• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Aile nedir ki ??

Nxnckdjck

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
21 Mayıs 2014
766
307
123
İyi akşamlar sevgili kk üyeleri hem bir nebze rahatlamak hem de gerek tecrübeler gerekse yaşanmışlardan tavsiyeler öneriler almak veruhuma iyi gelmesi yeni konumu açıyorum. Asıl akıl danışmak istediğim konu maalesef ailem evli değilim covid sebebiyle evdeyim. Gidebilecek yerlerim var evet ama kimseye yük olmak istemiyorum hem hastalık yüzünden bilinçli olmaya çalışıyorum ve insanlardan uzak duruyorum diyebiliriz. O yüzden baş etmek ve yüzleşmekten başka çarem yok. Şimdi durumu şöyle açıklayabilirim. Hem annem hem de babamla ciddi sorunlarımız var. Bunlar bir olaya bağlı değil genel hali bu. Psikoloji her zaman ilgimi çekmiştir. Ve sorunların çözmek için bizzat farklı psikologlardan destek aldım. Hatta ilk önce acaba bende mi bir sorun var diye testler görüşmeler.. sonunda herhangi bir bozukluğum olmadığına karar verildi. Bir nebze içime su serpildi. Ama ailemde ciddi sorunlar var. Genel olarak çok sinirliler ve her şeyde beni suçlama eğilimindeler ama bunlar işte senin yüzünden kadar basit değil maalesef mesela örnek vericek olursam yere çatal düştü bardak kırıldı sen beceriksizsin zaten okuduğun bölüm de bir halta yaramadı seni kim alırdan tutun sen şişmansın yok öylesin böylesin uzar gider liste sadece bu da değil şimdi yaşım büyük evet ama küçüklüğümde bir kız çocuk olarak az şiddet görmedim sebepleri neler biliyor musunuz okumayı geç öğrenmem gibi şimdi düşünüyorum da kim döver ki kendi çocuğunu hadi sıgara içerken garip garip maddeler kullarken görsem diyorum belki dürterim ama yani o da sadece korkumdan benimki öğle değildi kötü alışkanlıklarım da yoktu odam dağınık olurdu mesela öle sudan sebeplerden.. Şiddet unutulur da söylenen sözleri asla unutamam hep çınlar kulağım. Şimdi geldim kaç yaşına gidemiyorum da kaldım bu evde bir sene. Sudan sebeplerle kavgasız bir günümüz geçmez. Kendimde de fark ediyorum değişimi daha saldırgan olmaya başladım. Küçük eleştirilere iyi olanlara bile tahammülüm yok. Şu yaşıma geldim bir kez bile özür kelimesini kullanmadılar. Gerçi duysam ne fayda neler söylenmiş her gün ya her gün... kilo alırım bu ne böle zayıflarım yok işte oran buran sarkmış. Küçükken insanların yanında yaparlardı hatırlarım da garip garip bakarlardı.
Kitaplar okudum bilir insanlara danıştım. Zehirli ebeveyn deniyormuş tam da bu duruma insanları yıllarca etkiliyormuş. O kadar doğru ki aile sana sevgiyi desteği vermesi gerekir ama görmedim ki ben. Hiç bir defa iyi yapmışsın denmedi. Şimdi ise kişiliğime saldırılar devam etmekte eskiden dini kullanırlardı kendilerine göre hiç duymadığım şeyler uydururlardı şarkı dinlemek günah gibi dini inancımı kaybedeli oldu baya artık bunlar etki etmiyor ama kişiliğime yapılanlar ne yapmalıyım bilmiyorum. Konuşmaya çalışınca kendini bizden üstün mü görüyorsun sen hiçbir şeysin.. ortada bir bencillik göremiyorum ama bencil ve kişiliği bozuk ilan ediliyorum. Ve son zamanlarda aklıma takılan çok önemli bir şey var annem eskiden derdi sen bizim ölmemizi istiyorsun ki yani öle bir düşüncem de yoktu sadece kaçmak istiyordum o zaman anlam veremiyordum ta ki bu yıla kadar annem itiraf etti ben küçükken ailemin ölmesini isterdim diye sonra dank etti. Beni kendi gibi görüyordu. Bunu niye söyledim çünkü başka bir şey daha derdi SEN BENİ KISKANIYORSUN. Düşünüyorum lan acaba diyorum gerçekten mi ama yok yani kıskanmıyorum da hiç aklıma uyduramıyorum. Acaba benim mi kıskanıyor dersiniz ? Anne çocuğunu kıskanır mı diye düşünüyorum ama sonra şey dediğini hatırlıyorum işte geldin 20 yaşına bak işte geldin 22 yaşına sende yaşlanıcaksın 30a ne kadar kaldı ki... bir insan niye bunu der ki ????
 
