Ay inşallah ya ben de bunu temenni ediyorum sürekli. Zira annem de anneannemden bu tarz muamele görmüş ama sonunda (3 ayda tanışıp evlenmişler babamla) istediğini oldurmuş. Beni anlamasını istiyorum bunu örnek vererek ama maalesef..
Ay inşallah ya ben de bunu temenni ediyorum sürekli. Zira annem de anneannemden bu tarz muamele görmüş ama sonunda (3 ayda tanışıp evlenmişler babamla) istediğini oldurmuş. Beni anlamasını istiyorum bunu örnek vererek ama maalesef..Bu ülkede kadının adı yok. Bu nasıl bir zihniyet? Sizi bir birey olarak değil bir mal olarak görüyorlar. Sizin bir değeriniz yok onlar için. Lütfen ama lütfen ileride cocuk sahibi olursunuz olmazsanız bilemem ama ileride cocugunuz olursa aileniz gibi yetiştirmeyin, aileniz gibi düşünen adamlarla evlenmeyin.
Psikolojim sağlam gibi görünüyor ama maalesef değil. Yaşananlar bazen bi kabus gibi geliyor kendimi o kadar ifade etmeye çalışıyorum ki her seferinde beni suçlayacak birşey buluyorlar ve ailede ben dışında herkes birbirine destek olduğu için birbirlerini haklı görüyorlarO kadar içim sıkıldı ki okurken yarıda okumaya kestim böyle şeylere tepki göstersekte maalesef böyle hayatlar var nasıl yaşıyorsunuz bu ailede psikolojiniz nasıl sağlam kalıyor başkasını düşündük ne demek sizin hayatınız sizin kararınız siz eşya mısınız insanları mezheplerine göre yargılamakta ne aileniz öyle tepki vermişki sanki görüştüğünüz kişi müslüman değil çok şey söylemek istiyorum da neyse kararınızın arkasında durun bi an önce de bu sığ düşünceli insanlardan kurtulun
Sessiz bir anne dışında benziyoruz evet.. Gerçekten de onların istediği gibi olunca kendileri mutlu bizim istediğimiz olsun isteyince (ki hayat bizim hayatımız bariz bir yanlış da yok) güya huzuru biz bozuyoruz. Off oof Allah sizin de yardımcınız olsun uzlaşmak çok zor bu yapıdaki ailelerle
Seni çok iyi anlıyorum senin durumunda olan çok kadın var seviyorsan sevdiğin kişiden eminsen aklından kalbinden geçeni yap sonuç ne olursa olsun hayat senin kararlar senin yaşayacak olan sensin dik dur bi an önce kurtul o evden bak o zaman nasıl rahatlıycaksınPsikolojim sağlam gibi görünüyor ama maalesef değil. Yaşananlar bazen bi kabus gibi geliyor kendimi o kadar ifade etmeye çalışıyorum ki her seferinde beni suçlayacak birşey buluyorlar ve ailede ben dışında herkes birbirine destek olduğu için birbirlerini haklı görüyorlaröyle bir hayat yaşatıyorlar ki ölsem bile beni suçlayacaklarına eminim ne yapacağımı da bilmiyorum
Haklısınız.. Her şeyin en güzeli sizinle olur umarım ve giden hevesiniz deBenim yaşım ilerledi, kendimi o saçma ortama bırakmıyorum artık. Ama yıllarım gitti ne yazık ki. Şimdi her şey serbest ama içimde heves yok. O güzel zamanları elden kaçırmamak lazım
Çok teşekkür ederimSeni çok iyi anlıyorum senin durumunda olan çok kadın var seviyorsan sevdiğin kişiden eminsen aklından kalbinden geçeni yap sonuç ne olursa olsun hayat senin kararlar senin yaşayacak olan sensin dik dur bi an önce kurtul o evden bak o zaman nasıl rahatlıycaksın
Okurken icim sisti....bu nasil bir aile!Özel okulda öğretmenlik yapıyorum ama maalesef başka şehire gitme şansım da yok bu baskılarla
Evet kesinlikle o tehditleri yiyeceğim, yiyorum da zaten hiç haketmediğim halde ama her halukarda kendini haklı gören suçu sürekli bende arayan insanlara kendimi anlatamıyorum ve sanırım dediğin gibi yapmalıyım çünkü sonu yok bu işinOkurken icim sisti....bu nasil bir aile!
Bul baska sehirde is, cek resti git.... muhtemelen evlatliktan ve kardeslikten reddedilecek, cenazemize bile gelme tehditleri yiyeceksin....bu blöflere ragmen cek git guzel kardesim....ve istedigin sevdigin adamla kendin tanis.
