Esimde oyle ama ben her zaman acik olmasini bekliyorum ki ben esimin aklindan geceni okuma gibi bi ozelligim yokdirekt söylemek yerine insanların anlamasını bekliyorum hep
Esimde bir alacaklisina karsi hep boyle dusunur ama ben istemeden birsey verildigini gormedimben söyledikten sonra anlamı kalmıyor çünkü.
Neden sorunlarınızı söylemiyorsunuz? Anlamalarını beklemek çok mantıksızca. İçinizden ne geçiyorsa açıkca konuşun, ben söylemedim o anlasın diyerek kimseyi suçlayamazsınız.
Yani eşinize bahsetmişsiniz aslında biraz eşiniz size ters davran anladigi dil bu demiş. Ben gitmem senin yerinde olsam. Ne yani okudum ettim eşim ailesi okumamış etmemiş diye kendimi pasif bi duruma sokayim. Kadın seni temizliğe çağırıyor ve alışmış yani belim agriyo hastayım yatıyorum de sende. Bırak kötü bilsinler seni. Ayda bir ilişki sıkıntı eşin bu durumda biseyler yapmaya çalışmıyordur çünki senin ses çıkarmadığını görüyor ve umursamıyor. Eşinde kendinde bu sorun olduğunun farkında doktora gitmiyor. Senin bu konuda birşeyler yapman lazım akşam otur konuş yani herşeyi bu ne ızdırap adamın haberi yok kardeş kardeş evin içinde oturuyorsunuz bide ailesinin hizmetciligini yapıyorsunuz bunu kendin3 yapma bence.Eşime kalsan sende ters davran o bu dilden anlıyor diyor yüz yüze bakamam o zaman diyorum yapacak bisey yok demek ki onu istiyor diyor yok esim annesiyle hiç anlaşamaz sürekli birbirlerini girerler babasına daha fazla düşkün yani aslında aile olarak kendi içlerinde iletisimleri çok farklı herkes sürekli gergin ve birbirine emri vaki şeklinde konuşuyor benimde o şekilde olmamı bekliyorlar galiba
Çocuk konusu, ilişki sıklığı vs bir şekilde çözülür ama siz neden sürekli kv’ye gidip temizlik yapıyor, bir de kızları geldiğinde hizmet ediyorsunuz? Temizlik istediğinde belim ağrıyor deyin, temizlikçi gönderin. Kızları geldiğinde de oturun misafir gibi, o evin sahibi siz değilsiniz!Merhaba arkadaslar( kendimi yüksekte gördüğüm için değil sadece olayı daha iyi kavramını için belirtiyorum 25 yaşımda üniversite mezunu pek çok eğitim almış ve kesinlikle çalışmak isteyen ve çevrem tarafından hep beğenilen takdir edilen güzel bulunan biriyim eşim 34 yaşında egitim konusunda ilerlemeyi tercih etmemiş esnaf evlenirken insanlar esimi bana denk görmeyip nasıl olurda onunla evlenirsin yada nasıl seninle evlenmeyi kabul etti gibi tepkiler verdi ama ben hiç bir zaman bunu problem etmedim hala da aynı şekilde benim için önemsiz bir konu Anadolu da yaşıyoruz 2 yıllık evliyiz henüz çocuğumuz yok daha doğrusu denemelerimiz sonucu doğal yollarla olmadığının farkındayız ama bir çabamız da yok henüz eşim istediğini söylüyor ama doktora gitmeye çekiniyor ben bir kaç kez rutin kontrolle gittim sorun olmadığını öğrendim eşimde gitmeye çekiniyor.) 