Öncelikle buradan eski nişanlınız olacak ahır kaçkını büyükbaş davara ve onun buldumcuklar sülalesine teşekkür etmek istiyorum.
(keşke bi inek ya da öküz emojimiz olsaydı)
Zira konuyu okurken açıkça anladım ki sizin kendi kendinizi kurtaracagınız yoktu, onlar istemeden de olsa sizi uçurumun kenarından tertemiz döndürmüşler.
Bu badireyi bi şekilde atlatmışsınız ama tehlike geçmiş değil. İlişkilerinizde bu şekilde bi rol benimsediğiniz sürece felaketin birini ıskalasanız bi başkası tam 12'den vurur sizi.
Adama can yeleği muamelesi yapmışsınız resmen. Sanki uçsuz bucaksız bi okyanusun ortasında dımdızlak kalmışsınız, yüzme bilmiyomuşsunuz da sarılacak bu yılanı bulmuşsunuz gibi.
Yerinizde olsam kendi iç dünyamı sorgular, bu şekilde davranarak hangi duygusal boşluğu doldurmaya, hangi yoksunluğu tatmin etmeye uğraştığımı bulmaya çalışırdım.
Toylugun, tecrübesizligin ötesinde bi kendini adama hali gördüm cünkü yazdıklarınızda. Bu durumun nedenini bulup sorun neyse çözmezseniz bu kafayla daha çok üzülürsünüz.