Ailem haksız yere bana sırtını döndü

sulea .!.:

Ben de sizin kadar agir olmasa da benzerini yasadim. Babam esim gili istemeye geldiklerinde defalarca evden kovdu.surekli kucuk gordu gorusmedi bile,muhatap almadi.bahaneler uretti neymis devlet memuru degilmis bilmemne. Annem de ona yandas cikti kimse bana destek olmadi
Tehditlerle zorla nisan yaptirdim annem gile.nisandan sonra evliler bile bosaniyor, ne var ki nisan da hemen atilir diyerek ugurladi esimin ailesini evine... esimin ailesi hep sabretti esim de.. surekli kucuk dusurulmekten esimin psikolojisi bozuldu.. cook yipratici surecti. Bana da akrabalardan onlar anne baba hissetmistir de istememistir fln diyenler oldu.yahu muhatap alip tanismadigin insanlarin kotulugunu nerden hissettin pardon? Kulak asma bu laflara. Karsi taraf demekki iyilermis seni sevmisler ke bunca eziyetlerine katlanmislar . Baskasi olsa bize kiz mi yok der birakirdi. Ben ailemden habersiz nikah yaparak kurtuldum sonrasinda baska sehre tasindim. Dugunumuzu de tamamen kendi cabamizla yaptik zahmet edip annem gil geldiler sagolsunlar. Zorla oldu sonradan oldu. Ama oldu ya nasil rahatladim. Insallah sen de rahatlarsin kardesim kurtar kendini bu aileden.

Genişletmek için tıkla...

Dehliz_deniz .!.:

Pardon da Aleviler kültürsuzmu sizin gözünüzde. Bu ne kadar saçma bir düşünce birde okumussunuz sözde. Ayrıca ailemizden görmediğiniz değeri saygıyı Alevilerden görürsünüz. Bu toplumun en aydınlık insanlarıyız. Sizin gibiler yüzünden iyiki Alevi doğmuşum iyiki böyle ailede yetismisim diyorum

Genişletmek için tıkla...

ayse1298 .!.:

Merhabalar, yeni üyeyim derdime bir çare bulamadığım için buraya yazıp sizlerden fikir almaya karar verdim. Öncelikle 25 yaşındayım geçtiğimiz ağustos ayında annemin arkadaşının tavsiyesi üzerine annemin de ısrarı üzerine biriyle (26 yaşında) görüşmeye başladım. İlk görüşmede bana memleketlerinde (samsun) aleviler olduğunu akrabalarının da alevi olduğunu fakat kendini bildi bileli çekirdek aile olarak islam üzere yetiştiğini (hanefi mezhebinden) bir problem edersek anlayışla karşılayacağını söyledi. Mesleği de imam bu arada ben anneme söyledim annem de doğduğu yere göre yargılayamayız diyerek (ben de aynı şeyi yüzüne söylemiştim) karşılık verince devam ettik. 1 ayın sonunda annemle tanıştı aslında o daha erken istedi görücü usulü olduğu için yadırgamadım açıkçası süreci her neyse babam 2 sene önce vefat etti, iki abim var bu arada ikisi de bekar.. Sıra konuyu onlara açmaya gelmişti ama annem bir türlü açamıyordu. Kendi tanışmasının üstünden bir buçuk ay geçti hala söylemiyor ben küçük abime söyledim mesajda açıkladım, çünkü ikimizde iş yerindeydik ve akşamına görüştüğüm kişi görev yerine dönecekti dönmeden abimlerle tanışmak istiyordu. Evde konuşuruz dedi evde konuşulmadı anneme demiş ki bizden habersiz görüşmüş davetiye gönderirse işim olmazsa giderim daha benim gözüme görünmesin. Sonra görüştüğüm kişi mesaj atıyor abime kesinlikle cevap alamıyor iyi veya kötü. Aradan 2-3 gün geçti odasına gittim gizlemek niyetinde olmadığımı utandığım için söylemediğimi rızalarını almak istediğimi söyledim. Annem tabi alevilik mevzusunu açmış benim ona anlattığım şekilde değil ama ve kendisinin tanıştığını söylememiş çünkü abilerimden korkuyor. Abim de bana alevilikten dolayı kesinlikle olmayacağını bu konuyu kapatmamı söyledi o an ısrar edemedim tamam dedim. Fakat görüşmeye devam ettik. Bir buçuk ay kadar da böyle geçti ama bu süreçte ve başından beri görüştüğüm kişi ailemle tanışmak için çabaladı brn engel oldum bizimkilerin aşırı tepkilerinden dolayı.. Hal böyle olunca aracı koymuş ama sonrasında ben aracı işini de iptal etmesini istedim.iptal etti ama aracı başka birine devretmiş (devrettiği kişi ne görüştüğüm çocuğu tanıyor ne bizi) o da olaydan 20 gün sonra arıyor söylüyor. Bizimkiler de bu ne biçim iş aracı böyle mi koyulur kimseyi tanımıyor diyor doğrusunu anlatsak da inanmıyorlar. Sonrasında babasını araya koyuyor abim bu sefer babasına diyor ki biz kardeşimize başkasını uygun gördük bu yüzden istemiyoruz.. Daha sonrasında görüştüğüm kişi küçük abimle yüz yüze görüşmeye geliyor o ara olumlu geçiyor gibi hissediyoruz. Abim çocuğa diyor ki ben babanıza gerekeni söyledim biz bu olay kapandı biliyorduk babanızın haberi yokmuş biz başka yere söz verdik. Önce o tarafla görüşsün olmazsa size döneriz diyor görüştüğüm kişi de böyle bir şeyi asla kabul edemeyeceğini benim gönlümün de onda olduğunu söyleyince tamam araştıralım istişare edelim döneriz diyor abim. Fakat hiçbir kararı abim kendisi iletmiyor ben iletiyorum doğal olarak bu sefer de suçlu ben oluyorum, çünkü onların istedikleri şey ailemin sunduğu sebep ne olursa olsun ben karşı tarafa kendim istemiyormuşum şeklinde söyleyecekmişim. Abim güya araştırıyor (ondan bundan memleketleri hakkında duydukları ile) bana olumsuz olduğunu söylüyor. Kendileri alevi olmasa da akrabaları alevi, memleketleri iyi değilmiş 9-10 yaşında silah kullanırlarmış bilmem ne gibi bir sürü saçma genel şeyleri aileye mâl ediyorlar. Asla ama asla ailesini çağırıp tanışmayı kabul etmediler. En başta abimlerdem gizlediğim için olmaz dediler sonrasında alevi dediler sonra başkasını düşünüyoruz dediler.. Hiçbir haklı gerekçe yok maalesef.. Tabi biz bütün bunlara rağmen vazgeçemiyoruz konuşmaya devam ediyoruz büyük abim olayı öğrendikten sonra asıl kıyamet o zaman kopuyor saçmalıklar silsilesi resmen.. O da aynı tepkileri veriyor ve biz istemiyorsak bu iş bitecek diyor karşı tarafa da bana da. Eğer bitmezse silahı alır giderim öldürürüm onu diyor. Son günlerde de işi bırakacağını evi terk edeceğini ve bütün bunların sorumlusunun ben olduğumu söylüyor. Annem de tabiri caizse abilerime tapıyor. Hiçbir kararımızı bizim almamıza izin vermediler okul konusu iş konusu evlilik.. Her konuda abileri bilir, abileri ne derse o olur (babam sağken de..) dedi durdu kendisi de onlardan tir tir titredi her seferinde. Tabi abilerim annemi sorumlu tuttuğu için annem de sorumluluğu üstünden atmak istediği için bu işe vesile olanları arayıp ağzına geleni sayıp söylüyor görüştüğüm çocuğu, arkadaşlarını, annesini herkesi arayıp ağzına geleni söylüyor. Annem beni tehdit ediyor eğer ayrılmazsan çalıştığın yere gelir bütün hocalara okul müdürlerine seni rezil ederim diyor. Hakkım sana haram olsun diyor bu işe kendisi beni sokmamış gibi. Ama böyle diyince daha çok saldırıyor etrafa..
Evde her gün kavga kıyamet kız kardeşim (1 yaş küçük) onların dolduruşuna gelip boğazımı sıkıyor küfürler beddualar ediyorlar her gün. Annem vazgeçemeyişimizin sebebini ahlaksızlık yapmışım olarak lanse ediyor işitmediğim hakaret beddua küfür kalmadı. Bu süreçte karşı taraf bana asla yansıtmadı annesi ve babası çok sabırlı insanlar ben istedikten sonra arkamda olacaklarını bu işin onların demesiyle bitmeyeceğini söyleyip bana teselli vermeye çalışıyorlar ama artık dayanamıyorum. Annem abilerim için 'kız kaçırsalar bile yeter ki evlensinler' aslan oğullarım ne yaparsa doğrudur bilmem nedir diyerek yetiştirdi. Beni kim istemeye gelse abileri dedi kimi sevsem abilerin olmaz derse olmaz dedi bir günden bir güne arkamda durmadı. Ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Evde kimse yüzüme bakmıyor herkes düşman bana diyorlar ki evin huzurunu kaçırdın aileyi dağıttın ama inanın hiçbir şey yapmıyorum hep kendileri birbirlerini doldurup onu bunu arayıp rezil ediyorlar. Ailemin beni her konuda manipüle etmesinden bıktım 25 yaşına geldim, ne istediğim bölümü okuttular ne istediğim mesleğe izin verdiler ne de evleneceğim insanı bile seçemiyorum. Hep onlar en doğrusunu biliyor tanımaya bile yanaşmıyorlar neyin doğrusu Allah aşkına.. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama o kadar çıkmazdayım ki fikirlerinize çok ihtiyacım var Allah rızası için bir yol gösterin.