Ben olsam aileme konuyu kapatırdım çocuğa da birbirimizi tanımamiz gerektiğini sonrasında kararımız yine evlilik olursa daha cesur adımlar atabilicegimi söylerdim. Yani acele etmeyip tanımak için zaman isterdim onun için de okeyse. Zaten çocukda ille aile diye acele etmesin önce sizi tanısın sonra yolunu bulursunuzMerhabalar, yeni üyeyim derdime bir çare bulamadığım için buraya yazıp sizlerden fikir almaya karar verdim. Öncelikle 25 yaşındayım geçtiğimiz ağustos ayında annemin arkadaşının tavsiyesi üzerine annemin de ısrarı üzerine biriyle (26 yaşında) görüşmeye başladım. İlk görüşmede bana memleketlerinde (samsun) aleviler olduğunu akrabalarının da alevi olduğunu fakat kendini bildi bileli çekirdek aile olarak islam üzere yetiştiğini (hanefi mezhebinden) bir problem edersek anlayışla karşılayacağını söyledi. Mesleği de imam bu arada ben anneme söyledim annem de doğduğu yere göre yargılayamayız diyerek (ben de aynı şeyi yüzüne söylemiştim) karşılık verince devam ettik. 1 ayın sonunda annemle tanıştı aslında o daha erken istedi görücü usulü olduğu için yadırgamadım açıkçası süreci her neyse babam 2 sene önce vefat etti, iki abim var bu arada ikisi de bekar.. Sıra konuyu onlara açmaya gelmişti ama annem bir türlü açamıyordu. Kendi tanışmasının üstünden bir buçuk ay geçti hala söylemiyor ben küçük abime söyledim mesajda açıkladım, çünkü ikimizde iş yerindeydik ve akşamına görüştüğüm kişi görev yerine dönecekti dönmeden abimlerle tanışmak istiyordu. Evde konuşuruz dedi evde konuşulmadı anneme demiş ki bizden habersiz görüşmüş davetiye gönderirse işim olmazsa giderim daha benim gözüme görünmesin. Sonra görüştüğüm kişi mesaj atıyor abime kesinlikle cevap alamıyor iyi veya kötü. Aradan 2-3 gün geçti odasına gittim gizlemek niyetinde olmadığımı utandığım için söylemediğimi rızalarını almak istediğimi söyledim. Annem tabi alevilik mevzusunu açmış benim ona anlattığım şekilde değil ama ve kendisinin tanıştığını söylememiş çünkü abilerimden korkuyor. Abim de bana alevilikten dolayı kesinlikle olmayacağını bu konuyu kapatmamı söyledi o an ısrar edemedim tamam dedim. Fakat görüşmeye devam ettik. Bir buçuk ay kadar da böyle geçti ama bu süreçte ve başından beri görüştüğüm kişi ailemle tanışmak için çabaladı brn engel oldum bizimkilerin aşırı tepkilerinden dolayı.. Hal böyle olunca aracı koymuş ama sonrasında ben aracı işini de iptal etmesini istedim.iptal etti ama aracı başka birine devretmiş (devrettiği kişi ne görüştüğüm çocuğu tanıyor ne bizi) o da olaydan 20 gün sonra arıyor söylüyor. Bizimkiler de bu ne biçim iş aracı böyle mi koyulur kimseyi tanımıyor diyor doğrusunu anlatsak da inanmıyorlar. Sonrasında babasını araya koyuyor abim bu sefer babasına diyor ki biz kardeşimize başkasını uygun gördük bu yüzden istemiyoruz.. Daha sonrasında görüştüğüm kişi küçük abimle yüz yüze görüşmeye geliyor o ara olumlu geçiyor gibi hissediyoruz. Abim çocuğa diyor ki ben babanıza gerekeni söyledim biz bu olay kapandı biliyorduk babanızın haberi yokmuş biz başka yere söz verdik. Önce o tarafla görüşsün olmazsa size döneriz diyorgörüştüğüm kişi de böyle bir şeyi asla kabul edemeyeceğini benim gönlümün de onda olduğunu söyleyince tamam araştıralım istişare edelim döneriz diyor abim. Fakat hiçbir kararı abim kendisi iletmiyor ben iletiyorum doğal olarak bu sefer de suçlu ben oluyorum, çünkü onların istedikleri şey ailemin sunduğu sebep ne olursa olsun ben karşı tarafa kendim istemiyormuşum şeklinde söyleyecekmişim. Abim güya araştırıyor (ondan bundan memleketleri hakkında duydukları ile) bana olumsuz olduğunu söylüyor. Kendileri alevi olmasa da akrabaları alevi, memleketleri iyi değilmiş 9-10 yaşında silah kullanırlarmış bilmem ne gibi bir sürü saçma genel şeyleri aileye mâl ediyorlar. Asla ama asla ailesini çağırıp tanışmayı kabul etmediler. En başta abimlerdem gizlediğim için olmaz dediler sonrasında alevi dediler sonra başkasını düşünüyoruz dediler.. Hiçbir haklı gerekçe yok maalesef.. Tabi biz bütün bunlara rağmen vazgeçemiyoruz konuşmaya devam ediyoruz büyük abim olayı öğrendikten sonra asıl kıyamet o zaman kopuyor saçmalıklar silsilesi resmen.. O da aynı tepkileri veriyor ve biz istemiyorsak bu iş bitecek diyor karşı tarafa da bana da. Eğer bitmezse silahı alır giderim öldürürüm onu diyor. Son günlerde de işi bırakacağını evi terk edeceğini ve bütün bunların sorumlusunun ben olduğumu söylüyor. Annem de tabiri caizse abilerime tapıyor. Hiçbir kararımızı bizim almamıza izin vermediler okul konusu iş konusu evlilik.. Her konuda abileri bilir, abileri ne derse o olur (babam sağken de..) dedi durdu kendisi de onlardan tir tir titredi her seferinde. Tabi abilerim annemi sorumlu tuttuğu için annem de sorumluluğu üstünden atmak istediği için bu işe vesile olanları arayıp ağzına geleni sayıp söylüyor görüştüğüm çocuğu, arkadaşlarını, annesini herkesi arayıp ağzına geleni söylüyor. Annem beni tehdit ediyor eğer ayrılmazsan çalıştığın yere gelir bütün hocalara okul müdürlerine seni rezil ederim diyor. Hakkım sana haram olsun diyor bu işe kendisi beni sokmamış gibi. Ama böyle diyince daha çok saldırıyor etrafa..
