, ama iliskimi duyduklari ilk saniyeden itibaren sevgilime karsi ciktilar. Once herhangi bir sebebi bile yoktu istememelerinin, sonra biraz bilgi endindiklerinde sevgilimin benim gibi muhendis degil, guzel sanatlar mezunu olmasi sebebini sundular. Birakin tanimayi daha adini bilmeden, yuzunu bir kez gormeden ondan nefret ettiler, ayrilmamiz icin bazen ustu kapali "sen aptalsin" yakistirmasi yaptilar, bazen de telefonla bile konustugumu gorduklerinde laf giydirdiler. Okudugum bolumu sevmememi, derslerimin bazen kotu gitmesini, kendileri beni uzdugu icin depresyona girmemi hep ona bagladilar. Sevgilim onlar beni uzdukce pisman olurken, bunlara ben sebep oldum diye dusunurken, evi telefon sapigi arasa hep ondan bildiler. Biz ayri sehirlerde olmamiza ragmen butun bu zorluklardan yilmadik, birbirimizi cok sevdigimiz ve dogru insan olduguna inandigimiz icin devam ettik.
Sevgilim tum bunlara cok uzuldu ve iclendi ama her zaman hatirlarini sordu, bayramlarini kutladi, onlarin kendisini kabul etmesi icin cok ugrasti. Ben okuyorum, sevgilim ise ikimize iyi bir gelecek hazirlamak, benimle bir omur gecirmek, kendini kabul ettirmek icin mezun olur olmaz askere gitti, sonra da canla basla calismaya basladi. Ama ailem ne zaman ismi gecse daha tanimadan "sana denk degil", "seni asagi cekiyor" yakistirmalari yaptilar. Beni asktan gozu kor olmus sanmayin, olaylara hep esit mesafeden bakmaya calistim, duygularimi bir kenara koyup onlarin gozuyle anlam vermeye calistim, ama ben dort seneden sonra sevgilimin benim evlenecegim adam oldugunu acik bir sekilde gorebiliyorum.
Yasim kucuk falan degil, bu olanlardan oturu okulum uzadi ve seneye mezun olabiliyorum, ondan bir sene sonra da evlenmeyi dusunuyoruz. Ben istiyorum ki ailem bir sekilde onu sevsin, bu iliskiye sicak baksin, cunku ben de nisan, dugun yapmak, sevdiklerimi yanimda gormek istiyorum. Babam olaya sogukkanli yaklasiyor, "sen okudun, istediginle evlenirsin tabi, ama biz onaylamazsak herhangi bir yardimda bulunmayiz." diyor. Annem ise duygusal olarak sanki oglunu evlendiriyor gibi davraniyor.
Benzer durumda olan arkadaslara soyluyorum, o gun geldiginde bir umut var mi ailemin razi gelmesi icin? Cunku ben onlar arasinda tercih yapmiyorum, kendi yuvami kuruyorum sadece.
Basinizi agrittigim icin ozur dilerim. Simdiden tesekkurler.