Genişletmek için tıkla...

ayse1298 .!.:

Amin Allah razı olsun güzel kalpli kardeşim Rabbim yuvadan huzuru eksik etmesin ailelerimiz malum beddua üstüne beddua ediyor inşallah onlara inat ömür boyu mutlu olursun oluruz. Biz de dün resmi nikahımızı kıydırdık gecesine evden ayrılacakken yakaladılar nikahı bilmiyorlar henüz ama gün alın evlenin defolun gidin elaleme rezil olmadan kapansın konu sonra da ne halin varsa gör dediler bir sürü dayak beddua küfür uğramadığım şey kalmadı. Düğüne kadar da burada kalmak istemiyorum çok zor durumdayım dua et bana da

Genişletmek için tıkla...

ayse1298 .!.:

Merhabalar, yeni üyeyim derdime bir çare bulamadığım için buraya yazıp sizlerden fikir almaya karar verdim. Öncelikle 25 yaşındayım geçtiğimiz ağustos ayında annemin arkadaşının tavsiyesi üzerine annemin de ısrarı üzerine biriyle (26 yaşında) görüşmeye başladım. İlk görüşmede bana memleketlerinde (samsun) aleviler olduğunu akrabalarının da alevi olduğunu fakat kendini bildi bileli çekirdek aile olarak islam üzere yetiştiğini (hanefi mezhebinden) bir problem edersek anlayışla karşılayacağını söyledi. Mesleği de imam bu arada ben anneme söyledim annem de doğduğu yere göre yargılayamayız diyerek (ben de aynı şeyi yüzüne söylemiştim) karşılık verince devam ettik. 1 ayın sonunda annemle tanıştı aslında o daha erken istedi görücü usulü olduğu için yadırgamadım açıkçası süreci her neyse babam 2 sene önce vefat etti, iki abim var bu arada ikisi de bekar.. Sıra konuyu onlara açmaya gelmişti ama annem bir türlü açamıyordu. Kendi tanışmasının üstünden bir buçuk ay geçti hala söylemiyor ben küçük abime söyledim mesajda açıkladım, çünkü ikimizde iş yerindeydik ve akşamına görüştüğüm kişi görev yerine dönecekti dönmeden abimlerle tanışmak istiyordu. Evde konuşuruz dedi evde konuşulmadı anneme demiş ki bizden habersiz görüşmüş davetiye gönderirse işim olmazsa giderim daha benim gözüme görünmesin. Sonra görüştüğüm kişi mesaj atıyor abime kesinlikle cevap alamıyor iyi veya kötü. Aradan 2-3 gün geçti odasına gittim gizlemek niyetinde olmadığımı utandığım için söylemediğimi rızalarını almak istediğimi söyledim. Annem tabi alevilik mevzusunu açmış benim ona anlattığım şekilde değil ama ve kendisinin tanıştığını söylememiş çünkü abilerimden korkuyor. Abim de bana alevilikten dolayı kesinlikle olmayacağını bu konuyu kapatmamı söyledi o an ısrar edemedim tamam dedim. Fakat görüşmeye devam ettik. Bir buçuk ay kadar da böyle geçti ama bu süreçte ve başından beri görüştüğüm kişi ailemle tanışmak için çabaladı brn engel oldum bizimkilerin aşırı tepkilerinden dolayı.. Hal böyle olunca aracı koymuş ama sonrasında ben aracı işini de iptal etmesini istedim.iptal etti ama aracı başka birine devretmiş (devrettiği kişi ne görüştüğüm çocuğu tanıyor ne bizi) o da olaydan 20 gün sonra arıyor söylüyor. Bizimkiler de bu ne biçim iş aracı böyle mi koyulur kimseyi tanımıyor diyor doğrusunu anlatsak da inanmıyorlar. Sonrasında babasını araya koyuyor abim bu sefer babasına diyor ki biz kardeşimize başkasını uygun gördük bu yüzden istemiyoruz.. Daha sonrasında görüştüğüm kişi küçük abimle yüz yüze görüşmeye geliyor o ara olumlu geçiyor gibi hissediyoruz. Abim çocuğa diyor ki ben babanıza gerekeni söyledim biz bu olay kapandı biliyorduk babanızın haberi yokmuş biz başka yere söz verdik. Önce o tarafla görüşsün olmazsa size döneriz diyor görüştüğüm kişi de böyle bir şeyi