- Konu Sahibi QueenOfCherries
-
- #121
her zaman en büyük destekçinizim, ana sayfada günlüğünüzü aradım ama bulamadım ama buraya her geldiğinizde bilinki çok mutlu oluyorum...
Geçmiş olsun dileğin için teşekkür ederim..düzelmeyince iğneya başlattı doktorumuz iğnelerden sonra düzeldi çok şükür...
Haftasonu abartmaman süper.Ben çekirdek ve cola yı abartmış olabilirim.
Dün dündür demiş bir büyüğümüzyola devam azimle...
Benim açımdan sevindirici bir gelişme oldu uzun zaman sonra 35 dakika yürüdümİnsanlık için çok az ama benim için şahane bir gelişme Zira artan ve ısrarla veremediğim kilodan dolayı bel ağrılarım ve bacak ağrılarım rahatsız edici bir boyuta ulaştı...
ben de desteğini bekliyorum
İsteyince inan verebilirsin kararlı ve azimli olmalısın sağlıklı beslenerek vermen inan çok kolay olacak facede sağlıklı yaşıyoruz bir yer oraya bakmanı tavsiye ederim
mesajınız için çok teşekkür ederim. desteğinize çok ihtiyacım var. her zaman beklerimCanim yazini okudum gerçekten cok samimi geldi yazmak istedim INSALLAH istediğin kiloya düşersin ve yeniden doğmuş gibi mutlu olursun bütün desteklerim seninle artik yalniz degilsin azimli ol bak hersey cok guzel olucak INSALLAH canim.
her zaman en büyük destekçinizim, ana sayfada günlüğünüzü aradım ama bulamadım ama buraya her geldiğinizde bilinki çok mutlu oluyorum...
Merhaba Arkadaşlar,
Bu siteye hikayemi sizlerle paylaşmak için defalarca üye oldum ama sonrasında hep vazgeçtim..bişeyler beni engelledi.Şimdide gene vazgeçmekten korkarak yazıyorum bu satırları. İçinizden sadece bir tek kişi bile okursa kendimi şanslı hissedicem.
Yaklaşık 13 senedir kiloluyum. 10 senedir de obezite hastasıyım. 13 sene önce zayıf ve ideal ölçülerdeydim. Hele çocukluk döneminde oldukça zayıftım. Yeme problemi olan zayıf bir çocuk! Kulağa ne kadar uzak geliyor.
Kilo alma serüvenim fast food tarzı beslenme ile başladı. Sonra buna hareketsizlik eşlik etti. Hareketsizlik zamanla tembelliğe dönüştü.Tembellik isteksizliğe, isteksizlik mutsuzluğa, mutsuzluk ise depresyona... Ve kısır döngü başladı. İşin ilginci bayılan kişilerin bayılma anını hatırlamaması gibi ben de bu noktaya nasıl geldiğimi hala anlayamıyorum. Bir insan kendi ipini nasıl çeker. Tamda öyle!
33 yaşındayım ve şu an 120 kg kadarım. 1 eksik 1 fazla.
Kilo vermek çok ama çok zorlu bir süreç. Forumu okuyorum ve insanların ne denli mücadele ettiklerini görüyorum. Önceleri 65 kilo olupta başlık açanlara sinir olurdum. Ama zamanla önyargılarımdan kurtulmaya başladım. Herkesin bir doğrusu vardı ve benim durumum onları anlayabilmemi engelliyordu. Sonra kendimi zayıf hayal ettiğim görüntüleri düşündüm. Bende kendimi 52-53 kilo falan hayal ediyorum:)) Ne büyük gaflet.
Hayatımda hiç mini etek giymedim. Hiç bir Jean dükkanına girip kendime kot pantolon almadım. Liseyi bitirene kadar zaten hem zayıf hemde üniforma içinde bir kızdım. Kendime özbakım ritüellerim dışında bakmaz ilgilenmezdim. Obezite benim genç kızlığa girişimle eş zamanlı hayatıma girdi. Genç gibi giyinmeye, davranmaya konuşmaya hasret kaldım. İçimde neler biriktirdim. Bir giyim mağazasına girip otomatiğe bağlanmış gibi çantaların yada aksesuarların olduğu bölüme koşturduğumu farkettim zamanla :) Bunda sadece üstüme takıp takıştırabileceğim seçeneklerimin bunlar olması değil etrafın eleştirel bakışlarından kaçmak da vardı. Sanki beni kıyafetlere bakarken, departmanlar arasında gezerken görseler ayıplıcaklar gibi gelir. Nitekim başıma geldi böyle birşey. 2005 yılında o zamanlar 90 kilo kadarım. Bir öğrencimle ona bir kazak almak için bir mağazaya girdik. Görevli satış elemanına görmek istediğimiz kazağı söyledim bana :"üzgünüm bizde büyük beden yok" cevabıyla karşılaştım. Tamam o satış elemanı mesleğinde bir numara falan değil bu çok açık ama kalbim bunu anlar mı? Kırılan gene ben oldum bu yeterliydi.