Annenizi mi kıskanıyormussunuz ? :KK57:
İnşallah en yakın zamanda kendi duzenizi kurup huzur içinde yaşarsınız. Onlar kendileri tedavi olsun

Öncelikle zaman ayırdığınız için teşekkür ederim benim de dileğim o yönde ama işte önümde uzun bir sene var sayılı gün çabuk biter derler ama yani düşünüyorum ne sayıyorum ailemden uzaklaşmak için gün. bu durum da beni çok üzüyor aile ya ondan sanırım
 
Babanın davranisları nasıl peki, kardesın var mı?

Babam da anneme benziyor zaten evde patron görevini annem görüyor ondan farklı düşünürsek alay konusu oluruz hem sadece alay da değil yıllarca unutmaz babama şey derdi senin ailen öle böle tamam farklı insanlardı ama yani adam ne yapsın çöpe mi atsın beni de sürekli babamın sülalesine benzetir dışlar. Kusursuz biri demiyorum hatta düşünüyorum hiç öle bir adamla evlenip çocuğumun babası olmasını istemezdim. ama tabi zamanla daha da sinirli birine döndü.
 
İyi akşamlar sevgili kk üyeleri hem bir nebze rahatlamak hem de gerek tecrübeler gerekse yaşanmışlardan tavsiyeler öneriler almak veruhuma iyi gelmesi yeni konumu açıyorum. Asıl akıl danışmak istediğim konu maalesef ailem evli değilim covid sebebiyle evdeyim. Gidebilecek yerlerim var evet ama kimseye yük olmak istemiyorum hem hastalık yüzünden bilinçli olmaya çalışıyorum ve insanlardan uzak duruyorum diyebiliriz. O yüzden baş etmek ve yüzleşmekten başka çarem yok. Şimdi durumu şöyle açıklayabilirim. Hem annem hem de babamla ciddi sorunlarımız var. Bunlar bir olaya bağlı değil genel hali bu. Psikoloji her zaman ilgimi çekmiştir. Ve sorunların çözmek için bizzat farklı psikologlardan destek aldım. Hatta ilk önce acaba bende mi bir sorun var diye testler görüşmeler.. sonunda herhangi bir bozukluğum olmadığına karar verildi. Bir nebze içime su serpildi. Ama ailemde ciddi sorunlar var. Genel olarak çok sinirliler ve her şeyde beni suçlama eğilimindeler ama bunlar işte senin yüzünden kadar basit değil maalesef mesela örnek vericek olursam yere çatal düştü bardak kırıldı sen beceriksizsin zaten okuduğun bölüm de bir halta yaramadı seni kim alırdan tutun sen şişmansın yok öylesin böylesin uzar gider liste sadece bu da değil şimdi yaşım büyük evet ama küçüklüğümde bir kız çocuk olarak az şiddet görmedim sebepleri neler biliyor musunuz okumayı geç öğrenmem gibi şimdi düşünüyorum da kim döver ki kendi çocuğunu hadi sıgara içerken garip garip maddeler kullarken görsem diyorum belki dürterim ama yani o da sadece korkumdan benimki öğle değildi kötü alışkanlıklarım da yoktu odam dağınık olurdu mesela öle sudan sebeplerden.. Şiddet unutulur da söylenen sözleri asla unutamam hep çınlar kulağım. Şimdi