7 senelik uzun bir beraberlikten sonra eski erkek arkadaşımdan ayrıldım eşimle tanıştım kısa bir zaman içinde evlenmeye karar verdik ve 8 9 Ay gibi bir süreçte evlendik. Eşimin ailesiyle ayni sitenin içinde oturuyoruz ve kayinvalidem yılda 6 7 kez ev temizliği için çağırıyor evi triplex temizlik icin yardımcı birilerini öneriyoruz ama onu da kabul etmiyor ve ben 2 senedir ortama uymak için ses çıkarmıyorum artık dayanamıyorum kullanıldığımı hissediyorum sağol Allah razı olsun diyor ve padişahın arkasından da söverler duymamak lazım diyor iyice sinirlerimi bozuyor benim anneminde gelinleri var ama çağırmaz ki bence cağırmak gibi bir hakkı yok bu konuya çok takılıyorum eşime söylemekte istemiyorum çünkü ailesine karşı çok çabuk tavır alan biri dolduruşa getirmiş olmak istemiyorum. Görümcelerim sehir disinda ama yaz tatillerinde hep burdalar ve neredeyse hergun gelirler ve eşim onlar burdayken hep annesigilde olmak istiyor ve gelin olarak surekli hizmet isteniyor bir iki gun neyse diyorsun ama sonra sinir geliyor insana. ikinci konu ise çocuk mevzu yavaş yavaş çevreden baskı gelmeye başladı pek önemsemem ama insan kafasına takıyor. Eşime doğru yoldan hiç demedim sende gitsen mi diye yani direkt söylemek yerine insanların anlamasını bekliyorum hep. Sanki söylersem bir daha eşimle eskisi gibi olmayacakmış gibi yani söylemem ne kadar doğru bilmiyorum ama düzenli bir cinsel hayatımızda yok ayda bir kez beraber oluyoruz o kadar artık bende istemiyorum eşim birlikte olmak istediğnde reddetmiyorum ama hiç bir zaman kendim yakınlaşmıyorum ve insan bir süre sonra acaba ben mi çekici gelmiyorum bende mi bir problem var diye düşünüyor ki kişisel temizliğime ve dış görüşünüme cok özen gösteririm evin içinde dahi şık giyinmeye ve makyaj yapmaya özen gösteririm bu kendi içimden gelen bir şey kendime güzel görünmeyi seviyorum . Gerçekten bu durum beni çok yıpratıyor ama hiç bir dile getirmiyorum ben söyledikten sonra anlamı kalmıyor çünkü. Hiç bir özel günümüzü kutlamayız ama bana sürekli birseyler alir özellikle kıyafet ayakkabı vs. En önemlisi de ben evlenmeden önce kesinlikle çalışmak istediğimi belirttim ve bu sartla evlendim ama su anda pandemiden dolayı çalışma alanlarım uzun süredir kapalı açık olsa da surekli erkeklerin olmadığı bir yerde olsun diyor ama bu imkansız olmaz demiyor ama sürekli bahane buluyor bu durumlar artık beni cok sıktı. Gerçekten artık çok bunaldım belki bu sebepler size basit geliyor ama gerçekten yaşaması insanı çok yoruyor. Ve ben sıkıntımı kimseye açamam içimde tutarım yüzümde daima gülücük olur ve herkes hayrandır nasıl bu kadar pozitif olabiliyorsun diye ama içimde yaşadığm duygu değişimleri beni yiyip bitiriyor su an çıksam ben ayrılmak istiyorum desem herkes beni haksız bulacak çünkü kimsenin durumlardan haberi yok ne yapacağımı bilemiyorum. Bir yanım sürekli ayrıl ve hayal ettiğin hayatı yaşa diyor çünkü hayal ettiğim hayatı yaşayamıyorum. Her geçen gün birseylere geç kalıyorum gibi hissediyorum. Ama pişmanlık duymaktan da korkuyorum bilmem farkında misinz ama hiç esimi seviyorum bu yüzden dayanıyorum yazmamışım seviyorum ama öyle büyük bir aşk değil yani bunları görmezden gelemiyorum. Cocuk istediğimden de emin değilim çünkü sanki hayatım yanlış şekilde gidiyormuş gibi normale dönmem gerekiyormuş gibi hissediyorum bana bir akıl verin biraz uzun oldu amaaa kusura bakmayın