Hasbelkader bulduğum bir büyük beden mağazasında ürünleri denemek, soyunma odasında dökülen terler, ürünlerin fahiş fiyatları...Ben kadın olduğumu hiç hissetmedim giyinirken. Yürürkende hissetmiyorum, konuşurkende. Aslında cinsiyetler üstü bir konumdayım. Benim ve benim gibilerin durumunun Engelli insanlardan yada Trans bireylerden çok farkı yok. İstemediğin bir bedene hapsolmuşsun. İçinde belkide dünyanın en zarif kadını yatıyor ama insanlar seni basit,sıradan bir şişman olarak yaftalıyor ve bitti o kadar...
Üstelik bizim toplumumuz çocuklarını eğitirken engellilerle , hastalarla dalga geçmememiz gerektiğinin öğretildiği bir toplumdur. Sokakta çoğumuz bir engelli vatandaşımızı görsek gözümüzü çevirmeye güya aklımızca onu rahatsız etmemeye çalışırız. Şişmanlıkta ise bu lüksünüz de yok. İnsanlar gözlerini bizzat size dikerler ve acımasızca alay bile ederler.
Bunları yaşamayan birisi belki bu satırları okuduğunda benim çok hassas, karamsar ve alıngan birisi olduğumu düşünebilir. Haksızda sayılmaz. Zaman içinde bunların hepsi oldum. Ama şuna emin olun bu anlattıklarımın hepsi gerçek ve kendinizi benim-benim gibilerin yerine koyun. Eminim herhangi , komplekslerinden arınmış bir kişiyi tek bir günlüğüne şişman yapıp Taksim -Kadıköy-Beşiktaş meydanına koysak akşamına intihar noktasına gelir. Biz zaman içinde bu duruma geldiğimiz için kanıksıyoruz vesselam.
Çoğu şişman-obez genç kız gibi bende bedenime veremediğim süsü yüzüme abartarak uyguluyorum. Tek lüksüm makyaj yapmak. Evet makyajı çok seviyorum ve başarılıda yapıyorum ama bazen düşünmüyorda değilim acaba bu kadar şişman olmasaydım bu kadar ilgilenirmiydim kozmetikle.
Obezitenin tedavi sürecinin zorluğu sadece haylaz bir çocuk gibi nefsinizi ve bedeninizi terbiye etmekle sınırlı değil. Çevresel faktörler ve sürecin uzun olmasıda sizi çok zorlayan etmenler.
Aileniz,eşiniz,en yakın arkadaşlarınız, çalışma arkadaşlarınız, patronunuz, sevgiliniz, hatta bakkalınız ve kasabınız bile sizi takip eder her daim.
Sizi bilmem ama eğer vermem gereken 30 kilo varsa ve ben ilk 10 kiloyu verdiğim zaman bu kişilerden birisi bana verdiğim kiloyu farkettiğini belirtecek bir söz söylerse çok sinir oluyorum. Çünkü o farkedişten sonra o kişinin ablukasına girmiş oluyorum artık. Bugün bana kilo vermişsin diyecek, yarın kontrol edicek, öbür gün falanca şöyle yapmış sende dene diye tavsiyelerde bulunacak. Bu durum beni o kişilerin gözünde kronik şişman kız yapmaktan öteye geçmiyen gereksiz bir duruma sokuyor ki ben bunu tercih etmediğimden çoğunlukla gerek duymadığım ortamlara girmeyip evimde oturmayı tercih ediyorum. Anlıcağınız sosyal hayatım sıfırında altında. Bendeki yeme bozukluğu ben 20 yaşındayken annemin rahatsızlanması ve 4 yıllık bir tedavi sürecinden sonra vefat etmesiyle başladı. Zaman içinde o kadar yalnız ve o kadar sorumluluklar altında kaldımki...Şu an bir evin sorumluluğunu üzerimde taşıyorum. Hemde 13 yıldır. Başka arkadaşlarımın yüksek lisans-yüksek topuk gibi şeylerle zamanlarını geçirdiği dönemde ben hayatı kendime zindan ederek ve o zindanın anahtarlarını derin sulara gömerek yaşamışım. Bütün bu karamsarlığıma bakıp beni sıkıcı bulanlarınız olmuş olabilir. Aksine o kadarda gülmeyi,eğlenmeyi,konuşmayı severim ki...
