Simdi anlatacagim seylere muhtemelen ergen problemi diyeceksiniz, belki de oyle. Ama asiri boyutta olani.
sorun ailem, her seyime karisiyorlar (gercekten karisiyorlar), babam hatasini asla kabullenmeyen kendi hatalari icin bie baska insanlari suclayan bizi yipratan biri. Ozetlemek istiyorum beni iyice anlayin diye ama her sey cok uzun. Ben sadece sorunlu olup olmadigimi ogrenmek istiyorum aslinda. Uzun olabilir ama okumaya calisin lutfen, akici yazmaya calisacagim.
Ben cok cok kucukken babamin annemi aldattigini ogrendim. Bu bende ciddi psikolojik sorunlara yol acti. Babamdan sogudum uzaklastim vs. annemi de onceleri dovdugunu ogrendim. Yanimda kac kere asiri siddetli sekilde kavga ettiler hatta. Annem ogrendi aldattigini ama babam hala devam ediyor ve bir de uste cikmayi basarabiliyor. Ayrica giyim kusamima cok karisiyorlar. Kisa kollu giymem yasak mesala, dar kesim (skinny olmasa bile) pantolon giydigimde babam hemen laf sokar bana boyle mi disari cikacaksin falan. Kucukkem de kapanmam icin cok zorladi dovmekle kemiklerimi kirmakla okuldan almakla tehdit etti falan. Daha ben cocukken hayatimi zindsn etti anlayacaginiz. Ben seni arkadaslarimin yanina nasil cikaracagim dedi, evde otururken belim acilmis teshirci misin sen dedi. Zaten acik giyinmiyorum kisa kollu ile giymem yasak ve yedigim laflara bakin. Gece sacimi orerim ve sabah da kalkinca sadece ondeki tutamlari duzlestiririm toplam 5dk bile surmez yani sacimi yapmam. Ama babam her gordugunde saclarin icin bu kadar ugrasacagina derslerine baksana, okula gidiyosun baska bi yere degil der. Bir erkekle normal bir sekilde merhabalassam bile gunumu zehir eder. Daha neler neler var. O yuzden disarda bi yerde babamlayken biriyle karsilasicam diye odum kopuyor.
Annem de cok mudaheleci bir insandir. Yemek yeme tarzima kadar karisir. Bugun gelince hosgeldin demedim diye (dalgindim biraz) bagirip cagirdi bi saat. Ekmegi niye oyle sertce yemisim diye de bagirdi. Zaten annem bagirmalariyla meshurdur. Gecen sene mesela oturdugumuz semtin disina cikmam yasakti. Simdi sehir disindam gelen arkadaslarim butun yollari benden daha iyi biliyorlar. Telefonu elime alirim mesaj gelmistir komik bir sey gulumserim falan, hemen annem kizar ordan, kimle mesajlasiyorsun sen neden guldun, kim o hangi arkadasin, neden kiziyorsun ya soruyorum sadece (her seferinde sorar). En ufak seylerde bile hemen sinirlenip hakeret etmeye basliyor agir sekilde. O kadar agir ki biz her kavga ettigimizde ben kendimi dunyanin en gereksiz insani gibi hissediyorum, intihari cok sik dusunuyorum. Artik yapmaktan zevk aldigim bir sey yok mesela. Tam anlatamadim ama annem gercekten bana cok karisiyor dusunebileceginiz her seyime. Bu normal mi sizce? Her syeimi paylastigim bir kuzenim var annemi yakinen taniyor yani, o bile annemin bana asiri davrandigini soyledigimde katildi.
Artik okuldan eve gelmek istemiyorum, her gun kavga ediyorlar zaten. Annem her gun bisey bulup bana bagiriyor zaten. Tamam ben masumum demiyorum ama bunlar bana cok degil mi? Babam gecen oyuma bile karisti, onceden ben sana karismam kime istiyorsan ver diyen adam "ya benim kizim benim hatirim icin x'e oy vermiyor vs vs" bagirdi. Cidden sikildim ve bunaldim.
Her ne kadar onlar benim ailem de olsa ben kendi fikirlerime sahibim, bir erkekle arkadaslik yapilabilcegini dusunuyorum. Kisa kollu giyebilmek istiyorum, zaten kendi halime biraksalar cok da acik giyinmem ben en fazla budur. Sevgilim olmasinin anormal oldugunu dusunmuyorum, simdi sevgilim olsa ve duysalar babam beni olmekten beter eder. Ya cok ergence geldi biliyorum ama ben hayatima bu kadar mudahele edilmesini kaldiramiyorum gercekten.
Artik dayanamiyioum ben bunlara. Daha cok sey var
sorun ailem, her seyime karisiyorlar (gercekten karisiyorlar), babam hatasini asla kabullenmeyen kendi hatalari icin bie baska insanlari suclayan bizi yipratan biri. Ozetlemek istiyorum beni iyice anlayin diye ama her sey cok uzun. Ben sadece sorunlu olup olmadigimi ogrenmek istiyorum aslinda. Uzun olabilir ama okumaya calisin lutfen, akici yazmaya calisacagim.