Aslında ben evlenmek istiyomuydum diye düşünüyorum yada hayalimde bir adam yoktu hayallerim yoktu yani hadi evleneyim kocam şöyle olsun falan diye ben anne babasıyla gayet mutlu bir şekilde yaşayan sabah işe git akşam eve gel belirli bir standarda adapte olmuş biriydim. Bir anda eşimle tanıştım ki tanışmaya giderken ne evlencem ya diyerek gittim bir kaç gün sonra baktım iş ciddileşiyor bir halt var sandım ve beni içine çeken girdaba koşar adım gittim. Evlenirken de mutluluktan ölmüyordum hatta eşime nisanda dans edelim mi bile demedim ne gerek var diye dans bile etmedik eve dolap yapılırken eşim her gün bir model tasarla kafanda ona göre yaptıralım dedikçe ben dümdüz beyaz olsun normal bisey dediğimde evle mobilyayla ilgilenmiyorum diye bir dünya trip yemiştim ne kadar isteksizsin diye ama benimki isteksizlik değil benim genel yapım bu yani çok şatafatlı seyler sevmen kullanışlı olsun güzel görünsün ağır olmasın benim için yeterli. Keza kına yapmak istemedim ne gerek var diye halbuki çok severim eğlenmeyi ama iş kendime gelince geriyor bu tarz şeyler beni hep yüzümde gergin bir tebessümle davrandım. Birde kendi kendime vakit geçirmeye o kadar alışığım ki hayatımı başka biriyle paylaşmak ağır geliyor. Belki de ben evlilik fikrine hazır olmadan oldu bittiye geldi bu iş mesela şu anda o kadar gerginim ki her an bir tartışmaya dönebilir bu gerginlik. Sırf tartışmamak için film açtım konuşmayız konuşmayınca da tartışma çıkarmam diyeHayal ettiğin evliliği yaşamıyorsun ve eşin hayal ettiğin adam değil gibi. Bu aşamada zaten çocuk planını rafa kaldırmak en mantıklısı. Annesi ile ilgili temizlik konusunda haklısın ama istemiyorsan açıkça bunu söyle ve gitme. Cinsel problemlerinizi de oturum konuşun, eşinle neden hiçbir sorununu konuşmadığını anlamadım. Sanki kafanda evliliği bitirmişsin de elalem ne der kısmına takılıyorsun gibi geldi. Eğer gerçekten senin için bittiyse millet ne derse desin, kime ne, senin hayatın ve tekrarı yok. Burda anlattığınız sorunlar aşılmayacak gibi gelmedi bana ama temelinde bunlar dışında eşine karşı sevgi eksikliğin var gibi ki bu durum asıl evliliğin devamına engel olan.
Ben hiç bi zamn birilerini cok seven biri olamadım anne babam hariç başka bir insana vazgeçilmez gözüyle bakamıyorum. Kolaylıkla birseylerden vazgeçebilirim. Ama bu seferde sonrasında pişman olacakmışım gibi geliyor. Çünkü eşimin bana hiçbir zararı yok ben demeden iş konusu açtı iki gün önce arkadaşının kresi varmis söylemiş cv istemiş cv mi gönderdik ümitli konuştu epey olur diye yani geçiştiriyor gibi geliyordu bana ama galiba değil. Annesiyle olan mevzuya da benim bisey söylememe gerek yok sen isteyince tavrını gayet güzel koyuyorsun bu konuda da ne yapmak istiyorsan onu yap diyor. İlişki konusunda da ilk başlarda hersey normalken ben korktuğum için olmadı sonrasında olduktan sonra galiba bende bir hareketlilik olmadığı için onunda heyecanı yavaş yavaş söndü. Anlam veremiyorum. Bir yandan da acaba benim sorun etmemi mi bekliyor diye düşünüyorum belki de bu da bir tarz psikolojik şiddettir belki onunda kafasında soru işaretleri var ayrılmak istiyor diyemiyor bu şekilde beni biktirmak ve konuşturmak istiyor bilemiyorum kafam asiri karışık su aralarsevmediğin anlaşılıyor gibi yani yada sevgin yetmiyordur bunları kaldırmaya ama yanlış yöndeyim diye düşünüyorsan devam etmemelisin bence
