- 24 Haziran 2015
- 51
- 74
Merhaba,
Size şu doğru bu yanlış diye birşey söyleyemem ama izin verirseniz bir abla olarak deneyimlerim doğrultusunda bir kaç tavsiye vermek isterim.
Her aile çocuklarının iyiliğini ister ancak bu kendi iyilik anlayışları içerisindedir. Hepsi mutlu çocuklar ister, ama mutluluk kavramı kendi beklentileri ile biraz kapalıdır. Her iyi ve her kötü mutlak değildir malesef, kuşak farklılığının getirdiği ihtiyaçlar ile ebeveynler ve çocuklar arasında kavram karmaşası çok olur. Ben de yaşadım ve kızımda da yaşıyacağım. Bu siz haklı anneniz hatalı ya da anneniz haklı demek değil.
Kendi mutluluğunuz için gözönünde bulundurmanız gereken kriterler var. Bunlar hep, her ilişkinizde aklınızda olsun. en önemlisi nasıl bir hayat istiyorsunuz. (Kiminle ya da nerede değil nasıl.) Hayalleriniz neler? Önümüzdeki yıllar için ne hedefliyorsunuz? Lütfen bunların cevabı ortak hedefler hayaller değil sizin bireysel düşünceleriniz olsun. Bunları belirledikten sonra karşınızdaki kişinin nasıl bir hayat istediğini, hedeflerini ve hayallerini inceleyin. Bu hedeflere siz ve o destek olabilecek misiniz? Yoksa size ya da ona uymayan bir yaşam mı? Hedeflerinizden ikinizde ne kadar sapabilirsiniz mutsuz olmadan? Ortak hedefler kuruyor musunuz? Ortak hedefler için siz mutsuz olacak mısınız ya da ödün verecek misiniz? En son bir ilişkiden ne istediğinizi belirleyin.
Tüm bu soruların cevabını kendinize, tüm dürüstlüğünüzle, verin ve bakın. Mutlu olacak mısınız? Olacaksanız anneniz dahil başkalarının fazla etkisi olmamalı. Ya da kimin nerden mezun olduğunun.
Bende sizin yaşlarınızda benzer seçimler ve sorgulamalar yaptım. Belki biraz daha az yaptım ama sonuçta 16 yıllık huzurlu bir evliliğim ve bunun hala bana uygun olmadığını düşünen bir annem var
Uzun oldu kusura bakmayın.
Sevgiler.