- 23 Mart 2013
- 1.075
- 258
- 123
- 26
- Konu Sahibi WomanAndProud
-
- #1
Ailenin mantığına yazık..
Böyle ebeveyn tutumları yüzünden şehir dışında üniversite okumayı ve evlenmeyi kaçış olarak gören çok insan var maalesef.
Giyim yerine biraz da zihniyetle meşgul olsalardı keşke..Giyimine karışan annene sevgilini anlatman bile bu durumda büyük olay bence.
iki erkek kardeşim var benden küçükler. Küçük olan zaten daha ilkokulda diğeri de lisede ona da boyleler ama benim kadar karışmıyorlar ona.Çok üzüldüm bunları okurken. Yazık böyle düşünmeleri. Ne yapabilirsin bu durumda bilemedim ki.
Kardeşlerin fln var mı. Onlarla nasıllar annenle baban?
iki erkek kardeşim var benden küçükler. Küçük olan zaten daha ilkokulda diğeri de lisede ona da boyleler ama benim kadar karışmıyorlar ona.
Konu ailem. 18 yaşındayım bu sene üniversiteye başladım. Tamam daha yaşım küçük anlıyorum ama beni çok sıkıyorlar. Zaten ailevi bir çok sorunumuz var aldatma vs. Evden kaçıp gidesim geliyor bazen.
Mesela bir kaç sene önce dersaneye giderken (25 dakikalık yol, aslında daha da kısa da dolmuş dolaştırıyordu) evden yarım saatçik erken çıksam annem 5 kere arardı. Dersane başlamadan dersanenin karşısındaki Burger Kingde arkadaşlarla bişeyler yiyeim diye konuşurduk en fazla 45 dakika falan ben annemden izin alamazdım 50 kere sorardı kimle gidiceksin nereye gidiceksin diye nadiren izin verirdi. (arkadaşlarımın hepsi kız).
Beni hiçbir yere arkadaşlarımla gezip birazcık eğlenmem için yollamadı, yani 10da bir falandır en iyi ihtimalle. Ailem çok dindardır, küçükken (ilkokul 3 veya 4.sınıf) birine özenip kapanmak istemiştim çocuk aklı işte o zaman anlayamamışım sadece kıyafet sanıyorum, sonra açılmak istedim kıyamet koptu babam tehditler etti kapanırsan okuldan alırım bilmem ne. Neyse sonunda açıldım daha çok küçüktüm o zamanlar. Babam anneme diyor ki ben bu bu kızı böyle arkadaşlarımın yanına çıkaramam. Halbuki çok açık giyinen biri değilim hatta kısa kollu ve dar paça pantolon giymem yasak, pantolonlarımın üstüne uzun tunik giymem gerekiyor falan. Babam bi ara saçlarım açık dışarı çıkmama izin vermiyordu (yani illa toplayıp at kuyrugu falan yapıp çıkacakmışım). Şu an giymek zorunda olduğum şeyleri beğenmiyorum ama başka çarem yok maalesef. Kendime güvenim de yok artık zaten serbest olsam ne alıp giyeceğimi de bilmiyorum
Bir kere annemden güneş gözlüğünü istemiştim (gözlerim çok hassas) zaten yazdı, annem vermedi neden dedim cevap şu ''çok havalı oluyorsun''. Ben de kırıldım kızdım sonra vermeye çalıştı gözlüğü ama almadım. Hiçbir yere gitmeye izin vermediği için nereye nasıl gidilir hiç bilmiyorum, sınıfta Afyondan gelen sadece 1 aydır burda olan arkadaşım bana yol tarifi veriyor düşünün!
Erkekler konusunda da, babam selam versem bile kızacak olduğu için kendimi hep çekmiştim. Lisede biraz açıldım ama 2 yıl sonra kız lisesine geçtim. Yani karşı cinsle nasıl konuşulur falan hiçbir fikrim yoktu çünkü tamamen yasak bir durumdu benim için. Şu an sınıf arkadaşlarımla iyiyiz çok şükür . En son bir aptallık yapıp (6 ay önce falan) sevgilimden ayrıldığımı anneme soylemek zorunda kaldım. Annem hiç abartmıyorum telefonu her elime aldığımda saate bakmak içn bile olsa anında kiminle mesajlaşıyorsun diye soruyor. sonra da bir anne bunu soramaz mı niye kızıyorsun diyor. yahu tamam sorar da 1 sorar 2 sorar telefonu sarj takmak için bile alsam sormaz ki! Sonra geçen bana kızım yine oyle şeyler yapmıyorsun dimi diye sordu sebep de geçen gece internete sat 12de girmişim (film izliyordum). o saatte internette ne yapıyormuşum (sanki gece vakti olunca bir şey değişecek).