ilginç geldi bana anlatımınız. Geçtiniz güzel ve özeldiniz , size layık görülmeyen bir adamla evlendiniz ama bunu önemsemiyorsunuz ama önemsiyormuş gibi anlatıyorsunuz.! Kv niz temizliğe çağırmak gibi hadsizce bir eylemde bulunuyor, siz bundan rahatsız oluyorsunuz gitmek istemiyor ama dile getirmeyip gidiyorsunuz. Kişi de doğal olarak tşk ediyor ve bir dahakine yine çağırıyor çünkü o bir talepte bulunup karşı taraf ta talebi karşıladığı için bir sorun yok ortada. Görümce gelince de aynı şekilde, gidip hizmet etmelere gark oluyorsunuz, durumdan memnun değilseniz gitmemeyi, evinizde kalmayı, istiyorsanız sadece bir kez evinize yemeğe davet etmeyi tercih etseniz de herkes olması gerekeni anlasa mesela? Eşinize fazlaca bir istek duymuyorsunuz ama güzelim bakımlıyım neden cinsel hayatımız durgun diye düşünüyorsunuz. Ya da çocuk isteyip istemediğinizden emin bile değilsiniz ama adamın Dr a neden gitmediğini kendinize dert ediyorsunuz? Üstelik Dr a gitmesi için ciddi bir talebiniz bile yok! İş hayatınız konusunda düşüncenizi baştan belirttiğiniz halde eşinizin bahanelerini görmezden gelmeyip yine onun istediği şekilde devam ediyorsunuz ve bu konuda bile hakkınızdan ve kendinizden yana değilsiniz. Burada insanlar eşlerinden taleplerini alabilmek için nelerle uğraştıklarını anlatıyorlar, siz eşime hiç bir konuda talepte bulunmuyorum ama o ve ailesi kızıl ötesi ışınlarla gözlerimden ruhuma ulaşıp benim istediğim gibi davransınlar tavrındasınız nedense . Özetle kişiler yanlış, düşüncesiz, kaba ve çıkarcılar belki evet ama siz onlara karşı kendi istek ve tercihlerinizi sunup savunmadan, hayır demeyi bilmeden yaşayarak daha da büyük yanlış sergiliyorsunuz. Bir başkasıyla da evli olsanız sizin zihninizi okuyarak istediğiniz şekilde davranmaz insanlar. Önce "siz" olmayı seçin, isteklerinizden emin olun sonra da bunları hayatınıza geçirin. Şiddetle karşı çıkıp orta yolu bulmayan, çabanıza destek olmayan, sorunları dile getirip çözüm kararlarınızı masaya serdiğinizde çözüm ortağı olmayan bir eşse eşiniz, o durumda boşanmayı düşünmeniz mantıklıdır benim anlayışıma ve düşünceme göreMerhaba arkadaslar( kendimi yüksekte gördüğüm için değil sadece olayı daha iyi kavramını için belirtiyorum 25 yaşımda üniversite mezunu pek çok eğitim almış ve kesinlikle çalışmak isteyen ve çevrem tarafından hep beğenilen takdir edilen güzel bulunan biriyim eşim 34 yaşında egitim konusunda ilerlemeyi tercih etmemiş esnaf evlenirken insanlar esimi bana denk görmeyip nasıl olurda onunla evlenirsin yada nasıl seninle evlenmeyi kabul etti gibi tepkiler verdi ama ben hiç bir zaman bunu problem etmedim hala da aynı şekilde benim için önemsiz bir konu Anadolu da yaşıyoruz 2 yıllık evliyiz henüz çocuğumuz yok daha doğrusu denemelerimiz sonucu doğal yollarla olmadığının farkındayız ama bir çabamız da yok henüz eşim istediğini söylüyor ama doktora gitmeye çekiniyor ben bir kaç kez rutin kontrolle gittim sorun olmadığını öğrendim eşimde gitmeye çekiniyor.) 