asla kabul edemeyeceğini benim gönlümün de onda olduğunu söyleyince tamam araştıralım istişare edelim döneriz diyor abim. Fakat hiçbir kararı abim kendisi iletmiyor ben iletiyorum doğal olarak bu sefer de suçlu ben oluyorum, çünkü onların istedikleri şey ailemin sunduğu sebep ne olursa olsun ben karşı tarafa kendim istemiyormuşum şeklinde söyleyecekmişim. Abim güya araştırıyor (ondan bundan memleketleri hakkında duydukları ile) bana olumsuz olduğunu söylüyor. Kendileri alevi olmasa da akrabaları alevi, memleketleri iyi değilmiş 9-10 yaşında silah kullanırlarmış bilmem ne gibi bir sürü saçma genel şeyleri aileye mâl ediyorlar. Asla ama asla ailesini çağırıp tanışmayı kabul etmediler. En başta abimlerdem gizlediğim için olmaz dediler sonrasında alevi dediler sonra başkasını düşünüyoruz dediler.. Hiçbir haklı gerekçe yok maalesef.. Tabi biz bütün bunlara rağmen vazgeçemiyoruz konuşmaya devam ediyoruz büyük abim olayı öğrendikten sonra asıl kıyamet o zaman kopuyor saçmalıklar silsilesi resmen.. O da aynı tepkileri veriyor ve biz istemiyorsak bu iş bitecek diyor karşı tarafa da bana da. Eğer bitmezse silahı alır giderim öldürürüm onu diyor. Son günlerde de işi bırakacağını evi terk edeceğini ve bütün bunların sorumlusunun ben olduğumu söylüyor. Annem de tabiri caizse abilerime tapıyor. Hiçbir kararımızı bizim almamıza izin vermediler okul konusu iş konusu evlilik.. Her konuda abileri bilir, abileri ne derse o olur (babam sağken de..) dedi durdu kendisi de onlardan tir tir titredi her seferinde. Tabi abilerim annemi sorumlu tuttuğu için annem de sorumluluğu üstünden atmak istediği için bu işe vesile olanları arayıp ağzına geleni sayıp söylüyor görüştüğüm çocuğu, arkadaşlarını, annesini herkesi arayıp ağzına geleni söylüyor. Annem beni tehdit ediyor eğer ayrılmazsan çalıştığın yere gelir bütün hocalara okul müdürlerine seni rezil ederim diyor. Hakkım sana haram olsun diyor bu işe kendisi beni sokmamış gibi. Ama böyle diyince daha çok saldırıyor etrafa..
Evde her gün kavga kıyamet kız kardeşim (1 yaş küçük) onların dolduruşuna gelip boğazımı sıkıyor küfürler beddualar ediyorlar her gün. Annem vazgeçemeyişimizin sebebini ahlaksızlık yapmışım olarak lanse ediyor işitmediğim hakaret beddua küfür kalmadı. Bu süreçte karşı taraf bana asla yansıtmadı annesi ve babası çok sabırlı insanlar ben istedikten sonra arkamda olacaklarını bu işin onların demesiyle bitmeyeceğini söyleyip bana teselli vermeye çalışıyorlar ama artık dayanamıyorum. Annem abilerim için 'kız kaçırsalar bile yeter ki evlensinler' aslan oğullarım ne yaparsa doğrudur bilmem nedir diyerek yetiştirdi. Beni kim istemeye gelse abileri dedi kimi sevsem abilerin olmaz derse olmaz dedi bir günden bir güne arkamda durmadı. Ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Evde kimse yüzüme bakmıyor herkes düşman bana diyorlar ki evin huzurunu kaçırdın aileyi dağıttın ama inanın hiçbir şey yapmıyorum hep kendileri birbirlerini doldurup onu bunu arayıp rezil ediyorlar. Ailemin beni her konuda manipüle etmesinden bıktım 25 yaşına geldim, ne istediğim bölümü okuttular ne istediğim mesleğe izin verdiler ne de evleneceğim insanı bile seçemiyorum. Hep onlar en doğrusunu biliyor tanımaya bile yanaşmıyorlar neyin doğrusu Allah aşkına.. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama o kadar çıkmazdayım ki fikirlerinize çok ihtiyacım var Allah rızası için bir yol gösterin.