Evde her gün kavga kıyamet kız kardeşim (1 yaş küçük) onların dolduruşuna gelip boğazımı sıkıyor küfürler beddualar ediyorlar her gün. Annem vazgeçemeyişimizin sebebini ahlaksızlık yapmışım olarak lanse ediyor işitmediğim hakaret beddua küfür kalmadı. Bu süreçte karşı taraf bana asla yansıtmadı annesi ve babası çok sabırlı insanlar ben istedikten sonra arkamda olacaklarını bu işin onların demesiyle bitmeyeceğini söyleyip bana teselli vermeye çalışıyorlar ama artık dayanamıyorum. Annem abilerim için 'kız kaçırsalar bile yeter ki evlensinler' aslan oğullarım ne yaparsa doğrudur bilmem nedir diyerek yetiştirdi. Beni kim istemeye gelse abileri dedi kimi sevsem abilerin olmaz derse olmaz dedi bir günden bir güne arkamda durmadı. Ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Evde kimse yüzüme bakmıyor herkes düşman bana diyorlar ki evin huzurunu kaçırdın aileyi dağıttın ama inanın hiçbir şey yapmıyorum hep kendileri birbirlerini doldurup onu bunu arayıp rezil ediyorlar. Ailemin beni her konuda manipüle etmesinden bıktım 25 yaşına geldim, ne istediğim bölümü okuttular ne istediğim mesleğe izin verdiler ne de evleneceğim insanı bile seçemiyorum. Hep onlar en doğrusunu biliyor tanımaya bile yanaşmıyorlar neyin doğrusu Allah aşkına.. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama o kadar çıkmazdayım ki fikirlerinize çok ihtiyacım var Allah rızası için bir yol gösterin.
Normalde yorum yapmam ama bu konuya dayanamadım bacım beni yanlış anlama ama sen abilerine karsi dikkatli ol her anlamda odanin kapısını vs kilitle öyle uyu yani bilmiyorum bende çok iyi izlenim bırakmadılar hem yetişme tarzları hemde dini görüşleri vs korkuttu beni açıkçasıMerhabalar, yeni üyeyim derdime bir çare bulamadığım için buraya yazıp sizlerden fikir almaya karar verdim. Öncelikle 25 yaşındayım geçtiğimiz ağustos ayında annemin arkadaşının tavsiyesi üzerine annemin de ısrarı üzerine biriyle (26 yaşında) görüşmeye başladım. İlk görüşmede bana memleketlerinde (samsun) aleviler olduğunu akrabalarının da alevi olduğunu fakat kendini bildi bileli çekirdek aile olarak islam üzere yetiştiğini (hanefi mezhebinden) bir problem edersek anlayışla karşılayacağını söyledi. Mesleği de imam bu arada ben anneme söyledim annem de doğduğu yere göre yargılayamayız diyerek (ben de aynı şeyi yüzüne söylemiştim) karşılık verince devam ettik. 1 ayın sonunda annemle tanıştı aslında o daha erken istedi görücü usulü olduğu için yadırgamadım açıkçası süreci her neyse babam 2 sene önce vefat etti, iki abim var bu arada ikisi de bekar.. Sıra konuyu onlara açmaya gelmişti ama annem bir türlü açamıyordu. Kendi tanışmasının üstünden bir buçuk ay geçti hala söylemiyor ben küçük abime söyledim mesajda açıkladım, çünkü ikimizde iş yerindeydik ve akşamına görüştüğüm kişi görev yerine dönecekti dönmeden abimlerle tanışmak istiyordu. Evde konuşuruz dedi evde konuşulmadı anneme demiş ki bizden habersiz görüşmüş davetiye gönderirse işim olmazsa giderim daha benim gözüme görünmesin. Sonra görüştüğüm kişi mesaj atıyor abime kesinlikle cevap alamıyor iyi veya kötü. Aradan 2-3 gün geçti odasına gittim gizlemek niyetinde olmadığımı utandığım için söylemediğimi rızalarını almak istediğimi söyledim. Annem tabi alevilik mevzusunu açmış benim ona anlattığım şekilde değil ama ve kendisinin tanıştığını söylememiş çünkü abilerimden korkuyor. Abim de bana alevilikten dolayı kesinlikle olmayacağını bu konuyu kapatmamı söyledi o an ısrar edemedim tamam dedim. Fakat görüşmeye devam ettik. Bir buçuk ay kadar da böyle geçti ama bu süreçte ve başından beri görüştüğüm kişi ailemle tanışmak için çabaladı brn engel oldum bizimkilerin aşırı tepkilerinden dolayı.. Hal böyle olunca aracı koymuş ama sonrasında ben aracı işini de iptal etmesini istedim.iptal etti ama aracı başka birine devretmiş (devrettiği kişi ne görüştüğüm çocuğu tanıyor ne bizi) o da olaydan 20 gün sonra arıyor söylüyor. Bizimkiler de bu ne biçim iş aracı