Ben evlenirken beklenmeyen ufak bi ameliyat çıktı. Evlilik tarihi belli ama hazırlıklar yetişmedi. Ben de gerildim artık, kimseden bi hayır yok. Boyle nasıl olacak diyorum. Anneme dedim ki; 10 gün var evlenicez eşyalar duruyor, sadece iki koltuk almisiz, yatak odası ve beyaz eşyalar var. Yemek odası, halilar falan eksik. Zaman da yok dedim. Annem perdeler takıldı mi dedi, evet dedim. Yatağıniz var, ocaginiz, buzdolabiniz var. Gerisi teferruat dedi. Düşündüm doğru söylüyor. Kuş gibi hafifledim. Ben sanıyorum ki herşey tam olmalı. Çeyiz namına biseyim de yoktu. İki gün de elzem mutfak eşyalarını aldim. Birkaç nevresim, havlu, battaniye bu kadar. Annem de yorgan yastık yaptı verdi sağolsun. Evlendik, herşeyi yavaş yavaş yaptık. Utuyu, süpürgeyi, sac kurutma makinesi gibi küçük aletleri hep sonra aldık.
Diyeceğim o ki, yetişkin bireysiniz. Baktınız, denediniz olmuyor bu is. Ailelerin keyifini beklemeyin. O zaman gelmez. Biz tarih aldık. İşte bu da davetiye diyin. Bir nikah yapın bitti gitti. Kimseden bi sey beklemeyin, inan sonra lafı oluyor. Kimseye minnet etmeyin. İkiniz de çalışıyorsunuz. Maaslariniz var. Krediye de bulasmayin bence. Bir iki kişiden az miktar borç alıp gerekli şeyleri alin. Düğündeki takıyı de direkt borca verin. Kafanız salim olsun, siz mutlu olun. Siz anlaştıktan sonra herşeyin çaresi var.