Genişletmek için tıkla...

ayse1298 .!.:

Merhabalar, yeni üyeyim derdime bir çare bulamadığım için buraya yazıp sizlerden fikir almaya karar verdim. Öncelikle 25 yaşındayım geçtiğimiz ağustos ayında annemin arkadaşının tavsiyesi üzerine annemin de ısrarı üzerine biriyle (26 yaşında) görüşmeye başladım. İlk görüşmede bana memleketlerinde (samsun) aleviler olduğunu akrabalarının da alevi olduğunu fakat kendini bildi bileli çekirdek aile olarak islam üzere yetiştiğini (hanefi mezhebinden) bir problem edersek anlayışla karşılayacağını söyledi. Mesleği de imam bu arada ben anneme söyledim annem de doğduğu yere göre yargılayamayız diyerek (ben de aynı şeyi yüzüne söylemiştim) karşılık verince devam ettik. 1 ayın sonunda annemle tanıştı aslında o daha erken istedi görücü usulü olduğu için yadırgamadım açıkçası süreci her neyse babam 2 sene önce vefat etti, iki abim var bu arada ikisi de bekar.. Sıra konuyu onlara açmaya gelmişti ama annem bir türlü açamıyordu. Kendi tanışmasının üstünden bir buçuk ay geçti hala söylemiyor ben küçük abime söyledim mesajda açıkladım, çünkü ikimizde iş yerindeydik ve akşamına görüştüğüm kişi görev yerine dönecekti dönmeden abimlerle tanışmak istiyordu. Evde konuşuruz dedi evde konuşulmadı anneme demiş ki bizden habersiz görüşmüş davetiye gönderirse işim olmazsa giderim daha benim gözüme görünmesin. Sonra görüştüğüm kişi mesaj atıyor abime kesinlikle cevap alamıyor iyi veya kötü. Aradan 2-3 gün geçti odasına gittim gizlemek niyetinde olmadığımı utandığım için söylemediğimi rızalarını almak istediğimi söyledim. Annem tabi alevilik mevzusunu açmış benim ona anlattığım şekilde değil ama ve kendisinin tanıştığını söylememiş çünkü abilerimden korkuyor. Abim de bana alevilikten dolayı kesinlikle olmayacağını bu konuyu kapatmamı söyledi o an ısrar edemedim tamam dedim. Fakat görüşmeye devam ettik. Bir buçuk ay kadar da böyle geçti ama bu süreçte ve başından beri görüştüğüm kişi ailemle tanışmak için çabaladı brn engel oldum bizimkilerin aşırı tepkilerinden dolayı.. Hal böyle olunca aracı koymuş ama sonrasında ben aracı işini de iptal etmesini istedim.iptal etti ama aracı başka birine devretmiş (devrettiği kişi ne görüştüğüm çocuğu tanıyor ne bizi) o da olaydan 20 gün sonra arıyor söylüyor. Bizimkiler de bu ne biçim iş aracı böyle mi koyulur kimseyi tanımıyor diyor doğrusunu anlatsak da inanmıyorlar. Sonrasında babasını araya koyuyor abim bu sefer babasına diyor ki biz kardeşimize başkasını uygun gördük bu yüzden istemiyoruz.. Daha sonrasında görüştüğüm kişi küçük abimle yüz yüze görüşmeye geliyor o ara olumlu geçiyor gibi hissediyoruz. Abim çocuğa diyor ki ben babanıza gerekeni söyledim biz bu olay kapandı biliyorduk babanızın haberi yokmuş biz başka yere söz verdik. Önce o tarafla görüşsün olmazsa size döneriz diyor görüştüğüm kişi de böyle bir şeyi asla kabul edemeyeceğini benim gönlümün de onda olduğunu söyleyince tamam araştıralım istişare edelim döneriz diyor abim. Fakat hiçbir kararı abim kendisi iletmiyor ben iletiyorum doğal olarak bu sefer de suçlu ben oluyorum, çünkü onların istedikleri şey ailemin sunduğu sebep ne