böyle mi koyulur kimseyi tanımıyor diyor doğrusunu anlatsak da inanmıyorlar. Sonrasında babasını araya koyuyor abim bu sefer babasına diyor ki biz kardeşimize başkasını uygun gördük bu yüzden istemiyoruz.. Daha sonrasında görüştüğüm kişi küçük abimle yüz yüze görüşmeye geliyor o ara olumlu geçiyor gibi hissediyoruz. Abim çocuğa diyor ki ben babanıza gerekeni söyledim biz bu olay kapandı biliyorduk babanızın haberi yokmuş biz başka yere söz verdik. Önce o tarafla görüşsün olmazsa size döneriz diyorgörüştüğüm kişi de böyle bir şeyi asla kabul edemeyeceğini benim gönlümün de onda olduğunu söyleyince tamam araştıralım istişare edelim döneriz diyor abim. Fakat hiçbir kararı abim kendisi iletmiyor ben iletiyorum doğal olarak bu sefer de suçlu ben oluyorum, çünkü onların istedikleri şey ailemin sunduğu sebep ne olursa olsun ben karşı tarafa kendim istemiyormuşum şeklinde söyleyecekmişim. Abim güya araştırıyor (ondan bundan memleketleri hakkında duydukları ile) bana olumsuz olduğunu söylüyor. Kendileri alevi olmasa da akrabaları alevi, memleketleri iyi değilmiş 9-10 yaşında silah kullanırlarmış bilmem ne gibi bir sürü saçma genel şeyleri aileye mâl ediyorlar. Asla ama asla ailesini çağırıp tanışmayı kabul etmediler. En başta abimlerdem gizlediğim için olmaz dediler sonrasında alevi dediler sonra başkasını düşünüyoruz dediler.. Hiçbir haklı gerekçe yok maalesef.. Tabi biz bütün bunlara rağmen vazgeçemiyoruz konuşmaya devam ediyoruz büyük abim olayı öğrendikten sonra asıl kıyamet o zaman kopuyor saçmalıklar silsilesi resmen.. O da aynı tepkileri veriyor ve biz istemiyorsak bu iş bitecek diyor karşı tarafa da bana da. Eğer bitmezse silahı alır giderim öldürürüm onu diyor. Son günlerde de işi bırakacağını evi terk edeceğini ve bütün bunların sorumlusunun ben olduğumu söylüyor. Annem de tabiri caizse abilerime tapıyor. Hiçbir kararımızı bizim almamıza izin vermediler okul konusu iş konusu evlilik.. Her konuda abileri bilir, abileri ne derse o olur (babam sağken de..) dedi durdu kendisi de onlardan tir tir titredi her seferinde. Tabi abilerim annemi sorumlu tuttuğu için annem de sorumluluğu üstünden atmak istediği için bu işe vesile olanları arayıp ağzına geleni sayıp söylüyor görüştüğüm çocuğu, arkadaşlarını, annesini herkesi arayıp ağzına geleni söylüyor. Annem beni tehdit ediyor eğer ayrılmazsan çalıştığın yere gelir bütün hocalara okul müdürlerine seni rezil ederim diyor. Hakkım sana haram olsun diyor bu işe kendisi beni sokmamış gibi. Ama böyle diyince daha çok saldırıyor etrafa..
Evde her gün kavga kıyamet kız kardeşim (1 yaş küçük) onların dolduruşuna gelip boğazımı sıkıyor küfürler beddualar ediyorlar her gün. Annem vazgeçemeyişimizin sebebini ahlaksızlık yapmışım olarak lanse ediyor işitmediğim hakaret beddua küfür kalmadı. Bu süreçte karşı taraf bana asla yansıtmadı annesi ve babası çok sabırlı insanlar ben istedikten sonra arkamda olacaklarını bu işin onların demesiyle bitmeyeceğini söyleyip bana teselli vermeye çalışıyorlar ama artık dayanamıyorum. Annem abilerim için 'kız kaçırsalar bile yeter ki evlensinler' aslan oğullarım ne yaparsa doğrudur bilmem nedir diyerek yetiştirdi. Beni kim istemeye gelse abileri dedi kimi sevsem abilerin olmaz derse olmaz dedi bir günden bir güne arkamda durmadı. Ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Evde kimse yüzüme bakmıyor herkes düşman bana diyorlar ki evin huzurunu kaçırdın aileyi dağıttın ama inanın hiçbir şey yapmıyorum hep kendileri birbirlerini doldurup onu bunu arayıp rezil ediyorlar. Ailemin beni her konuda manipüle etmesinden bıktım 25 yaşına geldim, ne istediğim bölümü okuttular ne istediğim mesleğe izin verdiler ne de evleneceğim insanı bile seçemiyorum. Hep onlar en doğrusunu biliyor tanımaya bile yanaşmıyorlar neyin doğrusu Allah aşkına.. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama o kadar çıkmazdayım ki fikirlerinize çok ihtiyacım var Allah rızası için bir yol gösterin.