Bir facia olan sosyal hayatımdan diğer bir facia olan duygusal hayatıma geçersek;
19 yaşında daha zayıf bir kızken biriyle tanıştım.O zamanlar sıfır kompleks,zekalar tavan..Birbirimizden hiper über etkilenip flört etmeye başladık. Tam 7 yıl sürdü. Gençliğimin en güzel yılları ve fakat, eski erkek arkadaşım benden utanmaya,beni arkadaşlarından uzak tutmaya, en masum karnımı doyurucak bir yemek yediğimde bile üzgün üzgün suratıma bakmaya, beni aramayı sormayı kesmeye başladı. Kısacası benden vazgeçti. Nancy Sinatranın Bang Bang şarkısında ki gibi 7 senenin sonunda bir yalan söylemeye bile gerek duymadan,hoşçakal bile demeden hayatımdan çıktı...Uzun zaman bunu atlatamadım.
Sonrasında evde olduğumdan, sosyal bir hayatım olmadığından internet sohbet odalarında tanıştığım bir kaç kişi oldu. 1-2 siyle görüştüm. İlkinden duyduğumu hiç unutmam. Gayet romantik bir buluşmanın hayalini kurarken beni gördüğünde yüzüme karşı " tahmin ettiğimden daha kiloluymuşsun" dedi. Üstelik ben asla kendi gerçeğimi saklamamıştım.
Şimdi tüm şişmanlar gibi banada yüzümün güzel olduğunu, istesem başarabileceğimi söylüyolar. Ama inanın artık içimde zerre güç kalmadı bu serüvene başlamak için. Bu süreci tamamlamayı başaran arkadaşlarımın önünde saygıyla eğiliyorum. Ben yapamıyorumŞu dakika göz yaşlarımı zor tutuyorum. Daha ne kadar böyle devam edicek. Ne kadar kendimi basit, aciz ve çirkin hissedicem. Üstelik yalnızlıktan ölüyorum. Yıllardır hayatımda kimse yok. Bir ilişki nedir, sevgili nedir onu bile unuttum. Benle yüz resimlerime aldanıp ilgilenen sanal figürlere kültürlerimiz yaşayışlarımız ve beklentilerimiz farklı olmasına rağmen seviniyor ve ısınmaya çabalıyorum. Ve tabiki olmuyor başaramıyorum. Bir yakışıklıya bakınca ekranlarda önce benim bunu beğenme hakkım var mı diyorum.
Hiç bir zaman kaderi suçlamadım. Tüm suç bende ve zayıflıklarımda. Şişmanlık aslında en büyük zayıflığımız...
Belki son bir umut içinizden birisi beni motive edicek bişey söyler, yada beni anlar, sadece anlar..Buna o kadar ihtiyacım var ki
Hakkınızı helal edin çok zamanınızı çaldım,sevgiler...
canım bnm istedikten sonra yapılamayacak hicbir şey yokk..
Merhaba,
yine yoksun...
Bu arada benim de artık günlüğüm var bilgine
mesajınız için teşekkürlerMerhaba yazınızı okudum
zamanında hakkını veren bir obez olarak yazmak istedim
bu bir tavsiye değildir isterseniz dikkate alırısnız isterseniz almasınız
ama bende aynı acıları yaşamış biri olarka diyorum
belli bir kilodan sonra ne yaparsanız yapın kilo veremiyorsunuz verenleri çok ayrı tebrik ediyorum
kendim 130 u görmüş ve dietle veremeyenlerdenim
tüp mide ameliyatı olarak 55 kg verdim iyi ki olmuşum hayatımın en güzel kararı
bu forumda da yazım var oku istersen
http://www.kadinlarkulubu.com/diyet...lculuk-mucizenin-adi-prof-dr-koray-tekin.html
bu şekilde milyonlar kilo verdi facede gruplar bi hayli fazla
sadece bir yön olsun istedim düşünüp düşünmemek sana kalmış cnm
merhaba canım, müthiş bir baş ağrım var giremedim
hemen günlüğüne bakıyorum
Günaydın, hayırlı cumalar...