olursa olsun ben karşı tarafa kendim istemiyormuşum şeklinde söyleyecekmişim. Abim güya araştırıyor (ondan bundan memleketleri hakkında duydukları ile) bana olumsuz olduğunu söylüyor. Kendileri alevi olmasa da akrabaları alevi, memleketleri iyi değilmiş 9-10 yaşında silah kullanırlarmış bilmem ne gibi bir sürü saçma genel şeyleri aileye mâl ediyorlar. Asla ama asla ailesini çağırıp tanışmayı kabul etmediler. En başta abimlerdem gizlediğim için olmaz dediler sonrasında alevi dediler sonra başkasını düşünüyoruz dediler.. Hiçbir haklı gerekçe yok maalesef.. Tabi biz bütün bunlara rağmen vazgeçemiyoruz konuşmaya devam ediyoruz büyük abim olayı öğrendikten sonra asıl kıyamet o zaman kopuyor saçmalıklar silsilesi resmen.. O da aynı tepkileri veriyor ve biz istemiyorsak bu iş bitecek diyor karşı tarafa da bana da. Eğer bitmezse silahı alır giderim öldürürüm onu diyor. Son günlerde de işi bırakacağını evi terk edeceğini ve bütün bunların sorumlusunun ben olduğumu söylüyor. Annem de tabiri caizse abilerime tapıyor. Hiçbir kararımızı bizim almamıza izin vermediler okul konusu iş konusu evlilik.. Her konuda abileri bilir, abileri ne derse o olur (babam sağken de..) dedi durdu kendisi de onlardan tir tir titredi her seferinde. Tabi abilerim annemi sorumlu tuttuğu için annem de sorumluluğu üstünden atmak istediği için bu işe vesile olanları arayıp ağzına geleni sayıp söylüyor görüştüğüm çocuğu, arkadaşlarını, annesini herkesi arayıp ağzına geleni söylüyor. Annem beni tehdit ediyor eğer ayrılmazsan çalıştığın yere gelir bütün hocalara okul müdürlerine seni rezil ederim diyor. Hakkım sana haram olsun diyor bu işe kendisi beni sokmamış gibi. Ama böyle diyince daha çok saldırıyor etrafa..
Evde her gün kavga kıyamet kız kardeşim (1 yaş küçük) onların dolduruşuna gelip boğazımı sıkıyor küfürler beddualar ediyorlar her gün. Annem vazgeçemeyişimizin sebebini ahlaksızlık yapmışım olarak lanse ediyor işitmediğim hakaret beddua küfür kalmadı. Bu süreçte karşı taraf bana asla yansıtmadı annesi ve babası çok sabırlı insanlar ben istedikten sonra arkamda olacaklarını bu işin onların demesiyle bitmeyeceğini söyleyip bana teselli vermeye çalışıyorlar ama artık dayanamıyorum. Annem abilerim için 'kız kaçırsalar bile yeter ki evlensinler' aslan oğullarım ne yaparsa doğrudur bilmem nedir diyerek yetiştirdi. Beni kim istemeye gelse abileri dedi kimi sevsem abilerin olmaz derse olmaz dedi bir günden bir güne arkamda durmadı. Ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Evde kimse yüzüme bakmıyor herkes düşman bana diyorlar ki evin huzurunu kaçırdın aileyi dağıttın ama inanın hiçbir şey yapmıyorum hep kendileri birbirlerini doldurup onu bunu arayıp rezil ediyorlar. Ailemin beni her konuda manipüle etmesinden bıktım 25 yaşına geldim, ne istediğim bölümü okuttular ne istediğim mesleğe izin verdiler ne de evleneceğim insanı bile seçemiyorum. Hep onlar en doğrusunu biliyor tanımaya bile yanaşmıyorlar neyin doğrusu Allah aşkına.. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama o kadar çıkmazdayım ki fikirlerinize çok ihtiyacım var Allah rızası için bir yol gösterin.