Cok özel konular bunlar ama yazacağım benim annem alevi babam sünni 40 kusur yıllık evliler annene abine bunun sorun olmayacağını anlatmalisinBenim ne suçum var ki ben mi istedim böyle bir ailede doğmayıben aileme hak versem baştan bitirirdim ama neler yaşadığımı bilmiyorsun ki nelere direniyorum sırf sevdiğim için
Öncelikle Ayşe hanım yüce Allah size sabır versin. Ne yazık ki ataerkil bir toplumda yaşıyoruz. Aileniz gerçekten aile değil. Siz evlenecekseniz eğer bu sizin kararınız olmalı başkasının değil, ailenizin sizi desteklemesi gerekirdi. Eğitim durumunuzu bilemiyorum fakat ekonomik özgürlüğünüzü elde etmeli ve ailenizin evinden tabiri caizse kaçmalısınız. Bu ailede huzur bulacağınızı sanmıyorum. İlk işiniz evlilik olmamalı bence evliliğinize karışıyorlarsa başka konularda da karışırlar size hayatınızda rahat vermezler. Çalılma imkanınız varsa çalışmanızı tavsiye ediyorum. Umarım çok daha iyi günler görürsünüz. Sağlıcakla kalınn.Merhabalar, yeni üyeyim derdime bir çare bulamadığım için buraya yazıp sizlerden fikir almaya karar verdim. Öncelikle 25 yaşındayım geçtiğimiz ağustos ayında annemin arkadaşının tavsiyesi üzerine annemin de ısrarı üzerine biriyle (26 yaşında) görüşmeye başladım. İlk görüşmede bana memleketlerinde (samsun) aleviler olduğunu akrabalarının da alevi olduğunu fakat kendini bildi bileli çekirdek aile olarak islam üzere yetiştiğini (hanefi mezhebinden) bir problem edersek anlayışla karşılayacağını söyledi. Mesleği de imam bu arada ben anneme söyledim annem de doğduğu yere göre yargılayamayız diyerek (ben de aynı şeyi yüzüne söylemiştim) karşılık verince devam ettik. 1 ayın sonunda annemle tanıştı aslında o daha erken istedi görücü usulü olduğu için yadırgamadım açıkçası süreci her neyse babam 2 sene önce vefat etti, iki abim var bu arada ikisi de bekar.. Sıra konuyu onlara açmaya gelmişti ama annem bir türlü açamıyordu. Kendi tanışmasının üstünden bir buçuk ay geçti hala söylemiyor ben küçük abime söyledim mesajda açıkladım, çünkü ikimizde iş yerindeydik ve akşamına görüştüğüm kişi görev yerine dönecekti dönmeden abimlerle tanışmak istiyordu. Evde konuşuruz dedi evde konuşulmadı anneme demiş ki bizden habersiz görüşmüş davetiye gönderirse işim olmazsa giderim daha benim gözüme görünmesin. Sonra görüştüğüm kişi mesaj atıyor abime kesinlikle cevap alamıyor iyi veya kötü. Aradan 2-3 gün geçti odasına gittim gizlemek niyetinde olmadığımı utandığım için söylemediğimi rızalarını almak istediğimi söyledim. Annem tabi alevilik mevzusunu açmış benim ona anlattığım şekilde değil ama ve kendisinin tanıştığını söylememiş çünkü abilerimden korkuyor. Abim de bana alevilikten dolayı kesinlikle olmayacağını bu konuyu kapatmamı söyledi o an ısrar edemedim tamam dedim. Fakat görüşmeye devam ettik. Bir buçuk ay kadar da böyle geçti ama bu süreçte ve başından beri görüştüğüm kişi ailemle tanışmak için çabaladı brn engel oldum bizimkilerin aşırı tepkilerinden dolayı.. Hal böyle olunca aracı koymuş ama sonrasında ben aracı işini de iptal etmesini istedim.iptal etti ama aracı başka birine devretmiş (devrettiği kişi ne görüştüğüm çocuğu tanıyor ne bizi) o da olaydan 20 gün sonra arıyor söylüyor. Bizimkiler de bu ne biçim iş aracı böyle mi koyulur kimseyi tanımıyor diyor doğrusunu anlatsak da inanmıyorlar. Sonrasında babasını araya koyuyor abim bu sefer babasına diyor ki biz kardeşimize başkasını uygun gördük bu yüzden istemiyoruz.. Daha sonrasında görüştüğüm kişi küçük abimle yüz yüze görüşmeye geliyor o ara olumlu geçiyor gibi hissediyoruz. Abim çocuğa diyor ki ben babanıza gerekeni söyledim biz bu olay kapandı biliyorduk babanızın haberi yokmuş biz başka yere söz verdik. Önce o tarafla görüşsün olmazsa size döneriz diyorgörüştüğüm kişi de böyle bir şeyi asla kabul edemeyeceğini benim gönlümün de onda olduğunu söyleyince tamam araştıralım istişare edelim döneriz diyor abim. Fakat hiçbir kararı abim kendisi iletmiyor ben iletiyorum doğal