Merhaba arkadaşlar. Hayatta bazı insanlar görürüz boynu bükük, gözleri buğulu, yorgun... İşte bende onlardanım yaşadıklarıma nerden başlasam bilemiyorum. Üni 3.sınıfta üniversiteden biriyle tanıştım efendi bir insandı. Tanıştıkça birçok ortak yönümüz olduğunu fark ettik aşık olduk. Aşkımız zamanla büyüdü çok seviyordum her hafta ona mektup şiir yazıyordum üzdüysem gül alıyordum yurtta kalıyor diye yemekler yapıp götürüyordum doğum günü olursa her doğum gününde 4 farklı hediye alırdım sırf yalnız kalmasın diye dersten kaçardım onun için okulu ihmal ettim canı sıkılınca sepet hazırlardım pikniğe giderdik bir gün unutmam midesi ağrıyordu yurttan çıkması yasaktı gecenin 11inde kız başıma evden ilaç götürüp parmaklıklar ardından vermiştim o zaman yağmur yağmıştı acayip ıslanmıştım gözlerimin içine bakan adam atandı memleketine gitti herşey alt üst oldu her hafta kavgalar başladı beni sürekli ezdi ben okulu uzattım atanamadım diye o sıralar ailevi problemlerimde vardı çok zor durumdaydım mesafe var dedim dediklerini yuttum affettim benim okul uzamıştı bitirdim babam beni karşısına aldı kızım seni istemeye gelenler oluyor ne diyelim deyince anlattım görüştüğüm biri olduğunu.Babam tanıştı onayladı ailesi geldi herşey peri masalı gibiydi söz oldu ben yük olmayayım diye nişan istemedim sonra kendisi askere gitti onun gitmesiyle peri masalı oldu kabus annesi sürekli erken oldu daha gençsiniz düğünü iki yıl sonra yapalım dedi kendileri antepte yaşıyor antepte ev yokmuş olmaz dedi sesimi çıkarmadım oğlu izne geldi düğün tarihi belirledik annesi mobilyaları ben seçtim dedi onada tamam dedim düğün yapmak istemediler ona da tamam dedim izin bitip askere döndü annesi kardeşi ve abisinin eşi beni istemiyorlarmış hiçbirine bişey yapmadım yemin ediyorum hepsini el üstünde tuttum hep sustum sevdiğim adam askerde bir yandan Kpssye çalışıyorum bir yandan ailesi sürekli iyi çalış atan diyor bir yandan aileme söylesem üzülürler genç kızım çeyiz yapıyoruz onun yoğunluğu bir yandan psikolojim bozuldu. O askerdeyken sırf yük olmayayım diye gelin ayakkabımdan tutun nikah şekerime kadar kendim aldım ailemin karşı taraftan hiçbir beklentisi olmadı annem babam melek gibi insanlar zaten ne dersen evet derler kendi oğulları gibi kabullendiler kpss oldu bitti girdim çalışamadığım için 60 aldım bunu öğrenince aileai kendisi sen ne yaptın millete 60 aldı demeye utanırız atanamadın dediler dedim bu yıl olmadı ama seneye atanırım ücretli yaparım özel okula başvururum size yük olmam dedim askerden geldi bizim tartışmalar gittikçe büyüdü annesi en son aradı bizim durumumuz yok düğün yapamayız sen istediğini diretiyorsun düğün tarihi erker oldu dedik maddi manevi oğlum yıprandı dedi bağırdı ben de ağladım sonra annemi arayıp bağırınca bende ipler koptu çünkü annem sessiz bir insan ve kimse annesine bağırılmasına dayanamaz bende aradım böyle giderse bu iş biter dedim iki gün kimse aramadı en son babama mesaj atıp eşyaları istemişler benim 4 yılım boşu boşuna gitti ne diyeyim Allah büyük. Bu olayın üzerinden 6 ay geçti Rabbim sabrını verdi üstesinden geliyorum ama bazen daralıyorum bi de gelinliğimi almıştım o kadar güzeldiki çok yakışmıştı kendimi prenses gibi hissetmiştim en çok ona ağlıyorum giymek nasip olmadı