7 senelik uzun bir beraberlikten sonra eski erkek arkadaşımdan ayrıldım eşimle tanıştım kısa bir zaman içinde evlenmeye karar verdik ve 8 9 Ay gibi bir süreçte evlendik. Eşimin ailesiyle ayni sitenin içinde oturuyoruz ve kayinvalidem yılda 6 7 kez ev temizliği için çağırıyor evi triplex temizlik icin yardımcı birilerini öneriyoruz ama onu da kabul etmiyor ve ben 2 senedir ortama uymak için ses çıkarmıyorum artık dayanamıyorum kullanıldığımı hissediyorum sağol Allah razı olsun diyor ve padişahın arkasından da söverler duymamak lazım diyor iyice sinirlerimi bozuyor benim anneminde gelinleri var ama çağırmaz ki bence cağırmak gibi bir hakkı yok bu konuya çok takılıyorum eşime söylemekte istemiyorum çünkü ailesine karşı çok çabuk tavır alan biri dolduruşa getirmiş olmak istemiyorum. Görümcelerim sehir disinda ama yaz tatillerinde hep burdalar ve neredeyse hergun gelirler ve eşim onlar burdayken hep annesigilde olmak istiyor ve gelin olarak surekli hizmet isteniyor bir iki gun neyse diyorsun ama sonra sinir geliyor insana. ikinci konu ise çocuk mevzu yavaş yavaş çevreden baskı gelmeye başladı pek önemsemem ama insan kafasına takıyor. Eşime doğru yoldan hiç demedim sende gitsen mi diye yani direkt söylemek yerine insanların anlamasını bekliyorum hep. Sanki söylersem bir daha eşimle eskisi gibi olmayacakmış gibi yani söylemem ne kadar doğru bilmiyorum ama düzenli bir cinsel hayatımızda yok ayda bir kez beraber oluyoruz o kadar artık bende istemiyorum eşim birlikte olmak istediğnde reddetmiyorum ama hiç bir zaman kendim yakınlaşmıyorum ve insan bir süre sonra acaba ben mi çekici gelmiyorum bende mi bir problem var diye düşünüyor ki kişisel temizliğime ve dış görüşünüme cok özen gösteririm evin içinde dahi şık giyinmeye ve makyaj yapmaya özen gösteririm bu kendi içimden gelen bir şey kendime güzel görünmeyi seviyorum . Gerçekten bu durum beni çok yıpratıyor ama hiç bir dile getirmiyorum ben söyledikten sonra anlamı kalmıyor çünkü. Hiç bir özel günümüzü kutlamayız ama bana sürekli birseyler alir özellikle kıyafet ayakkabı vs. En önemlisi de ben evlenmeden önce kesinlikle çalışmak istediğimi belirttim ve bu sartla evlendim ama su anda pandemiden dolayı çalışma alanlarım uzun süredir kapalı açık olsa da surekli erkeklerin olmadığı bir yerde olsun diyor ama bu imkansız olmaz demiyor ama sürekli bahane buluyor bu durumlar artık beni cok sıktı. Gerçekten artık çok bunaldım belki bu sebepler size basit geliyor ama gerçekten yaşaması insanı çok yoruyor. Ve ben sıkıntımı kimseye açamam içimde tutarım yüzümde daima gülücük olur ve herkes hayrandır nasıl bu kadar pozitif olabiliyorsun diye ama içimde yaşadığm duygu değişimleri beni yiyip bitiriyor su an çıksam ben ayrılmak istiyorum desem herkes beni haksız bulacak çünkü kimsenin durumlardan haberi yok ne yapacağımı bilemiyorum. Bir yanım sürekli ayrıl ve hayal ettiğin hayatı yaşa diyor çünkü hayal ettiğim hayatı yaşayamıyorum. Her geçen gün birseylere geç kalıyorum gibi hissediyorum. Ama pişmanlık duymaktan da korkuyorum bilmem farkında misinz ama hiç esimi seviyorum bu yüzden dayanıyorum yazmamışım seviyorum ama öyle büyük bir aşk değil yani bunları görmezden gelemiyorum. Cocuk istediğimden de emin değilim çünkü sanki hayatım yanlış şekilde gidiyormuş gibi normale dönmem gerekiyormuş gibi hissediyorum bana bir akıl verin biraz uzun oldu amaaa kusura bakmayın