Sınıfçak bir yere gitsek söylemeye korkuyorum erkekler de geliyor diye gondermezler diye. Halbuki bütün arkadaşlarımı seviyorum vakit geçirmekten zevk alıyorum beraber eğleniyoruz.
Bir de dersim 5te bitiyor hemen arıyorlar 5te nerdesin diye. Ya ben anaokuluna gitmiyorum ki bi bekleyin gecikirsem arayın dimi ama. Ailemi sevmiyorum demiyorum ama gerçekten çok üstüme geliyorlar.
Her dışarı çıkarken annem dur kızım seni uğurlayayım diye geliyor ama amaç üstüme başıma bakmak yanlış bir şey giymiş miyim yakam açık mı pantolon dar mı kontrol etmek. Ki tekrar söylüyorum en açık giyindiğim şekil bile açık değil.
Çok uzun yazdım ama doluyum gerçekten.
Hiç normal değil anlattıkların, peki aile çevreniz nasıl sizin gibiler mi hep?
Belki çevrenden yardım isteyebilirsin 'sıkmayın bu kızı bu kadar' diye.
Bir de tek çocuk musun?
yazik cok üzücü
hep böyle ailelerin cocuklari evden kacar
kötü aliskanliklar edinir vs vs
ailenin zihniyetini degistirmen zor
senin kadar karışmazlar çünkü sen kızsın!!!
sürekli kontrol altında tutulması gereken sensin ailene göre.
Allah Yar ve yardımcın olsun.
Bazen kaçmak istiyorum ama bunun bir hata olucağını çok iyi biliyorum o yüzden yapmıyorum tabiki. görüyoruz kaçanlara ne olduğunu. Anne tarafımdan bir kuzenim 20li yaşlarında bu konulardan dolayı kocaya kaçtı çok şükür adam iyi biri de sorun yaşamadılar. Tabi ben ona göre masumum o gece 3lerde eve gelirdi erkekler bırakırdı eve falan. Babası çok sıkınca inat etmiş o da sanırım.Allah yardımcınız olsun, şunu bilin ki ailenizi bundan sonra değiştiremezsiniz ama okurken aklıma doğrudan şu geldi. Şimdiki yaşam şartlarınızdan kaçmak kurtulmak gibi bir hata yapmayın sakın, Allah korusun bugünlerinizi ararsınız sonra. Sabredin ve şükredin ki en azından okumanıza karışılmıyor ve okutulup meslek sahibi yapılıyorsunuz tam tersi de olabilirdi.
Bence içinde bulunduğunuz durumu en iyi şekilde değerlendirip en azından üniversiteyi bitirene kadar derslerinize asılın, çook okuyup kendinizi geliştirin ki tabiri caizse gerçekten insan içine çıktığınızda bocalamayın.