Umarım bugün çok iyisindir baş ağrın geçmiştir...
slm arkadaş, günlüğünü okudum, kilo vereceğine inanıyorum, sakın pes etme ... nasip olursa nisan-mayıs gibi bende buralarda olacağım, senide takip edeceğim...
...gerçi herkes kendine göre tavsiyelerde bulunuyordur ve sen bu tavsiyelerden sıkıldın, ama bende sana kendi tecrübelerime dayanarak karatay diyetine yakın bir diyet uygulamanı tavsiye ederim, ben 3-4 ay yaptım (sonra hamile kalınca bıraktım ) ve inan hiç diyette değilmişim gibi hissettim kendimi, yani hiç açlık hissi yaşamadım.... ekmek ve şekeri tamamen hayatından kesiyorsun ve açlık hissetmiyorsun... tabi int. araştırırsan daha açıklayıcı bilgiler elde edebilirsin.... canım sen 10-15 kg gibi rakamlar değilde daha yüksek rakamlar vereceğinden diyetin uzun sürecek ve bu uzun zamanda da diyetten sıkılmaman için aç gezmemelisin ve karatay bu durumda yapılabilecek en güzel diyet... en azından özel bir çaba harcamayacak, yemeklerini yağsız yemeyeceksin...karatay diyetini denemeni çok isterim, (zaten başlayınca, bunun bir diyet değilde sağlıklı yaşam şekli olduğuna karar verip, bir ömür uygulayacaksın :)) belki ileride bana da önerimden dolayı duada edersin :))) sevgiler canım....
bende kilo verme çabası içindeyim, bu güne kadar mesaj yazmasamda hergün sayfana girip bakıyorum ne durumdasın diye.allah kolaylık versin uzun bir süreç ama sonu çok güzel yeni kıyafetler, iltifatlar, seninde bir giyim tarzın oluyor.kilolu iken malum tarz falan bize göre değil üzerimize ne denk gelirse alıp çıkıyoruz.beğendiğimiz küçük beden kıyafetler için arkadaş için bakıyorum demeler falan kalmıyor. ben de 23 kilo vermiştim ordan biliyorum 6-7 sini son 1 yılda geri aldım, şimdi tekrar bu yola başkoydum ama diyet değil SAĞLIKLI BESLENME gerçekten sağlığın da yerine geliyor.kolay gele
duygularını ne güzeş dile etirmişsin:)))))
sen bi zmanlar tatlı zayıf ve sağlıklı bi kız değilmiydin evet dogdugunda böylemiydin hayır!!!
peki neden eskiye dönemeyesin ki??????
yapman gereken şey rejim spor şu bu değil tatlım tek yapman gereken karar vermek
sen tesbiti yapmışsın
tesbit :şişmanım
yapılacak şey:kilo vermek
bunu sana yaptırabileck tek şey inanç eğer inanırsan içindeki o zayıf sağlıklı kızı yattığı yerden kaldırırsan ve üstündeki 70 kiloyu atarsan o kız seni çok mutlu edecek
her ne olursa olsun karar verip inançla o şeye saldırırsan yapamayacağın şey yok........
benim zayıflamaya karar vermem 2 senemi aldı:))))) ama sonunda karar verdim inandım
yeni başladım sayılır:)
BU KİLOLAR VERİLECEK!!!!!!!! dedim içimdeki zayıf ve mutlu kız dışarı çıkmak için çırpınıyo:)
ayrıca hani demişsin ya irileri kilo verdiğimi öğrenince mutsuz oluyorum diye
ben bilerek herkese söyledim rejime girdiğimi
bilsinler vazgeçersem yada kaçamak yaparsam ,pes etmek üzereyken bu kişilere sölediğim şey aklıma gelir ve daha hırslı sarılırım diye:))))))) işe yarıyo:))))))))))
vede her yeme isteğim geldiğinde açıp urya yazıyorum:)))))))
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?