Ben cok cok kucukken babamin annemi aldattigini ogrendim. Bu bende ciddi psikolojik sorunlara yol acti. Babamdan sogudum uzaklastim vs. annemi de onceleri dovdugunu ogrendim. Yanimda kac kere asiri siddetli sekilde kavga ettiler hatta. Annem ogrendi aldattigini ama babam hala devam ediyor ve bir de uste cikmayi basarabiliyor. Ayrica giyim kusamima cok karisiyorlar. Kisa kollu giymem yasak mesala, dar kesim (skinny olmasa bile) pantolon giydigimde babam hemen laf sokar bana boyle mi disari cikacaksin falan. Kucukkem de kapanmam icin cok zorladi dovmekle kemiklerimi kirmakla okuldan almakla tehdit etti falan. Daha ben cocukken hayatimi zindsn etti anlayacaginiz. Ben seni arkadaslarimin yanina nasil cikaracagim dedi, evde otururken belim acilmis teshirci misin sen dedi. Zaten acik giyinmiyorum kisa kollu ile giymem yasak ve yedigim laflara bakin. Gece sacimi orerim ve sabah da kalkinca sadece ondeki tutamlari duzlestiririm toplam 5dk bile surmez yani sacimi yapmam. Ama babam her gordugunde saclarin icin bu kadar ugrasacagina derslerine baksana, okula gidiyosun baska bi yere degil der. Bir erkekle normal bir sekilde merhabalassam bile gunumu zehir eder. Daha neler neler var. O yuzden disarda bi yerde babamlayken biriyle karsilasicam diye odum kopuyor.
Annem de cok mudaheleci bir insandir. Yemek yeme tarzima kadar karisir. Bugun gelince hosgeldin demedim diye (dalgindim biraz) bagirip cagirdi bi saat. Ekmegi niye oyle sertce yemisim diye de bagirdi. Zaten annem bagirmalariyla meshurdur. Gecen sene mesela oturdugumuz semtin disina cikmam yasakti. Simdi sehir disindam gelen arkadaslarim butun yollari benden daha iyi biliyorlar. Telefonu elime alirim mesaj gelmistir komik bir sey gulumserim falan, hemen annem kizar ordan, kimle mesajlasiyorsun sen neden guldun, kim o hangi arkadasin, neden kiziyorsun ya soruyorum sadece (her seferinde sorar). En ufak seylerde bile hemen sinirlenip hakeret etmeye basliyor agir sekilde. O kadar agir ki biz her kavga ettigimizde ben kendimi dunyanin en gereksiz insani gibi hissediyorum, intihari cok sik dusunuyorum. Artik yapmaktan zevk aldigim bir sey yok mesela. Tam anlatamadim ama annem gercekten bana cok karisiyor dusunebileceginiz her seyime. Bu normal mi sizce? Her syeimi paylastigim bir kuzenim var annemi yakinen taniyor yani, o bile annemin bana asiri davrandigini soyledigimde katildi.
Artik okuldan eve gelmek istemiyorum, her gun kavga ediyorlar zaten. Annem her gun bisey bulup bana bagiriyor zaten. Tamam ben masumum demiyorum ama bunlar bana cok degil mi? Babam gecen oyuma bile karisti, onceden ben sana karismam kime istiyorsan ver diyen adam "ya benim kizim benim hatirim icin x'e oy vermiyor vs vs" bagirdi. Cidden sikildim ve bunaldim.
Her ne kadar onlar benim ailem de olsa ben kendi fikirlerime sahibim, bir erkekle arkadaslik yapilabilcegini dusunuyorum. Kisa kollu giyebilmek istiyorum, zaten kendi halime biraksalar cok da acik giyinmem ben en fazla budur. Sevgilim olmasinin anormal oldugunu dusunmuyorum, simdi sevgilim olsa ve duysalar babam beni olmekten beter eder. Ya cok ergence geldi biliyorum ama ben hayatima bu kadar mudahele edilmesini kaldiramiyorum gercekten.
Artik dayanamiyioum ben bunlara. Daha cok sey var
ama hala bile karışırlar ya, sen üniy başka bi şehirde kazan da bari orda rahat et (tabi gönderirlerse)
Ben gerizekalı diyodum ki üniversiteye gidince değişir. Yok anam öyle olmuyor. İstanbul dışına pek sıcak bakmadı bizimkiler ben de zaten itü istiyorum öyle akıl verenim de olmadı. Derdimi de kimseye anlatmadım. Üniversite hayatımı bok ettiler. İşte o zaman gelsin depresyonlar gitsin panik ataklar. Üniversitede deney yapıcaz. Hoca gruplara ayırmış. Mesai dışında yapılması gerekiyor deneyin. Gündüz lab dolu. Benimki 7de. İnanmadılar. Gidemedim. Kaldım dersten. :)