benım bı arkadasım vardı aynı senın gıbı aılesı cok sıkıyodu.. bana ozenırdı ama ben annemle aılemle arkadas gıbıydım ergenlıgımde bıle onlara o guvenı verdım ve hıc sarsmadıgım ıcın cok yerınde davranırlar ne sıkarlar ne sere serpe bırakırlar..ozamnlar sekızıncı sınıfa gıdıyodum.. ve o kıza her konuda baskı yapıyolardı... am iç yuzunu ben bılıyodum gızlı gızlı evden onun aılesıne uygun kılıkta cıkardı sonra yermısın yemezsın bır makyajlar bır tıpler bı sac sekıllerı... parklarda orda burda.. tabı ben saf herseyın yasında yasanması gerektıgıne ozamandan ınanıyodum erkek arkadas nedır bılmezdım bu kızın aklı fıkrı cıkma mıkma olaylarındaydı aynı yastaydık ama o benden kat kat buyuk bi kişinin yapacagı seylerı yapıyodu.. sonundada okulu bıraktı evlendı 17 yasında belkıde bı kacıs gordu bılmıyorum... gercekten cok yazık bı aıle arasındakı bag bu olmamlı ne cok sıkmalılar ne de serbest bırakmalılar.. cocuga bastan neyi aşılarsan ılerde onun meyvelerını alırsın.. sakınan goze cop batar mısalı ortalık kız kaynıyo kımse senın gozlugun var dıye pesınden sapıklık yapmaz ama dedıgım gıbı aıle yapısı fıkırlerı herkezın farklı.. hanı baban öyle olupta annenı arkana alsan gene ıyı olurdu ama annende sanırım sana guvenmıyo.. belkıde sadece basına bişi gelmesinden korkuyolar ama bunu sana yanlış bı şekılde yansıtıyolar... aklına farklı seyler getırme sabret belkıde bu senın ımtıhanın .. mukafatını elbet bıgun alırsın... fazla konustum ama seval dıye bı arkadasımda vardı aynı oda sen gıbıydı ve yası geldı evlendı sımdı cok mutlu istedıg gıbı yasıyo kocasıda anlayıslı kafası rahat.. muthıs bı hayatı var. sana gıt evlen tabıkıde demem su yasında :) bu sadece bi örnektı demek ıstedıgım yanlıs bısı yapma sabret elbet allah mukafatını verır sana ..
Konu ailem. 18 yaşındayım bu sene üniversiteye başladım. Tamam daha yaşım küçük anlıyorum ama beni çok sıkıyorlar. Zaten ailevi bir çok sorunumuz var aldatma vs. Evden kaçıp gidesim geliyor bazen.
Mesela bir kaç sene önce dersaneye giderken (25 dakikalık yol, aslında daha da kısa da dolmuş dolaştırıyordu) evden yarım saatçik erken çıksam annem 5 kere arardı. Dersane başlamadan dersanenin karşısındaki Burger Kingde arkadaşlarla bişeyler yiyeim diye konuşurduk en fazla 45 dakika falan ben annemden izin alamazdım 50 kere sorardı kimle gidiceksin nereye gidiceksin diye nadiren izin verirdi. (arkadaşlarımın hepsi kız).
Beni hiçbir yere arkadaşlarımla gezip birazcık eğlenmem için yollamadı, yani 10da bir falandır en iyi ihtimalle. Ailem çok dindardır, küçükken (ilkokul 3 veya 4.sınıf) birine özenip kapanmak istemiştim çocuk aklı işte o zaman anlayamamışım sadece kıyafet sanıyorum, sonra açılmak istedim kıyamet koptu babam tehditler etti kapanırsan okuldan alırım bilmem ne. Neyse sonunda açıldım daha çok küçüktüm o zamanlar. Babam anneme diyor ki ben bu bu kızı böyle arkadaşlarımın yanına çıkaramam. Halbuki çok açık giyinen biri değilim hatta kısa kollu ve dar paça pantolon giymem yasak, pantolonlarımın üstüne uzun tunik giymem gerekiyor falan. Babam bi ara saçlarım açık dışarı çıkmama izin vermiyordu (yani illa toplayıp at kuyrugu falan yapıp çıkacakmışım). Şu an giymek zorunda olduğum şeyleri beğenmiyorum ama başka çarem yok maalesef. Kendime güvenim de yok artık zaten serbest olsam ne alıp giyeceğimi de bilmiyorum
Bir kere annemden güneş gözlüğünü istemiştim (gözlerim çok hassas) zaten yazdı, annem vermedi neden dedim cevap şu ''çok havalı oluyorsun''. Ben de kırıldım kızdım sonra vermeye çalıştı gözlüğü ama almadım. Hiçbir yere gitmeye izin vermediği için nereye nasıl gidilir hiç bilmiyorum, sınıfta Afyondan gelen sadece 1 aydır burda olan arkadaşım bana yol tarifi veriyor düşünün!