geldim kaç yaşına gidemiyorum da kaldım bu evde bir sene. Sudan sebeplerle kavgasız bir günümüz geçmez. Kendimde de fark ediyorum değişimi daha saldırgan olmaya başladım. Küçük eleştirilere iyi olanlara bile tahammülüm yok. Şu yaşıma geldim bir kez bile özür kelimesini kullanmadılar. Gerçi duysam ne fayda neler söylenmiş her gün ya her gün... kilo alırım bu ne böle zayıflarım yok işte oran buran sarkmış. Küçükken insanların yanında yaparlardı hatırlarım da garip garip bakarlardı.
Kitaplar okudum bilir insanlara danıştım. Zehirli ebeveyn deniyormuş tam da bu duruma insanları yıllarca etkiliyormuş. O kadar doğru ki aile sana sevgiyi desteği vermesi gerekir ama görmedim ki ben. Hiç bir defa iyi yapmışsın denmedi. Şimdi ise kişiliğime saldırılar devam etmekte eskiden dini kullanırlardı kendilerine göre hiç duymadığım şeyler uydururlardı şarkı dinlemek günah gibi dini inancımı kaybedeli oldu baya artık bunlar etki etmiyor ama kişiliğime yapılanlar ne yapmalıyım bilmiyorum. Konuşmaya çalışınca kendini bizden üstün mü görüyorsun sen hiçbir şeysin.. ortada bir bencillik göremiyorum ama bencil ve kişiliği bozuk ilan ediliyorum. Ve son zamanlarda aklıma takılan çok önemli bir şey var annem eskiden derdi sen bizim ölmemizi istiyorsun ki yani öle bir düşüncem de yoktu sadece kaçmak istiyordum o zaman anlam veremiyordum ta ki bu yıla kadar annem itiraf etti ben küçükken ailemin ölmesini isterdim diye sonra dank etti. Beni kendi gibi görüyordu. Bunu niye söyledim çünkü başka bir şey daha derdi SEN BENİ KISKANIYORSUN. Düşünüyorum lan acaba diyorum gerçekten mi ama yok yani kıskanmıyorum da hiç aklıma uyduramıyorum. Acaba benim mi kıskanıyor dersiniz ? Anne çocuğunu kıskanır mı diye düşünüyorum ama sonra şey dediğini hatırlıyorum işte geldin 20 yaşına bak işte geldin 22 yaşına sende yaşlanıcaksın 30a ne kadar kaldı ki... bir insan niye bunu der ki ????
Kendimi gördüm okuduğumda. Aynı şekil de siz gibiydim. Evlendim hala devam etmekte bizimkiler okumadı da simdi liseyi bitirdim üniversiteye hazırlanıyorum ama hala dertleri bitmiyor. Kucuklugumden beri çok düşündüm bende ama bir sonuca varamiyorsun bu işte diyip devam ediyorsun. Heo ders almaya baktım ben çocuğuma bunu yapmiycam gibisinden. Yanlışlıklarıni hep tekrar ettim benzememek için. Psikolojik destek en güzeli ve ciddiye almamak. Babam bu kadar olmuş bu yaşına kadar ben napayim diyip hiç ciddiye almadim dediklerini. Yarası duruyoda hayatimi etkilemiyor en azindan artık. Kendi duzeninizi kurup kendi sevdiğiniz şeyleri yapın. Kendi kendinize mutlu olun ve onlari gozunuzden düşürün insan değer verip düzeltmeye çalıştıkça daha da kırılıyor
 
