- Konu Sahibi WomanAndProud
- #21
Konunun başında, dedim ki "ne güzel korumacı bir aile" ama devam ettikçe durum değişti. Günümüzde dindar ailelerde durum hep böyle, inanın yalnızca siz böyle değilsiniz. Birçok kişi var bu durumdan rahatsız olan-ki din öğretilerini insanlar ya hep ya hiç olarak yaşıyorlar- ama böyle olmamalı. Kimse karşısındaki insanın bireysel özgürlükleri, hiçbir şart altında kısıtlayamaz. Ne dinen, ne siyaseten, ne de madden. Kendinin bilincinde olan her birey davranışlarının sınırını çizebilir, bakılır kendini bilmeyen birisi o zaman işte, aile tarafından sınırlar çizilir.
Senin durumunda eğer yaşını yazmasaydın, daha küçük sanacağımdan bunu söyleyemezdim. Düzelme olacak bir durum ne yazık ki bulunmamakta. Ama şanslısın ki 18 yaşındasın ve sen artık ailesine bağlı olmak zorunda olmayan bir bireysin.
Bu elbette "başına buyruk davran, özgürlüğünü ilan et ve ne derlerse desinler umursama" demek değil. Ailenle oturup, çok düzgün ve etkili bir biçimde artık çocuk olmadığını ve bir yetişkin olduğunu, nasıl giyinmen, davranman ya da kimlerle arkadaşlık edip edemeyeceğine kendinin karar verebileceğini anlatmalısın. İlk tepkileri elbette, ret olacaktır. Ama sen bu durumun bilincini onlara hareketlerinle ve davranışlarınla gösterdikçe onlarda durumu kabullenmeye başlayacaktır.
Nedin bu hareketler?. Kendin olacaksın, kimsenin seni yönlendirmesine ihtiyacın olmadığını hissettireceksin. Fikirlerin, düşüncelerinle "gerçekten bu kız büyümüş" dedirttireceksin. Yine hareketlerinle ve söylemlerinle diğer insanların da ailene bunu söylemesini sağlayacaksın. Ama bunları yaşadıkça içine atarsan, daha çok etkilenirsin ve daha çok içine kapanırsın. Durum asosyalliğe kadar ulaşır ve bu senin ilerde sağlıklı bir ilişki kurmanın dahi önünde büyük bir engel olur.
Kısacası, artık büyüdüğünün ve iplerinin artık başkaları tarafından idare edilmesine gerek olmadığını, naif bir şekilde ailene, çevrelerine göstermelisin. Sen özgür bir bireysin ve sana bu hakkı her şeyin başında T.C. Anasayası veriyor, asla unutmamalısın.
Senin durumunda eğer yaşını yazmasaydın, daha küçük sanacağımdan bunu söyleyemezdim. Düzelme olacak bir durum ne yazık ki bulunmamakta. Ama şanslısın ki 18 yaşındasın ve sen artık ailesine bağlı olmak zorunda olmayan bir bireysin.
Bu elbette "başına buyruk davran, özgürlüğünü ilan et ve ne derlerse desinler umursama" demek değil. Ailenle oturup, çok düzgün ve etkili bir biçimde artık çocuk olmadığını ve bir yetişkin olduğunu, nasıl giyinmen, davranman ya da kimlerle arkadaşlık edip edemeyeceğine kendinin karar verebileceğini anlatmalısın. İlk tepkileri elbette, ret olacaktır. Ama sen bu durumun bilincini onlara hareketlerinle ve davranışlarınla gösterdikçe onlarda durumu kabullenmeye başlayacaktır.
Nedin bu hareketler?. Kendin olacaksın, kimsenin seni yönlendirmesine ihtiyacın olmadığını hissettireceksin. Fikirlerin, düşüncelerinle "gerçekten bu kız büyümüş" dedirttireceksin. Yine hareketlerinle ve söylemlerinle diğer insanların da ailene bunu söylemesini sağlayacaksın. Ama bunları yaşadıkça içine atarsan, daha çok etkilenirsin ve daha çok içine kapanırsın. Durum asosyalliğe kadar ulaşır ve bu senin ilerde sağlıklı bir ilişki kurmanın dahi önünde büyük bir engel olur.
Kısacası, artık büyüdüğünün ve iplerinin artık başkaları tarafından idare edilmesine gerek olmadığını, naif bir şekilde ailene, çevrelerine göstermelisin. Sen özgür bir bireysin ve sana bu hakkı her şeyin başında T.C. Anasayası veriyor, asla unutmamalısın.