Erkekler konusunda da, babam selam versem bile kızacak olduğu için kendimi hep çekmiştim. Lisede biraz açıldım ama 2 yıl sonra kız lisesine geçtim. Yani karşı cinsle nasıl konuşulur falan hiçbir fikrim yoktu çünkü tamamen yasak bir durumdu benim için. Şu an sınıf arkadaşlarımla iyiyiz çok şükür . En son bir aptallık yapıp (6 ay önce falan) sevgilimden ayrıldığımı anneme soylemek zorunda kaldım. Annem hiç abartmıyorum telefonu her elime aldığımda saate bakmak içn bile olsa anında kiminle mesajlaşıyorsun diye soruyor. sonra da bir anne bunu soramaz mı niye kızıyorsun diyor. yahu tamam sorar da 1 sorar 2 sorar telefonu sarj takmak için bile alsam sormaz ki! Sonra geçen bana kızım yine oyle şeyler yapmıyorsun dimi diye sordu sebep de geçen gece internete sat 12de girmişim (film izliyordum). o saatte internette ne yapıyormuşum (sanki gece vakti olunca bir şey değişecek).
Sınıfçak bir yere gitsek söylemeye korkuyorum erkekler de geliyor diye gondermezler diye. Halbuki bütün arkadaşlarımı seviyorum vakit geçirmekten zevk alıyorum beraber eğleniyoruz.
Bir de dersim 5te bitiyor hemen arıyorlar 5te nerdesin diye. Ya ben anaokuluna gitmiyorum ki bi bekleyin gecikirsem arayın dimi ama. Ailemi sevmiyorum demiyorum ama gerçekten çok üstüme geliyorlar.
Her dışarı çıkarken annem dur kızım seni uğurlayayım diye geliyor ama amaç üstüme başıma bakmak yanlış bir şey giymiş miyim yakam açık mı pantolon dar mı kontrol etmek. Ki tekrar söylüyorum en açık giyindiğim şekil bile açık değil.
Çok uzun yazdım ama doluyum gerçekten.
Benim anlamadığım ailen bu kadar mutahassıp -seni küçük yaşta kapanmaya zorlayacak kadar- bu aldatma işi ne? Zina haram değil mi? Kim kimi aldatıyor?
Babam annemi aldatıyordu (hala da devam ediyordur). Kaç kere yazışmalara telefon konuşmalarına şahit oldum ama çok küçüktüm ilk öğrendiğimde ilkokuldaydım. O zaman benim de kafamı karıştırmıştı madem o kadar dindar neden aldatıyor diye. Demek bana açığım diye kızarken arkadaşlarına göstermeye utanırken kendi neler yapıyormuş. Acaba hangisini arkadaşlara anlatmak daha utanç verici?
Bir de rica edicem zaten hep dindarlar böyle yaparlar aldatırlar karı kızla dolaşırlar vs demeyin. Çünkü gerçekten takvalı bir insan bunların yanına bile yanaşmaz ama ne var ki bazıları olayı anlamak istedikleri gibi anlıyorlar.
Benim yorumumda öyle bir şey yok olamaz da insanları genellemek çok yanlış gözümde. Ama sizin durumunuz için biraz kişi kendinden bilir işi olmuş. Zaten gerçek dindar seni zorlamaz, sevdirmeye çalışırdı ki o da tehditle olmaz.Üzüldüm durumunuza umarım bir an önce kurtulmak için talihsiz bir evlilik yapmazsınız. Gerçi anlattığın kadarıyla pek mantıklı birisin.
Konu ailem. 18 yaşındayım bu sene üniversiteye başladım. Tamam daha yaşım küçük anlıyorum ama beni çok sıkıyorlar. Zaten ailevi bir çok sorunumuz var aldatma vs. Evden kaçıp gidesim geliyor bazen.
Mesela bir kaç sene önce dersaneye giderken (25 dakikalık yol, aslında daha da kısa da dolmuş dolaştırıyordu) evden yarım saatçik erken çıksam annem 5 kere arardı. Dersane başlamadan dersanenin karşısındaki Burger Kingde arkadaşlarla bişeyler yiyeim diye konuşurduk en fazla 45 dakika falan ben annemden izin alamazdım 50 kere sorardı kimle gidiceksin nereye gidiceksin diye nadiren izin verirdi. (arkadaşlarımın hepsi kız).