olarak bu sefer de suçlu ben oluyorum, çünkü onların istedikleri şey ailemin sunduğu sebep ne olursa olsun ben karşı tarafa kendim istemiyormuşum şeklinde söyleyecekmişim. Abim güya araştırıyor (ondan bundan memleketleri hakkında duydukları ile) bana olumsuz olduğunu söylüyor. Kendileri alevi olmasa da akrabaları alevi, memleketleri iyi değilmiş 9-10 yaşında silah kullanırlarmış bilmem ne gibi bir sürü saçma genel şeyleri aileye mâl ediyorlar. Asla ama asla ailesini çağırıp tanışmayı kabul etmediler. En başta abimlerdem gizlediğim için olmaz dediler sonrasında alevi dediler sonra başkasını düşünüyoruz dediler.. Hiçbir haklı gerekçe yok maalesef.. Tabi biz bütün bunlara rağmen vazgeçemiyoruz konuşmaya devam ediyoruz büyük abim olayı öğrendikten sonra asıl kıyamet o zaman kopuyor saçmalıklar silsilesi resmen.. O da aynı tepkileri veriyor ve biz istemiyorsak bu iş bitecek diyor karşı tarafa da bana da. Eğer bitmezse silahı alır giderim öldürürüm onu diyor. Son günlerde de işi bırakacağını evi terk edeceğini ve bütün bunların sorumlusunun ben olduğumu söylüyor. Annem de tabiri caizse abilerime tapıyor. Hiçbir kararımızı bizim almamıza izin vermediler okul konusu iş konusu evlilik.. Her konuda abileri bilir, abileri ne derse o olur (babam sağken de..) dedi durdu kendisi de onlardan tir tir titredi her seferinde. Tabi abilerim annemi sorumlu tuttuğu için annem de sorumluluğu üstünden atmak istediği için bu işe vesile olanları arayıp ağzına geleni sayıp söylüyor görüştüğüm çocuğu, arkadaşlarını, annesini herkesi arayıp ağzına geleni söylüyor. Annem beni tehdit ediyor eğer ayrılmazsan çalıştığın yere gelir bütün hocalara okul müdürlerine seni rezil ederim diyor. Hakkım sana haram olsun diyor bu işe kendisi beni sokmamış gibi. Ama böyle diyince daha çok saldırıyor etrafa..
Evde her gün kavga kıyamet kız kardeşim (1 yaş küçük) onların dolduruşuna gelip boğazımı sıkıyor küfürler beddualar ediyorlar her gün. Annem vazgeçemeyişimizin sebebini ahlaksızlık yapmışım olarak lanse ediyor işitmediğim hakaret beddua küfür kalmadı. Bu süreçte karşı taraf bana asla yansıtmadı annesi ve babası çok sabırlı insanlar ben istedikten sonra arkamda olacaklarını bu işin onların demesiyle bitmeyeceğini söyleyip bana teselli vermeye çalışıyorlar ama artık dayanamıyorum. Annem abilerim için 'kız kaçırsalar bile yeter ki evlensinler' aslan oğullarım ne yaparsa doğrudur bilmem nedir diyerek yetiştirdi. Beni kim istemeye gelse abileri dedi kimi sevsem abilerin olmaz derse olmaz dedi bir günden bir güne arkamda durmadı. Ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Evde kimse yüzüme bakmıyor herkes düşman bana diyorlar ki evin huzurunu kaçırdın aileyi dağıttın ama inanın hiçbir şey yapmıyorum hep kendileri birbirlerini doldurup onu bunu arayıp rezil ediyorlar. Ailemin beni her konuda manipüle etmesinden bıktım 25 yaşına geldim, ne istediğim bölümü okuttular ne istediğim mesleğe izin verdiler ne de evleneceğim insanı bile seçemiyorum. Hep onlar en doğrusunu biliyor tanımaya bile yanaşmıyorlar neyin doğrusu Allah aşkına.. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama o kadar çıkmazdayım ki fikirlerinize çok ihtiyacım var Allah rızası için bir yol gösterin.
Çok teşekkür ediyorum güzel dilekleriniz için Rabbim size de güzel günler göstersinÖncelikle Ayşe hanım yüce Allah size sabır versin. Ne yazık ki ataerkil bir toplumda yaşıyoruz. Aileniz gerçekten aile değil. Siz evlenecekseniz eğer bu sizin kararınız olmalı başkasının değil, ailenizin sizi desteklemesi gerekirdi. Eğitim durumunuzu bilemiyorum fakat ekonomik özgürlüğünüzü elde etmeli ve ailenizin evinden tabiri caizse kaçmalısınız. Bu ailede huzur bulacağınızı sanmıyorum. İlk işiniz evlilik olmamalı bence evliliğinize karışıyorlarsa başka konularda da karışırlar size hayatınızda rahat vermezler. Çalılma imkanınız varsa çalışmanızı tavsiye ediyorum. Umarım çok daha iyi günler görürsünüz. Sağlıcakla kalınn.