İyi akşamlar sevgili kk üyeleri hem bir nebze rahatlamak hem de gerek tecrübeler gerekse yaşanmışlardan tavsiyeler öneriler almak veruhuma iyi gelmesi yeni konumu açıyorum. Asıl akıl danışmak istediğim konu maalesef ailem evli değilim covid sebebiyle evdeyim. Gidebilecek yerlerim var evet ama kimseye yük olmak istemiyorum hem hastalık yüzünden bilinçli olmaya çalışıyorum ve insanlardan uzak duruyorum diyebiliriz. O yüzden baş etmek ve yüzleşmekten başka çarem yok. Şimdi durumu şöyle açıklayabilirim. Hem annem hem de babamla ciddi sorunlarımız var. Bunlar bir olaya bağlı değil genel hali bu. Psikoloji her zaman ilgimi çekmiştir. Ve sorunların çözmek için bizzat farklı psikologlardan destek aldım. Hatta ilk önce acaba bende mi bir sorun var diye testler görüşmeler.. sonunda herhangi bir bozukluğum olmadığına karar verildi. Bir nebze içime su serpildi. Ama ailemde ciddi sorunlar var. Genel olarak çok sinirliler ve her şeyde beni suçlama eğilimindeler ama bunlar işte senin yüzünden kadar basit değil maalesef mesela örnek vericek olursam yere çatal düştü bardak kırıldı sen beceriksizsin zaten okuduğun bölüm de bir halta yaramadı seni kim alırdan tutun sen şişmansın yok öylesin böylesin uzar gider liste sadece bu da değil şimdi yaşım büyük evet ama küçüklüğümde bir kız çocuk olarak az şiddet görmedim sebepleri neler biliyor musunuz okumayı geç öğrenmem gibi şimdi düşünüyorum da kim döver ki kendi çocuğunu hadi sıgara içerken garip garip maddeler kullarken görsem diyorum belki dürterim ama yani o da sadece korkumdan benimki öğle değildi kötü alışkanlıklarım da yoktu odam dağınık olurdu mesela öle sudan sebeplerden.. Şiddet unutulur da söylenen sözleri asla unutamam hep çınlar kulağım. Şimdi geldim kaç yaşına gidemiyorum da kaldım bu evde bir sene. Sudan sebeplerle kavgasız bir günümüz geçmez. Kendimde de fark ediyorum değişimi daha saldırgan olmaya başladım. Küçük eleştirilere iyi olanlara bile tahammülüm yok. Şu yaşıma geldim bir kez bile özür kelimesini kullanmadılar. Gerçi duysam ne fayda neler söylenmiş her gün ya her gün... kilo alırım bu ne böle zayıflarım yok işte oran buran sarkmış. Küçükken insanların yanında yaparlardı hatırlarım da garip garip bakarlardı.
Kitaplar okudum bilir insanlara danıştım. Zehirli ebeveyn deniyormuş tam da bu duruma insanları yıllarca etkiliyormuş. O kadar doğru ki aile sana sevgiyi desteği vermesi gerekir ama görmedim ki ben. Hiç bir defa iyi yapmışsın denmedi. Şimdi ise kişiliğime saldırılar devam etmekte eskiden dini kullanırlardı kendilerine göre hiç duymadığım şeyler uydururlardı şarkı dinlemek günah gibi dini inancımı kaybedeli oldu baya artık bunlar etki etmiyor ama kişiliğime yapılanlar ne yapmalıyım bilmiyorum. Konuşmaya çalışınca kendini bizden üstün mü görüyorsun sen hiçbir şeysin.. ortada bir bencillik göremiyorum ama bencil ve kişiliği bozuk ilan ediliyorum. Ve son zamanlarda aklıma takılan çok önemli bir şey var annem eskiden derdi sen bizim ölmemizi istiyorsun ki yani öle bir düşüncem de yoktu sadece kaçmak istiyordum o zaman anlam veremiyordum ta ki bu yıla kadar annem itiraf etti ben küçükken ailemin ölmesini isterdim diye sonra dank etti. Beni kendi gibi görüyordu. Bunu niye söyledim çünkü başka bir şey daha derdi SEN BENİ KISKANIYORSUN. Düşünüyorum lan acaba diyorum gerçekten mi ama yok yani kıskanmıyorum da hiç aklıma uyduramıyorum. Acaba benim mi kıskanıyor dersiniz ? Anne çocuğunu kıskanır mı diye düşünüyorum ama sonra şey dediğini hatırlıyorum işte geldin 20 yaşına bak işte geldin 22 yaşına sende yaşlanıcaksın 30a ne kadar kaldı ki... bir insan niye bunu der ki ????
Keşke gerçek ailen onlar olmasa. Ama değiştirme şansın yok. Seni yaralıyor. Ama sevmiyorlar sevemiyorlar. Ailen olarak görme onları, zorunlu ev arkadaşların olarak gör.onların seni sevmemesi, senin suçun değil.
 