Genişletmek için tıkla...

Darknesrises123 .!.:

Tatlım yeni açtığım konuyu okumanı öneririm benimde abim aynı şeyleri yaptı bende dik durdum istiyorum dedim çünkü bu tarz insanlar kardeşin bile olsa senin hayatına saygı duymuyor seçimine saygı duymuyor herşeyi biz yönetelim istiyorlar hatta bu devirde abim bırak nisanlanma mi nişanlım ile gorusmemi dahi yasakladi abilik bu değil bence.

Genişletmek için tıkla...

ayse1298 .!.:

Merhabalar, yeni üyeyim derdime bir çare bulamadığım için buraya yazıp sizlerden fikir almaya karar verdim. Öncelikle 25 yaşındayım geçtiğimiz ağustos ayında annemin arkadaşının tavsiyesi üzerine annemin de ısrarı üzerine biriyle (26 yaşında) görüşmeye başladım. İlk görüşmede bana memleketlerinde (samsun) aleviler olduğunu akrabalarının da alevi olduğunu fakat kendini bildi bileli çekirdek aile olarak islam üzere yetiştiğini (hanefi mezhebinden) bir problem edersek anlayışla karşılayacağını söyledi. Mesleği de imam bu arada ben anneme söyledim annem de doğduğu yere göre yargılayamayız diyerek (ben de aynı şeyi yüzüne söylemiştim) karşılık verince devam ettik. 1 ayın sonunda annemle tanıştı aslında o daha erken istedi görücü usulü olduğu için yadırgamadım açıkçası süreci her neyse babam 2 sene önce vefat etti, iki abim var bu arada ikisi de bekar.. Sıra konuyu onlara açmaya gelmişti ama annem bir türlü açamıyordu. Kendi tanışmasının üstünden bir buçuk ay geçti hala söylemiyor ben küçük abime söyledim mesajda açıkladım, çünkü ikimizde iş yerindeydik ve akşamına görüştüğüm kişi görev yerine dönecekti dönmeden abimlerle tanışmak istiyordu. Evde konuşuruz dedi evde konuşulmadı anneme demiş ki bizden habersiz görüşmüş davetiye gönderirse işim olmazsa giderim daha benim gözüme görünmesin. Sonra görüştüğüm kişi mesaj atıyor abime kesinlikle cevap alamıyor iyi veya kötü. Aradan 2-3 gün geçti odasına gittim gizlemek niyetinde olmadığımı utandığım için söylemediğimi rızalarını almak istediğimi söyledim. Annem tabi alevilik mevzusunu açmış benim ona anlattığım şekilde değil ama ve kendisinin tanıştığını söylememiş çünkü abilerimden korkuyor. Abim de bana alevilikten dolayı kesinlikle olmayacağını bu konuyu kapatmamı söyledi o an ısrar edemedim tamam dedim. Fakat görüşmeye devam ettik. Bir buçuk ay kadar da böyle geçti ama bu süreçte ve başından beri görüştüğüm kişi ailemle tanışmak için çabaladı brn engel oldum bizimkilerin aşırı tepkilerinden dolayı.. Hal böyle olunca aracı koymuş ama sonrasında ben aracı işini de iptal etmesini istedim.iptal etti ama aracı başka birine devretmiş (devrettiği kişi ne görüştüğüm çocuğu tanıyor ne bizi) o da olaydan 20 gün sonra arıyor söylüyor. Bizimkiler de bu ne biçim iş aracı böyle mi koyulur kimseyi tanımıyor diyor doğrusunu anlatsak da inanmıyorlar. Sonrasında babasını araya koyuyor abim bu sefer babasına diyor ki biz kardeşimize başkasını uygun gördük bu yüzden istemiyoruz.. Daha sonrasında görüştüğüm kişi küçük abimle yüz yüze görüşmeye geliyor o ara olumlu geçiyor gibi hissediyoruz. Abim çocuğa diyor ki ben babanıza gerekeni söyledim biz bu olay kapandı biliyorduk babanızın haberi yokmuş biz başka yere söz verdik. Önce o tarafla görüşsün olmazsa size döneriz diyor görüştüğüm kişi de böyle bir şeyi asla kabul edemeyeceğini benim gönlümün de onda olduğunu söyleyince tamam araştıralım istişare