Beni hiçbir yere arkadaşlarımla gezip birazcık eğlenmem için yollamadı, yani 10da bir falandır en iyi ihtimalle. Ailem çok dindardır, küçükken (ilkokul 3 veya 4.sınıf) birine özenip kapanmak istemiştim çocuk aklı işte o zaman anlayamamışım sadece kıyafet sanıyorum, sonra açılmak istedim kıyamet koptu babam tehditler etti kapanırsan okuldan alırım bilmem ne. Neyse sonunda açıldım daha çok küçüktüm o zamanlar. Babam anneme diyor ki ben bu bu kızı böyle arkadaşlarımın yanına çıkaramam. Halbuki çok açık giyinen biri değilim hatta kısa kollu ve dar paça pantolon giymem yasak, pantolonlarımın üstüne uzun tunik giymem gerekiyor falan. Babam bi ara saçlarım açık dışarı çıkmama izin vermiyordu (yani illa toplayıp at kuyrugu falan yapıp çıkacakmışım). Şu an giymek zorunda olduğum şeyleri beğenmiyorum ama başka çarem yok maalesef. Kendime güvenim de yok artık zaten serbest olsam ne alıp giyeceğimi de bilmiyorum
Bir kere annemden güneş gözlüğünü istemiştim (gözlerim çok hassas) zaten yazdı, annem vermedi neden dedim cevap şu ''çok havalı oluyorsun''. Ben de kırıldım kızdım sonra vermeye çalıştı gözlüğü ama almadım. Hiçbir yere gitmeye izin vermediği için nereye nasıl gidilir hiç bilmiyorum, sınıfta Afyondan gelen sadece 1 aydır burda olan arkadaşım bana yol tarifi veriyor düşünün!
Erkekler konusunda da, babam selam versem bile kızacak olduğu için kendimi hep çekmiştim. Lisede biraz açıldım ama 2 yıl sonra kız lisesine geçtim. Yani karşı cinsle nasıl konuşulur falan hiçbir fikrim yoktu çünkü tamamen yasak bir durumdu benim için. Şu an sınıf arkadaşlarımla iyiyiz çok şükür . En son bir aptallık yapıp (6 ay önce falan) sevgilimden ayrıldığımı anneme soylemek zorunda kaldım. Annem hiç abartmıyorum telefonu her elime aldığımda saate bakmak içn bile olsa anında kiminle mesajlaşıyorsun diye soruyor. sonra da bir anne bunu soramaz mı niye kızıyorsun diyor. yahu tamam sorar da 1 sorar 2 sorar telefonu sarj takmak için bile alsam sormaz ki! Sonra geçen bana kızım yine oyle şeyler yapmıyorsun dimi diye sordu sebep de geçen gece internete sat 12de girmişim (film izliyordum). o saatte internette ne yapıyormuşum (sanki gece vakti olunca bir şey değişecek).
Sınıfçak bir yere gitsek söylemeye korkuyorum erkekler de geliyor diye gondermezler diye. Halbuki bütün arkadaşlarımı seviyorum vakit geçirmekten zevk alıyorum beraber eğleniyoruz.
Bir de dersim 5te bitiyor hemen arıyorlar 5te nerdesin diye. Ya ben anaokuluna gitmiyorum ki bi bekleyin gecikirsem arayın dimi ama. Ailemi sevmiyorum demiyorum ama gerçekten çok üstüme geliyorlar.
Her dışarı çıkarken annem dur kızım seni uğurlayayım diye geliyor ama amaç üstüme başıma bakmak yanlış bir şey giymiş miyim yakam açık mı pantolon dar mı kontrol etmek. Ki tekrar söylüyorum en açık giyindiğim şekil bile açık değil.
Çok uzun yazdım ama doluyum gerçekten.
Konu ailem. 18 yaşındayım bu sene üniversiteye başladım. Tamam daha yaşım küçük anlıyorum ama beni çok sıkıyorlar. Zaten ailevi bir çok sorunumuz var aldatma vs. Evden kaçıp gidesim geliyor bazen.