İyi akşamlar sevgili kk üyeleri hem bir nebze rahatlamak hem de gerek tecrübeler gerekse yaşanmışlardan tavsiyeler öneriler almak veruhuma iyi gelmesi yeni konumu açıyorum. Asıl akıl danışmak istediğim konu maalesef ailem evli değilim covid sebebiyle evdeyim. Gidebilecek yerlerim var evet ama kimseye yük olmak istemiyorum hem hastalık yüzünden bilinçli olmaya çalışıyorum ve insanlardan uzak duruyorum diyebiliriz. O yüzden baş etmek ve yüzleşmekten başka çarem yok. Şimdi durumu şöyle açıklayabilirim. Hem annem hem de babamla ciddi sorunlarımız var. Bunlar bir olaya bağlı değil genel hali bu. Psikoloji her zaman ilgimi çekmiştir. Ve sorunların çözmek için bizzat farklı psikologlardan destek aldım. Hatta ilk önce acaba bende mi bir sorun var diye testler görüşmeler.. sonunda herhangi bir bozukluğum olmadığına karar verildi. Bir nebze içime su serpildi. Ama ailemde ciddi sorunlar var. Genel olarak çok sinirliler ve her şeyde beni suçlama eğilimindeler ama bunlar işte senin yüzünden kadar basit değil maalesef mesela örnek vericek olursam yere çatal düştü bardak kırıldı sen beceriksizsin zaten okuduğun bölüm de bir halta yaramadı seni kim alırdan tutun sen şişmansın yok öylesin böylesin uzar gider liste sadece bu da değil şimdi yaşım büyük evet ama küçüklüğümde bir kız çocuk olarak az şiddet görmedim sebepleri neler biliyor musunuz okumayı geç öğrenmem gibi şimdi düşünüyorum da kim döver ki kendi çocuğunu hadi sıgara içerken garip garip maddeler kullarken görsem diyorum belki dürterim ama yani o da sadece korkumdan benimki öğle değildi kötü alışkanlıklarım da yoktu odam dağınık olurdu mesela öle sudan sebeplerden.. Şiddet unutulur da söylenen sözleri asla unutamam hep çınlar kulağım. Şimdi geldim kaç yaşına gidemiyorum da kaldım bu evde bir sene. Sudan sebeplerle kavgasız bir günümüz geçmez. Kendimde de fark ediyorum değişimi daha saldırgan olmaya başladım. Küçük eleştirilere iyi olanlara bile tahammülüm yok. Şu yaşıma geldim bir kez bile özür kelimesini kullanmadılar. Gerçi duysam ne fayda neler söylenmiş her gün ya her gün... kilo alırım bu ne böle zayıflarım yok işte oran buran sarkmış. Küçükken insanların yanında yaparlardı hatırlarım da garip garip bakarlardı.
Kitaplar okudum bilir insanlara danıştım. Zehirli ebeveyn deniyormuş tam da bu duruma insanları yıllarca etkiliyormuş. O kadar doğru ki aile sana sevgiyi desteği vermesi gerekir ama görmedim ki ben. Hiç bir defa iyi yapmışsın denmedi. Şimdi ise kişiliğime saldırılar devam etmekte eskiden dini kullanırlardı kendilerine göre hiç duymadığım şeyler uydururlardı şarkı dinlemek günah gibi dini inancımı kaybedeli oldu baya artık bunlar etki etmiyor ama kişiliğime yapılanlar ne yapmalıyım bilmiyorum. Konuşmaya çalışınca kendini bizden üstün mü görüyorsun sen hiçbir şeysin.. ortada bir bencillik göremiyorum ama bencil ve kişiliği bozuk ilan ediliyorum. Ve son zamanlarda aklıma takılan çok önemli bir şey var annem eskiden derdi sen bizim ölmemizi istiyorsun ki yani öle bir düşüncem de yoktu sadece kaçmak istiyordum o zaman anlam veremiyordum ta ki bu yıla kadar annem itiraf etti ben küçükken ailemin ölmesini isterdim diye sonra dank etti. Beni kendi gibi görüyordu. Bunu niye söyledim çünkü başka bir şey daha derdi SEN BENİ KISKANIYORSUN. Düşünüyorum lan acaba diyorum gerçekten mi ama yok yani kıskanmıyorum da hiç aklıma uyduramıyorum. Acaba benim mi kıskanıyor dersiniz ? Anne çocuğunu kıskanır mı diye düşünüyorum ama sonra şey dediğini hatırlıyorum işte geldin 20 yaşına bak işte geldin 22 yaşına sende yaşlanıcaksın 30a ne kadar kaldı ki... bir insan niye bunu der ki ????
Çok üzüldüm özgüveninizi bu denli zedeleyip size sürekli kendinizi sorgulatmışlar.Bazı ebeveynler kendi ailelerinde sevgi görmeyince evlatlarına karşı da sevgisiz oluyorlar maalesef siz de onun ceremesini çekiyorsunuz.Umarım en kısa vakitte kendi evinize çıkıp kendinizi bu psikolojik şiddetten kurtarırsınız
 