edelim döneriz diyor abim. Fakat hiçbir kararı abim kendisi iletmiyor ben iletiyorum doğal olarak bu sefer de suçlu ben oluyorum, çünkü onların istedikleri şey ailemin sunduğu sebep ne olursa olsun ben karşı tarafa kendim istemiyormuşum şeklinde söyleyecekmişim. Abim güya araştırıyor (ondan bundan memleketleri hakkında duydukları ile) bana olumsuz olduğunu söylüyor. Kendileri alevi olmasa da akrabaları alevi, memleketleri iyi değilmiş 9-10 yaşında silah kullanırlarmış bilmem ne gibi bir sürü saçma genel şeyleri aileye mâl ediyorlar. Asla ama asla ailesini çağırıp tanışmayı kabul etmediler. En başta abimlerdem gizlediğim için olmaz dediler sonrasında alevi dediler sonra başkasını düşünüyoruz dediler.. Hiçbir haklı gerekçe yok maalesef.. Tabi biz bütün bunlara rağmen vazgeçemiyoruz konuşmaya devam ediyoruz büyük abim olayı öğrendikten sonra asıl kıyamet o zaman kopuyor saçmalıklar silsilesi resmen.. O da aynı tepkileri veriyor ve biz istemiyorsak bu iş bitecek diyor karşı tarafa da bana da. Eğer bitmezse silahı alır giderim öldürürüm onu diyor. Son günlerde de işi bırakacağını evi terk edeceğini ve bütün bunların sorumlusunun ben olduğumu söylüyor. Annem de tabiri caizse abilerime tapıyor. Hiçbir kararımızı bizim almamıza izin vermediler okul konusu iş konusu evlilik.. Her konuda abileri bilir, abileri ne derse o olur (babam sağken de..) dedi durdu kendisi de onlardan tir tir titredi her seferinde. Tabi abilerim annemi sorumlu tuttuğu için annem de sorumluluğu üstünden atmak istediği için bu işe vesile olanları arayıp ağzına geleni sayıp söylüyor görüştüğüm çocuğu, arkadaşlarını, annesini herkesi arayıp ağzına geleni söylüyor. Annem beni tehdit ediyor eğer ayrılmazsan çalıştığın yere gelir bütün hocalara okul müdürlerine seni rezil ederim diyor. Hakkım sana haram olsun diyor bu işe kendisi beni sokmamış gibi. Ama böyle diyince daha çok saldırıyor etrafa..
Evde her gün kavga kıyamet kız kardeşim (1 yaş küçük) onların dolduruşuna gelip boğazımı sıkıyor küfürler beddualar ediyorlar her gün. Annem vazgeçemeyişimizin sebebini ahlaksızlık yapmışım olarak lanse ediyor işitmediğim hakaret beddua küfür kalmadı. Bu süreçte karşı taraf bana asla yansıtmadı annesi ve babası çok sabırlı insanlar ben istedikten sonra arkamda olacaklarını bu işin onların demesiyle bitmeyeceğini söyleyip bana teselli vermeye çalışıyorlar ama artık dayanamıyorum. Annem abilerim için 'kız kaçırsalar bile yeter ki evlensinler' aslan oğullarım ne yaparsa doğrudur bilmem nedir diyerek yetiştirdi. Beni kim istemeye gelse abileri dedi kimi sevsem abilerin olmaz derse olmaz dedi bir günden bir güne arkamda durmadı. Ne yapacağım nasıl bir yol izleyeceğim bilmiyorum. Evde kimse yüzüme bakmıyor herkes düşman bana diyorlar ki evin huzurunu kaçırdın aileyi dağıttın ama inanın hiçbir şey yapmıyorum hep kendileri birbirlerini doldurup onu bunu arayıp rezil ediyorlar. Ailemin beni her konuda manipüle etmesinden bıktım 25 yaşına geldim, ne istediğim bölümü okuttular ne istediğim mesleğe izin verdiler ne de evleneceğim insanı bile seçemiyorum. Hep onlar en doğrusunu biliyor tanımaya bile yanaşmıyorlar neyin doğrusu Allah aşkına.. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama o kadar çıkmazdayım ki fikirlerinize çok ihtiyacım var Allah rızası için bir yol gösterin.

Genişletmek için tıkla...