Mesela bir kaç sene önce dersaneye giderken (25 dakikalık yol, aslında daha da kısa da dolmuş dolaştırıyordu) evden yarım saatçik erken çıksam annem 5 kere arardı. Dersane başlamadan dersanenin karşısındaki Burger Kingde arkadaşlarla bişeyler yiyeim diye konuşurduk en fazla 45 dakika falan ben annemden izin alamazdım 50 kere sorardı kimle gidiceksin nereye gidiceksin diye nadiren izin verirdi. (arkadaşlarımın hepsi kız).
Beni hiçbir yere arkadaşlarımla gezip birazcık eğlenmem için yollamadı, yani 10da bir falandır en iyi ihtimalle. Ailem çok dindardır, küçükken (ilkokul 3 veya 4.sınıf) birine özenip kapanmak istemiştim çocuk aklı işte o zaman anlayamamışım sadece kıyafet sanıyorum, sonra açılmak istedim kıyamet koptu babam tehditler etti kapanırsan okuldan alırım bilmem ne. Neyse sonunda açıldım daha çok küçüktüm o zamanlar. Babam anneme diyor ki ben bu bu kızı böyle arkadaşlarımın yanına çıkaramam. Halbuki çok açık giyinen biri değilim hatta kısa kollu ve dar paça pantolon giymem yasak, pantolonlarımın üstüne uzun tunik giymem gerekiyor falan. Babam bi ara saçlarım açık dışarı çıkmama izin vermiyordu (yani illa toplayıp at kuyrugu falan yapıp çıkacakmışım). Şu an giymek zorunda olduğum şeyleri beğenmiyorum ama başka çarem yok maalesef. Kendime güvenim de yok artık zaten serbest olsam ne alıp giyeceğimi de bilmiyorum
Bir kere annemden güneş gözlüğünü istemiştim (gözlerim çok hassas) zaten yazdı, annem vermedi neden dedim cevap şu ''çok havalı oluyorsun''. Ben de kırıldım kızdım sonra vermeye çalıştı gözlüğü ama almadım. Hiçbir yere gitmeye izin vermediği için nereye nasıl gidilir hiç bilmiyorum, sınıfta Afyondan gelen sadece 1 aydır burda olan arkadaşım bana yol tarifi veriyor düşünün!
Erkekler konusunda da, babam selam versem bile kızacak olduğu için kendimi hep çekmiştim. Lisede biraz açıldım ama 2 yıl sonra kız lisesine geçtim. Yani karşı cinsle nasıl konuşulur falan hiçbir fikrim yoktu çünkü tamamen yasak bir durumdu benim için. Şu an sınıf arkadaşlarımla iyiyiz çok şükür . En son bir aptallık yapıp (6 ay önce falan) sevgilimden ayrıldığımı anneme soylemek zorunda kaldım. Annem hiç abartmıyorum telefonu her elime aldığımda saate bakmak içn bile olsa anında kiminle mesajlaşıyorsun diye soruyor. sonra da bir anne bunu soramaz mı niye kızıyorsun diyor. yahu tamam sorar da 1 sorar 2 sorar telefonu sarj takmak için bile alsam sormaz ki! Sonra geçen bana kızım yine oyle şeyler yapmıyorsun dimi diye sordu sebep de geçen gece internete sat 12de girmişim (film izliyordum). o saatte internette ne yapıyormuşum (sanki gece vakti olunca bir şey değişecek).
Sınıfçak bir yere gitsek söylemeye korkuyorum erkekler de geliyor diye gondermezler diye. Halbuki bütün arkadaşlarımı seviyorum vakit geçirmekten zevk alıyorum beraber eğleniyoruz.
Bir de dersim 5te bitiyor hemen arıyorlar 5te nerdesin diye. Ya ben anaokuluna gitmiyorum ki bi bekleyin gecikirsem arayın dimi ama. Ailemi sevmiyorum demiyorum ama gerçekten çok üstüme geliyorlar.
Her dışarı çıkarken annem dur kızım seni uğurlayayım diye geliyor ama amaç üstüme başıma bakmak yanlış bir şey giymiş miyim yakam açık mı pantolon dar mı kontrol etmek. Ki tekrar söylüyorum en açık giyindiğim şekil bile açık değil.
Çok uzun yazdım ama doluyum gerçekten.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?