Maşallah, Allah daim etsin huzurunuzuCok özel konular bunlar ama yazacağım benim annem alevi babam sünni 40 kusur yıllık evliler annene abine bunun sorun olmayacağını anlatmalisin
Estağfurullah, açıkçası ailede şuan kimse yüzüme bile bakmıyor. Sanırsınız ahlaksızlık yaptımNormalde yorum yapmam ama bu konuya dayanamadım bacım beni yanlış anlama ama sen abilerine karsi dikkatli ol her anlamda odanin kapısını vs kilitle öyle uyu yani bilmiyorum bende çok iyi izlenim bırakmadılar hem yetişme tarzları hemde dini görüşleri vs korkuttu beni açıkçası
Aileme konuyu 3 aylıkken açtığımda ret cevabı alınca dediğiniz gibi yapmıştım. Sonrasında tekrar devreye girildi vs derken bu sefer ailem bana sürekli sen yalancısın bilmem ne diye çok üstüme geldiler kıyameti kopardılar. Bu anlattığım tavırlara da iki ay olacak neredeyse katlanıyorum, en son tehdidin sınırını aştıkları için mecbur konuyu kapattım demek zorunda kaldım. Ama hala her Allahın günü sorup yemin ettirmeye çalışıyorlar inanmıyorlar bir kere yalan konuştun sana daha inanmıyoruz tarzında konuyu hak hukuk helal etmemeye getiriyorlar sonu yok anlayacağınız ama bakacağım artık..Ben olsam aileme konuyu kapatırdım çocuğa da birbirimizi tanımamiz gerektiğini sonrasında kararımız yine evlilik olursa daha cesur adımlar atabilicegimi söylerdim. Yani acele etmeyip tanımak için zaman isterdim onun için de okeyse. Zaten çocukda ille aile diye acele etmesin önce sizi tanısın sonra yolunu bulursunuz
Bende bundan dolayı dedim odanın kapısını kilitle yat diye bu ülkede inş kadın olacağına dağ taş olaydık keskeEstağfurullah, açıkçası ailede şuan kimse yüzüme bile bakmıyor. Sanırsınız ahlaksızlık yaptımayrılmam hususunda o kadar saçma baskı ve tehditlere giriyorlar ki geçen gün dedikleri şey 'eğer hala görüşmeye devam ediyorsan katliam çıkar haberin olsun' hayır normalde öyle insanlar da değiller ama anlam veremiyorum ortada hiçbir sorun yokken kendi kendilerini doldurup kafayı yedi hepsi
Pardon da Aleviler kültürsuzmu sizin gözünüzde. Bu ne kadar saçma bir düşünce birde okumussunuz sözde. Ayrıca ailemizden görmediğiniz değeri saygıyı Alevilerden görürsünüz. Bu toplumun en aydınlık insanlarıyız. Sizin gibiler yüzünden iyiki Alevi doğmuşum iyiki böyle ailede yetismisim diyorumSürekli kendilerini haklı görüyorlar.. Benim asla ayrımım yoktur herkese insan olduğu için değer veririm elbette ailemin gözünde hadi kendileri alevi olsa bir nebze hak veririm kültür farkı vs derim ama kendileri değil akrabaları alevi diye problem oluyor şimdi de ve bana hak hukuk haram ediyorlar
Okurken sinir krizleri gecirdim. Ozur dilerim ama.bunlar ne hoduk abiler yaMerhabalar, yeni üyeyim derdime bir çare bulamadığım için buraya yazıp sizlerden fikir almaya karar verdim. Öncelikle 25 yaşındayım geçtiğimiz ağustos ayında annemin arkadaşının tavsiyesi üzerine annemin de ısrarı üzerine biriyle (26 yaşında) görüşmeye başladım. İlk görüşmede bana memleketlerinde (samsun) aleviler olduğunu akrabalarının da alevi olduğunu fakat kendini bildi bileli çekirdek aile olarak islam üzere yetiştiğini (hanefi mezhebinden) bir problem edersek anlayışla karşılayacağını söyledi. Mesleği de imam bu arada ben anneme söyledim annem de doğduğu yere göre yargılayamayız diyerek (ben de aynı şeyi yüzüne söylemiştim) karşılık verince devam ettik. 1 ayın sonunda annemle tanıştı aslında o daha erken istedi görücü usulü olduğu için yadırgamadım açıkçası süreci her neyse babam 2 sene önce vefat etti, iki abim var bu arada ikisi de bekar.. Sıra konuyu onlara açmaya gelmişti ama annem bir türlü açamıyordu. Kendi tanışmasının üstünden bir buçuk ay geçti hala söylemiyor ben küçük abime söyledim mesajda açıkladım, çünkü ikimizde iş yerindeydik ve akşamına görüştüğüm kişi görev yerine dönecekti dönmeden abimlerle tanışmak istiyordu. Evde konuşuruz dedi evde konuşulmadı anneme demiş ki bizden habersiz görüşmüş davetiye gönderirse işim olmazsa giderim daha benim gözüme görünmesin. Sonra görüştüğüm kişi mesaj atıyor abime kesinlikle cevap alamıyor iyi veya kötü. Aradan 2-3 gün geçti odasına gittim gizlemek niyetinde olmadığımı utandığım için söylemediğimi rızalarını almak istediğimi söyledim. Annem tabi alevilik mevzusunu açmış benim ona anlattığım şekilde değil ama ve kendisinin tanıştığını söylememiş çünkü abilerimden korkuyor. Abim de bana alevilikten dolayı kesinlikle olmayacağını bu konuyu kapatmamı söyledi o an ısrar edemedim tamam