Öncelikle zaman ayırdığınız için teşekkür ederim benim de dileğim o yönde ama işte önümde uzun bir sene var sayılı gün çabuk biter derler ama yani düşünüyorum ne sayıyorum ailemden uzaklaşmak için gün. bu durum da beni çok üzüyor aile ya ondan sanırım
Zerre aklım almıyor böyle insanları. Ebeveyn olunca herşeye hakları var zannediyorlar. Ters çıkınca da hayırsız evlat oluyorsun. Allah doğru kulun yardimcisidir her zaman. Ben inanıyorum bu yaşadıklarınizin mükâfatını alacaksınız.
 
Kendimi gördüm okuduğumda. Aynı şekil de siz gibiydim. Evlendim hala devam etmekte bizimkiler okumadı da simdi liseyi bitirdim üniversiteye hazırlanıyorum ama hala dertleri bitmiyor. Kucuklugumden beri çok düşündüm bende ama bir sonuca varamiyorsun bu işte diyip devam ediyorsun. Heo ders almaya baktım ben çocuğuma bunu yapmiycam gibisinden. Yanlışlıklarıni hep tekrar ettim benzememek için. Psikolojik destek en güzeli ve ciddiye almamak. Babam bu kadar olmuş bu yaşına kadar ben napayim diyip hiç ciddiye almadim dediklerini. Yarası duruyoda hayatimi etkilemiyor en azindan artık. Kendi duzeninizi kurup kendi sevdiğiniz şeyleri yapın. Kendi kendinize mutlu olun ve onlari gozunuzden düşürün insan değer verip düzeltmeye çalıştıkça daha da kırılıyor
Daha önce başka bir şehirde 2 yıl yaşadım. Üstelik hiç tanıdığım da yok. Özellikle başlarda yalnız kalmıştım. Çaresiz gibi tutunucak dal aradım. Simdi düşündükçe kendimden utanıyorum. Sonra tam işte olacak falan derken hoop döndüm yine. Daha evlenmedim bazen güzel bir hayat kurduğumu düşünüyorum... gerçekten ne düğünümde ne alışverişte ne cocuğumla ilgilenmeleri düşündükçe deliriyorum. Bunu düşündüğüm için de çok üzülüyorum sonuçta ailem ama kendilerine uymayan kendi kuralları geçerli olmayan her yerde mutlaka bir sorun çıkarıyorlar ve protesto ediyorlar. Kendim olmam engelleniyor en azından böyle hissediyorum
 