dedim. Fakat görüşmeye devam ettik. Bir buçuk ay kadar da böyle geçti ama bu süreçte ve başından beri görüştüğüm kişi ailemle tanışmak için çabaladı brn engel oldum bizimkilerin aşırı tepkilerinden dolayı.. Hal böyle olunca aracı koymuş ama sonrasında ben aracı işini de iptal etmesini istedim.iptal etti ama aracı başka birine devretmiş (devrettiği kişi ne görüştüğüm çocuğu tanıyor ne bizi) o da olaydan 20 gün sonra arıyor söylüyor. Bizimkiler de bu ne biçim iş aracı böyle mi koyulur kimseyi tanımıyor diyor doğrusunu anlatsak da inanmıyorlar. Sonrasında babasını araya koyuyor abim bu sefer babasına diyor ki biz kardeşimize başkasını uygun gördük bu yüzden istemiyoruz.. Daha sonrasında görüştüğüm kişi küçük abimle yüz yüze görüşmeye geliyor o ara olumlu geçiyor gibi hissediyoruz. Abim çocuğa diyor ki ben babanıza gerekeni söyledim biz bu olay kapandı biliyorduk babanızın haberi yokmuş biz başka yere söz verdik. Önce o tarafla görüşsün olmazsa size döneriz diyorgörüştüğüm kişi de böyle bir şeyi asla kabul edemeyeceğini benim gönlümün de onda olduğunu söyleyince tamam araştıralım istişare edelim döneriz diyor abim. Fakat hiçbir kararı abim kendisi iletmiyor ben iletiyorum doğal olarak bu sefer de suçlu ben oluyorum, çünkü onların istedikleri şey ailemin sunduğu sebep ne olursa olsun ben karşı tarafa kendim istemiyormuşum şeklinde söyleyecekmişim. Abim güya araştırıyor (ondan bundan memleketleri hakkında duydukları ile) bana olumsuz olduğunu söylüyor. Kendileri alevi olmasa da akrabaları alevi, memleketleri iyi değilmiş 9-10 yaşında silah kullanırlarmış bilmem ne gibi bir sürü saçma genel şeyleri aileye mâl ediyorlar. Asla ama asla ailesini çağırıp tanışmayı kabul etmediler. En başta abimlerdem gizlediğim için olmaz dediler sonrasında alevi dediler sonra başkasını düşünüyoruz dediler.. Hiçbir haklı gerekçe yok maalesef.. Tabi biz bütün bunlara rağmen vazgeçemiyoruz konuşmaya devam ediyoruz büyük abim olayı öğrendikten sonra asıl kıyamet o zaman kopuyor saçmalıklar silsilesi resmen.. O da aynı tepkileri veriyor ve biz istemiyorsak bu iş bitecek diyor karşı tarafa da bana da. Eğer bitmezse silahı alır giderim öldürürüm onu diyor. Son günlerde de işi bırakacağını evi terk edeceğini ve bütün bunların sorumlusunun ben olduğumu söylüyor. Annem de tabiri caizse abilerime tapıyor. Hiçbir kararımızı bizim almamıza izin vermediler okul konusu iş konusu evlilik.. Her konuda abileri bilir, abileri ne derse o olur (babam sağken de..) dedi durdu kendisi de onlardan tir tir titredi her seferinde. Tabi abilerim annemi sorumlu tuttuğu için annem de sorumluluğu üstünden atmak istediği için bu işe vesile olanları arayıp ağzına geleni sayıp söylüyor görüştüğüm çocuğu, arkadaşlarını, annesini herkesi arayıp ağzına geleni söylüyor. Annem beni tehdit ediyor eğer ayrılmazsan çalıştığın yere gelir bütün hocalara okul müdürlerine seni rezil ederim diyor. Hakkım sana haram olsun diyor bu işe kendisi beni sokmamış gibi. Ama böyle diyince daha çok saldırıyor etrafa..
Evde her gün kavga kıyamet kız kardeşim (1 yaş küçük) onların dolduruşuna gelip boğazımı sıkıyor küfürler beddualar ediyorlar her gün. Annem vazgeçemeyişimizin sebebini ahlaksızlık yapmışım olarak lanse ediyor işitmediğim hakaret beddua küfür kalmadı. Bu süreçte karşı taraf bana asla yansıtmadı annesi ve babası çok sabırlı insanlar ben istedikten sonra arkamda olacaklarını bu işin onların demesiyle bitmeyeceğini söyleyip bana teselli vermeye çalışıyorlar ama artık dayanamıyorum. Annem abilerim için 'kız kaçırsalar bile yeter ki evlensinler' aslan oğullarım ne yaparsa doğrudur bilmem nedir diyerek yetiştirdi. Beni kim istemeye gelse abileri dedi kimi sevsem abilerin olmaz derse olmaz dedi bir günden bir güne arkamda durmadı. Ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Evde kimse yüzüme bakmıyor herkes düşman bana diyorlar ki evin huzurunu kaçırdın aileyi dağıttın ama inanın hiçbir şey yapmıyorum hep kendileri birbirlerini doldurup onu bunu arayıp rezil ediyorlar. Ailemin beni her konuda manipüle etmesinden bıktım 25 yaşına geldim, ne istediğim bölümü okuttular ne istediğim mesleğe izin verdiler ne de evleneceğim insanı bile seçemiyorum. Hep onlar en doğrusunu biliyor tanımaya bile yanaşmıyorlar neyin doğrusu Allah aşkına.. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama o kadar çıkmazdayım ki fikirlerinize çok ihtiyacım var Allah rızası için bir yol gösterin.