Daha önce başka bir şehirde 2 yıl yaşadım. Üstelik hiç tanıdığım da yok. Özellikle başlarda yalnız kalmıştım. Çaresiz gibi tutunucak dal aradım. Simdi düşündükçe kendimden utanıyorum. Sonra tam işte olacak falan derken hoop döndüm yine. Daha evlenmedim bazen güzel bir hayat kurduğumu düşünüyorum... gerçekten ne düğünümde ne alışverişte ne cocuğumla ilgilenmeleri düşündükçe deliriyorum. Bunu düşündüğüm için de çok üzülüyorum sonuçta ailem ama kendilerine uymayan kendi kuralları geçerli olmayan her yerde mutlaka bir sorun çıkarıyorlar ve protesto ediyorlar. Kendim olmam engelleniyor en azından böyle hissediyorum
Evet sizi anlıyorum ben odamdan çıkmazdım mesela hiç. Kendi dünyam vardı resmen gülüp gecerdim onlara
 
Çok üzüldüm özgüveninizi bu denli zedeleyip size sürekli kendinizi sorgulatmışlar.Bazı ebeveynler kendi ailelerinde sevgi görmeyince evlatlarına karşı da sevgisiz oluyorlar maalesef siz de onun ceremesini çekiyorsunuz.Umarım en kısa vakitte kendi evinize çıkıp kendinizi bu psikolojik şiddetten kurtarırsınız
Umarım.. Gün sayıyorum bir yandan birikim yapıp burs arıyorum. En büyük korkum kendi evime çıktıktan sonra mutsuz olmak öle yaralı bereli ezik büzük
 
Keşke gerçek ailen onlar olmasa. Ama değiştirme şansın yok. Seni yaralıyor. Ama sevmiyorlar sevemiyorlar. Ailen olarak görme onları, zorunlu ev arkadaşların olarak gör.onların seni sevmemesi, senin suçun değil.
bazen diyorum evet ya senin suçun değil çocukken ne yapmış olabilirsin ki ama bazen de inanıyorum diyorum benim oyum kötü buyum kötü hiç iyi bir şeyim yok bu zıtlık insanı çok yıpratıyor
 
Yavrum kendi ayaklarin uzerinde dur , her ana baba maalesef bunu beceremiyor , esas hasta olan , psikologa gidip tedavi olması gerekenler onlar
oku , ise gir , calis parani kazan ve uzaklas onlardan , seni hak etmiyorlar
sadece bir yıl geçecek çok az kaldı ama isterdim ki hayatımda bir şeyler yolunda gitmediğinde desteğim olsun
 
Toksik aileyi hayattından çıkarmak ve çıkarırkende tereddüt etmemek lazım. Kendi iyiliğim için ailemdeki toksik insanları attım hayatımdan mutluyum. Anne baba olsa bile...
Daha önceleri bana kötü davranan erkekleri seçerdim beni eleştirirlerdi bir yelken kim nereye estirirse.. geç olmadan görebildim ama aileyi silmek o kadar zor ki siz nasıl yaptınız anladığım kadarıyla akrabanız sanırım. Arkadaşlar hele ki şehir değiştirdiğimde hiç önüme çıkmıyorlar.. ama aile nasıl ??
 
Daha önceleri bana kötü davranan erkekleri seçerdim beni eleştirirlerdi bir yelken kim nereye estirirse.. geç olmadan görebildim ama aileyi silmek o kadar zor ki siz nasıl yaptınız anladığım kadarıyla akrabanız sanırım. Arkadaşlar hele ki şehir değiştirdiğimde hiç önüme çıkmıyorlar.. ama aile nasıl ??
Size özelden yazacağım
 
sadece bir yıl geçecek çok az kaldı ama isterdim ki hayatımda bir şeyler yolunda gitmediğinde desteğim olsun

Çok haklisin , her insan ister zor zamaninda ailesine siginabilmeyi ama olmayinca da olmuyor iste , inan tek degilsin dunyada , sen de ileride kendi aileni kuracaksin , sadece simdi hayatini kurmaya odaklan
 
Back